DUIKEN NIEUWS
Wetenschappers die graag willen weten hoe inktvissen in 3D kunnen zien, hebben ze uitgerust met een stereoscopische rode en blauwe bril – en ontdekten dat, hoewel hun ogen misschien heel anders zijn dan die van mensen, hun manier van kijken niet zo heel anders is.
Lees ook: Schaduwjagers: waarom trompetvissen op de trekhaak rijden
Het door de Universiteit van Minnesota geleide onderzoeksteam bouwde een ‘onderwaterbioscoop’ in het Marine Biological Laboratory in Woods Hole, Massachusetts, om te onderzoeken hoe de koppotigen de juiste afstand bepalen van waaruit ze bewegende prooien moeten aanvallen. Inktvissen gebruiken hun tentakels om hun prooi te vangen, en als ze te dichtbij staan, kunnen ze worden gewaarschuwd en ontsnappen. Te ver, en de tentakels zullen er niet in slagen om te reiken.
De gewone inktvis (Sepia officinalis) werden getraind om een 3D-bril te dragen en naar afbeeldingen te kijken van twee verschillend gekleurde wandelende garnalen die op een computer scherm.
Door de beelden te compenseren konden de onderzoekers vaststellen dat de inktvissen stereopsis gebruikten, een techniek die ook door mensen wordt gebruikt, om beelden tussen hun linker- en rechteroog te vergelijken en de afstand tot hun prooi te berekenen.
Afhankelijk van de verschuiving zou de inktvis waarnemen dat de garnaal zich voor of achter het scherm bevindt, en dus te dicht bij of te ver van het scherm toeslaan.
“Toen slechts één oog de garnaal kon zien, wat betekende dat stereopsis niet mogelijk was, duurde het langer voordat de dieren zichzelf correct positioneerden”, zegt Trevor Wardill, assistent-professor aan het College of Biological Sciences van de universiteit. “Toen beide ogen de garnalen konden zien, wat betekent dat ze stereopsis gebruikten, konden inktvissen sneller beslissingen nemen tijdens hun aanval. Dit kan het verschil maken bij het vangen van een maaltijd.”
“Hoewel inktvissen vergelijkbare ogen hebben als mensen, zijn hun hersenen aanzienlijk verschillend”, zegt assistent-professor Paloma Gonzalez-Bellido. ‘We weten dat de hersenen van inktvissen niet zoals mensen zijn gesegmenteerd’. Ze lijken geen enkel deel van de hersenen te hebben – zoals onze achterhoofdskwab – dat zich bezighoudt met het verwerken van visie.”
Ze zei dat uit het onderzoek bleek dat de hersenen van inktvissen een gebied moeten bevatten dat de verschillen berekent tussen beelden van het linker- en rechteroog.
In tegenstelling tot verwante inktvissen en octopussen kunnen inktvissen hun ogen ook naar voren draaien. Er wordt aangenomen dat dit de enige koppotigen zijn die stereopsis kunnen gebruiken. De enige andere ongewervelde dieren waarvan bekend is dat ze de techniek gebruiken, zijn bidsprinkhanen.
“Deze studie brengt ons een stap verder in het begrijpen hoe verschillende zenuwstelsels zijn geëvolueerd om hetzelfde probleem aan te pakken”, zegt Rachael Feord van de Universiteit van Cambridge, eerste auteur van de studie. die zojuist is gepubliceerd in Science Advances.
“De volgende stap is het ontleden van de hersencircuits die nodig zijn voor de berekening van stereopsis in inktvissen, met als doel te begrijpen hoe dit anders kan zijn dan wat er in onze hersenen gebeurt.”
