FOTO DUIKER
Onderwaterfotograaf NICHOLAS MORE wordt geassocieerd met bewegingsonscherptebeelden en heeft een aantal prijzen gewonnen om te laten zien dat hij een meester in de techniek is geworden. Hier deelt hij enkele van zijn geheimen.
Lees ook: Onderwaterfotograaf die niet nat wordt
Deze afbeelding van een blauwe haai werd tweede in de prestigieuze wedstrijd Underwater Photographer of the Year in 2017.
Bewegingsonscherpte is een manier om beweging te integreren om beelden te helpen creëren die kracht en dynamiek vastleggen. Er wordt een lange sluitertijd gebruikt bij Front Curtain Sync (FCS) of Rear Curtain Sync (RCS), afhankelijk van het effect dat u wilt bereiken.
FCS, de standaardsynchronisatiemodus, wordt gebruikt in combinatie met een “versnelde panning”-techniek. De flitsers flitsen aan het begin van de belichting, waardoor het onderwerp bevriest.
De beweging van de camera (pannen) in de richting waarin het onderwerp kijkt, gecombineerd met natuurlijk omgevingslicht, vervaagt de achtergrond om bewegingseffecten te creëren.
Versneld pannen betekent dat de camera in de tijd met het onderwerp wordt bewogen, de sluiter wordt geactiveerd en de camera vervolgens voor het onderwerp blijft bewegen en versnellen.
Snel of langzaam pannen bepaalt hoeveel onscherpte de fotograaf in de uiteindelijke afbeelding wil weergeven.
U kunt de focus (pre-focus) vergrendelen op de terugknop of de autofocus (AF) van de camera gebruiken. Moderne camera's zoals de Nikon D500 hebben een razendsnelle AF, en de mijne heeft me nooit in de steek gelaten.
Ik heb ook de AF-punten ingesteld om het oog van het onderwerp te onderscheiden. Je moet de ‘pass’ van het onderwerp controleren door jezelf in het water te positioneren om hem aan te moedigen naar een bepaalde kant te gaan.
Door FCS te gebruiken, kunt u via de zoeker en de ontspanknop de opname nauwkeurig bepalen en het onderwerp binnen het kader positioneren. Dit zorgt voor een veel voorspelbaarder beeld.
Pannen helpt ook om afleidingen op de achtergrond, zoals andere duikers en hun bubbels, en terugverstrooiing te verwijderen.
Rif- en andere achtergrondobjecten worden weergegeven met een schilderachtig effect om aangename achtergronden te creëren waarin het onderwerp kan ‘knallen’. (foto 1)
RCS kan worden gebruikt met een stilstaande camera. De sluiter gaat open aan het begin van de belichting en de flitsers flitsen als deze sluit.
Hierdoor kan bewegingsonscherpte worden vastgelegd bij bewegende onderwerpen op de voorgrond, maar blijft de achtergrond relatief scherp.
Het nadeel van deze techniek is dat je niet de volledige controle hebt over de compositie, omdat het onderwerp grillig kan zijn en niet zoals verwacht door het frame zwemt.
Als ze goed worden uitgevoerd, voelen foto's gemaakt met RCS echter natuurlijker aan dan foto's gemaakt met FCS. (2)
Om bewegingsonscherpte op te nemen, het is essentieel dat de camera op handmatig staat ingesteld. De flitssynchronisatie moet worden ingesteld op FCS of RCS, afhankelijk van het uiterlijk van de opname die u probeert te maken.
De sluitertijd, die onscherpte van het beeld mogelijk maakt, moet ergens tussen 1/4 en 1/15 seconde liggen.
Hoe langzamer het is, hoe meer onscherpte u kunt bereiken. Houd er echter rekening mee dat een langere sluitertijd ook meer omgevingslicht op de sensor toelaat, wat tot overbelichting kan leiden.
Een klein diafragma (f/16-f/22) helpt het omgevingslicht te minimaliseren, maar ook om het flitslicht onder controle te houden en een scherpe focus op het onderwerp te garanderen.
De ISO moet laag worden ingesteld (50-200), opnieuw om omgevingslicht te minimaliseren.
Dubbele flitsers moeten op hoog vermogen worden gebruikt en achter de handgrepen van de camerabehuizing in de kwart voor drie-positie worden geplaatst. Het is het flitslicht dat het onderwerp 'bevriest' en het omgevingslicht dat voor de onscherpte zorgt. De truc is dus om dicht bij het onderwerp te komen, zodat de flitser al het omgevings-/beschikbare licht kan overheersen.
Door stroboscoopdiffusors te verwijderen, ontstaat er ‘hard’ gericht licht dat alleen het onderwerp op de voorgrond belicht en ‘bevriest’.
“In-lighting” kan ook heel goed werken, om verlichting van de achtergrond te voorkomen. Deze stroboscooppositionering en -kracht zouden normaal gesproken resulteren in een verschrikkelijke backscatter, maar met de panningtechniek wordt de backscatter alleen maar vervaagd en kan dit zelfs bijdragen aan het algehele effect.
Over het algemeen begin ik bij ISO 100, 1/8 sec en f/18, met mijn flitsers op bijna vol vermogen. Als het erg licht is, stop ik naar ISO LOW/50, 1/15 en f/22, en als het te donker is, ISO 200, ¼ sec en f/16.
Dezelfde instellingen kunnen worden gebruikt om creatieve en artistieke foto's te maken, zoals wervelingen of zoomonscherpte.
Fel zonlicht met de zon recht boven je hoofd zal resulteren in overbelichting vanwege de lange sluitertijden die nodig zijn voor bewegingsonscherpte-effecten.
Minimaliseer het omgevingslicht door op bewolkte dagen of vroeg/laat op de dag te fotograferen. In zeer heldere omstandigheden kunnen filters met neutrale dichtheid worden gebruikt om overmatig omgevingslicht te beheersen.
Niet alle onderwerpen zijn geschikt voor bewegingsonscherpte.
De techniek is geschikt voor dynamische onderwerpen of om afleidende achtergronden te verwijderen, zoals het zwarte zand van Lembeh bij het fotograferen van de benthische bewoners, of ‘rommelige’ duikers en hun bellen in een groothoekscène. (3)
Haaien zijn een voor de hand liggende keuze, maar het is leuk om met andere onderwerpen te experimenteren om te zien wat werkt. (4)
Qua compositie werken onderwerpen die parallel zwemmen of op de camera komen het beste. Het is ook essentieel om een natuurlijke scheiding tussen het onderwerp en de achtergrond te hebben.
Je moet het oog van het onderwerp natuurlijk haarscherp hebben om de kijker erbij te betrekken, want anders is het hele beeld slechts een waas!
Iets omhoog fotograferen in Snell's Window, of zelfs in de zon als deze laag staat
in de lucht, geeft het oppervlak een schilderachtig effect en introduceert oppervlaktesuggestie, wat essentieel is voor de betrokkenheid van het publiek bij het beeld.
Objecten en mensen op de achtergrond creëren ook diepte in de beelden en helpen de kijker door het kader te leiden en zich met de foto te identificeren.
Een heel mooi oppervlakte-effect kan worden bereikt als er een lichte schok is – kalm water is minder nuttig. Als het volkomen rustig is, zou je sowieso oppervlakkige, gevlekte beelden moeten maken!
De techniek met lange sluitertijd en bewegingsonscherpte kan ook worden gebruikt om wervelingen en andere abstracte beelden te produceren. (5, 6)
Belangrijk is dat beelden met bewegingsonscherpte enige nabewerking nodig hebben, omdat ze er recht uit de camera enigszins vlak uitzien.
Als u Adobe Lightroom of Photoshop gebruikt, zorgt het toevoegen van helderheid, contrast en levendigheid en het verminderen van highlights ervoor dat de afbeeldingen er echt uitspringen. (7)
Succesvolle motion-blur-beelden vereisen veel oefening om de benodigde vaardigheden te verfijnen, en ervaring om potentiële onderwerpen en situaties te herkennen. Herhaling en vallen en opstaan om erachter te komen wat werkt, is essentieel.
Wees bereid je aan de techniek te wijden en plan hele duiken of zelfs uitstapjes naar deze stijl om aangename resultaten te bereiken.
De afbeeldingen vallen echt op en zullen uw portfolio een boost geven, maar ook aantrekkelijk zijn voor juryleden in competitie.
Dit artikel verschijnt als hoofdstuk in de komende vijfde editie van De onderwaterfotograaf van Martin Rand. Volg Nicholas Meer op nicholasmeer en @nicholasmoreuw
