Vrienden willen zijn?

CANARIES DUIKER

Hoe gemakkelijk kan een website een misleidende indruk geven van een bestemming, maar van Gran Canaria bleek geen sprake te zijn voor een teleurstelling voor WILL APPLEYARD

Aankomst en eerste indrukken

HET ENIGE ONDERZOEK DAT IK DEED Voordat we naar Gran Canaria gingen, moesten we even kijken naar de website van het Blue Explorers-duikcentrum – een twee-in-één-site, in die zin dat het ook een centrum met dezelfde naam beheert op het naburige Tenerife.

Geografie en klimaat van Gran Canaria

Blue Explorers zou voor mijn duik-, eet-, drink- en accommodatiebehoeften zorgen terwijl ik op het eiland was. De bannerafbeelding op de website bevatte veel ligbedden, waterfietsen,

een waterpark enzovoort en kwam op me af springen. Eek, dat soort attracties zijn tegenwoordig niet echt mijn tas, en ik heb er geen gezien onderwaterfotografie dat trok ook mijn aandacht.

Toch dacht ik dat het wel leuk zal zijn om een ​​paar dagen in het water te liggen, en ik hoor dat het ook nog eens prachtig weer is.

Sabrina van het Blue Explorer-team haalde ons op van het vliegveld, dat ons had uitgespuugd bagage Binnen een mum van tijd staat u in de aankomsthal.

Buiten had de plaats een ‘Spaans maar niet Spaans’ gevoel, samen met de topografie van de Grand Canyon aan zee en een fabelachtig warme avondbries.

Blue Explorers duikresort en duikplannen

‘Het is hier bergachtiger dan ik had gedacht,’ zei ik tegen Sabrina toen we het vliegveld verlieten. Ze legde uit dat het eiland “geregeerd werd door bergachtige microklimaten, waarbij het noorden vaak dramatisch koeler was dan het zuiden”.

Hoewel ze tot Spanje behoren, maken de Canarische Eilanden geografisch gezien deel uit van het Afrikaanse continent en liggen ze 125 kilometer ten westen van de Atlantische Oceaan, ongeveer ter hoogte van de kloof tussen Marokko en de Westelijke Sahara. Hoewel een vlucht vanuit Groot-Brittannië vier uur duurt, verlaten we nooit onze eigen tijdzone.

Duikervaring en verkenning

Het opzichtige strand-vakantievilla beeld dat in mijn gedachten op de loer lag sinds dat websitebezoek snel verdween toen we stopten buiten het rustige maar gastvrije Blue Explorers-duikresort in Puerto Mogãn.

Er was ook geen spoor van een deinend toeristenresort, alleen duikers – veel, zo bleek, terugkerende klanten uit Groot-Brittannië.

Het avondlicht was prachtig geschilderd aan beide kanten van de diepe vulkanische vallei, en ik vond het leuk om me te verdiepen in het geklets onder leiding van een cocktail, terwijl het personeel druk bezig was met het klaarmaken van cilinders voor de duik van de volgende ochtend.

Duiklogistiek met Blue Explorers

De watertemperatuur is daar in juni gemiddeld 22°C en ik vroeg me af of ik mijn rugzak had moeten inpakken droogpak in plaats van een wetsuit van 6 mm toen ik de volgende ochtend mijn uitrusting bij elkaar haalde. Maar afgezien van David (een van de Franse eigenaren van het centrum) en zijn klanten, die op het punt stonden een duik naar 65 meter te maken, kon ik zien dat alle anderen, geruststellend, nat zouden duiken. Het is voor mij nog steeds een grens!

Onderwaterverkenning – Pasito Blanco-duik

BLUE EXPLORERS IS GELEGEN slechts een klein eindje rijden de vallei in vanaf de zee, zodat duikers en hun uitrusting per minibus van en naar de jachthaven worden vervoerd, waar de twee RIBS naast elkaar leven.

We passeerden Puerto Mogãn voordat we de jachthaven binnengingen – het is een mooi klein dorpje, bestaande uit een verzameling sierlijk geschilderde gebouwen en een smalle getijdenrivier met daartussen verschillende blauwe, gebogen houten bruggen. De lokale bevolking noemt het Klein Venetië.

Duikervaring op de duiklocatie Pasito Blanco

De Zwitserse duikgids Denise en schipper Rasmus waren voor een week aan ons toegewezen en hielpen ons met het uitladen van onze vooraf voorbereide uitrusting uit het busje en het over de steiger naar onze RIB te dragen. Camera's werden in een kooi met gaas op borsthoogte boven het cilinderrek geplaatst, waardoor mijn fotografische uitrusting werd gespaard van het gebruikelijke misbruik dat aan boord van een RIB wordt veroorzaakt. Ik vond deze boot leuk.

Pijlstormvogels vlogen boven immense kliffen die in zee stortten. vakantie resorts met hun drukke stranden onderbraken zo nu en dan het landschap tussen de kliffen terwijl we richting rifduikplek Pasito Blanco (White Step) reden.

Zeeleven en ontdekkingen

Dit is een mooie kleine introductieduik op slechts 18 meter diep, een kilometer of twee uit de kust open water. Het is een lange tafel met een plat blad of een rotsblok dat 2 of 3 meter boven het zand uitsteekt.

De hele lengte en breedte van het terrein kwamen snel in zicht toen we afdaalden in het superheldere water en na een redelijk late nacht was het goed om van de boot af te zijn en in zee te zijn.

Meer onderwaterontmoetingen en verkenningen

Ik had het helemaal niet koud toen de eerste straaltjes water mijn pak binnendrongen en die gedachten aan mijn geliefde opwekten droogpak naar bed.

Er was ook geen stroming, en we liepen van de ankerketting af en dieper naar een duidelijk overhangende plank in de plaat, waarvan ik merkte dat daar een eenzame grijze trekkervis zat. De laatste keer dat ik een van deze jongens zag, was tijdens een wrakduik in Dorset. Deze vissen zijn echte reizigers.

Als ik voorafgaand aan de reis meer onderzoek had gedaan, had ik al geweten dat Gran Canaria beroemd is om zijn vele soorten roggen. Vijf of meer roggen lagen op de zeebodem naast Pasito Blanco, waar zowel gewone als ronde roggen samenkomen.

Het verkennen van kunstmatige riffen en wrakken

Daar leven ook trompetvissen en toen ik naar de boot keek, kon ik zien dat zich een halo van barracuda's begon te vormen.

Voor mij bevonden de sterren van de show tijdens deze duik zich aan de andere kant van de rotsplaat – een ongelooflijke school grommen.

“Hoe dieper je hier op Gran Canaria duikt, hoe groter de scholen grunt worden”, vertelde Denise me later. Nadat ik al een behoorlijk indrukwekkende school had gezien, keek ik nog meer uit naar de diepere duiken die gepland waren.

Na 50 minuten kwamen we boven in de felle zon, hoewel er donkere wolken boven de bergen van het eiland hingen. Denise verzekerde mij dat de kans op regen in deze tijd van het jaar minimaal was. Voor mij was de luchttemperatuur halverwege de jaren twintig perfect.

Duiken in het kunstmatige rif

ANKER TERUG AAN BOORD, praatten we verder over het soort leven dat we de hele week konden verwachten. Ik was opgewonden om te horen dat er vaak vlinderroggen werden gezien, net als blijkbaar gemarmerde elektrische roggen, adelaarsroggen en engelhaaien.

Het duiken van de middag begon met een lezing onder leiding van Antonio en Marianne van Bassalto Arrecifes, dat een nieuw kunstmatig rif heeft gebouwd en geplaatst met financiering van het bedrijf dat de toeristische gele onderzeeër vanuit Puerto Mogãn exploiteert.

Duikervaring bij het kunstmatige rif

Ik had deze onderzeeër in de jachthaven geparkeerd zien staan ​​en wilde hem graag onder water zien, terwijl ik me iets voorstelde dat rechtstreeks uit mijn onderwaterverkenningsboeken uit mijn kindertijd kwam.

Het kunstmatige rif ligt tussen twee speciaal geplaatste wrakken, Cermona II en Allegranza, en is ontworpen om nog meer zeeleven aan te trekken.

Duiken bij het wrak van de vissersboot Como Tu

We begonnen onze rondleiding door het hele “park” door af te dalen naar Cermona II, waar een maximale diepte van 20 meter mogelijk is.

Pijlkrabben verstopten zich onder de romp en de omliggende rotsen, en mijn grommende vrienden waren daar, en in grotere aantallen dan bij Pasito Blanco. Beide wrakken liggen op hun zijkant, en Cermona II heeft een kleine doorgang vol met trompetvissen.

Het kunstmatige rif was zichtbaar vanaf de wrakken en nam de vorm aan van een beeldenpark, met enorme helmen in Romeinse stijl die rechtop op de zeebodem lagen alsof ze onlangs door hun gigantische eigenaren in zee waren gegooid.

Laatste duiken en indrukken

Ik moedigde Denise aan om erin te zwemmen voor een foto. Een muur en stenen sokkels maakten ook deel uit van het rifproject en trokken samen met zachte koralen al visleven aan. Mijn favorieten onder de attracties hadden de vorm van een enorme, gefabriceerde ruggengraat en ribbenkast van walvisbeen die schreeuwden: "Zwem door mij heen"!

Boven het geluid van mijn eigen bubbels uit, stond mijn fantasierijke avonturenverhaal uit mijn kindertijd op het punt gerealiseerd te worden. “Je hoort het voordat je het ziet,” had Denise me vóór de duik verteld, en ik werd aangespoord op mijn hoede te zijn voor de aanwezigheid van de onderzeeër, aangezien de kapitein de machine niet met enige moeite uit de weg van een duiker kan sturen. precisie. Niet alleen dat, maar de spoeling van de propellers is redelijk krachtig en kan het beste worden vermeden.

Duiken vanaf Afrikat Catamaran

De gele onderzeeër voer voorbij, tien patrijspoorten aan elke kant gevuld met de gezichten van opgewonden passagiers die in een onderwaterwereld staarden die voor de meesten waarschijnlijk onbekend was. Ik voelde me een beroemdheid toen ze met hun cameratelefoons wegsnelden en zwaaiden. Denise had dit repetitieve scenario honderden keren zien gebeuren, maar voor mij was het geweldig.

Laatste duiken en indrukken

ONZE TWEEDE DUIKDAG zou ons op iets serieuzer terrein brengen, op het 30 meter diepe wrak van de vissersboot Como Tu.

Een lange afdaling naar een wrak in zo helder water is voor mij een van de meest opwindende delen van een duik. Als ik het schip op de zeebodem zie verschijnen terwijl je nauwelijks het oppervlak hebt verlaten, krijg ik een echte kick.

Verkenning van het Como Tu-wrak

Er is niet echt veel om naar te kijken met de Como Tu, een kleine vissersboot waarvan de stuurhut ontbreekt, maar de attracties voor duikers zijn de vlinderroggen die de omringende zeebodem bedekken, en de grommende wolken die hem overspoelen.

Ik vuurde een of twee symbolische schoten af ​​van het wrak en terwijl onze bodemtijd wegtikte, verlieten we het wrak om roggen te zoeken.

Overdag slapen de vlinderroggen onder een zanddeken, alleen hun vage contouren verraden ze. Bij het vrijzwemmen vertonen ze een zeer individuele, asynchrone vinnenbeweging, waarbij ze afwisselend hun vleugels gebruiken.

Ze behoren tot de grootste en meest delicate uitziende roggen die ik ooit heb gezien, met opvallende patronen op hun rug.

Onderwaterontmoetingen bij Mogãn West Drift

Een dosis nitrox zou perfect zijn geweest voor deze duik, maar die leek niet te worden aangeboden, dus genoten we van onze 15 minuten op de bodem voordat we de ankerlijn terugklommen naar Rasmus op de boot.

Het mooie van duiklocaties met zo'n goed zicht is natuurlijk dat we tijdens het stijgen het gebied kunnen blijven bewonderen.

Met nog maar twee duiken te maken, beide weer heel verschillend, raakte ik behoorlijk gehecht aan Gran Canaria.

Duiken in de zeegrotten van Perchel

Potter, die arriveerde met een mix van accenten en een warm welkom, nodigde ons uit aan boord van zijn enorme catamaran Afrikat. Blue Explorers was onlangs op het idee gekomen om dit te gebruiken als een soort drijvend basiskamp met bar/restaurant, om hun duik- en niet-duikklanten nog verder te verwennen.

We verlieten de jachthaven aan boord van de kat, begeleid door onze RIB beladen met duikuitrusting, en gingen op de motor naar de Perchel Caves-locatie, ongeveer een half uur verderop. Terwijl we ons klaarmaakten voor het duiken, bereidde de chef-kok het buffet en de “duikerspunch” op tijd voor onze terugkeer voor.

De zeegrotten van Perchel liggen onder water langs de voet van de immense zeekliffen die het grootste deel van dit deel van de kust omringen. Het gebied dat interessant is voor duikers ligt tussen de 5 en 10 meter diep, en de grotten zelf strekken zich hoogstens een paar meter landinwaarts uit.

Denise vond een pantoffelkreeft aan de onderkant van de eerste die we tegenkwamen. Pijlkrabben waren er in overvloed tijdens onze duiken en ik vond er massa's van in spleten rondom de zeegrotten.

David leidde me naar een ondiepere grot met een raam in het plafond waar ik de golven tegen de kliffen erboven kon zien beuken.

Vervolgens waagden we ons iets dieper om te genieten van de vele doorgangen en gebieden met veel minder natuurlijk licht.

Laatste duik bij Mogãn West Drift

NA 40 MINUTEN mijn gedachten begonnen zich te richten op het buffet aan boord van de Afrikat, en ik merkte dat ik een beetje dorst had gekregen naar de duikersstoot waar ik zoveel over had gehoord, dus hebben we een SMB geopend en gewacht op onze RIB-taxi voor het avondeten.

Mijn laatste duik zou een lokale duik zijn, net buiten de jachthaven en rechts, bekend als Mogãn West Drift. Het voelde alsof we iets saais te wachten stonden, maar het tegendeel bleek precies het geval te zijn.

Verkenning van de Mogãn West Drift-duiklocatie

Gemma van Girls That Scuba en ik besloten de duik alleen te ondernemen, terwijl Denise en een student op een ondieper bimble vertrokken.

Waar de kliffen bij het water stoppen, beginnen de rotsblokken die op 15 meter hoogte naar beneden vallen in het zand. We gingen recht op deze diepte af, aan de rand van zand en rotsen.

Zandspieringen staken als gebogen vingers uit de zeebodem

en, zoals ze over de hele wereld doen, gleden ze langzaam terug in hun holen toen we dichterbij kwamen.

Al snel tijdens de duik kregen we gezelschap van een kleine Afrikaanse inktvis. Aanvankelijk was hij verlegen en hield afstand, maar na enkele minuten begon hij dichterbij te komen.

Mijn camerakoepelpoort bleek interessant voor het wezen, een gedrag

Ik was er al vaker getuige van geweest. Ik heb begrepen dat de inktvissen geïnteresseerd zijn in hun eigen spiegelbeeld, waarbij ze zichzelf misschien voor potentiële partners aanzien.

We hielden het zand in de gaten in de hoop roggen of haaien te spotten, maar tijdens deze duik waren ze ongrijpbaar. Er kwamen echter nog meer inktvissen bij het gezelschap en we knielden een tijdje terwijl we keken naar een trio dat iets uitvoerde dat leek op een paringsritueel. Deze individuen vertoonden ineens een zebraachtig patroon, een patroon dat ik nog niet eerder door een inktvis had zien creëren.

Conclusie en toekomstplannen

VAN ALLE KEFALPODEN, voor mij komen inktvissen zo dicht mogelijk bij een wezen van een andere planeet. Hun nieuwsgierigheid maakte hen tot gewillige modellen, dus maakten Gemma en ik om beurten de composities die we wilden maken, terwijl de wezens zichzelf voortdurend bewonderden.

Na de duik werd mij gevraagd wat mijn favoriete duik van de week was geweest, en ik kon er geen één isoleren. Elke duik had me iets spannends opgeleverd om naar te kijken, of een wezen dat ik nog niet eerder had gezien.

Gran Canaria was nog nooit eerder op mijn verlanglijstje met duikbestemmingen verschenen, waarschijnlijk omdat niemand mij had verteld hoe fantastisch het was.

Tijdens mijn transfer terug naar het vliegveld hield ik mij bezig met de kalender om te kijken of en wanneer ik een terugreis zou kunnen inplannen.

Tec-duiken is ook een groot probleem rond Gran Canaria, en het lijkt me het soort plek waar ik misschien wel een paar stappen in die wereld zou willen zetten.

Ik zal terugkomen!