Wraktour 11: De Salsette

“De beste wrakduik in Groot-Brittannië” – dat is de P&O-voering Salsette, dat 43 meter diep ligt in Lyme Bay. Er zijn maar weinig wrakduikers die het niet eens zullen zijn met deze topscore, dus JOHN LIDDIARD maakt dit het eerste schip in het jaar 2000 dat deel uitmaakt van de Duiker‘is onnavolgbaar Wrak Tour serie. Illustratie door MAX ELLIS

De Salsette was zeker de zwaarste Wrak Tour Tot nu toe heb ik alles moeten samenstellen. Het kostte meer dan de paar duiken die ik er in 1999 mee heb gemaakt. Het wrak is groot en gecompliceerd, 134 meter lang, 34 meter tot de stuurboordreling en 44 meter tot de zeebodem. Ik moest de hulp inroepen van een aantal Weymouth-schippers en de hersenen van veel duikers uitkiezen om de details voor deze in te vullen.

Getorpedeerd door UB-40 op 20 juli 1917, de P&O-voering Salsette mag dan misschien wel een van de vele scheepswrakken uit de oorlogstijd zijn geweest voor de zuidelijke kust van Groot-Brittannië, maar sinds er begin jaren zeventig voor het eerst werd gedoken, heeft een overvloed aan patrijspoorten en ander non-ferrobeslag ervoor gezorgd dat de Salsette het Mekka van het wrakduiken aan de zuidkust. Vraag het aan een willekeurige Weymouth-schipper en het lijkt erop dat vrijwel elke chartergroep hier wil duiken.

Je hebt een behoorlijk lange duik nodig om alles te zien Salsette in een keer. Ik heb een route uitgekozen die ruwweg van achtersteven tot boeg loopt; Als het je niet allemaal lukt, begin dan gewoon aan de andere kant en werk achteruit tijdens een volgende duik.

Het startpunt is sterk afhankelijk van waar de bootschipper de schotlijn plaatst. Met digitaal GPS en kleur video- dieptemeters, kun je de schipper uitdagen om te zien hoe dicht hij bij een bepaald punt op het wrak kan komen.

Begin bij het achterschip, ga naar de stuurboordreling en volg de ronde romp naar beneden richting de kiel (1). Ik heb gehoord dat er nog steeds een propeller is, al heb ik hem zelf niet gezien. Vermoedelijk is deze aan de bakboordschacht onder de kiel bevestigd, omdat de stuurboordschacht vrij is. Een getijdenschuur geeft hier een maximale diepte van 48 meter.

Terug aan dek zit het 4.7 inch kanon nog steeds vast aan de houder boven het bovendek (2). Dit is een van de weinige constructies die boven het hoofddek overleeft. Andere hutten en bovenbouw zijn allang verrot en verkreukeld op de zeebodem.

Terwijl we onder het kanon richting de zeebodem gaan, is het bovendek gedeeltelijk ingestort en scheef naar stuurboord, waardoor er aan bakboord een doorgang tussen de dekken overblijft (3). De afdekking van het bovendek eindigt met een grote kaapstander (4).

De stuurboordzijde van de romp en het dek is ingestort (5) om een ​​grote holte vol puin te creëren, hoewel het eigenlijke torpedogat zich verder naar voren in de richting van de ketelruimten midscheeps bevindt. Met twee dekken met hutten onder het hoofddek is er aanzienlijke ruimte voor wrakpenetratie vanuit dit gat.

Terug op het hoofddek ligt een mast naar bakboord ingeklapt (6), met een kraan er vlak onder. Ik vermoed dat het gebroken deel van het wrak net achter deze mast de locatie was van een van de ruimen.

Een groot rechthoekig gat in het dek (7) is gevuld met puin en heeft enkele stalen traliewerkgangen langs de rand, wat erop wijst dat dit ooit een galerij boven de machinekamer was. Het is mogelijk om vanaf hier naar voren te dringen langs grootschalige machinekamermachines en naar buiten te dringen via het torpedogat aan stuurboordzijde onder de waterlijn.

Net voorwaarts bevinden zich twee cilindrische constructies op dekniveau, vermoedelijk watertanks (8). Een ander groot, met puin gevuld gat in het hoofddek bevat opnieuw delen van een stalen traliewerkgang, wat erop wijst dat er nog meer machinekamers zijn (9).

De Salsette bezat ooit de felbegeerde Blue Riband voor de snelste oversteek van de Atlantische Oceaan en er staat vermeld dat het acht cilinders van een viervoudige expansiemotor heeft, vermoedelijk vier cilinders voor elke as, dus er is een behoorlijke hoeveelheid ketel- en motormachines benedendeks. Een deel van het probleem om hier precies te zijn, is dat de oorspronkelijke plannen voor de Salsette werden opzettelijk vernietigd toen scheepswerfbedrijven vele jaren geleden van eigenaar wisselden.

Boven de stuurboordrail bevindt zich in dit gebied een open ruimte onder het hoofddek (10), nog een gebied om te verkennen voor penetratie naar lagere dekken.

Vóór het puin in de machinekamer bevindt zich een grote lier, dwars over de middenlijn van het schip (11), met nog een met puin gevuld gat naar de lagere dekken. Omdat nabijgelegen gaten zich in de machinekamer en rookkanalen bevinden, kan dit een ventilatieluik zijn geweest. Foto's van de Salsette toon een aantal ventilatoren boven dit gebied.

Als we verder naar voren gaan, is het volgende rechthoekige, met puin gevulde gat de overblijfselen van het achterste rookkanaal van de stookruimte (12). Aan weerszijden van het dek bevindt zich nog een paar kaapstanders. Aan stuurboord ontbreekt een gebied met rompplaten (13), waardoor er een andere route benedendeks ontstaat.

We gaan verder richting de boeg en terug op het hoofddek, het volgende gat is weer gevuld met puin, maar heeft aan één kant enkele relingen (14). Zou dit een trap kunnen zijn geweest? De Salsette had twee trechters en het rookkanaal van de voorste trechter is het volgende grote gat, helaas weer gevuld met puin (15).

Bijna aan de voorkant van het gebied van de bovenbouw is het stuurhuis grotendeels verdwenen, maar de omtrek van het ondersteunende stalen frame is nog steeds te vinden op het houten dek (16), waarbij een rechtopstaand gedeelte naar bakboordzijde op zijn plaats blijft.

Voor de bovenbouw bevindt zich een paar uitgesneden delen in het dek en de romp met een loopbrug (17) vooruit naar de focus. Deze boden toegang tot het voorste ruim. De romp is aan stuurboordzijde opengespleten (18) waar de boeg iets richting de zeebodem zakt. Op het dek erboven bevindt zich een kraan op een draaibare basis (19), nu naar beneden gericht over het wrak. Vlak daarvoor ontbreken nog een paar platen aan de stuurboordzijde van de romp, die toegang geven tot binnen.

We behoren nu tot het gebruikelijke boegbeslag, met nog een kaapstander (20) aan weerszijden van het dek, bolders en kikkers voor het vastbinden van landvasten. In het midden van het dek bevindt zich een enorme ankerlier (21). Kettingen strekken zich naar voren uit en worden door smalle kanalen naar een paar ankers geleid, stevig tegen weerszijden van de boeg gehouden (22). Onder de boeg wordt de zeebodem opnieuw verdiept door getijdenschuur tot 46 meter.

Tussen de ankerkettingen bevindt zich de basis van een kleine kraan die wordt gebruikt voor het plaatsen van ankers. De mast van deze kraan staat nog rechtop (23), oplopend tot 32 meter en het ondiepste punt van het wrak. Dit is een goede plek om een ​​vertraagde SMB los te laten en te stijgen.

Hoewel ik de Salsette op een enkele route van achtersteven tot boeg, duurt het een paar duiken voordat je het gevoel hebt dat je echt de weg kent in dit prachtige wrak.

Als er een kans is, zijn er veel delen van de Salsette Ik zou graag meer details willen verkennen en misschien willen daarom zoveel duikers keer op keer terugkeren. Er is gewoon zoveel te ontdekken.