Het rif van Sha'ab Abu Nuhas heeft in de loop der jaren talloze schepen opgeëist, maar de overige vier zijn een magneet voor enthousiaste wrakduikers. Fotografie door Mark Evans en Stuart Philpott
De Noord-Egyptische Rode Zee is een hotspot voor fascinerende scheepswrakken en is de thuisbasis van legendarische scheepswrakken Thistlegorm Dunraven Miljoen hoop en Rosalie Moller, maar er is één locatie die een magneet is voor serieus wrakduikers – Sha'ab Abu Nuhas.
Sha'ab Abu Nuhas is een bescheiden rif dat waarschijnlijk niet eens op de hitlijst van duikers zou staan als het niet dicht bij de belangrijkste scheepvaartroute naar het Suezkanaal ligt. meer dan het eerlijke aandeel ‘slachtoffers’ door de jaren heen.
Omringd door relatief ondiepe wateren en redelijk beschermd tegen ongunstige weersomstandigheden, wordt het regelmatig gebruikt op de meeste noordelijke liveaboard-routes, en kan het ook worden bereikt met dagboten.
De scheepswrakken die ten prooi zijn gevallen aan het koraalrif zijn allemaal in goede staat, vooral de “nieuwere” schepen, en dit, gecombineerd met de diepte en de beschutte locatie, betekent dat ze perfect zijn voor duikers van alle niveaus, en de ideale “ klaslokaal” voor cursussen wrakduiken in een echte omgeving om het wrakduikbrevet te behalen.
De scheepswrakken om te verkennen
De Giannis D
Van alle wrakken op Abu Nuhas, het in Japan gebouwde vrachtschip in Griekse handen Giannis D is veruit de meest populaire, en met goede reden – het is ongetwijfeld een van de beste wrakduiken in de hele Rode Zee.
Het schip vervoerde een lading hout en raakte in 1983 op volle snelheid het rif – een feit dat duidelijk wordt als je de verwrongen propeller ziet, die zichzelf verminkte terwijl hij in het koraal vermaalde – en nu is het in drie afzonderlijke delen opgesplitst.
De midscheeps is onherkenbaar vernield, met stukken hout, stalen platen en metalen panelen verspreid over de zeebodem. Er is overvloedige koraalgroei en een overvloed aan zeeleven, maar dit is het minst interessante deel van de wraklocatie en wordt over het algemeen gewoon gepasseerd. wrakduikers overgang tussen de meer intacte boeg- en achterstevensecties.
De boeg ligt aan bakboord en is nog steeds uit één stuk, dus het is een interessante plek om te verkennen. Er zijn beperkte penetratiemogelijkheden, maar de boeg zelf is indrukwekkend groot en de boegmast is altijd omgeven door rifvissen.
Het is echter het achterstevengedeelte dat dit wrak echt bijzonder maakt. Het achterschip is volledig intact vanaf vlak voor de achterste bovenbouw, wat betekent dat je, als je goed bent opgeleid, tot diep in de machinekamer, het bemanningsverblijf en de brug kunt doordringen.
Het diepste deel van het achterschip ligt op slechts 24 meter, en het is mogelijk om hier het schip binnen te gaan en je dan een weg te banen door de machinekamer en vervolgens een aantal verdiepingen omhoog te gaan om uiteindelijk via de brug naar buiten te gaan.
Een zaklamp is handig zodat je de details kunt zien, maar er komt zoveel omgevingslicht door de open deuren, ramen en luiken dat dit niet strikt noodzakelijk is. Voor fotografen is het achterschip geweldig foto prop, net als de gedraaide propeller, die een goed geplaatst model in de schaduw stelt.
De Karnatisch
Terwijl de andere drie wrakken allemaal in de jaren zeventig of tachtig zijn vergaan, is de Karnatisch is veel, veel ouder. Ze was een gestroomlijnd stoom- en zeilaangedreven passagiers- en postschip van 90 meter lang en raakte in 1869 het rif. Ze zonk niet onmiddellijk, maar bleef een paar dagen hard aan de grond zitten.
De kapitein nam ten onrechte aan dat het schip gezond was en dat de pompen al het binnenkomende water verwerkten, maar de constante wipbeweging op het scherpe koraal eiste zijn tol en het schip spleet in tweeën en zonk, waarbij zo'n vijf passagiers en 26 bemanningsleden mee naar beneden gingen. .
De overlevenden slaagden erin om Abu Nuhas zelf te bereiken, en vervolgens in reddingsboten naar het nabijgelegen eiland Shadwan, waar ze korte tijd later werden opgepikt door de passerende ss. Sumatra.
De Karnatisch ligt nu aan de bakboordzijde op 26 meter, oplopend tot 12 meter aan de boeg, en je kunt er met de rechterkant in duiken wrak-duikbrevet. De koraalgroei is overvloedig omdat het wrak al bijna 150 jaar ligt en nu bijna deel uitmaakt van het rif.
Een groot deel van het houten dek is weggevallen, waardoor de ruimen en de viercilinderstoommachine en ketels zichtbaar zijn, en penetratie is eenvoudig vanwege alle in- en uitgangen door het ijzeren raamwerk.
Binnenin kun je de kapotte overblijfselen van honderden wijnflessen vinden, en er zijn vaak scholen glasvissen die een duiker die er voorzichtig doorheen zwemt, zullen 'opslikken'.
De Chrisoula K/Marcus
Het derde meest bezochte wrak op Sha'ab Abu Nuhas is het Marcus, maar de reden waarom het zo bekend is wrakduiken cirkels is waarschijnlijk meer het resultaat van de voortdurende vraag of het werkelijk zo is MarcusOf de Chrisoula K. Er zijn argumenten voor beide identiteiten, en hoewel het nu als een redelijk veilige gok wordt beschouwd dat dit het geval is Marcus, zijn er nog steeds ervaren duikers die ervan overtuigd blijven dat dit het geval is Chrisoula K.
Wat de echte naam ook is, het is zonder enige twijfel bekend dat dit een ander vrachtschip in Griekse handen was, dat in 1981 aan de grond liep en zonk.
Ze vervoerde een enorme lading Italiaanse vloertegels, wat het wrak de bijnaam Tile Wreck geeft, en het is mogelijk om stapels en stapels hiervan in het ruim te zien.
Het schip is vrijwel intact, met de midscheeps rechtop en op een diepte van 26 tot 28 meter, en het achterstevengedeelte naar stuurboord gedraaid. De ruimen zijn vrij open, met veel omgevingslicht en in- en uitstappunten via het dek.
Volledige penetratie is in bepaalde gebieden mogelijk voor ervaren wrakduikers, maar wees gewaarschuwd: de machinekamer is krap om binnen te komen vergeleken met de spelonkachtige leegte van de Giannis D, en ik zou een primaire zaklamp, een back-up en een derde reservelamp adviseren, omdat het extreem donker is als je eenmaal binnen bent. Je leert er alle benodigde technieken van een cursus wrakduiken.
De Kimon M
Het vierde wrak op Abu Nuhas wordt waarschijnlijk het meest zelden bezocht, wat jammer is, want het is nog steeds een geweldige duik, ook al is het niet helemaal van hetzelfde niveau als zijn buren.
Dit in Duitsland gebouwde vrachtschip vervoerde 4,500 ton linzen – vandaar de bijnaam het Linzenwrak – toen het in 1978 op volle snelheid het rif opreed en het boeggedeelte verwoestte.
Ze bleef op de top van het rif, voordat de weersomstandigheden uiteindelijk hun tol eisten en ze van het rif in 30-32 meter water gleed en aan stuurboord tot stilstand kwam.
Dankzij latere bergingswerkzaamheden, waarbij een gat in de bakboordzijde werd uitgesneden en de motor en andere machines werden verwijderd, is het relatief eenvoudig om de technische afdeling te bereiken, en van daaruit de ruimen. Er is behoorlijk omgevingslicht, maar voor sommige van de meer besloten gedeelten is een zaklamp een goed idee. Het zeeleven is niet zo overvloedig als op de andere wrakken, maar de Kimon M is nog steeds een pagina waard in je logboek.
Conclusie
De scheepswrakken van Sha'ab Abu Nuhas luiden een sirene-oproep voor duikers, en velen hebben talloze logboekaantekeningen voor alle vier de gezonken schepen. Omdat ze zich op een plek bevinden waar ze zowel met dagboten als met liveaboards kunnen worden bereikt, worden ze elk jaar door honderden duikers bezocht, en als je nog niet op het wrakkerkhof van Egypte hebt gedoken, raad ik je aan om het aan je duikbucketlist toe te voegen.
Ongelooflijk divers:- Ongelooflijk genoeg hadden duikers al vele jaren met de vrachtschepen aan weerszijden van de Carnatic gedoken voordat ze per ongeluk het veel oudere schip ontdekten tijdens een stromingsduik
Ook op Divernet: Het aanbreken van het duiktoerisme in de Rode Zee, Rode Zee door een nieuwe lens, De Rode Zee-ontdekkingsreiziger, Beste duikplekken in de Rode Zee
