De oceanische mantarogpopulatie voor de kust van Ecuador wordt nu geschat op meer dan 22,000 individuen – waardoor deze meer dan tien keer groter is dan welke andere bekende subpopulatie van de soort dan ook.
Mobula birostris, ook bekend als de reuzenmanta, is het grootste type roggen ter wereld, met een spanwijdte die meer dan 6 meter kan bereiken. De populaties zijn doorgaans klein en kwetsbaar voor menselijke invloeden, maar de bevolking van Ecuador is niet alleen enorm groot, maar ook potentieel gezond.
De zojuist gepubliceerde studie Proyecto Mantas Ecuador werd gedurende 14 jaar geleid door Fundación Megafauna Marina del Ecuador in samenwerking met de Manta Trust, de Marine Megafauna Foundation (MMF) en het Ocean Ecology Lab van het Marine Mammal Institute van de Oregon State University (OSU). .
“Het is duidelijk dat hier iets anders aan de hand is”, zegt Joshua Stewart, een assistent-professor die aan het hoofd staat van het instituut en co-auteur is van het onderzoek. “Dit is een zeldzaam verhaal over oceaanoptimisme.
“In andere regio’s hebben we doorgaans populatieschattingen van 1,000 tot 2,000 dieren, wat deze soort erg kwetsbaar maakt. We schatten dat er in dit gebied ruim 22,000 manta’s leven, wat ongekend is.”
Stewart zei dat de voedingsomstandigheden bijzonder gunstig waren voor een grote, gezonde mantapopulatie rond de grens van Zuid-Ecuador en Peru, waar koud, voedselrijk water naar de oppervlakte opwelt. Oceanische manta's kunnen grote hoeveelheden krill en ander zoöplankton vinden in dit deel van de oostelijke Stille Oceaan, terwijl een handvol manta's ook rondzwerven tot aan de Galapagos.
Vooral vanwege de commerciële visserij, zowel gericht als bijvangst, is de dreigingscategorie van de IUCN Rode Lijst voor mantaroggen in 2019 gestegen van Kwetsbaar naar Bedreigd.
Manta's brengen een groot deel van hun tijd door in de open oceaan en bewegen zich onvoorspelbaar rond, dus het kan moeilijk zijn om te bestuderen. Maar eind jaren negentig ontdekten onderzoekers van Proyecto Mantas Ecuador dat er elk jaar in augustus en september een oceanische mantapopulatie rond Isla de la Plata in Ecuador samenkwam, waardoor het relatief gemakkelijk te lokaliseren en te bestuderen was.
Duikgebied
Het hielp ook dat het eiland een populair duikgebied was. “Veel van de foto’s die in ons onderzoek zijn gebruikt, zijn afkomstig van recreatieve duikers die burgerwetenschappers zijn geworden toen ze foto’s van mantaroggen maakten”, zegt hoofdauteur Kanina Harty van het in Groot-Brittannië gevestigde Manta Trust. “Alleen al uit deze foto’s halen we een enorme hoeveelheid informatie over elk dier.”
Dankzij foto's die de unieke vlekpatronen van de manta's laten zien, konden individuen in de loop van de tijd worden gevolgd en konden verwondingen, bewijzen van paring en volwassenheid worden gedocumenteerd. Van 2005 tot 2018 gebruikten de onderzoekers de gegevens van hun eigen en recreatieve duikers om meer dan 2,800 individuen te identificeren en een totale populatie van meer dan 22,000 te schatten.
“Dat is aanzienlijk groter dan wat we elders in oceanische mantarogpopulaties hebben gezien”, zegt Guy Stevens, CEO van Manta Trust. “Dit is veruit de grootste populatie die we kennen.”
Michel Guerrero van Proyecto Mantas Ecuador omschreef Isla de la Plata als een “wereldwijd belangrijke hotspot” en zei dat “hoewel deze populatie gezond kan zijn, deels dankzij de grote omvang, het essentieel is dat we de nodige stappen ondernemen om de dalingen waar veel andere mantarogpopulaties mee te maken hebben gehad”.
Voortdurende monitoring
Het vissen op manta's is sinds 2010 illegaal in Ecuador en sinds 2016 in Peru, hoewel verstrikking van de lijn, aanvaringen met schepen en bijvangst nog steeds risico's vormen, zei Guerrero. Uit het onderzoek bleek dat 563 van de roggen zichtbare verwondingen of littekens vertoonden, en dat meer dan de helft van deze individuen verstrikt was geraakt in vistuig of tekenen vertoonde van eerdere soortgelijke ontmoetingen.
Stewart zei dat de manta’s “waarschijnlijk ook zouden worden beïnvloed door een opwarmend klimaat als de opwellingskracht en de overvloed aan voedsel zouden veranderen naast de temperatuur van de oceanen”, en voegde eraan toe dat voortdurende monitoring van de bevolking nodig was om te begrijpen hoe menselijke activiteit en klimaatverandering de beschikbaarheid van voedsel zouden kunnen beïnvloeden. , distributie en algehele volksgezondheid.
Extra co-auteurs van de studie is zojuist gepubliceerd in Marine Ecology Progress Series zijn Anna Knochel van Fundación Megafauna Marina del Ecuador en de MFK'Andrea Marshall en Katherine Burgess.
Ook op Divernet: Hoe te duiken met 's werelds grootste manta's, Duikers duiken de Komodo Manta-sonde in, Duikers moeten Cowboy Manta-gidsen vermijden
