Kendall McDonald, een voormalig Fleet Street-redacteur, duikt al meer dan 45 jaar (en schrijft erover). Hij is DIVER's wrakexpert sinds 1960.
Hoeveel schatten waren er aan boord van de Merchant Royal, vraagt John Messent, die eraan toevoegt: Kunt u mij haar positie geven?
Ik wou dat ik het kon – ik zou een rijke man zijn! Veel andere duikers hebben hiernaar gevraagd schat schip en voor zover ik weet zijn er op dit moment drie zwaar gefinancierde en goed uitgeruste teams naar haar op zoek in de Channel Approaches.
Eén onderzoeksschip heeft voor meer dan 500,000 aan computergestuurde navigatie-, magnetometer- en sonarapparatuur aan boord, wat een idee geeft van hoe serieus ze deze schattenjacht nemen.
De Merchant Royal van 700 ton en 32 kanonnen (soms 'Royall' gespeld in de stijl van die tijd) was een handelsschip dat eigendom was van vier Londense kooplieden.
Ze bracht van 1637 tot 40 drie jaar lang handel met de Spaanse koloniën in West-Indië.
We hadden op dat moment vrede met Spanje, dus de Merchant Royal en haar zusterschip, de Dover Merchant, deden op weg naar huis in Londen Cadiz aan. In alle opzichten lekte ze ernstig na haar lange reis.
Toen een Spaans schip tegelijkertijd Cadiz aanvoerde vuur net voordat ze zou dragen Kapitein Limbrey van de Merchant Royal zag zijn kans schoon om wat meer geld te verdienen voor zijn eigenaren.
Hij bood zich vrijwillig aan om de schat op weg naar huis naar Antwerpen te brengen.
Hoeveel schat? Details variëren, maar ze had zeker 100,000 goudstukken (20 miljoen in hedendaagse valuta) aan boord, 400 staven Mexicaans zilver (nog eens 1 miljoen) en bijna 500,000 stuks van acht en andere munten.
Maar je weet wat schatzoekers zijn. Sommige betrokkenen verwachten ook het persoonlijke fortuin van John Limbrey te vinden tijdens die lange reis in het wrak, dus de schattingen lopen op tot 100 miljoen!
De Merchant Royal bleef lekken nadat zij en haar zusterschip Cadiz verlieten, en toen de pompen kapot gingen, strandde ze op 23 september 1641 bij Land's End in zwaar weer.
Haar zinken werd gezien door de Dover Merchant, die hun positie schatte op 'tien mijlen van Land's End'.
Als het slecht weer was, zouden ze de kust nauwelijks hebben kunnen zien, wat grote twijfel doet rijzen over die positie.
(Voor degenen die graag willen weten waar ze ligt: een mijl was 3.18 zeemijl, en voor praktische doeleinden in die tijd werd dit op drie zeemijl gesteld).
Achttien mannen verdronken bij het zinken - Kapitein Limbrey en 40 van zijn bemanningsleden ontsnapten in boten en werden opgepikt door Dover Merchant.
De wetenschappelijke jacht op de Merchant Royal duurt nu al bijna tien jaar. Ze zou zich overal in de 600 vierkante kilometer van de Western Approaches kunnen bevinden. Maar ik twijfel er niet aan dat ze haar uiteindelijk zullen vinden.
Natuurlijk moet iedereen die de functie kent mij onmiddellijk in het striktste vertrouwen schrijven!
Kunt u mij helpen een wrak te identificeren dat we hebben gevonden tijdens het duiken voor de kust van Sussex? vraagt Trevor Spiers.
Nee, dat kan ik niet, maar ik durf te wedden dat er wrakduikers zijn die dit lezen en die dat wel kunnen. Trevor heeft een aanwijzing voor zijn schip; op sommige platen staat wat het wapen van de rederij zou kunnen zijn: een wereldbol met lengte- en breedtegraden erop.
Een riem en gesp omringen de wereldbol met de letters CSN Co rond de riem.
Kent iemand een rederij met dat wapen en die initialen? Stuur me een bericht, dan geef ik het door aan Trevor.
Heeft u enige informatie over het wrak van de Empire Crusader bij Isle of Wight? vraagt Gary Paddock.
De Empire Crusader was oorspronkelijk bekend als de Leander. Ze behoorde tot de Duitse Neptunlinie van Bremen, waar ze in 1925 door Atlas-Werke AG werd gebouwd als een stoomboot van 1042 ton, 224 voet lang en een straal van 33 voet.
Ze deed zich voor als een neutrale Rus toen ze op 9 november 1939 bij Vigo, Spanje, werd tegengehouden door de torpedobootjager HMS Isis. Ze werd als prijs meegenomen naar Plymouth en omgedoopt tot Empire Crusader.
Ze heeft niet lang onder Britse vlag gevaren. Op 8 augustus 1940 werd ze gebombardeerd en beschoten door Junkers 87's toen ze zich in een konvooi 15 kilometer ten westen van St Catherine's Point op weg van Seaham naar Devonport bevond met 1020 ton steenkool.
Haar vijftienkoppige bemanning bestond uit zes marinematen om het grote kanon aan haar achtersteven te bemannen. Haar meester, tweede stuurman en twee matrozen gingen verloren toen ze in brand vloog en kapseisde.
Tot voor kort geloofden veel duikers dat de Empire Crusader het wrak lag op 27 meter hoogte op 50 35 43; 01 43 21, maar dit bleek de Venezuela te zijn, gezonken in 1918, en daar valt niet over te twisten, want de naam staat in grote koperen letters op de achtersteven!
Haar pistool is nu een stertentoonstelling in de clubruimte van Swindon BSAC.
Er zijn een aantal wrakken in het juiste gebied. De Empire Crusader is waarschijnlijk de zwaar gebroken op 50 25 52N; 01 42 16W. Ze ligt op 40 meter hoogte en is nog niet positief geïdentificeerd door duikers.
Er is een mooi schilderij van de Empire Crusader van de marinekunstenaar Barry Mason, gereproduceerd in Steve Shovlar's Dorset Shipwrecks.
Zoals je naar haar vroeg, Gary, betekent dit dat je haar positief kunt identificeren? Ik wil graag weten.
Ik denk dat het scheepswrak dat je in Dive Sussex hebt vermeld als 'waarschijnlijk HMS Laforey' waarschijnlijk HMS Minion is. Wat denk je? – Tim Bennetto.
Ik denk dat je gelijk hebt. En dankzij de hulp van Tim met die oude torpedobootjager en andere wrakken in de omgeving van Brighton, die Tim bestrijkt met zijn duikboot Spartacus, zou de volgende editie van Dive Sussex nog beter leesvoer moeten zijn voor duikers aan de zuidkust!
Het vintage wrak uit de Eerste Wereldoorlog waarnaar Tim verwijst, staat 8 meter trots op 43 meter op 50 38 37; 00 13 53.
Ik dacht dat de drie gaten in haar zich op de plaats bevonden waar haar trechters hadden gezeten, en ik kon geen ander marineschip vinden dat aan de eisen voldeed, maar Tim Bennetto wel.
Tijdens vele duiken op haar raakte hij ervan overtuigd dat de gaten niet voor trechters waren bedoeld, maar voor geschutskoepels, die waren verwijderd en er alleen rails overbleven waarop de torentjes zouden hebben gedraaid.
De torentjes waren nergens op of nabij het wrak te vinden. Hun afwezigheid deed vermoeden dat er een schip op weg was naar de sloopwerf.
Tims onderzoek leidde hem naar de HMS Minion, een M-klasse torpedobootjager die in september 1915 werd gelanceerd. Ze was een van de zes Admiraliteit M-klasse boten gebouwd door Thorneycroft, allemaal 1052 ton, 276 voet lang en een straal van 26 voet.
Hun drie torentjes waren de thuisbasis van drie 4-inch kanonnen.
Ze hadden ook een 2pdr-pompom en vier 21-inch torpedobuizen in paren bij zich. Hun drie ketels en motoren van 25,000 pk dreven drie schroeven aan en haalden een snelheid van 34 knopen.
De Minion overleefde de oorlog en werd verkocht omdat ze in 1921 in Duitsland uiteenviel. Ze werd ontdaan van haar wapens en werd op sleeptouw genomen toen ze strandde.
Kunt u mij iets vertellen over het wrak van het Spaanse Armadagaljoen bij Portencross, Firth of Clyde? vraagt Paul Holden.
Dat kan, maar alleen dankzij het uitstekende boek Clyde Shipwrecks van Peter Moir en Ian Crawford (bel 01475-520141 voor kopieën).
Spaanse Armada? Misschien, maar vroege documenten vermelden alleen 'een Spaans schip tegen de kust' nabij Farland Head en het verwoeste kasteel.
Zeker zijn er in 1740 enkele vondsten van kanonnen, zowel brons als ijzer, opgemerkt uit een wrak 'op amper een kwart mijl van de kust, op tien vadem en een voet water'.
Vlakbij Portencross Castle staat een groot ijzeren kanon tentoongesteld. Het zou de moeite waard moeten zijn om te zoeken tussen 18 en 19 meter, ongeveer 400 meter verderop, vind je niet?
Laat de Archeologisch duiken De eenheid weet of je iets vindt.
Weet jij wie een biertje heeft gemaakt dat 'Tue' heet? vraagt Bob Peacock, die zelf een schat aan informatie heeft over duiken in Kent.
Weet iemand? Bob probeert te controleren of hij aan het duiken is met de Hundvaag, een kleine Noorse stoomboot van 690 ton die door de marine als collier werd gebruikt en in 1940 werd gedolven. Het wrak ligt op 25 meter diepte op hard zand op 51 08 41; 01 27 55 en bestaat uit twee delen.
Bob heeft bestek gevonden met vermoedelijk Noorse markeringen en een bierflesje met het woord 'Tue' erop. Als een Scandinavische bierdrinker kan helpen, geef ik het door.
HOUD UW VRAGEN KOMEN
Dien ze in, gemarkeerd met 'Wrecks Q&A;': per brief, gericht aan DIVER, of per fax op 020 8943 4312
per e-mail door steve@divermag.co.uk op DIVERNET's Wrecks Talk-pagina.
Dit kan u ook snelle reacties van andere lezers opleveren (hoewel deze uiteraard met voorzichtigheid moeten worden behandeld).
Wij betreuren het dat vragen niet telefonisch of in het algemeen individueel kunnen worden beantwoord.
