RICHARD ASPINALL heeft zeker zwaardere en uitdagendere duikopdrachten gehad, maar voor de vele mensen die op zoek zijn naar een rustige terugkeer naar het duiken in een ontspannen omgeving aan de Rode Zee, zou dit wel eens de beste keuze kunnen zijn
Iets ten noorden van de Egyptische stad Hurghada en op een korte taxirit van de luchthaven ligt een van de grootste toeristische en woningbouwprojecten aan de kust van de Rode Zee.
Lees ook: Duiken op en tussen wrakken in de Rode Zee
El Gouna is een hele prestatie. De afgelopen dertig jaar zijn er enorme opgravingen in de dorre woestijn gegraven om nieuwe waterkanten, twee nieuwe havens en een doolhof van brede kanaalachtige lagunes te creëren die nu verschillende nieuwe eilanden omringen.
Hotels, twee scholen, appartementen, winkels en zo'n honderd cafés, bars en restaurants bieden zo ongeveer alles wat je nodig hebt, of je nu op vakantie bent voor een ontspannen week of er fulltime of parttime woont. Natuurlijk, en zoals je zou verwachten, was ik daar voor het duiken. Wat zou een luxe landlocatie bieden?
Ik kwam aan, enigszins moe van vele uren reizen, en was opgelucht toen ik ontdekte dat mijn hotel Cook’s Club, een bescheiden 4*-bedrijf, alles had wat ik nodig had, inclusief een eigen strand aan de lagune, een bar en uitstekende wifi.
In feite had de hele plaats gratis wifi, dus het was gemakkelijk en plezierig om onder de palmbomen door te werken met een cappuccino of bier. Omdat het budgetvriendelijk was, had Cook’s Club een jongere klantenkring aangetrokken, ongetwijfeld op zoek naar watersporten en woestijnervaringen, waarover later meer.
Het eerste wat ik moest doen was proberen een idee te krijgen van de plek, dus maakte ik een boottocht rond het lagunesysteem. Uiteraard betekende dit veel gegaap met groene ogen naar enkele zeer dure jachten die in de jachthavens afgemeerd lagen.
De omvang van de plek was indrukwekkend, ik had me voorgesteld dat ik overal naartoe zou lopen, maar dat was niet het geval. Ik zou van mijn hotel naar “Downtown” kunnen lopen, waar veel van de cafés en restaurants zich bevinden en dicht bij Abu Tig Marina.
Veel van de grotere hotels zoals de Steigenberger en Sheraton, de kitesurfcentra en de golfbanen waren met de taxi op korte afstand te bereiken, of, gebruikelijker, met een van de vele tuc tucs (steeds meer elektrisch) die overal rondscheuren. Deze brengen je voor een paar euro overal heen. In mijn geval naar een geweldig Indiaas restaurant genaamd Tandoor, in het Ali Pasha hotel, voor een subtiele maar smakelijke voeding tikka massala.
De volgende ochtend, met de camera gereed, ging ik naar het duikcentrum van Scuba World in het Sheraton hotel. Het was druk met snorkelaars, studenten en een paar vakantieduikers zoals ik.
Als je nog nooit eerder een reis aan wal hebt gemaakt, hanteert Scuba World wat ik altijd heb aangenomen als standaardpraktijk. Je krijgt je kit, alles is genummerd en het is van jou voor een week. Je krijgt een doos, een plek om alles te drogen en een kluisje, allemaal met je nummer erop. Het is eenvoudig, snel en effectief.
Moeder van de Maan
Mijn eerste duik zou zijn naar Umm Gamar, de ‘Moeder van de Maan’, gezien van bovenaf, omdat het rifsysteem van het eiland halvemaanvormig is. We laadden op vanaf de steiger en vertrokken op een kalme zee, ten zuiden van Tawila Island.
Mijn vorige overzeese duik was nog maar een paar weken geleden, dus ik voelde me meteen op mijn gemak met de bekende koralen en vissen van de Rode Zee om me heen. Sommige gasten op de boot waren alleen aan het snorkelen, en sommigen waren onderweg om cursussen te volgen.
We begonnen ondiep en bereikten onmiddellijk een prachtig hoogtepunt vol anthias. Het koraal was uitstekend en in prima staat. Onze boot was de enige boot, dus we hadden het hele rifsysteem voor onszelf.
In navolging van Iman, onze gids, vielen we een paar soldaatvissen lastig bij de ingang van een grot voordat we met de stroming meegingen. Vijfenveertig minuten later waren we aan de oppervlakte en had ik nog steeds 100 bar in mijn tank. Ik had vooraf een cilinder van 15 liter en een nitroxvulling gereserveerd, die ik uiteindelijk niet nodig zou hebben, maar het was goed om te weten dat het centrum daar indien nodig voor kon zorgen.
Mijn maatje was in de wolken. Hij voltooide zijn Advanced Open Water Diver-cursus en het was moeilijk om niet besmet te raken door zijn enthousiasme voor wat hij had meegemaakt.
De volgende duik bracht ons naar de andere kant van het rif, een grote vlakke zandvlakte met geïsoleerde maar perfect kwetsbare opstanden van delicate hertshoorn- en tafelkoralen. Ik snauwde naar een paar anemoonvissen en een goed gecamoufleerde steenvis die in plaats van te zwemmen rondsjokte, ongelukkig omdat ze opgemerkt waren.
Twee ontspannen duiken per dag zouden de norm zijn, en mijn vrienden voor de komende dagen zouden relatieve beginners zijn of vakantiegangers die van een paar ‘brutale’ duiken genoten terwijl een niet-duikpartner aan land bleef.
De kwaliteit van de koralen vond ik het meest indrukwekkend. Onze boten bleken regelmatig de enige boten te zijn die op een rif aanmeerden, dus er was geen indicatie van de slijtage van het koraal dat te vinden is op zwaar gedoken locaties.
Misschien wel de beste plek van het geheel was El Shabaha. Het was iets meer dan 10 meter diep en werd omgeven door wit zand en die komische grondels die een “vreemd paar” relatie hebben met ijverige garnalen die altijd hun holen aan het uitgraven zijn.
Het koraal was fantastisch: hertshoorn, borden, tafels en torenspitsen, allemaal ongerept en gevuld met licht. Het duurde 45 minuten om het hele rif te omcirkelen, maar het was een wonder. Het visleven was voortreffelijk, met wolken vegers, kardinalen en glasvissen. Wellicht indachtig het grote aantal mollige koraalduivels, waren de aasvissen altijd in beweging, erop uit om te voorkomen dat ze een gemakkelijke maaltijd zouden worden.
Favorieten zoals blauwgespikkelde roggen kwamen veel voor. Er waren een paar naaktslakken op pad, waaronder een Spaanse danseres. Ik had het gevoel dat ik de volledige reeks Rode Zee-dieren kreeg!
In de koralen zelf viel mijn aandacht op gele clowngrondels, kleine rode-ogengrondels en verschillende harems van flitslipvissen, samen met de plaatselijke poetslipvissen uit de Rode Zee, met hun levendige blauwe en zwarte strepen. Ik zou zeker een macrolens passen voor de volgende duik, dacht ik, toen ik een paar harlekijnvijlvissen zag die zich bezighielden met koraalpoliepen. Het was mij nog nooit gelukt om deze charmante kleine endemische soorten uit de Rode Zee te fotograferen, dus dat was mijn uitdaging voor de volgende dag.
Die avond waagde ik me, in plaats van in mijn hotel te eten, naar de binnenstad, waar zo ongeveer elke eetcultuur wordt aangeboden, van sushi tot hamburgers en vis tot crépes. Na een wandeling door de winkels en de aankoop van wat after-sun crème, merkte ik dat ik in Zomba, een Egyptisch restaurant dat uitstekende dwaas, falafel, sambusa en een scala aan gebakken kazen serveerde.
Ik at natuurlijk te veel en waggelde terug naar het hotel voor meer camera-onderhoud en het passen van macrolenzen.
Laatste duiken
Mijn laatste duiken zouden naar Abu Galawa zijn, iets zuidelijker. Ik had enorm genoten van het koraal en de aquascapes in zonlicht, maar nu wilde ik een goede jacht op beestjes maken, dus met de macrolens erop en de duikgids gewaarschuwd gingen we de rijke koraaltuinen in. Overal waren gele clowngrondels en het lukte me een paar foto's te maken van deze heldere maar schuwe vissen.
Gelukkig verscheen er een filefish en kreeg ik de foto die ik zocht. Het is mij al eerder gelukt om hun naaste verwanten in de Stille Zuidzee te fotograferen, maar na twintig jaar duiken in de Rode Zee was dit de eerste keer dat ik deze prachtige dieren kon fotograferen. Ik was best tevreden over mezelf!
Ik kon het ook niet laten om een paar anemoonfoto’s te maken – het zijn altijd betrouwbare onderwerpen, en voor één keer bleef een poetsgarnaal stil!
Toen ik erheen dook, dacht ik na over de reis en wat deze te bieden had. Wie zou zo'n reis leuk vinden? Nou ja, bijna iedereen die ik me kan voorstellen. Ik zou het aanraden, vooral aan iedereen die nieuw is met duiken en niet zeker weet of ze een speciale duiktrip op een liveaboard leuk zullen vinden – dit zou de perfecte ervaring opleveren.
U kunt vertrouwen opdoen op gemakkelijke, ondiepe riffen en natuurlijk genieten van de luxe hotels en uitstekende restaurants en misschien tijd doorbrengen met uw gezin, maar ook uzelf verwennen. De plaats biedt het beste van twee werelden, samen met een zeer gemakkelijke smaak van Egypte.
Ik had er erg van genoten om tussen mensen te zijn en te duiken met mensen die nog bezig waren met het opbouwen van hun ervaringen of die bijna helemaal nieuw waren in het duiken. Hun enthousiasme en verwondering over het leven om hen heen was aanstekelijk.
Op mijn laatste dag, toen ik tijd had om meer toeristische dingen te doen, schreef ik me in voor een woestijntocht met El Gouna Mountain Goats om van een fantastisch woestijnlandschap te genieten. In dit geval betekende het een droge rivierbedding, compleet met een versteend koraalrif uit eeuwen terug in de tijd. Het was redelijk gemakkelijk in de omgang, maar ik zou het niet in de zomer willen doen!
Wadi Bileh, ooit een rivier die zich een weg baande door een versteende zeebodem in het gesteente, is nu een grimmig, maar prachtig stukje landschap.
Aan het einde van de wandeling klommen we het plateau op om de zon onder te zien gaan en te drinken Gabana, die duivels sterke bedoeïenenkoffie vermengd met gember en soms kardemom. Twee kleine kopjes hielden me tot diep in de nacht wakker voor uitzonderlijk sterrenkijken.
Het is gemakkelijk om de aantrekkingskracht van El Gouna te zien. Voor duikers biedt het een zeer luxe en gastvrije tussenwoning tussen een toegewijde duiktrip en een ontspannen vakantie met een café-levensstijl en heerlijk eten in de avond.
Dus als u wilt proeven van de Rode Zee, uw training wilt voltooien of meer zelfvertrouwen wilt krijgen, is dit een ideale locatie. Zelfs doorgewinterde duikers zullen het langzamere tempo van het duiken verwelkomen, en zich bij hun familie voegen voor al het andere dat de stad te bieden heeft.
BEZOEK EL GOUNA
Hoe komt u er: Richard Aspinall vloog met TUI van Manchester naar Hurghada. Er zijn ook vluchten vanuit Gatwick. Directe retourvluchten (vanuit Manchester in mei) kosten vanaf £ 400.
Accommodatie: Cook's Club El Gouna Hotel. Prijzen variëren gedurende het seizoen, maar een standaardkamer begint bij £ 225 pp, halfpension per week.
Duiken: Scuba World-duikers biedt een scala aan cursussen en levert nitrox. Twee dagelijkse duiken kosten 69 euro (£ 60.57), plus 5 euro per begeleide duik of 25 euro voor een privégids.
Trektochten: Een reis met El Gouna berggeiten kost £ 40.
Pakket deal: Thomas Cook biedt vanaf 1 mei een pakket van zeven nachten aan, inclusief vluchten en B&B-accommodatie in Cook’s Club El Gouna Hotel voor £ 782 pp (twee delen): boek hier.
Duikers op bezoek EL GOUNA heeft de keuze uit 18 hotels
om aan verschillende vereisten te voldoen door te bezoeken ORASCOM
Meer van Richard Aspinall op Divernet: Nudi-verzamelaar, Met gras begroeid, Glazige ogen en lachen
