Wat is in vredesnaam de volgende stap voor Vescovo?

VICTOR VESCOVO is de enige mens die de diepten van de oceaan heeft doorzocht, de hoogste toppen heeft overwonnen en op beide polen heeft geskied. Vorige maand maakte hij zelfs een ruimtereis. Hij tikt regelmatig wereldrecords af, maar zegt dat er geen gevaar bestaat dat dit ooit routine wordt. Hij is ook een duiker, dus hoe past dat in het plaatje? In een exclusieve Divernet-film praat hij met STEVE WEINMAN

‘Als duiker heb ik aan wrakduiken gedaan, en in dat soort situaties weet je dat het wrak er is. Het grote verschil is dat we Ik weet niet dat het er is – en we hebben urenlang veel moeite gedaan om niets anders te vinden dan een lege zeebodem. Dus als je eindelijk iets op de sonar ziet dat er veelbelovend uitziet, begin je opgewonden te raken.” 

Lees ook: Titan-ramp: de geschiedenis leert dat diepzeeduiken verre van riskant is

Ik had Victor Vescovo gevraagd hoe het voelt om een ​​iconisch scheepswrak uit de Tweede Wereldoorlog te naderen op een diepte van bijna zeven kilometer, zoals hij had gedaan met de Samuel B. Roberts in de Filippijnse Zee de vorige week, en hoe dat gevoel zich verhoudt tot zijn vele duikervaringen. In feite stelde ik veel naïeve vragen, in de hoop een glimp op te vangen van wat er op zulke momenten door de geest van een extreme onderwaterpiloot gaat.

“En als je dan de vorm ziet van een oorlogsschip dat nog nooit eerder is ontdekt, helemaal op de bodem van de oceaan, is het een ongelooflijk opwindend gevoel dat je als duiker gewoon niet aan wrakduiken toekomt”, vervolgt hij. “In dat geval is het anders omdat je interactie hebt met het wrak, maar in ons geval is het gewoon geweldig. Het feit dat we zo diep zitten, zelfs verder dan waar de meeste robotvoertuigen kunnen komen, maakt het nog specialer.” 

In de Slag bij Samar in 1944 waren de onderbewapenden Sammie B, zoals de torpedobootjager-escorte bekend stond, nam het op tegen een formidabel deel van de Japanse vloot en bracht daar aanzienlijke schade aan toe, in een heroïsche actie die de emotionele last op Vescovo, een voormalige commandant van de Amerikaanse marine, alleen maar had kunnen vergroten. 

Hij had gehoopt zijn tweepersoonsonderzeeër te kunnen manoeuvreren Beperkende factor tot binnen een meter van het wrak om de beeldopname te optimaliseren, hoewel de aanblik van scherpe munitie hem “een beetje terughoudend maakte om te dichtbij te komen. Ik had het half verwacht, maar als je het wrak aan het inspecteren bent en dan zie je met je linkeroog daadwerkelijk een dieptebom in een rek naast je, dan wordt het wel een beetje spannend!”

Wat was het eerste wat hem opviel toen hij de naderende Sammie B? “We kwamen midscheeps aan bakboordzijde tegen en ik zag het wrak van de mast, wat ook een beetje verontrustend was omdat er veel kabels aan hingen en het gewoon een puinhoop was.

“Ik kreeg meteen de sterke indruk dat dit wel eens een gevaarlijk wrak zou kunnen zijn om te onderzoeken, dus laten we dit heel langzaam en heel voorzichtig doen... en dat hebben we ook gedaan.”

Genieten van onscuba-achtige bodemtijden moet in dergelijke situaties een pluspunt zijn, stel ik voor. ‘Nou, we hebben er wel een deel van op batterijvoeding en dat is, om het maar eens uit te drukken, onze beperkende factor, maar we konden het wrak tijdens die duik vrij snel vinden, eigenlijk binnen twintig minuten nadat we de bodem hadden bereikt. was gewoon buitengewoon. Dat gaf ons enkele uren de tijd om het wrak in zijn geheel echt te overzien.”

Verticale afstand

Het is het einde van de dag op het Micronesische eiland Guam, waar Vescovo en zijn team tussen de expedities door rondhangen, hun moederschip Drukval aangemeerd terwijl ze zich voorbereiden op een nieuwe reeks van 11 km lange afdalingen op de diepste plek op aarde, Challenger Deep in de Mariana Trench in de Stille Oceaan. “Ik ging eigenlijk de stad in, dus zette twee dagen mijn voeten op harde grond en kreeg wat rust en ontspanning voordat we weer naar buiten gingen”, zegt hij.

Een korte samenvatting van de extreme avonturen van Vescovo tot nu toe: hij is de man die de diepste punten van alle vijf de oceanen (samen met andere diepe punten) heeft bezocht, in kaart gebracht en bemonsterd tijdens de Five Deeps Expedition van 2018-2019. Dit omvatte onder meer het vestigen van een werelddiepterecord van 10,928 meter en het worden van de eerste persoon die meer dan eens op Challenger Deep heeft gedoken. 

Hij heeft ook de hoogste top van elk van de zeven continenten beklommen en minstens 100 km geskied op de laatste breedtegraad van zowel de Noord- als de Zuidpool. 

In 2019 voerde hij de eerste onderwaterduik in 15 jaar uit naar de Titanisch. En Guinness World Records erkende zijn prestatie om de grootste verticale afstand af te leggen zonder de aarde te verlaten: de 19.77 km tussen de top van de Everest en de bodem van de Challenger.

De Sammie B het krabben was een grote jeuk. “Sinds we twee jaar geleden naar Samar gingen, waren we altijd geïnteresseerd in het vinden van de Johnston en Sammie B alsmede de Gambier baai, de hele boel, zelfs de Japanse wrakken – wat we maar konden vinden. Maar bovenaan de lijst stonden de Johnston en Sammie B. '

De USS Johnston, ook een slachtoffer van de Slag bij Samar, had hij afgelopen april ontdekt en gedoken. Op 6.45 km diepte werd het de 's werelds diepste bekende wrak. 

Tijdens de recente expeditie zijn pogingen ondernomen om de Gambier baai vliegdekschip was er niet in geslaagd en de rustplaats van het andere vermiste schip, de USS hotel, blijft een mysterie. Zou Vescovo het opnieuw proberen voor die twee? ‘Nou, dat zou ik graag willen. Het is een kwestie van beschikbaarheid van middelen, timing en zo. Dit zijn allemaal particulier gefinancierde expedities en ze zijn niet goedkoop om uit te voeren... maar ik zou ze graag alle vier willen vinden.' 

Zijn prestaties, zo benadrukt hij, zijn voor een groot deel te danken aan teamwerk. Er is het personeel van zijn bedrijf Caladan Oceanisch; EYOS-expedities, dat de logistieke uitdaging van het opzetten van elke operatie op zich neemt; onderzoekers zoals maritiem historicus Parks Stephenson, wier werk van cruciaal belang is geweest voor veel van de wrakvondsten; de Drukval bemanning en meer. 

Expeditieleider Kelvin Murray van EYOS neemt deel aan onze Zoom-oproep in zijn hotel in Guam om hierover uit te weiden, maar helaas maken meedogenloze uitbarstingen van ruis zijn pogingen om bij te dragen grotendeels onhoorbaar. ‘Ik heb genoten van het luisteren naar je,’ zegt hij spijtig tegen Vescovo na het interview.

"Ik weet zeker dat je daar genoeg van hebt!" de andere antwoorden. 

“Ja, er zijn absoluut enorme hoeveelheden middelen nodig om op expedities te gaan op zoek naar wrakken”, zegt Vescovo. “Zelfs een torpedobootjager-escorte is klein in het midden van de oceaan, dus er is ook een enorme hoeveelheid historische analyse en technische kennis voor nodig en een geweldige bemanning die in staat is om met de onderzeeër te duiken en herhaaldelijk duiken te maken tot op 7000 meter diepte. Het was een geweldige teamprestatie die ons in staat stelde het succes waar te maken.” 

Harde omgeving

Van bijzonder belang op de Sammie B expeditie was de introductie van een nieuwe side-scan sonar, ontwikkeld door Deep Ocean Search, om mee te nemen Beperkende factor. “Het bedrijf dat ik heb opgericht, Caladan Oceanic, is vooral een diepzeetechnologiebedrijf, en de bouw van de Beperkende factor was natuurlijk het meest opmerkelijke wat we hebben gedaan, maar daarbij gaat het ook om alle ondersteunende infrastructuur om technologie te ontwikkelen die naar de ultradiepe oceanen kan gaan. 

“Aangezien 98% van de oceaan minder dan 6,000 meter diep is, worden de meeste commerciële oplossingen op minder dan die diepte geschat, dus het was niet mogelijk om sonar te vinden die onder de 6,000 meter kan werken – die bestond niet.

“Om deze wrakken te lokaliseren vonden we dat we echt een side-scan-mogelijkheid nodig hadden, maar de normale manier waarop je een wrak vindt is door een AUV te gebruiken om grote zoekpatronen uit te voeren gedurende 10-20 uur, heen en weer. Het probleem daarmee is dat als je onder de 6,000 meter komt, je het hele schip moet beschermen tegen die verpletterende diepte, en dat betekent de stuwraketten en het navigatiesysteem, en niet alleen de side-scan sonar. 

“De grote innovatie bij dit apparaat was dat we alleen maar de transducers buiten de onderzeeër hoefden te monteren, ze geschikt te maken voor de volledige oceaandiepte en al het andere dat we in de onderzeeër stopten, die al over volledige oceaandiepte beschikte voor navigatie. voortstuwing, dat allemaal. En de piloot is natuurlijk het brein. 

“Dus in zekere zin hebben we een hybride gebouwd waarmee je wel side-scanmogelijkheden hebt. Het moet gewoon een bemande duikboot zijn die helemaal tot aan de bodem kan gaan.”

De sonar heeft zichzelf nu bewezen op 6 km afstand, maar had hij er vertrouwen in dat hij zou werken op maximale oceaandiepte? ‘Nou, over ongeveer twee weken zullen we het weten! We gaan proberen het naar de Challenger Deep te brengen met Dr. Dawn Wright [hoofdwetenschapper van het bedrijf voor geografische informatiesystemen Esri]. Ik heb er redelijk vertrouwen in, maar zoals ik heb geleerd, kan de ultradiepe oceaan een behoorlijk ruige omgeving zijn. Het is niet erg vergevingsgezind.”

Veel tegenslagen

Mijn volgende vraag, of het team veel technologische tegenslagen heeft geleden, wordt met hartelijk gelach begroet. “Oh mijn god, eh ja! Wij hebben veel technologische tegenslagen. Als je technologie ontwikkelt om herhaaldelijk en betrouwbaar naar de bodem van de oceaan te duiken, en dat zal jaren duren, lijkt het erop dat het niets anders is dan de ene technische uitdaging na de andere. 

“Ik ben persoonlijk twaalf keer op de bodem van de Challenger Deep geweest Beperkende factor en we hebben nog meer duiken gedaan in de andere zwembaden met andere piloten, maar de kwestie is om het betrouwbaar te maken. 

“En om iets betrouwbaars te maken onder die ongelooflijke druk, bij vrieskou en bijtend zout water, was een echte uitdaging, maar we hebben deze problemen gestaag overwonnen. Nu geloven we dat we over een reeks technologie beschikken Beperkende factor dat geeft ons inderdaad de mogelijkheid om, net als komende week, in vijf dagen tijd drie keer naar de bodem van de Challenger te duiken. 

“Dat is wat we van plan zijn, en geen enkel voertuig in de geschiedenis heeft ooit ook maar in de buurt van dat betrouwbaarheidsvermogen gestaan.”

Dergelijke snelle doorlooptijden zouden nog niet zo lang geleden ondenkbaar hebben geleken en vertrouwen opnieuw op een toegewijd onderhouds- en ontwikkelingsteam van maximaal twaalf specialisten. “Zij zijn ervoor verantwoordelijk dat alles aan de onderzeeër in orde is en voeren de reparaties uit die nodig zijn. In feite doen ze na elke duik suggesties op basis van het analyseren van alles wat niet perfect ging, en kijken hoe wij kunnen het beter maken. 

“Theoretisch zouden we dagelijks duiken kunnen maken naar de volledige oceaandiepte – de kwestie is dat we een beetje voorzichtig zijn en graag een dag onderhoud hebben tussen elke duik, gewoon om er zeker van te zijn dat alle pakkingen goed zijn en alles goed is opgeladen en dat we de onderzeeër driemaal kunnen controleren op veiligheid.” Begrijpelijk. 

De baanbrekende side-scan sonar is slechts een van de vele recente verbeteringen die zijn ontworpen Beperkende factor een effectiever wetenschappelijk instrument. “We hadden een soort wensenlijstje en konden er veel afstrepen. We hebben aan de bovenkant nog vier lampen met hoge intensiteit toegevoegd, waardoor we die verbeterde beelden op de bovenkant konden krijgen Sammie B vergeleken met die op de Johnston vorig jaar."

Een foto (onder) van de drievoudige torpedobuizen die de Sammie BDe identiteit van Vescovo toont de waarde van dergelijke verlichting aan, ook al is deze van slechts ongeveer een meter afstand genomen.

Het team werkte ook aan het vergroten van de capaciteit van Beperkende factor’s manipulatorarm. “We hebben een aantal systemen aangeschaft en ontwikkeld waarmee we bewegingen in de arm kunnen programmeren, zodat het niet helemaal afhankelijk is van de piloot om dingen in een monsterbakje te doen, maar dat automatisch kan doen”, zegt hij.

Gewoon een steen

Het ontdekken van wrakken is op elke diepte opwindend, maar in die hoge waterkolom en in een groot deel van de diepe oceaan tijdens karteringsexpedities moet Vescovo uur na uur omringd zijn door wat in wezen leegte is. Terwijl ik mijn naïeve onderzoekslijn voortzet, vraag ik of er ooit een gevaar bestaat dat hij zich daar beneden gaat vervelen.

'Oh nee, mijn hemel, krijg het nooit vervelen! Het is altijd spannend om in een duikboot op 6 of 7,000 meter diepte te zitten – maar het kan een beetje repetitief worden, dat is een beter woord, denk ik, als je gewoon graag iets nieuws wilt ontdekken”, geeft hij toe. 

“Maar je vindt altijd kleine dingen op de zeebodem, vooral als je op zoek bent naar een wrak. Zelfs de kleinste rotsuitstulping zal uw interesse wekken, omdat u op 80 meter afstand niet weet of het een wrakstuk is of niet. 

"Dus je raakt opgewonden en je gaat erheen en je wordt in de steek gelaten, want het is maar een rots, maar je weet maar nooit - dat zou het eerste wrak kunnen zijn dat naar een groot wrak leidt." 

Bij de laatste poging om de Gambier baai “Het team heeft vier uur op de bodem doorgebracht met een zoekpatroon en niets gevonden, maar je hoopt dat dat ene kleine treffertje op de sonar de breuk is die tot een spannende ontdekking leidt.”

Ik vroeg me af of Vescovo nog tijd had om te duiken en, zo ja, of het nu therapeutisch of tam leek? “Ik ben al enkele jaren niet meer gaan duiken sinds ik de duik had Beperkende factor, Dat is waar ik mijn tijd en middelen op moest richten, maar ik heb op de universiteit leren duiken en ik heb over de hele wereld gedoken, te beginnen in Monterey Bay [Californië], maar ook in de Rode Zee, de Bahama’s en al die andere gebieden. andere plaatsen. 

“Het is gewoon een heel andere ervaring, maar eentje waar ik erg van geniet. Ik geniet vooral van wrakduiken. Het is nooit tam omdat duiken zijn eigen gevaren met zich meebrengt: je voelt het water en je ademt door een apparaat, en de oceaan is een gevaarlijke plek als je niet oppast. 

“Het voelt eigenlijk veiliger en lijkt meer op het besturen van een vliegtuig als je in een onderzeeër zit. In zekere zin lijkt duiken op het bergbeklimmen van de oceaan, en in een duikboot gaan is als vliegen met een krachtig straalvliegtuig. Het is gewoon anders, en ik hou van beide ervaringen.

Science fiction

Vescovo, geboren in 1966, heeft een gouden carrière achter de rug. Hij groeide op in Dallas, Texas en behaalde een graad in economie en politieke wetenschappen aan Stanford, een master in politieke wetenschappen aan het MIT en een MBA aan Harvard voordat hij twintig jaar lang tot 20 inlichtingenofficier werd bij het US Navy Reserve. 

Als particuliere investeerder heeft hij het harde geld verzameld om de spectaculaire prestaties te financieren die hem beroemd hebben gemaakt (hoewel het me verbaasd heeft hoeveel mensen er nog steeds blanco uitzien als ik zijn naam noem. Onderwateractiviteiten blijven werkelijk een onzichtbaar tijdverdrijf, zelfs in extreme vorm). 

Ik vraag me af wat zijn ambities als kind waren geweest. “Ik denk dat ik een beetje vroegrijp was, maar ik hield van science fiction en ik hield van kaarten en aardrijkskunde – ik kon uren zitten kijken naar een atlas, dus misschien was er altijd een kern van de wens om ontdekkingsreiziger te worden. 

“Maar als jong kind dacht ik dat alles al was onderzocht. Toen ik ouder werd, besefte ik dat er plaatsen waren waar dat wel het geval was waren onontgonnen – er waren alleen meer middelen en toewijding voor nodig om ze te bereiken. 

“Als klein kind wilde ik astronaut worden. Dat is wat elk klein kind wilde worden, maar ik ben de afgelopen maand daadwerkelijk de ruimte in gegaan, dus ik heb dat doel bereikt.” Hij had zich bij de bemanning van Blue Origin aangesloten Nieuwe Herder-21 op een 11 minuten durende suborbitale vlucht, 7 km voorbij de traditionele 100 km “rand van de ruimte” – weer een dag in een buitengewoon leven. “Maar je maakt gewoon je kansen, en ik denk dat ik altijd dat verlangen heb gehad om nieuwe dingen te vinden.” 

Schakelen tussen de diepste oceanen, de hoogste bergen, de uiteinden van de aarde en zelfs de ruimte in: hoe gemakkelijk is het om je mentaliteit aan te passen? “Ik krijg absoluut de indruk dat mijn geest anders is aangesloten dan die van de meeste mensen. Mensen zijn vaak bergbeklimmers of oceaanmensen, en ik doe meestal beide, dus ik denk dat ik gezegend was met beide neigingen. 

“Maar voor mij zijn het verschillende helften van dezelfde medaille, het zijn allebei extreme plaatsen waar technologie en technologie een rol spelen opleiding heeft ons toegestaan ​​om naar toe te gaan. Je kunt de Mount Everest niet beklimmen tenzij je over veel ondersteuningsapparatuur, geweldige uitrusting en zuurstof beschikt, en je kunt zeker niet naar de bodem van de oceaan gaan zonder enorme technologische ondersteuning, of de ruimte in gaan. 

“Dus ik vind het gewoon geweldig om te kunnen exploiteren wat we als mensen doen, namelijk het bouwen van technologie waarmee we dingen kunnen doen, ook al zegt de natuur dat we niet naar die plaatsen moeten gaan. Ik hou ervan mezelf langs meerdere assen te testen, niet slechts één – ik denk dat dat hoort bij het mens zijn.”

Ik heb foto’s gezien van de hordes klimmers die in de rij stonden om de top van de Mount Everest te bereiken, en ik heb gezien dat hij die locatie een duidelijk contrast moet hebben gevonden met de eenzaamheid van de diepe oceaan. Ik ben verkeerd.

“Eigenlijk is het grappig dat je zegt dat – op de dag dat ik de Everest in 2010 beklom, het een unieke omstandigheid was, waarbij we in de nacht dat we gingen stijgen een beetje storm hadden en we bijna niet gelanceerd waren. Maar het was precies op de limiet van wat we konden beklimmen en we hadden een heel sterk team, dus besloten we door te gaan en te stijgen. 

“Het voordeel daarvan was dat er vrijwel niemand op de berg was. Het nadeel was dat het erg koud was en een beetje gevaarlijker dan normaal omdat we in een storm zaten, en we hadden beloofd dat als het ooit erger zou worden, we zouden omkeren. 

“Het is nooit echt erger geworden, maar ook nooit echt beter geworden. Dat betekende dat we gewoon door konden gaan, omdat er niemand in de weg stond. Het vergde gewoon wat meer van ons om in deze omstandigheden te klimmen.” Ik had het misschien kunnen weten.

Ik vind het nog steeds interessant dat wanneer hem later wordt gevraagd een opvallende prestatie te selecteren, hij eerst aan de Everest denkt, een prestatie die met zoveel andere mensen werd gedeeld.

“Het was zo'n ongelooflijke mentale en fysieke uitdaging om het te verslaan, eerlijk gezegd, en het bereiken ervan, dat voelde diepgeworteld ongelooflijk bevredigend. Maar in dezelfde geest – maar dan anders – ontwerpen, bouwen en testen Beperkende factor naar de diepste punten van alle vijf de oceanen was ook buitengewoon de moeite waard. Niemand had dat zelfs maar geprobeerd.”

Drukke zomer

De volgende onderneming van de onderzeeër zullen drie duiken op Challenger Deep zijn, om het vorig jaar onderzochte gebied uit te breiden met vertegenwoordigers van de sponsors van deze wetenschappelijke missies die naast hem zitten. Dergelijke sponsoring is van cruciaal belang: “Dankzij het geld dat ze ter beschikking stelden, kon ik op zoek gaan naar de Samuel B. Roberts, en ze zullen de wetenschappelijke expedities helpen financieren die ik later dit jaar met andere individuen ga doen”, zegt Vescovo. 

“Daarna zullen we de eerste bemande afdalingen van de loopgraven van Yap en Palau maken. In feite zal ik de voormalige president van Palau meenemen naar de bodem van de Palau-loopgraaf, wat nog nooit is gedaan. Het betrekken van de wetenschappelijke en andere mensen uit de lokale gemeenschappen bij het afdalen naar hun loopgraven is, denk ik, volkomen passend.” 

Vervolgens neemt Vescovo in augustus deel aan een expeditie om alle diepe – 8-9 kilometer lange – Japanse loopgraven te duiken “waar nog nooit een bemanning naar de bodem is afgedaald. We gaan er drie doen en dat wordt een grote wetenschappelijke onderneming. Ja, we gaan het heel druk krijgen deze zomer.”

Zand in de zalf is Vescovo’s ontdekking geweest dat zelfs de diepste plekken van de aarde niet veilig zijn voor menselijke vervuiling. “Tijdens mijn allereerste duik vond ik een stuk puin op de bodem van de Challenger Deep”, zegt hij. “Ik heb sindsdien eigenlijk niets meer gezien, behalve afgedankte ROV-tethers, voornamelijk van Chinese schepen, geloof ik, maar ook van Japanse en zelfs Amerikaanse. 

“De grootste hoeveelheid vervuiling die ik in Challenger Deep heb aangetroffen, is afkomstig van wetenschappelijke expedities, wat nogal tragisch is. Maar ik heb nogal wat vervuiling gezien in de Middellandse Zee en meer op de gematigde breedtegraden, zeker veel in de Filippijnse Trog, niet zozeer op de poolbreedten, godzijdank.

“Maar helaas hebben we overal waar we watermonsters hebben genomen bewijs van microplastics gevonden, en dat is het echte verderfelijke gevaar, want zodra plastics in de oceaan terechtkomen en uiteenvallen in microplastics, kunnen we het er niet meer uit krijgen.”

Vescovo’s glorieuze dagen van diepe oceaanverkenning lijken een kruispunt te naderen. Hij kondigde een tijdje geleden aan dat hij, nadat hij zijn opzet had ontwikkeld en bewezen, hoopte een regering, een organisatie of een persoon met zeer diepe zakken te vinden die bereid was deze 24/7 te financieren voor wetenschappelijk onderzoek. 

“Hoewel ik over enige middelen beschikt, heb ik niet de persoonlijke capaciteit om voortdurend en voor onbepaalde tijd een schip en een duikboot van dit kaliber te financieren”, geeft hij toe. “Ik heb goede hoop dat ik in de komende zes tot twaalf maanden een potentiële koper zal vinden die het daadwerkelijk op zo’n manier kan financieren dat het zijn wetenschappelijke inspanningen kan voortzetten.”

Zou Vescovo piloot blijven? “Dat weet ik niet, dat zou onderwerp van onderhandeling zijn. Maar zelfs als ik dat niet zou doen, zou ik nog steeds nauw betrokken zijn bij de oceaangemeenschap. Ik zou inspanningen ondernemen om met ROV's of duikboten voor ondieper duiken te werken, of zelfs, misschien over een paar jaar, proberen een opvolger te ontwikkelen voor de Beperkende factoren gebruik alle lessen dat we in deze ontwikkeling hebben geleerd om iets nog beter te maken.”

Maar hij zou natuurlijk missen wat hij nu heeft. “Natuurlijk zou ik dat doen – het maakt deel uit van mijn leven!” 

Ook op Divernet: Vescovo duikt naar het diepste scheepswrak ter wereld Sammy B, 's Werelds diepste duiker scheurt de Atacama-trog, Eerste mensen duiken Emden Deep in, Geschiedenis gemaakt met de diepste wrakduik, Vescovo wordt diepste duiker – met 16 meter diepte, Zoon volgt vader tijdens diepste duik, De diepste duikdroom heeft een prijs