Drie scheepswrakken – één oud en twee recenter – werden ontdekt in duikdieptes op het Tunesische continentale plat tijdens een mediterrane archeologische missie die afgelopen augustus en september werd uitgevoerd voor UNESCO en acht van haar lidstaten. Nog eens drie eerder bekende diepe oude wrakken werden tijdens de expeditie opnieuw bezocht – waarvan de resultaten pas onlangs zijn onthuld.
Twintig onderzoekers uit Algerije, Kroatië, Egypte, Frankrijk, Italië, Marokko, Spanje en Tunesië werkten mee aan de 14-daagse expeditie aan boord van het Franse wetenschappelijke schip Alfred Merlijn.
Het team werkte aan twee autonome projecten. De ene groep verkende het Skerki Bank-gebied van het Siciliaanse Kanaal dichter bij het Tunesische continentale plat, terwijl de andere de expedities van de Amerikaanse ontdekkingsreizigers Robert Ballard en Anna Marguerite McCann in de jaren tachtig tot 1980 naar het Italiaanse uiteinde van het kanaal volgde. met als doel hi-res beelden te maken van drie eerder ontdekte Romeinse wrakken die tussen 2000 en 750 meter diep liggen.
Het team gebruikte de Alfred Merlijn's sonar en onderwaterkarterings- en beeldapparatuur om de scheepswrakken te vinden en vast te leggen, en vervolgens ROV's met een bereik tot 900 meter in te zetten om ze te inspecteren.
Het Siciliaanse Kanaal was in de oudheid een handelsroute van 90 kilometer die in noordoostelijke richting liep van wat nu Tunesië in Noord-Afrika is naar het eiland Sicilië. Het is gevoelig voor stormen en harde wind, en de verborgen riffen van de Skerki Bank eronder reiken op sommige plaatsen bijna tot aan de oppervlakte.
Er werd onderzoek gedaan in een bijzonder gevaarlijk gebied genaamd Keith Reef, waarbij de drie voorheen onbekende wrakken, genaamd SK 1, 2 en 3, aan het licht kwamen.
SK1 en SK2 dateren naar schatting uit het begin van de 19e-20e eeuw. SK1, dat tussen de 80 en 90 meter diep lag, was een “groot gemotoriseerd metalen wrak” zonder sporen van lading. De davits van de reddingsboot waren aan weerszijden naar buiten gericht en er was geen teken van een reddingsboot, wat erop duidde dat de mensen aan boord mogelijk vrij konden komen.
SK2 op een diepte van 65 meter was een houten wrak van 15 meter uit ongeveer hetzelfde tijdperk en, zonder enige waarneming van een motor of lading, vermoedelijk een vissersboot. Net als SK1 vereist het nu archiefonderzoek om het te identificeren.
De derde wraklocatie, eveneens op 65 meter hoogte, werd waarschijnlijk beschouwd als die van een oud koopvaardijschip van 15 meter dat dateert uit de periode tussen de 1e eeuw voor Christus en de 2e eeuw na Christus en dat amforen bevatte, mogelijk voor het vervoeren van wijn.
Romeinse wrakken opnieuw bezocht
De drie opnieuw bezochte Romeinse handelsschepen, aangeduid als G, F en D, lagen tussen 750 en 850 meter diep op het Italiaanse continentale plat.
G dateerde uit de 1e eeuw na Christus en zou gewone waren en amforen hebben vervoerd tussen havens in het westelijke deel van de Middellandse Zee. F vervoerde uit dezelfde tijd ook graniet en een sindsdien vergaan organische substantie, terwijl het diepste wrak, D, ook het oudste was.
Dit schip dateerde uit de 1e eeuw voor Christus en was beladen met minstens twaalf verschillende soorten amforen, plus kannen, potten en ander kleiner keramiek, lampen en stenen gewichten.
De onderzoekers vreesden dat deze wrakken sinds hun ontdekking geplunderd zouden zijn omdat ze buiten de territoriale wateren lagen, maar ze werden omschreven als “grotendeels ongestoord”. Ze vallen nu onder de UNESCO-conventie uit 2001 over de bescherming van het cultureel erfgoed onder water.
Kroatië, Egypte, Frankrijk, Italië, Marokko en Spanje hielpen bij de financiering van de UNESCO missie, waarbij Italië ook marinesteun verleende.
Ook op Divernet: Duikers onderzoeken het oude marmeren wrak uit de Middellandse Zee, Romeins scheepswrak grootste in oostelijk Middellandse Zeegebied 300 amforen gevonden – inhoud, labels en alles! Winnaars van Planet Ocean: Tides Are Changing
