Kunstmatige intelligentie is door de Wildlife Conservation Society (WCS) gebruikt om 119 nieuwe hotspots voor de biodiversiteit in de westelijke Indische Oceaan te onthullen – en zij rapporteert dat de locaties slechts een “geringe overlap” hebben met bestaande beschermde mariene gebieden (MPA’s).
WCS, Gebaseerd op New York's Bronx Zoo heeft een missie om dieren in het wild en wilde plekken over de hele wereld te redden en past zijn Global Conservation Program toe in alle oceanen van de wereld en in bijna 60 landen.
De organisatie bedacht een nieuw AI-model waarmee wetenschappers gebieden met bijzonder hoge concentraties vis- en koraalsoorten in kaart kunnen brengen. Er staat dat, omdat maar weinig van deze hotspots momenteel worden beschermd of behouden, de bevindingen een belangrijke kans bieden voor de uitrol van nieuwe MPA's door de elf betrokken landen.
Dit zijn de Comoren, Kenia, Madagaskar, Mauritius, Mayotte, Mozambique, Réunion, Seychellen, Somalië, Zuid-Afrika en Tanzania, terwijl andere locaties in internationale wateren zijn geïdentificeerd.
De grootste nationale concentraties van hotspots bevonden zich voor de kust van Madagaskar (23), Mozambique (19) en Tanzania (18), en de landen met de hoogst scorende individuele hotspots waren Tanzania, Mozambique, de Comoren en Kenia.
Sneller en nauwkeuriger
“Er zijn de afgelopen tien tot vijftien jaar verschillende voorspellende modellen gemaakt, maar deze waren niet erg nauwkeurig in het maken van empirische voorspellingen”, legt WCS-directeur mariene wetenschappen, dr. Tim McClanahan, uit. “Dankzij de toenemende computersnelheden en de grotere en betere beschikbaarheid van open source data zijn modellen nu goedkoper, sneller en nauwkeuriger geworden dan ooit tevoren.”
Het WCS AI-model werd geproduceerd door oceanografische gegevens met hoge resolutie te combineren met gedetailleerde onderzoeken in het water door veldwetenschappers. Het model verdeelde de regio in 6.25 km lange “rifcellen” om te identificeren welke de hoogste aantallen vis- en koraalsoorten bevatten.
“We hadden op veel van deze locaties echte gegevens verzameld van onderwateronderzoeken, waardoor we gegevens konden gebruiken om modellen te trainen en te testen op hun nauwkeurigheid”, aldus McClanahan.
“Nu het testproces de hoge sterkte van de modellen heeft blootgelegd, kunnen we de modellen gebruiken om het verwachte aantal soorten te voorspellen, zelfs in gebieden waar we nog geen gegevens over hebben – waardoor het hopelijk gemakkelijker wordt voor gemeenschappen en landen om te vinden en Geef prioriteit aan nieuwe beschermde gebieden.”
Niet elke MPA gaat over het beschermen van een hoog niveau van biodiversiteit, benadrukt WCS, en sommige zijn gecreëerd om gebieden te helpen beheren die van belang zijn voor kleinschalige vissers, of om de afnemende populaties van iconische soorten zoals doejongs te beschermen.
Er wordt echter gesteld dat het vaststellen van de locatie van de hotspots op het gebied van biodiversiteit van een land belangrijk is bij het implementeren van mondiale doelstellingen, zoals de 30×30-doelstelling om tegen 30 wereldwijd ten minste 2030% van het land en de wateren te beschermen en te behouden.
'Experts' en anekdotes
“We ontdekten dat veel van de locaties met de hoogste biodiversiteit in deze elf landen helemaal niet beschermd waren”, zegt McClanahan. "De meeste MPA's beschikken niet over voldoende gegevens om hun benaming te ondersteunen." Hij zei dat velen werden aangewezen op basis van “de mening van deskundigen” en observationele anekdotes in plaats van op basis van gegevens en modellen.
“Wat vaak ontbreekt zijn echte gegevens die ons vertellen: waar zijn de gebieden met de hoogste biodiversiteit in elk land? Welke plaatsen zullen het meest klimaatbestendig zijn? Van welke gebieden zijn mensen zoals vissers het meest afhankelijk voor voedsel en inkomen? Dat zijn de soorten gegevens die we nodig hebben om de beste beslissingen te nemen. Dit nieuwe model vergroot het vermogen om de juiste beslissingen te nemen.”
Het onderzoek werd voltooid met steun van een subsidie van het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Zaken en het Agentschap voor Internationale Ontwikkeling, en is gepubliceerd in Conserveringsbiologie.
Ook op Divernet: Koraalreservaat onthuld in de Indische Oceaan, Waarom elk blauw een beetje vinvis bevat, De koraalriffen van de wereld zijn groter dan we dachten..., Ocean Census richt zich op 100 onbekende mariene soorten
