Als je van muurduiken houdt, bevind je je in Wakatobi in een paradijs van muur tot muur.
Hoe vaak je het ook hebt meegemaakt, het eerste moment waarop je de rand van een steile onderwatermuur bereikt, zal altijd een sensatie zijn. De ene seconde zwem je door een ondiep koraalrif, de volgende seconde zweef je over de rand van de afgrond. Dit topografische contrast is bijzonder scherp Wakatobi duikresort, waar veel van de duikplekken steile wanden hebben die beginnen op zeer ondiepe diepten – sommige minder dan 10 meter diep en duiken naar een verticaal traject tot diepten ver buiten de geaccepteerde grenzen van sportduiken. Ga met ons mee op dit virtuele muurvliegende duikavontuur dat verticaal gaat.
Over the Edge
De kapitein van de duikboot manoeuvreert voorzichtig dicht bij de rand van het rif. Ochtendzon schijnt door het kalme wateroppervlak en biedt een dramatische glimp van wat eronder ligt. Het contrast is verbluffend tussen het diepe hypnotiserende blauw van de oceaan en de plotselinge opkomst van de top van het rif, die ondiep genoeg lijkt om in te staan. Als je over de rand kijkt, kun je een groot deel van de steile wand van de muur een flink eind naar beneden volgen door kristalhelder water.
Een laatste versnellingscontrole en een grote stap later word je geconfronteerd met een ondiep gebied boven en diep beneden terwijl je begint af te dalen met een subtiele ontluchting van je trimvest. Onderweg valt je oog op een grote, kleurrijke jadegroene anemoon met zijn horde anemoonvissen vlak langs de rand van de muur, maar ze kunnen wachten. Nu is het tijd om de kelder te bezoeken. Geflankeerd door je buddy en je duikgids, dalen jullie alle drie af in formatie als parachutisten die vrij vallen in slow motion. In een rustig tempo reist u duikcomputer's dieptemetingen beginnen in de drievoudige cijfers te tikken, terwijl tegelijkertijd het landschap een aantal dramatische veranderingen heeft ondergaan.
Hier beneden, beschut tegen oppervlaktegolven en stormvloeden, worden de dingen groter. De wand is bezaaid met groepjes grote zachte koraalbomen en zeewaaiers die breder zijn dan twee keer je uitgestrekte armen. Sponzen in deze meer schimmige wereld beginnen vreemdere proporties aan te nemen, zoals vatsponzen die veel groter zijn geworden dan een echt vat. Je zou willen dat je vanochtend groothoekopnamen had gemaakt, maar aan de andere kant zijn er meer muren dan je kunt tellen, en natuurlijk zullen er een aantal cryptische beestjes schuilen tussen de spleten van de muur.
Foto Duiker met rode zee-fans en draadkoraal
Neem een snelle virtuele rit op een paar muren van Wakatobi > hier op YOUTUBE
Er zijn ook verschillende soorten vissen die je tijdens sommige van de ondiepere duiken niet had opgemerkt, zoals anthias en basslets met gestreepte markeringen of vlekkerige kleurpatronen in levendige tinten die er bijna geëlektrificeerd uitzien. Een uitbarsting van beweging en kleur springt in het oog. Het is een kleine oranje en roze vis die zich dichtbij de muur vasthoudt en er dan af en toe tegenaan stormt open water, het affakkelen ervan vinnen en lijkt een nog helderdere tint oranje, roze en paars te krijgen. Als je je een briefing vóór de duik herinnert, herken je dit als een mannelijke knipperlipvis, die de aandacht van een potentiële partner wil trekken.
Een Wakatobi-duikgids trekt uw aandacht met een ‘kom over’-beweging. Ze zweeft dicht bij een grote gorgonen en wijst naar wat lijkt op, nou ja, meer takken van de gorgonen. Je kijkt. Kijk dan dichterbij. Niets. Dan zie je het eindelijk: een klein zeepaardje, klein genoeg om over je vingernagel te liggen, met een kleur en textuur die zijn gorgonengastheer perfect nabootst. Het kan je verontschuldigen dat je dit kleine wezentje niet hebt gezien. De camouflage van het dwergzeepaardje is zo perfect dat wetenschappers de meeste soorten pas na het jaar 2000 ontdekten.
Foto door Walt Stearns " class="wp-image-47642" title="Wakatobi's Wall to Wall Paradise 3" srcset="https://divernet.com/wp-content/uploads/2023/05/MG_7124-300x200.jpg 300w, https://divernet.com/wp-content/uploads/2023/05/MG_7124-768x512.jpg 768w, https://divernet.com/wp-content/uploads/2023/05/MG_7124-1024x682.jpg 1024w, https://divernet.com/wp-content/uploads/2023/05/MG_7124.jpg 1100w"sizes="(max-breedte: 1024px) 100vw, 1024px">Je fotografische inspanningen om de kleine man vast te leggen beginnen het beste uit je te halen terwijl je probeert stabiel te blijven met schijnbaar niets onder je. Maar voordat er frustraties kunnen optreden, komt je gids tussenbeide om als menselijk statief te fungeren. Als je de ene hand stevig vasthoudt aan een stuk levenloze rots, de andere onder je arm of bovenop je tank, wordt de taak plotseling gemakkelijk. Klik op de sluiter en je hebt hem. Hoewel je jezelf gelukkig acht dat je er één hebt gezien, vergeet dan niet om je duikgids te bedanken voor zowel haar scherpe ogen als haar voortdurende hulp.
De middelste grond
De tijd lijkt stil te staan terwijl je roerloos langs de torenhoge muur blijft staan. Maar de stikstofklok loopt en er is nog veel meer te zien. Je gids leidt je langzaam omhoog naar meer tussenliggende diepten, waar het oppervlak van de muur pokdalig is door een uitgebreid netwerk van met schaduw gevulde ondersnijdingen en spelonken. Tijdens een avondpresentatie in het Longhouse een paar avonden geleden legde de manager van het duikcentrum uit dat delen van de muur binnen dit dieptebereik duizenden jaren geleden, toen de zeespiegel lager was, gevormd werden door golfslag.
Deze eeuwenoude erosies bieden nu onderdak aan een verscheidenheid aan teruggetrokken wezens, die zichtbaar worden door een zorgvuldige benadering en het oordeelkundig gebruik van een kleine duiklamp. De veelbetekenende antennes terwijl kreeften uit een spleet steken, een andere uitsparing onthult een groene schildpad.
Gloeiende ogen staren terug vanuit een bijzonder diepe spleet, maar je kunt de identiteit van het wezen niet vaststellen. Wel herken je de bewoner van een andere kleine grot, aangezien deze vis ook werd genoemd in de briefing vóór de duik. Bedekt met levendige witte vlekken tegen een zwart lichaam, zou dit alleen de komeetvis kunnen zijn. En ja hoor, hij heeft de kenmerkende oogvlek nabij de basis van zijn rugvin, die daar is om roofdieren voor de gek te houden door kop en staart met elkaar te verwarren. Wanneer de lichtstraal zijn flank raakt, verspreidt de komeetvis zijn straal vinnen, waardoor de illusie ontstaat dat het veel groter is dan de werkelijke grootte.
Bijvullen indien uitgeschakeld
Als we ondieper gaan naar een diepte waar de meeste mensen zouden blijven voor een veiligheidsstop, is de duik nog lang niet voorbij. Een snelle blik op uw computerHet display van het display laat zien dat uw resterende nultijd nog niet eens enkele cijfers heeft bereikt. Je manometer laat zien dat je nog steeds een comfortabele reserve hebt om door te gaan en het meeste uit Wakatobi's kenmerkende 70 minuten durende profielen te halen.
Je gebruikt dus de laatste tien tot vijftien minuten om het met koraal bedekte ondiepe plateau van het rif te verkennen. Bovenop ziet het rif er anders uit in het felle zonlicht. De grote rode en oranje gorgonen en zeewaaiers zijn vervangen door stukjes leerkoraal en ingewikkelde formaties van plaat- en tafelbladkoraal. Nu het tij bijna laag staat, komen de koralen bijna naar de oppervlakte en worden hun reflecties weerspiegeld in de kalme ondiepe wateren, waardoor een surrealistische dubbele belichting van het rif ontstaat.
Nadat je het grote geheel hebt bewonderd, keert je aandacht terug naar de details terwijl je aan een jacht door de toppen en dalen van de koraalkam begint. Een school zwarte trekkervissen, gewoonlijk zwarte durgons genoemd, passeert, hun borst- en rugspieren vinnen golvend met een flapperende beweging die meer op vluchten lijkt dan op zwemmen.
Vervolgens komen er een of twee inktvissen), hetzij tijdens een solo-jacht of op zoek naar de roedel. Dit is een uitstekend gebied voor liefhebbers van naaktslakken, en het duurt niet lang voordat je een aantal van deze felgekleurde zeeslakken ziet die hun langzame reis door de golven van het rif maken. Ongrijpbaarder zijn de zeenaalden, die zich waarschijnlijk ergens in het volle zicht verstoppen en stilletjes hun tijd afwachten in afwachting van een smakelijk stukje dat binnen bereik komt.
Terwijl u over uw gids kijkt, gebaart u dat u omhoog en weg van het rif moet gaan, zodat de boot u kan ophalen. Jouw computer zegt dat er 74 minuten zijn verstreken tijdens de duik. Terug aan boord, terwijl je over de rand staart op zoek naar de inktvissen die afscheid van je hebben genomen, werpt je gids een grote, heldere glimlach op en vraagt: "Klaar voor nog een duik?" Je realiseert je dan dat er nog veel meer mogelijkheden zullen zijn om deze sluipende jagers en de vele andere verbazingwekkende wezens die de muren van Wakatobi hun thuis noemen, te ontdekken.
Klaar voor wat muurduiken? Neem contact op met het Wakatobi-team via office@wakatobi.com or vraag >hier.
Bezoek wakatobi.com voor beschrijvingen van meer dan 40 duikplekken om te verkennen – hier
