DUIKEN NIEUWS
Een Duitse U-boot, die in 1917 door de Royal Navy voor de kust van Yorkshire tot zinken werd gebracht en vermoedelijk de volgende dag door duikers was binnengedrongen, is voor het eerst onderzocht.
Lees ook: Valhalla-duikers identificeren U-boot uit WO I op 1 meter hoogte
Het onderzoek naar UC-47 werd geleid door een team van de Universiteit van Southampton. Ze gebruikten sonarscanning en een ROV om hoge resolutie te verkrijgen video- beelden van het wrak, inclusief het grote gat in de bakboordzijde van de verder intacte romp. Het wrak, dat op een diepte van 50 meter lag, zou een “verbazingwekkend niveau van conservering” vertonen.
De UC-47 is door de jaren heen bezocht door duikers en was opgenomen in de DIVER Wreck Tour-serie, maar was nog niet eerder onderwerp van wetenschappelijk onderzoek geweest.
De universiteit werkte samen met offshore-onderzoeksbedrijven MMT en Reach Subsea, die al jarenlang samenwerken aan dergelijke onderwateronderzoeksprojecten. Ze onderzochten het wrak van het schip Topaas Tiamat namens Tolmount Development, dat zich voorbereidde op de aanleg van een pijpleiding in de Noordzee, zo'n twintig zeemijl uit de kust van Flamborough Head.
De 52 meter lange mijnenleggende U-boot zou verantwoordelijk zijn geweest voor het tot zinken brengen van 56 schepen tijdens 13 patrouilles in de loop van iets meer dan een jaar, maar haar reputatie als ‘gelukkig schip’ eindigde abrupt op 18 november 1917.
De patrouilleboot HMS P-57 ving de UC-47 aan de oppervlakte en ramde haar voordat dieptebommen werden ingezet. De U-boot zonk met het verlies van alle 26 bemanningsleden.
“Tegenwoordig staat het schip alleen op de navigatiekaarten aangegeven als een scheepswrak en tot nu toe was er heel weinig bekend over de toestand van de onderzeeër”, zegt teamleider dr. Rodrigo Pacheco-Ruiz, mededirecteur van het langetermijn Offshore Archaeological Research (OAR). ) project uitgevoerd door het Centrum voor Maritieme Archeologie van de universiteit.
“Het was een voorrecht om een wrak in zo’n goede staat te mogen verkennen en de kans te krijgen meer te weten te komen over het verleden ervan.”
De dag nadat de UC-47 was neergestort, wordt aangenomen dat de onderzeeër is binnengedrongen door veiligheidshelmduikers van de Royal Navy, die de codeboeken en kaarten hebben opgehaald.
De beroemde duiker en ‘blikopener’ Dusty Miller wordt al lang in verband gebracht met deze en vele soortgelijke exploits tijdens de Eerste Wereldoorlog – het volledige verhaal werd verteld in de juni 1 kwestie van DUIKER. Materiaal dat op deze manier door duikers werd teruggevonden, gaf de Royal Navy een essentieel inlichtingenvoordeel ten opzichte van de Duitsers.
Maritiem historicus Stephen Fisher merkte op: “Verder onderzoek van historische bronnen – wanneer toegang beschikbaar komt naarmate de afsluiting versoepelt – in combinatie met deze gedetailleerde beelden van het wrak zou ons in staat kunnen stellen vast te stellen of het inderdaad in november 1917 werd bezocht.”
Het OAR-project van Southampton richt zich op archeologische vindplaatsen die moderne technologie, academisch onderzoek en industriële partnerschappen nodig hebben om te onderzoeken, zoals bij UC-47.
“Deze locaties liggen meestal honderden kilometers uit de kust en kunnen alleen worden bereikt met gespecialiseerde onderzeese apparatuur, wat normaal gesproken een belemmering vormt voor hun onderzoek”, aldus dr. Pacheco-Ruiz. “Projecten zoals de onze laten zien dat deze locaties zelfs in deze zeer moeilijke tijden, waarin de wereld kampt met een gevaarlijke pandemie, kunnen worden onderzocht.”
Eerdere OAR-samenwerkingen tussen de Universiteit van Southampton en MMT/Reach Subsea omvatten die van vorig jaar ontdekking van een intact 500 jaar oud scheepswrak op 120 meter hoogte in de Oostzee en het Zwarte Zee MAP-project van 2016-18.
