Een zeldzame lading waardevolle marmeren bouwonderdelen uit het Romeinse tijdperk, afkomstig van een koopvaardijschip dat verging tijdens een storm voor de Middellandse Zeekust van Israël, is zo'n 1,800 jaar later door nieuwe stormen aan het licht gebracht.
Zwemmer Gideon Harris ontdekte de artefacten op een diepte van 4 meter, ongeveer 200 meter van een strand genaamd Beit Yanai nabij Netanya, een stad ten noorden van Tel Aviv. Hij rapporteerde zijn ontdekking aan de Israel Antiquities Authority, die zegt dat wat hij vond de oudste zeevracht in zijn soort is die bekend is in het oostelijke Middellandse Zeegebied.
Lees ook: 6 medische wrakken gecontroleerd op UNESCO-missie
De naar schatting 44 ton aan witmarmeren artefacten zijn in Korinthische stijl en omvatten kapitelen of steunen versierd met bladmotieven, gedeeltelijk uitgesneden kapitelen en lateien tot 6 meter lang. De duikers van de Marine Archaeology Unit van de autoriteit, die de wraklocatie hebben onderzocht, zeggen dat de architectonische elementen van hoge waarde zouden zijn geweest en waarschijnlijk voorbestemd waren om hun plaats in een openbaar gebouw zoals een tempel of theater in te nemen.
“We waren ons al lange tijd bewust van het bestaan van deze schipbreukeling, maar we wisten niet waar de lading zich precies bevond, omdat deze bedekt was met zand, en we konden het daarom niet onderzoeken”, zegt Koby Sharvit, directeur van De onderwaterarcheologie-eenheid van de Israel Antiquities Authority.
“Recente stormen moeten de lading hebben blootgelegd en dankzij het belangrijke rapport van Gideon hebben we de locatie kunnen registreren en voorbereidend archeologisch onderzoek kunnen uitvoeren, wat zal leiden tot een diepgaander onderzoeksproject.”
“Uit de grootte van de architectonische elementen kunnen we de afmetingen van het schip berekenen; we hebben het over een koopvaardijschip dat een lading van minstens 200 ton kan vervoeren”, aldus Sharvit.
“Deze mooie stukken zijn kenmerkend voor grootschalige, majestueuze openbare gebouwen. Zelfs in het Romeinse Caesarea werden dergelijke architecturale elementen gemaakt van lokale steen bedekt met wit gips om er uit te zien als marmer. Hier hebben we het over echt marmer.”
Er wordt mogelijk gedacht dat het schip op weg was van Griekenland of Turkije naar Egypte. Over hoe de bemanning erin slaagde zo'n waardevolle lading kwijt te raken, hebben de archeologen uit de locatie en de formatie en hoek van de artefacten afgeleid dat ze gedwongen moesten zijn voor anker te gaan in een wanhopige poging om te voorkomen dat het schip aan de grond zou lopen.
“Dergelijke stormen ontploffen vaak plotseling langs de kust van het land, en vanwege het beperkte manoeuvreerpotentieel van de schepen worden ze vaak de ondiepe wateren in gesleept en schipbreuk geleden”, aldus Sharvit. Naarmate de opgravingen vordert, hoopt het duikteam dat een deel van het scheepshout bewaard is gebleven onder het zand op de wraklocatie.
Ook op Divernet: Duikers onthullen nieuwe schatten in Romeinse ‘haven van ondeugd’, Duiker haalt kruisvaarderszwaard terug in Med, De inhoud van Britse wrakken is opgegraven aan de Costa del Sol, Knikkers verloren en gevonden, Lichaam gevonden op wrak – hoofd 120 jaar later gevonden?
