DUIKEN NIEUWS
Volgens onderzoek van de Heriot-Watt Universiteit in Edinburgh lijmen de kleverige uitscheidingen van bacteriën uit de oceaan plasticdeeltjes aan elkaar tot grotere massa’s.
Lees ook: Spookvissen betekent dat plastic diep koraal teistert
De bacteriën worden aangetroffen in alle mariene en zoetwateromgevingen, maar pas onlangs hebben wetenschappers ontdekt welk effect de biopolymeren die ze uitscheiden hebben op de nano- en microplastics die nu in wateren over de hele wereld worden aangetroffen.
De onderzoekers voerden laboratoriumexperimenten uit met water verzameld uit het Faroe-Shetland Channel en de Firth of Forth, waarbij plasticdeeltjes werden geïncubeerd onder omstandigheden die waren ontworpen om het oceaanoppervlak te simuleren.
Ze meldden dat het slechts enkele minuten duurde voordat de kunststoffen zich samenvoegden met bacteriën, algen en andere organische deeltjes, en waren verrast toen ze ontdekten dat het grote hoeveelheden biopolymeren waren die het grootste deel van deze plasticagglomeraten vormden.
Toen de biopolymeren de nanoplasticdeeltjes opslokten, die 100 tot 200 keer kleiner zijn dan een bacteriële cel, werden de resulterende agglomeraten zichtbaar met het blote oog, waardoor kleine zeedieren ze waarschijnlijk eerder als voedsel zullen beschouwen, denken de onderzoekers.
De bevindingen kwamen voort uit een project van £ 1.1 miljoen, gefinancierd door de Natural Environment Research Council (NERC), genaamd RealRiskNano, waarbij ook onderzoekers van de Universiteit van Plymouth betrokken zijn.
“De agglomeraten vormen iets dat lijkt op zeesneeuw, de regen van organisch afval die koolstof en voedingsstoffen van het oppervlak naar de oceaanbodem transporteert en diepzee-ecosystemen voedt”, zegt microbiële ecoloog dr. Tony Gutierrez van Heriot-Watt, die leiding gaf aan het onderzoek. studie.
“Het zal interessant zijn om te begrijpen of plastics op nano- en microschaal met verschillende dichtheden de voedselstroom van de bovenste naar de onderste delen van de oceaan kunnen beïnvloeden.”
Zwaardere kunststoffen zouden ervoor kunnen zorgen dat de sneeuw sneller op de zeebodem valt, terwijl het tegenovergestelde zou kunnen gebeuren als lichtere vormen van kunststoffen meer drijvend zouden worden, waardoor diepzee-ecosystemen zouden worden uitgehongerd.
De wetenschappers denken echter niet dat hun ontdekking noodzakelijkerwijs slecht nieuws is.
“De ontdekking en karakterisering van nano- en microplastic agglomeraten vergroot ons begrip van hoe deze deeltjes zich gedragen in het milieu en hoe ze interageren met mariene organismen”, zegt prof. Ted Henry, leider van het RealRiskNano-project.
“De agglomeraten zijn veel complexer dan simpele stukjes plastic. Dit soort onderzoek begint de leemten in de kennis van wetenschappers op te vullen, maar we hebben meer bewijs nodig om plasticvervuiling effectief te prioriteren en te beheersen.”
Het onderzoek is gepubliceerd in het Marine Pollution Bulletin.
