INDONESIË DUIKER SPECIAAL
NIGEL MARSH bezocht onlangs de kleine Gili-eilanden in Indonesië, bij Lombok, om erachter te komen of het duiken business as usual was na de aardbevingen die de regio vorig jaar opschudden
Rustende groene schildpad bij Meno Slope en (inzet) een omzwerving Octopus klimt op een andere.
Ik heb op veel locaties gedoken vol met schildpadden in Azië, maar ik had nog nooit zoveel vriendelijk en relaxed groen op dezelfde plek gezien. Deze schildpadden waren zo ontspannen met duikers dat ze mij negeerden
Ik maakte foto's, en één was zo comateus dat hij niet wist dat er een Octopus klom over zijn schild!
Ik was echt verrast om zoveel vriendelijke schildpadden te zien op de Gili-eilanden, een plek die mij keer op keer wist te verrassen.
Omringd door koraalriffen, bezaaid met palmbomen en met witte zandstranden en helderblauw water, is het gemakkelijk te begrijpen waarom de Gili-eilanden een populaire bestemming zijn. vakantievilla bestemming.
Gelegen voor de noordwestkust van Lombok in Indonesië lokken de drie eilanden – Gili Trawangan, Gili Meno en Gili Air – duikers, snorkelaars, zonaanbidders en heel veel backpackers.
Er komen zoveel backpackers naar de Gilis dat ze de reputatie van party-eilanden hebben verworven. Ze kregen echter een nog grotere klap voor hun reputatie toen ze in juli en augustus 2018 werden getroffen door een reeks verschrikkelijke aardbevingen.
Bij de aardbevingen kwamen in de omgeving van Lombok meer dan honderd mensen om het leven, raakten duizenden dakloos en werden talloze gebouwen verwoest.
Hoewel sommige resorts schade opliepen, waren de meeste snel weer op de been en wilden ze graag duikers en andere toeristen verwelkomen.
Om dit te bewijzen nodigde het Indonesische Ministerie van Toerisme mij en een aantal andere journalisten uit om in november de Gili-eilanden te bezoeken.
Eerlijk gezegd stonden de eilanden nooit hoog op mijn lijstje van plekken om te bezoeken in Indonesië. De gedachte aan heel veel backpackers, dansfeesten die de hele nacht doorgingen en drukke stranden sprak me gewoon niet aan.
Ik had ook gemengde berichten gehoord over het duiken, sommigen zeiden dat het vissen met dynamiet de koralen had vernietigd, terwijl anderen melding maakten van een prachtige mix van locaties en indrukwekkend zeeleven.
Dus accepteerde ik de uitnodiging met enig voorbehoud en een paar vragen die beantwoord moesten worden: waren de eilanden hersteld van de aardbevingen? Waren ze overspoeld met backpackers? En hoe was het duiken eigenlijk?
MET LOMBOK Gelegen net ten oosten van Bali, arriveren de meeste bezoekers van de Gili-eilanden per boot. Onze groep nam de andere optie: een vlucht van Bali naar Mataram (de hoofdstad van Lombok), vervolgens een rit naar het noordelijke uiteinde van het eiland en uiteindelijk een snelle speedboot naar Gili Trawangan.
Toen ik na middernacht aankwam, was ik opgelucht dat ik geen bonzende dansmuziek hoorde. Het was eigenlijk heel stil toen we incheckten in onze accommodatie, het mooie Laguna Gili Beach Resort. Uitgeput na een lange reisdag ging ik meteen naar bed.
De volgende ochtend vroeg op, keek ik eerst rond in het duikresort. Het ligt in een mooie tuin en heeft grote kamers in Balinese stijl met airconditioning, twee zwembaden, een restaurant/bar en een goed uitgerust en goed ingedeeld duikcentrum.
Het enige dat het resort scheidde van het witte zandstrand was een weg. Op het eerste gezicht leek dit een slechte plek om een weg te hebben; toen besefte ik dat het enige verkeer bestond uit fietsen en paarden en koetsen (plaatselijk bekend als cidomo). Er zijn geen luidruchtige auto's, vrachtwagens of motorfietsen op de Gili-eilanden, wat een eerste aangename verrassing was.
Terwijl ik de hoofdweg op en neer liep, vond ik talloze duikwinkels, duik- en strandresorts, reisorganisaties en andere bedrijven. De meeste leken open te zijn.
Ik zag geen schade door de aardbeving totdat ik me in de achterafstraatjes waagde, waar een paar ingestorte gebouwen zichtbaar waren.
Er waren ook talloze toeristen. Het strand en de wegen waren niet druk, maar alles leek weer normaal te worden.
Al snel hadden we onze spullen in het duikcentrum gesorteerd en gingen we de plaatselijke modder verkennen. Tijdens het onderzoeken van mijn reisgids Muck Diving had ik ontdekt dat er een populaire plek op de Gili-eilanden was, genaamd Hann's Reef, maar we waren op weg naar het aangrenzende vasteland om plekken te verkennen waar ik nog nooit van had gehoord.
De eerste, Kecinan, had een helling van grijs zand, bezaaid met landvasten. Zigzaggend op en neer in diepten van 9 tot 24 meter, bevonden we ons al snel tussen een assortiment garnalen, grondels, scheermesvissen, vijlvissen, garnalenvissen, kogelvissen, blennies en koraalduivels.
Er leken nogal wat naaktslakken van Shaun het Schaap op het zeewier te zitten, maar ik was meer geïnteresseerd in grotere modderbeestjes.
En onze gids Leon kwam met vier hengelaarsvissen, een inktvis, een vingerdranet, een doornzeepaardje en een kaketoe-wespvis.
Onze tweede modderduik was net om de hoek bij Seahorse Bay. Ook hier was er weer een grijze zandhelling, maar met veel meer zeewier, zeepennen en anemonen. Hoewel we lintalen, naaktslakken, murenen, koraalduivels, schorpioenvissen en commensaalgarnalen aantroffen, waren het de zeepaardjes die de hoofdrol speelden. Terwijl we ons vastklampten aan het zeewier telden we een half dozijn behoorlijk doornige zeepaardjes.
LATER DUIKEN WE het huisrif van het resort. Hoewel toegankelijk vanaf de kust, deden we het met stromende stroming als een bootduik, zodat we het hellende rif konden afdrijven.
Huisriffen kunnen wisselvallig zijn, en dit was een beetje van beide. Het grootste deel van de helling bestond uit koraalpuin, maar er waren verschillende gezonde plekken om te verkennen. Terwijl ik me op de kleine dingen concentreerde, vond ik al snel bidsprinkhaangarnalen, naaktslakken, Octopus, lintaaltjes en een sierlijke spookfluitvis die zich verstopt in een veerster.
Het hoogtepunt was de rijke verzameling kleine rifvissen: engel, vlinder, kogelvis, lipvis, jonkvrouwen, havikvis, koraalduivel en een sneeuwvlokmurene.
We waren klaar om enkele koraalriffen te verkennen, en de eerste was Deep Turbo, een reeks koraalruggen aan de noordkant van Gili Trawangan.
Het was een geweldige verrassing om erin te springen en het zicht van bijna 30 meter te ontdekken, aangezien het op onze eerste dag niet veel meer dan 13 meter was geweest.
We daalden af in een goot vol tuinalen en zwommen vervolgens over een heuvelrug versierd met zweepkoralen, gorgonen, zachte koralen en vatsponzen.
Ik zag een grote Maori-lipvis, en in de verte een kleine rifhaai. Terwijl we van bergkam naar bergkam zwommen, zagen we kleurrijke, gezonde koralen,
een blauwgevlekte maskeren rog, een sterrenkogelvis, vleermuisvis, snapper, eekhoornvis en veel rifvissen.
Op één bergkam rustte een groene schildpad. Hij negeerde ons terwijl we wegvluchtten, en Leon leek ook niet onder de indruk, in tegenstelling tot de meeste duikgidsen in Azië, die opgewonden raken als ze een schildpad voor je vinden.
Het kostte een lange duik in het midden van het water om terug te keren naar het rif rond Gili Trawangan. Toen we het bereikten, daalde het zicht tot 9 meter en werd het gezonde koraal vervangen door puin.
Maar dat maakte niet uit, want er waren een tiental groene schildpadden te zien. Geen wonder dat Leon in geen enkel exemplaar geïnteresseerd was geweest! Deze schildpadden waren aan het rusten en werden schoongemaakt, en waren onbewogen door onze aanwezigheid. Ik herinnerde me dat ik ergens had gelezen dat de Gili-eilanden beweerden de “schildpaddenhoofdstad van de wereld” te zijn. Ik had gelachen om de bewering, maar toen ik zoveel schildpadden op één plek zag, kon ik de opschepperij begrijpen.
Onze tweede duik die ochtend bij Turtle Heaven bevestigde die bewering. Dit glooiende rif aan de noordkant van Gili Meno had niet de mooiste koralen of het beste zicht, maar wel veel schildpadden.
In eerste instantie dreven we langs een hellend rif bedekt met paddestoelkoralen en huiswaarts
tot kleine rifvissen. Maar toen we aankwamen bij een bergkam bedekt met koraalpuin en een tiental groene schildpadden, pauzeerden we 30 minuten voor een zeer korte schildpaddentijd.
De groenen sliepen, wreven over hun buik en verdrongen zich af en toe om de beste positie. Bij sommigen werd de huid schoongeplukt door poetslipvissen en hun schelpen werden door doktersvissen van algen geschraapt.
Een paar van hen kwamen terug van een frisse neus en zouden ons bijna opzij duwen om de toplocaties te bereiken.
Het grappigste wat ik zag was de Octopus over het schild van een schildpad klauteren. Het was moeilijk te zeggen of de Octopus keek om te zien wat er gebeurde of probeerde de schildpad uit zijn huis te manoeuvreren.
Elders op de locatie vonden we een voedende karetschildpad die even onverschillig was voor duikers, plus een sierlijke spookfluitvis en scholen zeebaarzen, fusiliers en voedende mondmakreel.
Onze middagduik, ook op Gili Meno, was heel anders. We zijn begonnen bij Meno Slope in het ondiepe water, op een puinhelling van slechts 4 meter diep, waar een beeldentuin is aangelegd door kunstenaar Jason deCaires Taylor. Met 48 levensgrote menselijke beelden, gerangschikt in twee cirkels, is het nogal surrealistisch zwemmen rond betonnen menselijke vormen versierd met algen, sponzen en andere zeegroei.
Deze ervaring werd gevolgd door een drift langs het glooiende rif, waarbij harde koralen in het ondiepe water werden gevonden en meer kleurrijke zweepkoralen, gorgonen, spons- en zachte koralen tot een diepte van 22 meter. Twee benaderbare schildpadden waren het hoogtepunt van de duik.
NACHTLEVEN, vooral in het gebied waar we verbleven, bleek het behoorlijk ingetogen te zijn, zonder luide muziek of dansfeesten. Het luidste geluid op het eiland was in feite de oproep tot gebed van de nabijgelegen moskee. Dat party-eiland-imago kreeg een echte hit.
We genoten van ons eigen nachtleven met een nachtelijke duik op de zandhelling en koraaltuinen van Hann's Reef. We begonnen op het zand en vonden al snel een kegelschelp tijdens de jacht, verschillende dooskrabben, waaronder een die een andere kegelschelp aan het eten was, en talloze kleine garnalen.
Toen we niet dieper gingen dan 15 meter vonden we ook elleboog- en heremietkreeften, platkoppen, tong en een kleine, robuuste spookfluitvis.
We verwachtten een groot aantal koppotigen te vinden, maar een zeer heldere volle maan maakte ze misschien een beetje verlegen.
We zagen een kleine bobtail-inktvis en tussen het koraal lagen slapende vissen, sarongarnalen, murenen en een sierlijke spookfluitvis. Ik was ook verrast toen ik een jonge gestreepte padvis aantrof, een soort die ik eerder alleen in Raja Ampat had gezien.
Onze laatste duikdag tijdens deze korte reis bracht ons naar een kenmerkende locatie, Shark Point. Onze duikopdracht vermeldde haaien, scholende vissen en een tot zinken gebracht scheepswrak, hoewel we op de een of andere manier het wrak misten.
In plaats daarvan maakten we een prachtige drift over koraalkoppen, bergkammen en goten, waar ik verbaasd was over de scholen eekhoorn- en soldaatvissen, snappers en fusiliers.
Er was ook een kleine bende trevally en een grote tonijn. De enige haaien die ik zag waren twee witpuntrifhaaien, hoewel de gidsen beweerden dat er vaak zwartpuntrifhaaien en zilverpunthaaien werden gezien.
We kwamen ook blauwgespikkelde laguneroggen, vleermuisvissen, een verscheidenheid aan maanvissen en een gestreepte slangenpaling tegen die op zoek was naar een maaltijd. En eenmaal in het ondiepe water kwamen we nog een grote populatie groene en karetschildpadden tegen.
ONZE LAATSTE DUIK bracht ons naar een scheepswrak, gelegen voor de kust van Gili Meno en bekend als het Bounty-wrak. Maar zoals bij de meeste van onze duiken in de Gilis deden we eerst een drift langs een hellend rif, de thuisbasis van een gezonde populatie rifvissen en schildpadden. Verschillende karetschildpadden voedden zich met koraalpuin, en één was zelfs zeesalpen aan het afbreken die in de stroming voorbij dreven.
Een grote koraalbommie hield ons een tijdje bezig, want deze was bedekt met prachtige koralen en wemelde van de aasvissen. We kwamen uiteindelijk aan bij het Bounty Wreck, een drijvend platform van 30 meter dat nu ondersteboven ligt op een diepte van 8 tot 16 meter, bedekt met koralen en de thuisbasis van een groot aantal vissen, met een grote school drummers die rond de boeg draaien.
Het was een geweldige manier om drie schitterende duikdagen op de Gili-eilanden af te ronden.
Die middag maakten we een ritje met paard en wagen naar de andere kant van het eiland en genoten van cocktails terwijl we de zon zagen ondergaan boven Bali.
De resorts aan deze kant leken meer schade door de aardbeving te hebben geleden, en twee zijn nog steeds gesloten wegens renovatiewerkzaamheden.
De Gili-eilanden hebben mij echt verrast. Ze waren mooi en vredig en hadden een grote verscheidenheid aan duikplekken, een indrukwekkend zeeleven en een van de vriendelijkste schildpadpopulaties in Azië.
Ik was blij dat ik de uitnodiging had aanvaard en dit kleine verrassingspakketje had gevonden.
FEITBESTAND
HOE ER> Vlieg vanuit Groot-Brittannië naar Bali en neem vervolgens een snelle boot of een combinatie van auto en boot als u naar Mataram, Lombok vliegt. Boten vanuit Bali vertrekken vanuit Padang Bai, Benoa, Serangan en Amed, en de overtocht kan 90-120 minuten of langer duren. Garuda en Lion Air hebben dagelijkse vluchten van 30 minuten tussen Bali en Lombok. Het is dan 90 minuten rijden, gevolgd door een speedbootrit van 10 minuten naar de Gili-eilanden.
DUIKEN & ACCOMMODATIE> Laguna Gili Beachresort, lagunagili-beachresort.com
WANNEER TE GAAN> Het hele jaar door, maar regen in december en januari kan het zicht verminderen. De watertemperatuur varieert van 26-29°C.
GELD> Indonesische roepia.
PRIJZEN> Retourvluchten vanuit Groot-Brittannië vanaf ongeveer £ 550. Zeven nachten B&B-accommodatie vanaf £ 250 pp (twee delen, oktober-prijzen).
BEZOEKER Informatie> Indonesië Reizen
ANDERE FUNCTIES VAN DE INDONESIË DIVER SPECIAL – mei 2019
vakantie Nieuws Indonesië
