DUIKEN NIEUWS
Inktvissen kunnen zich herinneren wat, waar en wanneer specifieke dingen zijn gebeurd tot aan hun laatste paar dagen van hun leven, zo hebben onderzoekers ontdekt – en de herinneringen van oudere inktvissen blijven net zo goed als die van de jongere generatie.
Lees ook: Schaduwjagers: waarom trompetvissen op de trekhaak rijden
De zojuist gepubliceerde resultaten zijn het eerste bewijs dat welk dier dan ook een herinnering heeft aan specifieke gebeurtenissen die niet verslechtert met de leeftijd.
De eerste auteur van het artikel was duiker Alexandra Schnell van de afdeling Psychologie van de Universiteit van Cambridge. Haar baanbrekende werk, dat aantoonde dat inktvissen in staat waren zelfbeheersing uit te oefenen tijdens het voeren – als ze er later baat bij zouden hebben – was te zien in DUIKER magazine in mei.
Samen met onderzoekers van het Marine Biological Laboratory in Woods Hole in de VS en de Universiteit van Caen in Frankrijk heeft dr. Schnell geheugentests uitgevoerd op gewone inktvissen (Sepia officinalis), met verrassende resultaten.
"Inktvissen kunnen zich herinneren wat ze aten, waar en wanneer, en dit gebruiken om hun voedingsbeslissingen in de toekomst te begeleiden", zegt dr. Schnell. “Wat verrassend is, is dat ze dit vermogen niet verliezen met de leeftijd, ondanks dat ze andere tekenen van veroudering vertonen, zoals verlies van spierfunctie en eetlust.”
Naarmate mensen ouder worden, hebben ze de neiging om een ‘episodisch geheugen’ te ervaren, waarbij ze geleidelijk het vermogen verliezen om zich ervaringen te herinneren die op bepaalde tijden en plaatsen zijn gebeurd. Er wordt aangenomen dat dit wordt veroorzaakt door een verslechtering van de hippocampus in de hersenen.
Inktvissen hebben geen hippocampus, maar hebben wel een verticale kwab die verband houdt met leren en geheugen, en deze blijft intact tot de laatste 2-3 dagen van zijn leven. Met hun korte gemiddelde levensduur van twee jaar zijn ze goede onderwerpen om te testen of het geheugen afneemt met de leeftijd.
Twaalf van de 24 laboratoriuminktvissen waren pre-volwassen (10-12 maanden oud), terwijl de anderen met 22-24 maanden geriatrisch waren, wat overeenkomt met mensen van in de negentig.
Ze werden allemaal getraind om een specifieke locatie in hun tank te naderen, gemarkeerd met een zwart-witte vlag, en vervolgens vier weken lang getraind om te leren dat twee veelgebruikte voedingsmiddelen beschikbaar waren op specifieke, met een vlag gemarkeerde locaties en na specifieke vertragingen.
Op één plek werd met de vlag gezwaaid en werd er een stukje gamba verstrekt. Levende grasgarnalen, waar inktvissen de voorkeur aan geven, werden op een andere plek aangevoerd waar ook met een andere vlag werd gezwaaid, maar slechts om de drie uur.
Om ervoor te zorgen dat de inktvissen niet simpelweg een patroon leerden, waren de twee voerlocaties elke dag uniek. Nadat de maand voorbij was, werd door de inktvissen getest welk voedsel beschikbaar zou zijn, waar en wanneer.
Ongeacht hun leeftijd keken alle inktvissen welk voedsel het eerst bij elke vlag verscheen en gebruikten dat om uit te zoeken welke voedingsplek het beste was bij elk volgend vlagzwaaien.
Hoewel het onmogelijk is om te testen of dieren zich bewust dingen herinneren, suggereerden de bevindingen dat hun ‘episodisch-achtige geheugen’ niet afnam met de leeftijd.
“De oude inktvissen waren net zo goed in de geheugentaak als de jongere – sterker nog, veel van de oudere deden het beter in de testfase”, aldus dr. Schnell. “We denken dat dit vermogen inktvissen in het wild kan helpen zich te herinneren met wie ze paren, zodat ze niet teruggaan naar dezelfde partner.”
Inktvissen broeden pas aan het einde van hun leven, en als ze zich herinneren met wie ze hebben gepaard, waar en hoe lang geleden, zouden ze hun genen op grotere schaal kunnen verspreiden door met zoveel mogelijk partners te paren.
