Vroeg in het seizoen duiken kan een loterij zijn. Veel hangt af van geluk, maar het loont de moeite om je duikstek verstandig te kiezen. Mark Davies waagde zijn gok met een reis aan het begin van het seizoen naar Loch Fyne, en denkt dat hij de jackpot heeft gewonnen. Foto's van Brett Thorpe
ALS U DICHTBIJ DE KUST WOONT, toegang hebben tot een boot en op korte termijn kunnen profiteren van gunstige omstandigheden, is er geen reden waarom u niet het hele jaar door zou duiken. Maar voor degenen onder ons die dergelijke voordelen niet genieten, is het een ander voorstel.
Als u een weekend weg moet en weken of maanden van tevoren een boot chartert, gokt u erop dat het weer goed is.
Het kan frustrerend zijn, maar net als voor gokkers bij de races: als je paard eindelijk binnenkomt, maken al die eerdere verliezen de overwinning des te zoeter.
Voor duikers zoals wij voelen de goede dagen heel goed. Natuurlijk wil je nog steeds uitzinnige tochten vermijden als dat mogelijk is, en in de praktijk betekent dit een paar maanden vrij in de winter om de vaardigheden in het binnenland op peil te houden.
Voor veel duikers begint het seizoen nog steeds rond de Paasbank vakantievilla, tegen de tijd dat de weersomstandigheden voldoende verbeterd zouden moeten zijn om een goede kans op een fatsoenlijk duikweekend te bieden.
De afgelopen jaren lijkt de lente steeds vroeger te zijn aangebroken, dus besloten we dat het misschien de moeite waard zou zijn om een reis voor maart te plannen en zo een sprong in het seizoen te maken.
De kansen kunnen aanzienlijk worden vergroot door een locatie te kiezen die beschut is en waar onder de meeste omstandigheden kan worden gedoken, en voor ons betekent dat meestal de westkust van Schotland.
Normaal starten we ons seizoen in de Sound of Mull, maar dit jaar hadden we zin in een verandering, dus toen de mogelijkheid zich voordeed om mee te gaan op een reis naar Loch Fyne, leek dat ideaal.
Het was een van de weinige plaatsen in Groot-Brittannië waar ik nog niet eerder had gedoken, maar mijn buddy voor de reis had het meer meerdere malen met haar club bezocht en dacht dat het een ideale seizoensopener zou zijn.
LOCH FYNE, IN HET ZUIDWESTEN van Argyll, is het langste zeemeer van Schotland. Het strekt zich meer dan 40 mijl landinwaarts uit vanaf de Sound of Bute.
Het staat bekend als een bron van zeevruchten, vooral oesters, dus de omgeving beschikt over een aantal goede visrestaurants en het spectaculaire landschap van wereldklasse dat je zou associëren met de westkust van Schotland.
Aan de zuidkant is het meer via het Crinan-kanaal verbonden met de Sound of Jura. Hierdoor kon de scheepvaart vanuit Glasgow en de Clyde ooit naar het noorden varen en toegang krijgen tot de Binnen-Hebriden en de Sound of Mull zonder eerst het schiereiland Kintyre te hoeven omzeilen.
Verder is Loch Fyne nooit een belangrijke scheepvaartroute geweest en is het dus minder rijk aan scheepswrakken dan andere locaties in de omgeving.
Het maakt dit goed in termen van zeeleven en mooie duiken, en de ruige heuvels rondom de kustlijn bieden niet alleen een prachtige achtergrond, maar ook uitstekende beschutting. Ongeacht de weersomstandigheden kunt u ergens op het meer duikomstandigheden verwachten.
We reden op een vrijdag half maart naar het noorden met twijfelachtig weer, maar met veel betere weekendvoorspellingen.
Via Inverary, de grootste nederzetting aan de oevers van het Loch en de thuisbasis van een van de beste whiskyretailers van Schotland, kregen we de kans om single malts in te slaan.
Terwijl we daar waren, kregen we een duikcommissie aangeboden om de nabijgelegen aanlegsteiger van de eigenaar te controleren, met nog een fles als betaling. Helaas hadden we geen tijd om hieraan te voldoen, dus het kan zijn dat die klus nog moet worden gedaan.
We bereikten onze accommodatie in de kleine haven van Ardrishaig aan de noordelijke oever van Loch Fyne, net ten zuiden van Lochgilphead en de ingang van het Crinan Canal.
Het was bewolkt en miezerig, maar de wind was zwak en we konden wel tegen een beetje regen. Onze gok in het begin van het seizoen leek vruchten af te werpen.
En de volgende ochtend werden we begroet met een strakblauwe lucht en nauwelijks een zuchtje wind. Onze cijfers waren binnen!
Op het meer varen verschillende charterboten en wij kozen voor Fyne Pioneer, met als schipper Simon Exley. Zijn 10 meter lange Humber RIB heeft een topsnelheid van 45 knopen, wat snelle tochten naar de duikplekken belooft.
Normaal gesproken geef ik de voorkeur aan harde boten omdat mijn onbetrouwbare rug RIB's hard kan laten werken, maar de Fyne Pioneer heeft een ladder, tankrekken, zitplaatsen en ruimte, dus daar waren geen problemen.
HET WAS EEN KORTE RIT naar de gratis parkeerplaats bij de trailerhelling, en terwijl we op de boot wachtten, zetten we onze uitrusting op. We gebruikten enkele tanks voor deze eerste zeereis van het jaar, hoewel sommige duikers aan boord voor een tweeling hadden gekozen, en er was een rebreather ook.
Simon en zijn bemanning laten duikers graag uitrusten in het water en indien nodig hun tuig op de boot hijsen.
Er was voldoende ruimte voor de 10 duikers die aan boord waren geboekt.
We gingen naar onze eerste duikplek, waarbij de dubbele Evinrude-motoren van 200 pk ons enthousiast over het kalme oppervlak voortstuwden terwijl we genoten van het landschap onder de azuurblauwe lucht.
Eén van de wrakken die het Loch te bieden heeft is de Margaret Niven. Deze 19 meter lange, 24 ton wegende kogelvis zonk in 1908 nadat hij een rif raakte nabij Barmore Island, en zit vandaag de dag rechtop en grotendeels intact in ongeveer 30 meter water.
Aan de boeg zijn lieren en bolders te vinden en aan de andere kant zitten het roer en de propeller nog op hun plaats. Het ruim ligt vol met steenslag die bestemd was voor de wegenbouw.
We ontdekten ook dat de rotstop die het lot van de Margaret Niven had bezegeld, bedekt was met leven, wat op zichzelf al een heerlijke duik opleverde.
Het felle zonlicht erboven zorgde voor een uitstekend zicht waarin je de gaten kon onderzoeken die bevolkt waren door verschillende soorten krabben en gedrongen kreeften.
Ik zag een van de grootste eetbare krabben die ik ooit ben tegengekomen, een krab die een gezin van vier personen zou kunnen voeden, maar zoals gewoonlijk liet ik hem liggen om nog een dag te leven.
JACHTHAVEN PORTAVADIE werd gebouwd om booreilanden te bouwen, maar werd nooit voor dat doel gebruikt. Tegenwoordig biedt het jachteigenaren modern vakantievilla accommodatie, een spa en een restaurant.
Een stel duikers in druipende droogpakken was niet de gebruikelijke klantenkring van het restaurant, en het à-la-cartemenu was ook niet de normale prijs voor oppervlakte-interval, maar we genoten van het mooie weer toen we op het terras haggisbeignets in een whisky-roomsaus kregen geserveerd.
Dicht bij de Margaret Niven ligt de Arran III, een stoomschip van 49 ton dat op oudejaarsavond 1932 aan de grond liep en zonk. Het wrak is erg kapot maar ligt in iets meer dan 10 meter water, dus het is een uitstekende tweede duik.
Er zijn weinig meer dan ribben en borden te zien, maar er is genoeg om rond te snuffelen en onder te kijken. Net als bij de eerste duik vonden we een wildgroei aan schaaldieren en anemonen, hoewel het visleven daar schaars was.
Toen we terugkeerden naar de haven, lokaliseerde Simons echolood een hoogtepunt ongeveer 7 meter onder het oppervlak. Hij was het al eerder tegengekomen en vroeg zich af of het een goede duikplek zou zijn.
Hij vroeg of iemand interesse had, en omdat ik nog genoeg lucht in mijn tank had, besloot ik met een vriend mee te gaan en een kijkje te nemen.
Brittlestars vormden wat ik alleen maar kan omschrijven als een tapijt. In hun ineengestrengelde zwarte armen zag ik een zeehaas, en ik wees mijn maat daarop. Toen zag ik er nog één, toen nog één en daarna nog veel meer – het was een bloeiende zeehazenkolonie.
We hadden genoeg gezien om te melden dat dit een punt was dat de moeite waard was om te redden.
Als de omstandigheden voor de eerste duikdag goed waren geweest, voelde het aanbreken van de tweede dag als een accumulator van vijf paarden. We konden nauwelijks geloven dat het half maart was toen we op weg waren naar de trailerhelling en het oppervlak van het meer glinsterden als een spiegel.
Alleen de gevoelstemperatuur op onze gezichten terwijl de Fyne Pioneer voortsnelde herinnerde ons eraan dat we nog maar net uit de winter waren.
WIJ naderden de twee kleine eilanden van Fraoch Eilean en Eilean Aoghainn in de felle ochtendzon.
Er hing nog steeds een lage mist aan het oppervlak van het meer, maar we konden aan de overkant een archetypisch Schots kasteel zien. Twee zeehonden dartelden in het water, terwijl een zwerm Canadese ganzen hun vleugels uitstrekte op de eilanden.
Mijn buddy en ik wachtten tot de andere duikers het water in gingen voordat we ons aankleedden, zodat we een paar momenten rustig konden genieten van onze omgeving. Schotland reinigt de ziel.
We hebben een tijdje in een geul gewacht, in de hoop dat de zeehonden zich bij ons zouden voegen, maar nieuwsgierig waren ze niet.
Nu begonnen we aan een rondreis langs de eilanden richting het zuiden, en genoten opnieuw van rotsachtige, met anemonen bedekte riffen vol leven. Zoals bij al onze duiken waren hier duidelijk eetbare, heremiet-, spin- en fluwelen zwemkrabben in overvloed aanwezig.
In elke spleet loerden gehurkte kreeften, en hondshaaien lagen graag stil en werden geobserveerd. We hebben zelfs een paar naaktslakken gespot.
Later keerden we terug naar het hoogtepunt dat we de vorige dag hadden verkend, en ontdekten naast de slangsterren en zeehazen een prachtige tuin met pluizige anemonen.
Onze gok in het begin van het seizoen had zijn vruchten afgeworpen. Garanties zijn er niet, maar het bestuderen van het formulier vergroot je kansen en zo nu en dan komt er wel een goede tip op je pad.
Dus als je vroeg of laat in het seizoen op zoek bent naar een punter, als de situatie onzeker is, is mijn advies om je geld te zetten op de buitenfavoriet Loch Fyne.
Fyne Pioneer biedt op maat gemaakte charters vanaf £ 450 per dag of £ 250 per halve dag voor groepen van maximaal 12 personen, maar individuele duikers kunnen controleren of er ruimte is. Bezoek Fyne Pionier van de
