DUIKEN NIEUWS
Inktvissen vermijden tussendoortjes om ruimte te laten voor hun favoriete maaltijden, zo blijkt uit nieuw onderzoek van de Universiteit van Cambridge. Als ze zich realiseren dat garnalen – hun favoriete voedsel – ‘s avonds beschikbaar zullen zijn, zullen ze overdag minder krabben eten.
Lees ook: Schaduwjagers: waarom trompetvissen op de trekhaak rijden
“Het was verrassend om te zien hoe snel de inktvissen hun eetgedrag aanpasten”, zegt eerste auteur van het onderzoek, Pauline Billard. “Binnen een paar dagen hoorden ze of er 's avonds garnalen zouden zijn of niet. Dit is zeer complex gedrag en is alleen mogelijk omdat ze een geavanceerd brein hebben.”
Toen de onderzoekers elke avond op betrouwbare wijze één garnaal ter beschikking stelden, kon de Europese inktvis (Sepia officinalis) werd gedurende de dag selectiever in het eten van krabben. Toen ze op willekeurige basis avondgarnalen kregen, werden ze al snel opportunistisch, waardoor hun krabbeninname overdag toenam.
Door patronen van voedselbeschikbaarheid te leren en te onthouden, optimaliseren de inktvissen hun foerageeractiviteit, niet alleen om te garanderen dat ze voldoende eten, maar ook om ervoor te zorgen dat ze meer van hun favoriete voedsel eten.
Om deze voorkeuren te beoordelen, testten de onderzoekers 29 inktvissen door krabben en garnalen tegelijkertijd op gelijke afstand van hen te plaatsen, vijf keer per dag gedurende vijf dagen. Iedereen ging voor de garnalen.
Koppotigen en gewervelde dieren liepen ongeveer 550 miljoen jaar geleden in evolutionaire termen uiteen, maar toch is de organisatie van hun zenuwstelsel opmerkelijk vergelijkbaar, zeggen de onderzoekers.
“Deze flexibele foerageerstrategie laat zien dat inktvissen zich snel kunnen aanpassen aan veranderingen in hun omgeving op basis van eerdere ervaringen”, zegt prof. Nicola Clayton, die het onderzoek leidde. “Deze ontdekking zou een waardevol inzicht kunnen verschaffen in de evolutionaire oorsprong van zulke complexe cognitieve vaardigheden.”
Door het Franse Nationale Onderzoeksbureau gefinancierd studie is gepubliceerd in Biology Letters.
Uit verdere onthullingen over de hersenkracht van koppotigen, dit keer van de Australische Universiteit van Queensland, blijkt dat inktvishersenen bijna net zo complex zijn als die van honden.
Om inzicht te krijgen in het vermogen van koppotigen om zichzelf onmiddellijk te camoufleren, voerden dr. Wen-Sung Chung en professor Justin Marshall van het Queensland Brain Institute van de universiteit de eerste keer in vijftig jaar tijd inktvishersenen in kaart met behulp van MRI-technieken.
Ze onderzochten de grote rifinktvis (Sepioteuthis lesiana).
“Dit is de eerste keer dat moderne technologie wordt gebruikt om de hersenen van dit verbazingwekkende dier te onderzoeken, en we hebben 145 nieuwe verbindingen en paden voorgesteld, waarvan meer dan 60% verband houdt met het gezichtsvermogen en de motorsystemen”, aldus dr. Chung.
Hij zei dat koppotigen, waaronder Octopus, inktvissen en inktvissen, hadden complexe hersenen “die die van een hond benaderden en muizen en ratten overtroffen, althans wat betreft het aantal neuronen. Sommige koppotigen hebben bijvoorbeeld meer dan 500 miljoen neuronen, vergeleken met 200 miljoen voor een rat en 20,000 voor een normaal weekdier”.
Voorbeelden van complex gedrag van koppotigen zijn onder meer het vermogen om zichzelf te camoufleren ondanks dat ze kleurenblind zijn, te tellen, patronen te herkennen, problemen op te lossen en te communiceren met behulp van een verscheidenheid aan signalen (waar nu ook maaltijdplanning aan wordt toegevoegd).
De studie bracht nieuwe netwerken van neuronen aan het licht die het gedrag bepalen, zoals voortbeweging en ‘countershading camouflage’ – wanneer inktvissen verschillende kleuren vertonen aan de boven- en onderkant van hun lichaam, zodat ze opgaan in de achtergrond, ongeacht of ze van boven of van onderen worden bekeken.
Het team wil nu vaststellen waarom verschillende soorten koppotigen verschillende hersenonderverdelingen hebben ontwikkeld.
