Astove Atoll: een ongerepte duikspeeltuin op de Seychellen

SEYCHELLEN DUIKER

Hij begint zich te specialiseren in het aanwezig zijn wanneer ongerepte atollen in de Indische Oceaan opengaan voor het publiek – nu stapt MARK HATTER aan de start in Astove, een opmerkelijke duikspeeltuin

Duikers silhouetten zich achter een grote kolonie prachtige anemonen op de Sam's Ultimate-locatie.

MET EEN INTERNATIONAAL De duikmarkt lijkt overspoeld met voetgangersbestemmingen en veewagenoperaties, het is geen klein wonder dat ik mezelf opnieuw op een afgelegen atol van de Seychellen in de Indische Oceaan bevind, volledig buiten het netwerk, op zoek naar iets speciaals.

Het is maart en ik heb contact gehad met zes andere ontdekkingsreizigers als de eerste gasten die publiekelijk hebben gedoken in de nieuw opgerichte Coral Lodge van Astove Atoll, in de Aldabra Island-groep op de Seychellen.

Drie jaar geleden was het een nieuwe duikoperatie op Alphonse Atoll in de Alphonse Island-groep van de Seychellen die mijn aandacht trok (Opening Up Alphonse, juni 2015). Vervolgens verkenden de divemasters en ik, als eerste openbare duikgast, plekken die misschien nog nooit eerder door mensen waren gezien.

En dus beloofde ik mezelf dat als er andere locaties op de omliggende eilanden van de Seychellen zouden openen, ik zou proberen aan de voorrand van die opening te staan.

Dan komen Blue Safari (de moedermaatschappij van de Alphonse Fishing Company en nu exploitant van de duiklocatie op Alphonse) en Astove binnen. Nog eens 250 kilometer ten zuidwesten van Alphonse en ongeveer 500 kilometer van Mahe, wordt Astove al meer dan tien jaar beschouwd als de beste vliegvisbestemming in zijn klasse.

Met een kleine, efficiënte infrastructuur kon de lodge van het atol maximaal zes vissers bedienen die zevendaagse tochten boekten tussen november en april tot en met maart van dit jaar. Toen werden aanzienlijke verbeteringen voltooid, waaronder een verharde landingsbaan om grotere vliegtuigen en ladingen mogelijk te maken (lees extra gewichtstoelagen voor camera-uitrusting van duikers) waardoor het atol werd opengesteld voor duikoperaties.

IK HEB EERST ONTMOETEN EN DUIKEN met Blue Safari's Diving Operations Manager Sam Balderson op Alphonse. Sam zou onze eerste reis naar Astove leiden en we ontmoetten elkaar onder de Alphonse runway cabana (alle vluchten naar Astove tanken bij Alphonse).

Ik ontmoette ook de andere duikers in onze groep, die zich al op Alphonse bevonden om een ​​paar dagen te gaan duiken voordat ze naar Astove gingen.

Terwijl het vliegtuig begon te vergassen, stelde Sam ons voor en informeerde ons allemaal over de opening van Astove voor publieksduiken.

“Het duikplan voor Astove is al ongeveer twee jaar in de maak”, vertelde hij ons. “Dat plan omvat onder meer het stilleggen van de visserijactiviteiten gedurende de week dat onze duikers worden geboekt.” Dit was verrassend en heel goed nieuws; Ik had me afgevraagd hoe de lodge zowel vissers als duikers tegelijkertijd zou kunnen beheren, ook al gebeurt het vliegvissen aan land.

“Voor zover ik weet, heeft er tot december 2017 niemand uitgebreid rond het atol gedoken om potentiële locaties te catalogiseren,” vervolgde Sam. “Ik was de gelukkige die deze taak kreeg.”

Dus gewapend met een kaart, enkele anekdotische aantekeningen van een paar privéboten die door Astove waren gevaren en een GPS, ging Sam afgelopen december op pad om een ​​handvol veelbelovende locaties rond het atol vooraf te duiken. Zijn bevindingen zouden ons team een ​​vertrekpunt bieden om ons te helpen deze ongerepte riffen vollediger te verkennen.

Zeggen dat Astove totaal onontgonnen is, zou onjuist zijn. Bekend was dat het Jacques was Cousteau in zijn productie van The Silent World uit 1959, die de Aldabra Group onder de aandacht bracht, en onlangs zijn Nat Geo-teams op bezoek geweest om hun Pristine Seas-serie te filmen.

Dat gezegd hebbende, zou je redelijkerwijs kunnen stellen dat alleen de zeldzame kaper, Nat Geo, Cousteau, Sam en ons zevenen, de kans hebben gehad om getuige te zijn van de onderwaterschatten van Astove.

De ervaren duikers in onze groep zouden later unaniem verklaren dat de riffen van Astove zo ongerept zijn als waarschijnlijk is in de huidige omgeving van klimaatverandering, vervuiling en uitbuiting.

Het bewijs lag in onze observaties en beelden verzameld tijdens 17 duiken op acht duikplekken rondom het atol.
Meer specifiek kan de mate van gezondheid en fitheid in een omgeving over het algemeen worden beoordeeld aan de hand van de overvloed en het evenwicht van het zeeleven, van de lagune en grasvlakten tot de aangrenzende riffen en drop-offs.

Van planktonvoedende anthias, grazende doktersvissen en koraalverpletterende papegaaivissen tot toproofdieren zoals de ongewoon grote en ongewoon talrijke aardappeltandbaars en zadelrugkabeljauw: de gezondheidsindicatoren van Astove wijzen op een sterk en levendig ecosysteem.

Het belangrijkste is dat de steenkoralen gezond zijn. Waar recente mondiale verblekingsgebeurtenissen een groot deel van de resterende steenkoralen ter wereld hebben getroffen of verwoest, is Astove een soort oase, schijnbaar immuun voor het opwarmende oppervlaktewater. Het antwoord op zijn robuuste weerstand zou kunnen liggen in zijn geïsoleerde geografie, aangezien het zich in een zeer diepe oceaan bevindt.

Het rif stort zich bijna verticaal van het oppervlak naar duizenden meters diep aan de westkant van het atol, en loopt steil af vanaf de oostkust, met verrassend koele stromingen die bijna dagelijks over en rond het atol stromen.

Over het algemeen zou je koelere stromingen verwachten tijdens de sterkere springtijen, maar toch ondervonden we ze zelfs tijdens de zwakkere doodtijen.

En de thermoclines waren indrukwekkend, vaak wel 4°C (van 28° tot 24°), beginnend op slechts 10 meter diepte.

Of onze waarnemingen nu eenvoudigweg anekdotisch of wetenschappelijk waren, het was duidelijk dat Astove een koraalrifoase is in een oceaan die onder steeds toenemende spanning staat.

Als bonus heeft het zelfs een soort bedreigde haaien. We kwamen deze geschulpte hamerkoppen tegen op de enige genoemde locatie van Astove, Hammertime. Sam had de naam en locatie afgeleid uit enkele historische aantekeningen en een pre-duik in december.

De duik begint bij een ingelegde ankerketting die over de muur is gedrapeerd, de overblijfselen van een 19e-eeuwse schipbreukeling van een Noorse walvisvaarder.

Van daaruit dalen duikers naar een diepte van 20 meter en dan van de muur af in het blauwe water, meestal net buiten het zicht van het rif, en wachten. Volgens Sam is de beste kans om de haaien te zien in de vroege ochtend.

OVEREENKOMSTIGVoor onze eerste duik van de reis kregen we een vroege wake-up call, stopten bessenmuffins en koffie in hongerige buiken en rolden vervolgens net na 7 uur van de skiffs het heldere water in.

De zon was nauwelijks op en het was net licht genoeg om de ketting te zien en deze over de muur de afgrond in te volgen.

Volgens het protocol van Sam zweefden we, neutraal, ver genoeg van de muur zodat we hem niet langer konden zien, in het indigowater.

Al snel losten de kortstondige vormen van een zestal geschulpte hamerhaaien op in en uit het zijdelingse zicht van tien meter.

Ze bleven op hun hoede en hielden afstand. Het was niet de foto-op waar ik op had gehoopt, maar het was prettig om de week te beginnen met een groep zeldzame rif-A-listers.

We bleven hangen voordat we teruggingen naar de muur en ontdekten dat de stroming was versneld en ons met een opwindende snelheid naar de noordkant van het atol trok.

We hebben in de resterende 30 minuten bodemtijd bijna een halve mijl afgelegd, waarbij we allerlei kleurrijke en steenachtige koraalformaties, uitstulpingen en kanalen passeerden die van de binnenvlakten naar het buitenste rif leidden. De biomassa die we onderweg passeerden was indrukwekkend.

In een breed kanaal, tegen het einde van de duik, deed de stroming poederachtig wit zand opwaaien, wat een onderwatersneeuwstorm veroorzaakte. En terwijl we langs de muur raceten, was het geruststellend om de skiffs boven ons te horen voorbijvaren, Sams SMB volgend.

Na onze drie minuten durende veiligheidsstop klommen we in de skiffs, stootten met onze vuisten en grinnikten verder over de vele coole dingen waar we tijdens de duik langs waren gevaren.

Het was amper half acht en we hadden nog de hele week voor de boeg.

Terwijl de haaien van Hammertime cool waren, langzaam en erg nauwe drive-by-ontmoeting die we later in de week tegenkwamen door een nog zeldzamere, meer dan 3 meter grote hamerhaai bij de monding (het smalle, ondiepe kanaal dat vanuit de binnenlagune van Astove leidde) was episch. Uiteraard was mijn camera uitgerust voor macrobeelden!

Gedurende de week kwamen op verschillende locaties aan de westelijke muur zilverpunthaaien vroeg tijdens onze duiken langs voor een snelle inspectie, wat een verder bewijs is van de gezondheid van het mariene ecosysteem. Mocht daar enige twijfel over bestaan, dan bewees de overvloed aan groene en karetschildpadden die ons bij elke duik vergezelden ook het punt.

Sam had zeker zijn huiswerk gedaan wat betreft spectaculaire en gevarieerde duikplekken. En zijn aangeboren Britse talent voor het ondermijnen van verwachtingen werd de vreugde van ons duikteam naarmate de week vorderde.

“Ik heb een plekje op de muur gevonden met een paar anemonen”, vertelde hij ons tijdens de pre-duikbriefing op de tweede ochtend. De ‘paar anemonen’ van Sam waren in werkelijkheid een virtuele stad – een twintigtal dieren, Heteractis magnifiica, vol met multi-families Amphiprion akallopisis (stinkdieranemoonvis) bedekten een gebied van 25 vierkante meter. Ik had verhalen gehoord over grote anemoonkolonies in de Indo-Pacific, maar was nog nooit een van deze indrukwekkende omvang tegengekomen.

De volgende dag informeerde Sam: "We hebben vanochtend een kalme zee, dus ik wil je een rif op de oostelijke helling laten zien met wat zachte koralen."

Natuurlijk ontdekten we dat zijn rif met “een paar softies” een uitgestrekt bos van regenboogpastelkleurige Dendronephthya was, beginnend op 20 meter hoogte. Tijdens de duik volgde ik de weelderige formaties dieper, retorisch peinzend: “Waarom worden indrukwekkende formaties zoals dit zachte koraalbos alleen maar beter met de diepte?”

Had ik maar door de tijd en de natuurkunde kunnen zien hoe diep dat bos groeide.

DE AFWEZIGHEID VAN een officiële naam van de duiklocatie moest worden aangepakt, dus later in de week hebben we onder het genot van cocktails en wahoo-sushi over een aantal gestemd in het belang van de consistentie voor toekomstige duikers.

De grootste anemoonlocatie, direct tegenover het terrein van de Lodge, kreeg de naam Magnificent City. En we waren het er allemaal over eens dat het zachte koraalbos van Sam, zo indrukwekkend en zo ingetogen, ter ere van hem de naam Sam’s Ultimate moest krijgen.

De naam is afgeleid van een beroemde en bijzonder levendige duiklocatie in de noordelijke Koraalzee, bekend als “Carl’s Ultimate”, genoemd naar onderwaterfotograaf Carl Roessler.

Ik vroeg me af hoe het met de Astove-oase, zo klein, zo afgelegen en zo bijzonder, zou gaan als de verstikkende muren van menselijke uitbuiting de planeet bleven onderdrukken. Ik legde dit voor aan Keith Rose-Innes, managing partner van Blue Safari, en was geïntrigeerd door zijn doordachte antwoord.

“Het behouden van een minimale aanwezigheid op de eilanden daarbuiten is van cruciaal belang voor het behoud van hun vrijwel ongerepte staten,” zei hij.

“Als de afgelegen eilanden zoals Astove, Alphonse, Cosmoledo, Assumption en anderen volledig onbewoond en wild blijven, zouden ze zeker het doelwit zijn van illegale exploitatie.

“De eilandgroepen op de Seychellen zijn geografisch gezien te wijd verspreid om effectieve handhaving van de bescherming door de overheid te verwachten, ongeacht de wetten en straffen.

“Als Blue Safari een verantwoordelijk rentmeester is van de eilanden die we verhuren voor toeristische activiteiten zoals duiken en vangen en loslaten, terwijl we een minimale voetafdruk behouden, dan is alleen al onze aanwezigheid hier een afschrikmiddel voor onwettige activiteiten die zouden plaatsvinden als we dat wel zouden doen. niet aanwezig."

Deze nuttige observatiepost voor de regering van de Seychellen is zich ook bewust van de noodzaak van schone energieoplossingen.

Op Alphonse is de behoefte aan opwekking van dieselenergie voor 98% van de behoeften van het eiland vervangen door de installatie van zonnepanelen.

Er wordt ook gewerkt aan de bouw van faciliteiten voor het terugwinnen van regenwater om de noodzaak van een energieverslindende ontziltingsinstallatie te elimineren. “Astove is de volgende”, vertelt Keith me.

Ons gesprek geeft mij het vertrouwen dat het atol, althans voorlopig, een levendige oase in een onvolmaakte wereld zal blijven.

Maar Keith had nog een verrassing: Blue Safari is nu van plan zijn duikactiviteiten op de Seychellen uit te breiden naar het Cosmoledo-atol, met een lanceringsdatum in december van dit jaar.

“Cosmo” is de grote zus van Astove, 19 zeemijl ten noordwesten. De Alphonse Fishing Company organiseert daar al meer dan tien jaar liveaboard-vliegvisexpedities.

Kosmos riffen zijn vrijwel onontgonnen en het mariene ecosysteem is vermoedelijk ook vrijwel ongerept, en omdat het ongeveer vier keer zo groot is als Astove, nemen de duikmogelijkheden geometrisch toe. Wat is er niet leuk aan dat plan, met de ecologisch verantwoorde blauwdruk van Blue Safari?

Wat mij met een welkom dilemma achterlaat. Hoe wijzig ik mijn plannen voor december om deel uit te maken van dat lanceringsfeest?