Nudi-verzamelaar

Ik denk dat het allemaal begon met een nachtduik, rond 2005. Ik was op dat beroemde wrak, de Barge, op het eiland Gubal in de noordelijke Rode Zee. Dit is ogenschijnlijk een zeer teleurstellende verzameling gebroken rondhouten en ijzeren platen, en veel mensen die er overdag hebben gedoken, zullen er wel twee keer over nadenken als de zon ondergaat.

Geloof me, het is echter de moeite waard. Hier vond ik mijn eerste naaktslak (samen met alle honderden vissen, twee maar liefst murenen, koraalduivels, inktvissen en al de rest...)

Ik was verbaasd over dit dier van 5 cm, dat zich doelbewust een weg baant langs een roestig stuk metaal. Het was verbluffend gekleurd; zwart, geel en wit gestreept met feloranje aanhangsels die wapperden in de zachte stroming.

Ik kende genoeg van de natuurlijke wereld om te weten dat de kleuren een waarschuwing waren voor potentiële roofdieren dat deze niet opgegeten of gemolesteerd mocht worden. Misschien slenterde hij daarom zo vrolijk rond?

Het bleek een pyjamaslak te zijn, een gewone naaktslak van de Rode Zee tot Tanzania, en hij stond tussen foto's van de meest wonderbaarlijke dieren in mijn exemplaar van de Red Sea Reef Guide. Het waren wezens in alle kleuren, met stippen, felblauwe randen, uitsteeksels die op vlammen leken en sommige, nogal weerzinwekkend, leken op stapels mobiel braaksel. Ik was verbaasd dat er zo’n diversiteit bestond.

Ik begon te proberen een foto van een pyjamaslak, en dreef mijn compactcamera, evenals het geduld van mijn vriend, tot het uiterste. Mijn eerste pogingen waren prima, maar pas toen ik een fatsoenlijke spiegelreflexcamera en een goede macrolens had, kon ik beginnen te proberen de resultaten te bereiken die ik zocht, namelijk het vastleggen van de fijne details van het dier.

Ik zeg niet dat mijn shots net zo goed zijn als die van de profs, maar zolang ik leer en meetbare verbetering laat zien, ben ik blij.

Hier is een stukje van wat ik heb geleerd over duiken met en fotograferen van nudi's. Omdat ze langzaam bewegende beestjes zijn, kunnen ze veel tijd doorbrengen in één richting, die vaak van je af is, naar een dicht koraalrif of een spleet – niet handig.

De beste nudi-afbeeldingen zijn wanneer het dier naar je toe kijkt en je de neushoorns scherp kunt krijgen. Ik heb gehoord dat deze organen ‘voelers’ en zelfs ‘konijnenoren’ worden genoemd, en ze dragen ongetwijfeld bij aan de schattigheid van een naaktslak (uiteraard niet in de braakselachtige).

Kijk goed en de neushoorns zijn veerachtig of kransachtig. Ze worden gebruikt voor het detecteren van chemicaliën in het water, en als je de zeer fijne details van deze structuren kunt vastleggen, heb je een winnaar.

Zoals het aantal megapixels Als het aantal camera's steeds groter wordt en ze steeds meer details kunnen vastleggen, blijkt onze techniek soms tekort te schieten.

Vroeger was een beetje onscherpte door beweging van de camera of het onderwerp misschien niet oplosbaar, maar de camera's van vandaag kunnen behoorlijk meedogenloos zijn.

Zoals altijd bij het duiken is een goed drijfvermogen noodzakelijk om uw bewegingsvrijheid te beperken. Door een korte sluitertijd te selecteren, wordt elke beweging verminderd die wordt veroorzaakt door stromingen die het dier rondblazen.

Het is soms onmogelijk om een ​​nudi frontaal te fotograferen, en ze aan te sporen of met je vinger in het water voor hen uit te zwaaien in de ijdele hoop ze om te draaien, is niet acceptabel. Soms moet je wachten of verder gaan, in de hoop op een ander onderwerp.

In sommige gevallen kun je van bovenaf fotograferen om het hele dier in beeld te krijgen, en als je haaks op het lichaam van de nudi staat, heb je een grotere kans om beide uiteinden scherp te krijgen.

Dit zijn niet altijd de meest artistieke afbeeldingen, maar ze zijn nuttig voor identificatiedoeleinden en kunnen enorm helpen als uw foto's van waarde blijken te zijn voor een natuurbeschermingsorganisatie die de biodiversiteit van een gebied probeert te beoordelen. Goede identiteitsfoto's leren maken is een vaardigheid op zich.

Een van de grootste en mooiste naaktslakken is de Spaanse danseres, een adembenemend extravagant dier in rijk karmozijnrood. Hij wordt overal in de tropen aangetroffen en maakt een nachtduik altijd iets om te onthouden, maar met een lengte van 20-30 cm kan hij een probleem vormen voor mensen met macrolenzen op hun camera's.

Je moet je terugtrekken, waardoor er mogelijk te veel water tussen jou en het onderwerp ontstaat, wat resulteert in de gevreesde terugverstrooiing. Dit is waar een compactcamera de boventoon kan voeren, waardoor een duiker het hele dier kan fotograferen en dichtbij kan inzoomen om fijne details vast te leggen.

Bij deze soort zijn de gevederde kieuwen die bij de meeste naaktslakken voorkomen bijzonder aantrekkelijk. Het dankt zijn naam aan zijn golvende beweging tijdens het vrijzwemmen, die lijkt op de rokken van een flamencodanseres. Probeer ze niet te laten zwemmen, omdat ze hun slijmspoor kunnen verliezen en gedesoriënteerd kunnen raken.

Het gebruik van een macrolens (of macro-instelling op een compactcamera) om close-updetails in hun zes kieuwen te krijgen (vandaar de wetenschappelijke naam hexabranchus) zou een paar kleine garnaaltjes kunnen onthullen die in de gevederde structuren leven, hoewel ik ze nog moet ontdekken .

Naaktslakken komen over de hele wereld voor. Ik heb ze zowel in warme tropische zeeën als voor de oostkust van Schotland gefotografeerd, en voor zulke teer uitziende dieren lijken het zeker overlevenden.

Er zijn ongeveer 3000 soorten bekend die op verschillende diepten leven, maar meestal worden ze aangetroffen in warme, ondiepe zeeën. Er zijn ongetwijfeld nog veel meer te ontdekken in onbekende diepten.

Het fotograferen van naaktslakken in de Britse wateren zorgt voor extra complicaties, maar kan de moeite waard zijn. De eerste keer dat ik er een in Groot-Brittannië zag, was tijdens een koude diepe duik voor de noordoostkust. We waren de kapotte overblijfselen van een wrak aan het onderzoeken – niet enorm interessant of schilderachtig, maar met net genoeg scherp metaal om wat interesse toe te voegen – toen mijn fakkellicht viel op wat leek op een blok kristal.

Van dichtbij zag ik dat het een nudi was, een paar centimeter lang en doorzichtig, bedekt met uitsteeksels aan elk uiteinde met een bijna lichtgevend lichtblauw. Hier was iets moois en delicaats te midden van de roest en het slibachtige verval. Het was Janolus cristatus, ook wel Crystal Tips genoemd. Ik viel er meteen voor.

Ik denk dat deze waarneming mij ertoe heeft aangezet om meer voorzichtig te zijn met Britse wrakken, waar de uitrusting robuust en zwaar is vinnen zijn de norm.

De wetenschap dat zulke wonderen over elk wrakstuk kunnen kruipen, moet ons eraan herinneren ons bewust te zijn van onze omgeving. Hoeveel tere beestjes zijn er niet door onvoorzichtigheid in de stroming terechtgekomen? vin-trappen?

Een andere veel voorkomende Britse naaktslak is de toepasselijk genaamde violette nudi. Het ziet eruit als een explosie van paars en vormt met zijn fijne projecties (of cerrata) een uitdaging om te fotograferen, omdat het ontzettend veel lichaamsdelen heeft die heen en weer kunnen worden geblazen in de stroming.

Het helpt niet dat je misschien ook tegen die stroming vecht.

Zorg er opnieuw voor dat u onderwerpen selecteert waarbij u uw eigen beweging kunt beperken en niets kunt beschadigen, en selecteer een korte sluitertijd en, indien mogelijk, een klein diafragma om de scherptediepte te vergroten.

Om de opname correct te belichten, heb je een grotere output van je flitsers nodig om deze instellingen te compenseren, die beide de hoeveelheid licht die je lens binnenkomt verminderen.

U kunt een techniek proberen die enige oefening vergt, maar die het resultaat zeker waard is. Normaal gesproken worden flitsers net aan de achterkant van de poort geplaatst en iets naar buiten gericht. Richt de flitsers in plaats daarvan richting de lens, zodat hun output er haaks op staat.

De verste rand van de verlichtingskegels die ze bieden, bevindt zich nu veel dichter bij u, waardoor u het onderwerp kunt belichten, maar niet de achtergrond.

Ik zou aanraden om het onder de knie te krijgen in een zwembad met een paar geschikte namaaknaaktslakken.

Om een ​​achtergrond nog donkerder te maken, u kunt een klein diafragma en/of een korte sluitertijd selecteren. U kunt er indien nodig voor kiezen om achteraf selectief de gebieden in de bewerkingssoftware donkerder te maken, maar overdrijf het niet en lees de regels als u een bewerkingssoftware invoert. foto concurrentie, omdat sommige beeldmanipulatie niet toestaan.

Er is een argument dat manipulatie alleen maar de resultaten van het toevoegen van kunstlicht teniet doet, maar dat is een debat voor een andere keer.

Een andere optie zou het toevoegen van snoots aan je flitsers kunnen zijn. Deze buisachtige zaken, aangepast aan de zakelijke kant, concentreren het licht van een flitser in een meer gedefinieerd gebied. In feite kun je het licht alleen op de nudi richten, als een spotlight.

Door de hoeken te variëren en zelfs asymmetrische lichtopbrengsten te hebben, kun je behoorlijk sfeervolle effecten creëren.

Misschien wilt u ook extra close-uplenzen overwegen om de vergrotingskracht van uw camera te vergroten en, als u net als ik bent, een aantal extra corrigerende lenzen in uw camera. maskeren misschien nodig zijn.

Sommige nudi's zijn zo klein dat ik ze moeilijk kan zien en de camera moet richten, weg moet schieten en pas later moet proberen te achterhalen wat ik aan het fotograferen was.

Godzijdank voor geheugenkaarten met hoge capaciteit!

Dus als je ooit de pech hebt om als duikgids te werken en er komt een rossige kerel langs die vertelt dat zijn ogen niet meer zijn wat ze ooit waren, en hoe zijn wetsuit is in de winter gekrompen en vraagt ​​dan: “Heb je naaktslakken gezien?” Het spijt me.

Het is gewoon zo dat, zoals met veel dingen bij het duiken, er zoveel meer te leren valt als je eenmaal aan de oppervlakte bent gekomen.