Scheepswrakduiklocaties uit de Eerste Wereldoorlog 1918

WRAKKUIK

Het is het laatste jaar van de Eerste Wereldoorlog, maar de vernietiging van de scheepvaart gaat door tot november, waardoor rond de Britse eilanden enkele van de wrakken achterblijven die vandaag de dag nog steeds tot de favorieten van duikers behoren. JOHN LIDDIARD herinnert aan duikhoogtepunten die 100 jaar geleden ontstonden

Vanuit strategisch oogpunt is je zou kunnen zeggen dat 1918 een beetje saai was. De VS waren in de oorlog. Tanks waren op het slagveld gearriveerd en de tactieken evolueerden van massale bajonetaanvallen naar machinegeweren. Op zee was onbeperkte duikbootoorlog nu de norm lessen was geleerd over konvooien.

Lees ook: Schip vastgehouden in verband met plundering van Britse oorlogsgraven 

Met een opeenstapeling van verliezen op het slagveld en hongersnood als gevolg van de blokkade van de Royal Navy was het duidelijk dat Duitsland zou verliezen. De enige echte vraag was hoe lang het stand zou kunnen houden.

Maar dat alles logenstraft de interesse vanuit duikperspectief. Nadat ik heb opgemerkt dat 1917 het jaar was van het duikbare wrak, was 1918 dat ook. Nu de oorlog ten einde loopt, ga ik me uitleven en schrijven over enkele van de wrakken uit 1918 waar ik met veel plezier heb gedoken en die goede scheepswrakverhalen opleveren.

Gwladmena-wrak

Bij de aftrap op de Shetlandeilanden werd op 2 januari het stoomschip Gwladmena voor anker tot zinken gebracht bij een aanvaring met de Fora. De enige betrokken vijand was de duisternis en de drukte op de ankerplaats.

Drukte op de Shetlandeilanden? De natuurlijke ankerplaats ten zuiden van Lerwick was een verzamelplaats voor konvooien, waarvoor de oude, trage Gwladmena een lading steenkool vervoerde.

Het water hier is niet getijgebonden en doorgaans helder, waardoor het een genot is om op het wrak te duiken. Een interessante anomalie is het bovenste deel van de motor, nu ondersteboven en vóór de ketels, misschien daarheen gesleept door het anker van een ander schip.

De onderste helft van de motor blijft op de gebruikelijke plaats. De schroefastunnel heeft nog steeds een deel van zijn houten bekleding. Aan de achtersteven bevindt het kanon zich net aan stuurboordzijde.

Pas op voor kruimelige witte stukjes fosfor. Zelfs een vlek op uw handschoenen zal spontaan ontbranden als deze wordt blootgesteld aan lucht.

Hindenburg

Nog verder weg van onze thuiswateren was een reis die mij echt inspireerde naar Åland, de eilandengroep in de Oostzee tussen Zweden en Finland.

Finland was sinds 1809 een hertogdom binnen het Russische rijk en werd in 1917 onafhankelijk, hoewel het tot 1918 in rep en roer was door burgerconflicten. Zweden kon het beste worden omschreven als neutraal met Germaanse sympathieën.

Op 9 maart 1918 leidde de ijsbreker Hindenburg een konvooi Duitse koopvaardijschepen vanuit Zweden naar huis, beladen met broodnodige voorraden. Ondanks dat Rusland uit de oorlog was, bracht een Russische mijn, bevroren in het ijs, het konvooi tot stilstand toen het explodeerde onder de boeg van de Hindenburg.

De met ijs versterkte romp voorkwam meer schade dan veel schepen zouden hebben opgelopen. Op drie na stapten alle bemanningsleden het ijs op en liepen naar het volgende schip in het konvooi.

Op 43 meter hoogte, in bijna zoet water met weinig zuurstof en dicht bij het vriespunt, is het wrak nauwelijks vergaan. Naast glimmende details zoals de stoomfluit, was ik verbaasd over kleine details zoals de intacte houten bordenrekken in de kombuis.

Zuid-Westers

De passagiersveerboot South Western, geëxploiteerd door de London and South Western Railway, voerde een lijndienst naar de Kanaaleilanden. In de nacht van 16 maart werd de South Western, aan de achterkant van het Isle of Wight, getorpedeerd door UB59.

Toen ik in de Zuidwestelijke regio dook, was het een onbekende. Een van de duikers vond een theelepel met daarop de spoorlijnkam die het wrak ondubbelzinnig identificeerde als het Zuidwesten en een wrak niet identificeerde waarvan eerder werd gedacht dat het dit kleine stoomschip was.

Als u naar de Scilly-eilanden op de Scillonian bent gereisd, heeft u een idee van de indeling: ruim naar voren, passagierscabine naar achteren, brug tussen de twee.

Omdat het voorheen onbekend was, is er nog veel te vinden op dit wrak. De houder voor het 13-ponder hekkanon is er bijvoorbeeld nog steeds, maar het kanon niet.

Het kan gemakkelijk in het zand in de buurt zijn.

Baygitano-wrak

Voor schepen die niet in een begeleid konvooi zaten, was dicht bij de kust stomen een van de maatregelen die werden gebruikt om U-boten te ontwijken, maar die strategie slaagde er niet in de 3073 ton wegende Baygitano te redden.

Op 18 maart creëerde een enkele torpedo van UC77 een populair wrak net ten westen van Lyme Regis.

Gezien het feit dat het bij springtij slechts 18 meter diep is en ongeveer zo dichtbij als de zuidkust mijn huis in Bristol bereikt, weet ik niet waarom het nog tien jaar duurde voordat ik in de Baygitano dook. Alle anderen hadden erin gedoken. Velen hebben er hun eerste openwaterduiken op gemaakt.

Het wrak ligt verspreid over het getij en is, zoals de meeste wrakken in de omgeving, een vismagneet. Voor een wrak dat zo goed kapot is, is er best veel te zien.

Typisch goed zicht, ondiep water en een raster van rompribben maken navigatie gemakkelijk, behalve waar de achterste ruimen soms verdwijnen onder stuifzand.

HMT Balfour-scheepswrak

De rol van het begeleiden van konvooien werd vaak vervuld door gewapende trawlers. Op 13 mei begeleidde HMT Balfour een klein konvooi over het Kanaal naar Dieppe.

Een verhaal vol fouten en heldenmoed begon toen het stoomschip Nidd een U-boot overreed. De onderzeeër kwam achter de Nidd boven water, en de Balfour draaide zich hard naar bakboord om zich bij de actie aan te sluiten, waarbij hij de boeg van de Nidd overstak en aan een paal werd gehangen.

De bemanning van de Balfour klom naar de Nidd, waarbij een snel nadenkende zeeman de tijd nam om eerst de rekken met dieptebommen te ontwapenen. Als ze gewapend waren gebleven, zouden ze de bodem uit de Nidd hebben geblazen toen de Balfour zonk.

De kanonniers van de Nidd hadden intussen het vuur geopend op de U-boot, sindsdien geïdentificeerd als UB74, en claimden een treffer.

Een bijna-ongeluk lijkt waarschijnlijker, omdat UB74 13 dagen later voor de kust van Portland tot zinken werd gebracht.

HMS Moldavië-wrak

De gewapende koopvaardijkruiser HMS Moldavia stoomde in konvooi en werd op 57 mei getorpedeerd door UB20. Het wrak ligt nu op 50 meter van Sussex.

Als een tot kruiser omgebouwde P&O-voering biedt het wrak bijna alles waar duikers van houden: grote voortstuwingsmachines, hutten met patrijspoorten, badkamers met alle toebehoren en niet minder dan acht 6-inch kanonnen.

Voor mij was Moldavië het ultieme Wreck Tour-project, waarbij ik alle kanonnen moest lokaliseren en allerlei kleine details moest invullen. Een paar jaar geleden vroeg de redacteur me om te schrijven over mijn top drie duiken, en ik aarzelde niet om er een uit te kiezen op de Moldavië.

Het Kyarra-wrak

Slechts zes dagen na het torpederen van de Moldavië plaatste UB57 een torpedo in een andere P&O-voering, de Kyarra, die dienst deed als hospitaalschip.

Met shuttleboten die vertrekken vanuit Swanage, charters vanuit Poole en gemakkelijke tewaterlating voor RIB's, is de Kyarra voor velen de favoriete duiklocatie. Stamgasten hebben hun favoriete plekken om te foerageren en fotografen hebben hun favoriete plekken om foto's te maken.

Er zijn tijden in mijn duikcarrière geweest dat een buddy en ik in een auto zijn gesprongen en een weekend van vier duiken op de Kyarra hebben gemaakt, met daartussen de droesem op de Swanage-pier. Voor mij is het een ideaal wrak voor zeepaling, kreeften en kolkende scholen slabbetjes. Naarmate het tij toeneemt, bewegen deze gestreepte kabeljauwverwanten zich dichter in het wrak, waardoor een vissoep ontstaat waar ze doorheen kunnen zwemmen.

Met de helft van de tonnage en tweederde van de lengte van de Moldavië, en ondieper op 30 meter, is de Kyarra een wrak dat in één duik van boeg tot achtersteven kan worden bedekt zonder te haasten.

De dodelijke UB57 duurde nog maar twee maanden. Op 13 augustus was haar laatste slachtoffer de stad Brisbane bij Sussex. Een dag later raakte UB57 op de terugweg naar Zeebrugge een mijn.

Beschieting van St Kilda

Op 31 mei trok de U90 Village Bay op St Kilda binnen en vuurde 72 granaten af ​​om het signaalstation van de Royal Navy en het bijbehorende winkelgebouw te vernietigen. De beschietingen waren selectief en veroorzaakten geen schade aan de huizen van de eilandbewoners. Slechts één schaap werd gedood.

De kapitein van de U90, Walter Remy, moet een voorliefde hebben gehad voor de Schotse eilanden, want een van zijn andere heldendaden was dat hij regelmatig een tussenstop maakte in North Rona voor verse schapenvleesvoorraden.

De Britse reactie was het installeren van een 4-inch kanon met uitzicht op de baai, maar het kanon werd nooit uit woede afgevuurd. Het is er nog steeds en is een van de kustattracties geworden voor bezoekende duikers.

Berwind en Lake Portage

Op 3 augustus was de Berwind de eerste van twee schepen die door UB88 voor de westkant van Bretagne werden getorpedeerd. Het Lake Portage volgde al snel.

De twee wrakken liggen slechts een paar kilometer uit elkaar, en ik had het geluk er op opeenvolgende dagen onder perfecte omstandigheden te kunnen duiken, met een vlakke zee en een verbluffend zicht.

Zoals veel wrakken die aan het westen zijn blootgesteld, liggen beide schepen nu als skeletten op de zeebodem, de Berwind op 40 meter en het Lake Portage 10 meter dieper.

Omdat de Berwind het grootste van de twee wrakken is, komt dat best goed uit. Beide zijn typische stoomschepen met vier ruimen. De Berwind heeft een kanon op de boeg en de Lake Portage was ongewapend.

Bretagne-wrak

Tussen alle U-bootactiviteiten bleven de gebruikelijke scheepsongevallen voortduren.

Op 10 augustus, in een typische zomerse zeemist voor de kust van Oost-Devon, werd de 1439 ton wegende Bretagne tot zinken gebracht bij een aanvaring met de bark Renee Marthe.

Het wrak ligt rechtop en intact op een zeebodem van 30 meter. Onder het achterschip blijft de ijzeren propeller op zijn plaats. Aan de stuurboordzijde van de boeg bedekken de overblijfselen van een kleine hut een met anemonen ingelegd toilet.

Le Polynesien-wrak

Voor degenen die op zoek zijn naar een warmere zomer dan die in onze thuiswateren: eveneens op 10 augustus werd het Franse lijnschip en troepentransportschip Polynesien getorpedeerd door UC22 ten oosten van Malta.

Het wrak ligt aan de ondiepere kant van het trimixgebied, op 65 meter van de zeebodem. De bovenste delen bevinden zich net binnen het luchtbereik, maar ik zou het risico niet nemen.

Normaal gesproken stroomt er vanuit het westen een stroming over het wrak, terwijl het water langs Malta naar het oostelijke bekken van de Middellandse Zee stroomt. De romp en reling van het schip zijn ingelegd met sponzen en bieden voldoende kleur voor foto's.

Midscheeps aan bakboord liggen stapels serviesgoed uit de eetkamer. Dan, iets naar voren, bevindt zich een van de mooiste rijen urinoirs waar je ooit in zou kunnen duiken.

UC-70 Wrak

Zoveel kustschepen werden het slachtoffer van U-boten aan de kust of de mijnen die ze legden, maar de U-boten kregen het niet allemaal naar hun zin. Op 26 augustus bij Whitby had de UC-70 de eer om de eerste U-boot te worden die door een luchtaanval vanaf een vaste boot tot zinken werd gebracht.vleugel vliegtuigen.

De U-boot had waarschijnlijk al lichte schade opgelopen in een mijnenveld en lekte een olievlek. In rustige zomeromstandigheden werd dit opgemerkt door een patrouillerende Blackburn Kangaroo-bommenwerper. De vliegtuigbemanningen volgden de slick totdat ze de U-boot beneden konden zien, en lieten hun bommen vallen.

Een stroom bellen en nog meer olie volgde, waardoor een nabijgelegen torpedobootjager naar het toneel werd getrokken om dieptebommen uit te voeren.

De UC-70 was mijn eerste U-boot van deze klasse en een openbaring. Met dank aan de Duitsers: omdat een groot deel van de machinerie zich buiten de drukromp bevindt, maken U-boten over het algemeen interessantere duiken dan hun Britse equivalenten.

HMS Otranto-wrak

De liners Otranto en Kasmir naderden op 6 oktober in een storm het Noordkanaal en voerden twee colonnes van een troepenkonvooi uit Amerika aan.

Bij slecht zicht werden de branding twee mijl verderop waargenomen op de rotsachtige kust van Islay. De Kasmir draaide hard naar stuurboord. De Otranto draaide hard naar bakboord over de boeg van de Kasmir en raakte dodelijk gewond.

Een escorterende torpedobootjager kwam langszij de Otranto en troepen probeerden over te springen. Er vielen evenveel tussen de neerstortende rompen als er daadwerkelijk de sprong maakten.

De Otranto nestelde zich op de rotsachtige zeebodem, een paar honderd meter uit de kust. Het schip viel snel uiteen. Van de overgebleven troepen en bemanning bereikten slechts 16 de kust.

Het wrak ligt verspreid over rotsachtige bergkammen op 10 meter hoogte, goed beschadigd door winterstormen.

Zes ketels staan ​​in twee rafelige rijen, met daarachter puin uit de machinekamer.

Het Hunsdon-wrak

Net buiten Strangford Lough in Noord-Ierland werd op 92 oktober het stoomschip Hunsdon getorpedeerd door UB18.

De Hunsdon gingen de oorlog in als de Arnfried van de lijn Hamburg-Amerika, veroverd door Britse troepen in Duits West-Afrika en onder Brits gebruik gebracht.

Met een algemene diepte van 35 meter en buiten het getij is de Hunsdon het gemakkelijkste van de diepere wrakken in het gebied. Het volledige wrak kan worden afgedekt zonder al te ver in decompressie te raken.

Hoogtepunten zijn de grote motor en ketels, en het kanon aan de achtersteven.

Met nog een maand zouden de Hunsdon de oorlog hebben overleefd. Volgens geruchten in de Ierse pub was haar torpederen bedoeld voor spionage in Dublin en een wraakmissie.

Occam's Razor suggereert dat de Hunsdon alleen maar ongelukkig was toen hij door een gevestigde U-boot-stalkingsgrond stoomde.

Muiterij en revolutie

Sinds ze na de Slag om Jutland in 1916 weer in veiligheid waren gekomen, waren de matrozen van de Duitse vloot steeds ontevredener geworden over hun levensomstandigheden, slechte rantsoenen en overijverige discipline.

Het marinecommando werd verscheurd tussen het leveren van bemanningen voor U-boten en het paraat houden van de vloot voor een laatste grote veldslag – een groots gebaar van admiraalstrots waar de matrozen het nut niet van inzagen.

Op 28 oktober escaleerden de ongehoorzaamheid en kleine stakingen en werden slecht beheerd totdat troepen op 3 november het vuur openden op protesterende matrozen en stedelingen in Kiel. Op 4 november kozen de soldaten de kant van de muiters en stedelingen.

Politieke agitatoren profiteerden van de muiterij door arbeidersraden te vormen langs dezelfde lijnen als die tijdens de Russische Revolutie het jaar daarvoor. Op 6 november werd Hamburg ook gecontroleerd door demonstranten.

Zonder de troonsafstand van de keizer en de wapenstilstand had Duitsland door een communistische revolutie kunnen worden ingehaald.

SMS Viribus Unitis

In de kleine uurtjes van 1 november reden twee Italiaanse zwemmers met een van de eerste menselijke torpedo's de Oostenrijks-Hongaarse marinebasis Pola binnen en bevestigden

limpet-mijnen naar het slagschip Viribus Unitis. De mijnen explodeerden bij zonsopgang, waardoor het slagschip met een admiraal aan boord en een groot deel van de bemanning tot zinken werd gebracht.

Het schip voerde destijds de Kroatische vlag en was zojuist geschonken aan de nieuwe staat die spoedig Joegoslavië zou worden, om te voorkomen dat het met de wapenstilstand aan de geallieerden zou worden overgedragen.

Maar ze bevond zich nog steeds op een Oostenrijks-Hongaarse basis en had nog steeds een Oostenrijks-Hongaarse bemanning aan boord.

Wapenstilstand

Op 9 november deed keizer Wilhelm afstand van de troon en ging in ballingschap naar Nederland. Op 11 november om 11 uur Franse tijd werd de wapenstilstand van kracht en stopten de gevechten.

Het eigenlijke Verdrag van Versailles werd pas op 28 juni 1919 ondertekend en trad pas op 10 januari 1920 in werking.

De Grote Oorlog was voorbij, maar de erfenis ervan voor duikers niet. Er zou nog veel van belang zijn in 1919 en daarna, en daar zullen we volgend jaar over nadenken.

WERELD IN OORLOG

• 28 januari - Bij een vliegtuigaanval op Londen komen 67 mensen om het leven en raken er 166 gewond. Eén Duits vliegtuig wordt neergeschoten.
• 31 januari - De staat van beleg afgekondigd in Berlijn en Hamburg.
• 6 februari - De vertegenwoordiging van de People Act breidt het stemrecht uit tot alle mannen ouder dan 21 en vrouwen ouder dan 30 met £ 5 aan bezittingen.
• Maart 3 - Verdragsonderhandelingen tussen Duitsland en Sovjet-Rusland afgerond.
• Maart 21 - Het Duitse lenteoffensief herovert de Somme.
• Maart 23 - Parijs beschoten door langeafstandskanon “Big Bertha” op 75 kilometer afstand.
• Maart 26 - Foch benoemd tot geallieerd opperbevelhebber aan het westelijk front.
• 1 april - Royal Flying Corps en Royal Naval Air Service fuseerden tot Royal Air Service.
• 21 april - Luchtaas Manfred von Richthofen, de “Rode Baron”, gedood tijdens een luchtgevecht.
• 23 april - Guatemala verklaart de oorlog aan Duitsland.
• 29 april - Gavrilo Princip, moordenaar van aartshertog Ferdinand, sterft in de gevangenis aan tuberculose.
• 8 mei - Nicaragua verklaart Duitsland de oorlog.
• 18 mei - RAF bombardeert Keulen.
• 23 mei - Costa Rica verklaart de oorlog aan Duitsland.
• Juni 28 - Trotski wordt leider van de communisten in Rusland.
• 8 juli - Ernest Hemingway raakte gewond in Italië terwijl hij werkte als ambulancechauffeur.
• 12 juli - Haïti verklaart Duitsland de oorlog.
• 16 juli - Tsaar Nicolaas en familie geëxecuteerd.
• 18 juli - Geallieerde tegenaanval.
• 19 juli - Honduras verklaart Duitsland de oorlog.
• 2 augustus - British Expeditionary Force landt in Archangel om de Wit-Russische strijdkrachten tegen de bolsjewieken te ondersteunen.
• 5 augustus - De laatste zeppelinaanval op Engeland werd afgeslagen, waarbij er 70 werden vernietigd.
• 11 augustus - 450 grote tanks zorgen ervoor dat de Britse aanval op Amiens kan oprukken.
• 6 september - Duits offensief verslagen. Duitse troepen trekken zich terug naar de Hindenburglinie.
• 27 september - Eerste geallieerde doorbraak van de Hindenburglinie.
• 29 september - Bulgarije rondt wapenstilstandsonderhandelingen af.
• 5 oktober - Duitsland vraagt ​​de Amerikaanse president Woodrow Wilson om te bemiddelen in wapenstilstandsgesprekken
• 17 oktober - Geallieerde troepen heroveren Oostende.
• 19 oktober - Belgische troepen heroveren Zeebrugge.
• 30 oktober - Turkije rondt de wapenstilstandsonderhandelingen af
• 3 november - Triëst veroverd door de geallieerden. Oostenrijk-Hongarije rondt wapenstilstandsonderhandelingen af.
• 7-11 november - Duitsland onderhandelt over een wapenstilstand met de geallieerden in het hoofdkwartier van Ferdinand Foch in Compiègne.
• 9 november - Keizer Wilhelm treedt af.
• 11 november – Wapenstilstand - De strijd stopt om 11 uur.

EVENEMENTEN OP ZEE

• 4 januari - Hospitaalschip Rewa getorpedeerd in het Kanaal van Bristol.
• 14 januari - Duitse torpedobootjagers beschieten Yarmouth.
• 27 januari - Turkse vloot uit de Dode Zee veroverd door Arabische kameelcavalerie.
• 29 januari - De Royal Navy verliest twee onderzeeërs en andere worden beschadigd door een botsing tijdens de zogenaamde Battle of May Island.
• 05 februari - Tuscania werd voor de Ierse kust getorpedeerd terwijl het Amerikaanse troepen aan boord had.
• 15 februari - Een Duitse torpedobootjageraanval op de Straat van Dover brengt veel gewapende trawlers en kleine vaartuigen tot zinken.
• 24 februari - De overvaller Wolff keert terug naar Duitsland.
• Maart 1 - Gewapende koopvaardijkruiser HMS Calgarian getorpedeerd en tot zinken gebracht voor de Ierse kust.
• 04 april - Britse onderzeeërs bij Helsingfors (Finland) tot zinken gebracht om verovering te voorkomen.
• 23 april - Inval in Zeebrugge probeert de haven te blokkeren die als U-bootbasis wordt gebruikt.
• 15 mei - U90 granaten St Kilda (Buiten-Hebriden).
• 25 mei - U-boten actief in de Amerikaanse kustwateren.
• Juni 10 - Het Oostenrijks-Hongaarse slagschip St Istvan tot zinken gebracht door een Italiaanse torpedoboot.
• 3 augustus - Hospitaalschip Warilda getorpedeerd in het Engelse Kanaal.
• 12 september - De Union-Castle-voering Galway Castle torpedeerde zonder waarschuwing in het Kanaal, waarbij 154 levens verloren gingen.
• 21 oktober - Beleid van onbeperkte U-bootoorlog opgeschort.
• 29 oktober - Muiterij op Duitse slagschepen verhindert een zelfmoordvlucht tegen de Britse vloot.
• 1 november - Het Oostenrijks-Hongaarse slagschip Viribus Unitis is door Italiaanse wagenmenners in de haven van Pola tot zinken gebracht.
• 3 november - Kiel Mutiny – de hele Duitse oppervlaktevloot muitert.
• 5 november - HMS Campania gezonken in aanvaring in Firth of Forth.
• 10 november - Mijnenveger HMS Ascot is het laatste Britse oorlogsschip dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd getorpedeerd en tot zinken werd gebracht.
• 21 november - De Duitse Hochseeflotte arriveert in Rosyth, voordat ze wordt begraven in Scapa Flow.

VERZENDVERLIEZEN PER MAAND (ton)

Januari	179,973
Februari	226,896
Maart	199,458
April	215,543
Mei	192,436
Juni	162,990
juli-	165,449
Augustus	145,721
September	136,859
Oktober	59,229
November	10,195
TOTAAL	2,327,326

AT PEACE

• 28 juni 1919 - Verdrag van Versailles ondertekend.
• 10 januari 1920 - Het Verdrag van Versailles treedt in werking. Oorlog officieel voorbij.