Hoe onze man NIGEL WADE de eerste in Groot-Brittannië werd die zich kwalificeerde als PADI Self-Reliant Diver – is de nieuwe cursus van het bureau werkelijk een ‘mijlpaalmoment’
IN HET VERLEDENAlleen al het noemen van soloduiken zou aanleiding geven tot discussie over de vraag of deze praktijk veilig, ethisch of zelfs plezierig is om te ondernemen.
Er hebben ruzies plaatsgevonden tussen exponenten van het soloduiken en kampioenen van het buddysysteem. John Liddiard van DIVER bestempelde deze praktijk ooit als ‘het laatste duiktaboe’.
update: Nigel Wade overlijdt
Toch doen elke dag tienduizenden duikers over de hele wereld ‘het alleen’, waarvan velen zonder de training of kwalificaties om dat te doen.
Je zou kunnen zeggen dat de meesten niet eens weten dat ze het doen.
Neem de instructeurs die duikers lesgeven tijdens hun eerste buitenwaterduiken: zouden hun studenten kunnen helpen als zich een probleem voordoet? Of de duikers die regelmatig met een buddy duiken, maar merken dat ze bij slecht zicht uit elkaar zijn gedreven.
Wat dacht je van duikers die een perfecte afdaling uitvoeren, maar er vervolgens achter komen dat ze vanwege egalisatieproblemen op diepte moeten wachten tot de rest van hun buddyteam hen heeft ingehaald.
In theorie zouden deze scenario's niet mogen gebeuren. Duikers moeten bij elkaar blijven en beschikbaar zijn om hun vrienden te helpen als er zich een probleem voordoet.
In werkelijkheid komen duikers bij vrijwel elke duik op een gegeven moment onbewust in hun eentje terecht, al is het maar voor een korte tijd.
Onderwaterfotografen proberen actief alleen te duiken. Ze zien het als mogelijk de enige manier om terug te keren met opvallende beelden. Als Peter Scoones gedwongen was geweest om met een buddy of in groepen te duiken, zou hij dan een BAFTA en twee Emmy’s hebben gewonnen? Zouden we ons hebben verwonderd over al het ontzagwekkende beeldmateriaal dat de BBC Natural History Unit door de jaren heen heeft gegenereerd? Waarschijnlijk niet.
Veel onderwaterbeelden zijn gemaakt door duikers ver van de drukte, die zo onafhankelijk mogelijk duiken om hun prooi niet te verstoren, en zonder dat er andere duikers of bellenstromen op de achtergrond verschijnen.
Ik ben geen Peter Scoones, maar als fotograaf probeer ik regelmatig solo te duiken in de vergeefse hoop dat ik ooit de “big shot” zal krijgen.
Ik voltooide in 2005 een Scuba Diving International (SDI) Solo Diving-cursus, waarbij ik de vaardigheden en kennis opdeed die ik nodig had, zodat ik op vertoon van mijn C-kaart in ieder geval van de groep mocht afwijken.
Helaas, met ruim 3000 duiken en kwalificaties tot aan mijn oksels, ben ik duikcentra tegengekomen die mijn solo-kwalificaties niet zouden erkennen. Ze stonden erop dat ik met de groep mee zou duiken en de groep zou volgen duikinstructeur samen met mijn aangewezen maatje.
Die buddy zou overigens zeer waarschijnlijk pas gecertificeerd zijn, met minder dan een dozijn duiken, en een handjevol blijken te zijn, die na slechts 20 minuten op 10 bar boven water zou komen, terwijl ik nog 150 had. Om het nog erger te maken, zou ik betalen voor het voorrecht.
Dezelfde uitrusting zou natuurlijk een oogje dichtknijpen toen de duikgids in zijn eentje door de waterkolom zakte om de ankerlijn vast te maken.
Zolang ik me kan herinneren is PADI voorstander van het buddysysteem. Het hele ethos draait om duiken voor de lol en het veilig delen van de ervaring met gelijkgestemde duikers.
Het heeft terecht het systeem hartstochtelijk verdedigd als de hoeksteen van zijn duikopleiding, en laat individuen die alleen willen duiken dat elders doen.
In 2001 erkende een hoge PADI-functionaris echter voor het eerst dat soloduiken veilig kon worden uitgevoerd door voldoende ervaren duikers.
De opmerkingen zijn gemaakt door Drew Richardson, Senior Vice-President van PADI Worldwide, in reactie op een artikel in een Amerikaans duikmagazine.
Het had beweerd dat buddy-duiken gevaarlijk kon zijn, en dat sportduikers zichzelf de onafhankelijkheid van een solo-duikopstelling moesten geven.
Richardson antwoordde dat het buddysysteem van PADI een effectieve en veilige aanpak was voor de gemiddelde recreatieve duiker, en dat de eisen van soloduiken een stap te ver gingen wat betreft de vereiste vaardigheden. Het bepleiten ervan als alternatief voor buddyduiken was, zei hij, “onverantwoordelijk en roekeloos”. Voor de voldoende gekwalificeerde en ervaren duiker zouden de principes van soloduiken echter geaccepteerd kunnen worden.
In 2009, het in Nieuw-Zeeland gevestigde PADI en TDI instructeur Andy Connor van Tech Dive NZ was van mening dat duikers onafhankelijker moeten zijn.
Gebruikmakend van zijn technische duikachtergrond en ervaring, bedacht hij een cursus die gebaseerd was op het trainen van duikers om “zelfvoorzienend” te zijn als ze onder water een probleem tegenkomen.
De Self Sufficient Diver-cursus werd, verrassend genoeg, goedgekeurd door PADI. Connor heeft, in samenwerking met Global Dive en Tech Dive NZ, de cursus en certificering verzorgd en afgeleverd als alternatief voor de solocursus van SDI.
In mei 2010 bracht de Egyptische Kamer voor Duiken en Watersporten (CDWS) een verklaring uit over soloduiken. Om solo te mogen duiken, zo stond er, moest een duiker met succes een solo-duikcursus volgen en een dergelijk certificaat behalen bij een erkend trainingsbureau.
Procedures, regels, aanbevelingen en normen van het opleidingsbureau zijn van toepassing op de duikactiviteit.
De technisch manager en/of ten minste één van de instructeurs van de gelicentieerde activiteit moet gecertificeerd zijn als soloduiker instructeur. Ze waren toen perfect in staat en verantwoordelijk voor het nemen van de juiste professionele beslissingen – om duikers solo te laten duiken.
EIND MEI, heb ik contact opgenomen met de opleidingsdirecteur van PADI International, Suzanne Pleydell, om het huidige standpunt van het bureau over soloduiken vast te stellen.
“PADI ondersteunt het beproefde systeem van duiken met een partner om verschillende redenen, niet in de laatste plaats vanwege de bijdrage aan de veiligheid van duikers”, verklaarde ze. “De doelstellingen van het trainen van duikers zijn onder meer het ontwikkelen van de vaardigheden om verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen en zelfredzaam te zijn.
“Het buddysysteem biedt een veiligheidsredundantie aan deze vaardigheden die duiken alleen eenvoudigweg niet kan bieden.
“PADI erkent ook dat ervaren duikers, nadat ze specifiek zijn getraind in zelfredzame duiktechnieken, zoals duikplanning, redundante en gespecialiseerde uitrustingsconfiguraties, probleembeheer enz., bereid kunnen zijn om onafhankelijk van een partner te duiken en de extra risico’s te accepteren. betrokken.
“Verantwoord zelfstandig duiken is alleen duiken met de juiste mentale discipline, houding en uitrusting. Wanneer duikers deze gespecialiseerde activiteit binnen deze beschrijving selecteren, ziet PADI er een plek voor.”
Suzanne legde verder uit dat PADI zelf slechts twee dagen eerder een specialiteitsprogramma had uitgebracht met de titel Self-Reliant Diver, waarmee gekwalificeerde duikers onafhankelijk van anderen konden duiken.
Ik probeerde onmiddellijk een in Groot-Brittannië gevestigd bedrijf te vinden instructeur het aanbieden van de cursus, maar het was zo nieuw dat mijn zoektocht problematisch bleek. Toen kwam Simon Lodge van het in Crystal Palace gevestigde Lodge Scuba mij te hulp.
Simon geeft trainingen via verschillende instanties, gespecialiseerd in technisch duiken en grotduiken.
Momenteel is hij betrokken bij exploratieduiken in de cenotes van Yucatán in Mexico. Als grotduiker duikt hij regelmatig zonder buddy.
Ik heb een cursus geboekt, samen met mijn onderwatermodel en PADI-staf instructeur Sarah Morgan, om te zien waar het allemaal over ging.
Voorwaarden
Om de cursus te volgen, moet je minimaal 100 geregistreerde buddy-duiken hebben en minimaal PADI zijn Geavanceerd open water Duiker of gelijkwaardig van een ander trainingsbureau.
Het standaardformulier voor vrijgave en aanvaarding van risico voor PADI Self-Reliant Diver moet worden gelezen en ondertekend.
De cursus werd in één dag voltooid, inclusief theoriesessies en drie duiken in open water, in het National Dive Centre in Stoney Cove in Leicestershire.
Cursus Inleiding
“Deze cursus is een introductie tot zelfstandig duiken en helpt cursisten de vaardigheden, kennis en technieken te ontwikkelen die nodig zijn om eerst op zichzelf te kunnen vertrouwen”, legde Simon uit.
Er waren twee belangrijke redenen om de training te volgen, zei hij: ten eerste ‘om de vaardigheden te ontwikkelen die nodig zijn om duiken te plannen en uit te voeren zonder partner, hetzij uit voorkeur of noodzaak’ en ten tweede ‘om de vaardigheden van de zelf-duiker aan te scherpen. betrouwbare duiker, waardoor een sterkere partner ontstaat in een duikpaar of -team”.
We bespraken de filosofie van en de motivatie voor duiken zonder partner, waarbij we de mogelijke risico's analyseerden en mogelijke manieren om deze te beheersen.
Simon ontdekte de waarde van uitrustingsredundantie en back-upapparatuur die we nodig zouden hebben, niet alleen voor de cursus maar voor al onze zelfredzame duiken.
De uitrusting
Een onafhankelijke luchtbron is verplicht, al bestaat er geen standaard opstelling.
Een ponycilinder van 3 liter gemonteerd op de hoofdcilinder is de eenvoudigste oplossing, maar je kunt ook kiezen
voor een aan de zijkant gemonteerde trapcilinder, of zelfs een compleet aan de zijkant gemonteerd systeem – of misschien een tweelingset die onafhankelijk is geconfigureerd, allemaal compleet met eerste trap, regelaar en onderwatermanometer.
Het hangt af van de behoeften en voorkeuren van het individu.
Een reservemasker; reserve bodemtimer en dieptemeter (duikcomputer); duikmes (waar lokaal toegestaan); DSMB en haspel, met voldoende lijn voor de maximaal geplande diepte; en een oppervlakte-akoestisch signaalapparaat zijn allemaal verplichte uitrustingsstukken.
Simon had genoeg spullen meegenomen om elke configuratie mogelijk te maken die we nodig zouden kunnen hebben. Nadat we de mogelijkheden en de voor- en nadelen hadden besproken, hebben we onze opstellingen gekozen.
Sarah koos voor een aan de zijkant gemonteerde cilinder van 7 liter die aan de oppervlakte kon worden bevestigd. Ik heb gekozen voor een pony van 3 liter, omdat deze mijn camera-opstelling niet zou hinderen.
Plannen & beheren
Simon legde uit hoe je een duikplan opstelt voor een duik zonder partner; hoe we onze oppervlakteluchtconsumptiepercentages (SAC's) kunnen berekenen, die kunnen worden gebruikt om vast te stellen hoeveel we op verschillende diepten gebruiken; en hoe een passende reserve voor veilige reddingsoperaties kan worden vastgesteld.
We bespraken hoe we met verschillende noodscenario’s om moesten gaan, waaronder het omgaan met vrij stromende toezichthouders, problemen met maskers, stromingen, verstrikking, het overschrijden van geplande diepte- of tijdslimieten, paniek, stress, situaties zonder gas, krampen, overmatige inspanning en omgevingsinvloeden. gevaren.
Duik 1
Nadat we onze uitrusting hadden samengesteld, waren we klaar om nat te worden. We gingen het water in en voerden controles uit op het drijfvermogen.
Na een paar aanpassingen aan onze weging gingen we op pad voor een ontspannen zwemtocht van 200 meter aan de oppervlakte.
Toen we klaar waren, vroeg Simon ons om af te dalen en een minuut rond de 4 meter te blijven hangen.
Daarna was het aan het trainingsplatform om een gesimuleerde vrije stroming van de ademautomaat uit te voeren, waarbij we gedurende twee minuten uit onze alternatieve luchtbron ademden.
Vervolgens voerden we SAC-snelheidszwemmen uit, door vijf minuten op 10 meter te zwemmen; de informatie werd op onze leien vastgelegd.
Ten slotte hebben we onze DSMB's vanuit de diepte ingezet en de duik beëindigd nadat we onze veiligheidsstops hadden voltooid.
Duik 2
Tijdens de tweede duik moesten we aantonen dat we ons bewust waren van tijd, diepte en gastoevoer door gedurende de hele duik met tussenpozen van 10 minuten onze diepte en cilinderdruk vast te leggen.
De eerste taak was het uitvoeren van een ‘zonder masker zwemmen’ over een minimale afstand van 18 meter.
Vervolgens moesten we een noodgeval buiten de lucht simuleren, waarbij we onze overtollige gasvoorraad moesten inzetten terwijl we voortdurend aan het zwemmen waren.
Navigatievaardigheden waren de volgende op de lijst. Simon stuurde ons op pad om de Viscount-cockpit te vinden en met behulp van kompassen terug te keren naar ons startpunt.
Dit werd gevolgd door het navigeren naar de Nautilus-onderzeeër en terug met behulp van natuurlijke referenties.
Na nog eens vijf minuten SAC-snelheidszwemmen en het inzetten van onze DSMB's beëindigden we de duik.
We hebben onze SAC-waarden berekend tijdens het oppervlakte-interval, voor gebruik tijdens duik 3.
Duik 3
Tijdens de laatste duik gingen we het water in, nadat we eerst een doorloopdruk hadden berekend en afgesproken op basis van onze SAC-tarieven en het regel-van-derden-gasbeheer.
We moesten aantonen dat we ons bewust waren van diepte, tijd en gasvoorziening door de diepte en tijd op onze lei te schrijven voor elke 20 bar verbruikt gas.
We hebben ook de doorloopdruk en het besef van tijdslimieten gedemonstreerd, wanneer de druk of de tijdslimiet die tijdens de briefing was vastgesteld, werd bereikt, door de tijd of de druk (wat zich het eerst voordeed) op de lei te schrijven.
Tijdens de duik voerden we opnieuw een nood-OOA-oefening uit, waarbij we tijdens het zwemmen onze overtollige voorraden omwisselden.
We beëindigden de duik door onze DSMB's in te zetten en stegen naar 5 meter om onze laatste veiligheidsstop van de dag uit te voeren. Het was tijd voor een welverdiend kopje thee.
Geschreven test
We hebben de kennisonderzoeken afgerond, waarbij meer SAC-berekeningen zijn gedaan. Sarah zoefde er doorheen, waardoor ik worstelde met een geest die weigerde nog meer te werken. Het was een lange dag geweest.
Ik ben uiteindelijk klaar. Simon noteerde snel de recensies, en toen was het overal high fives en luide oeps (nou ja, het was tenslotte een PADI-cursus!).
Ik denk dat PADI het goed voor elkaar heeft.
Dit is geen cursus voor soloduikers in de ware zin van het woord, en dat was ook niet de bedoeling. Het woord “solo” wordt niet gebruikt in het cursusmateriaal – het draait allemaal om zelfredzaamheid.
De cursus biedt de duiker de vaardigheden, kennis en mentale instelling om duiken te ondernemen op een veel veiligere manier dan ooit tevoren binnen het PADI-duiksysteem. Zelfvoorzienend zijn is zinvol, met de nadruk op het anticiperen op, voorbereiden op en omgaan met problemen als en wanneer deze zich voordoen.
Alle duikers zouden baat hebben bij deze cursus, of ze nu zelfstandig willen duiken of niet.
PADI is nog steeds de kampioen van het buddyduiken, en dat zal altijd zo blijven. Het feit dat nu wordt erkend dat “een voldoende gekwalificeerde en uitgeruste duiker met de juiste mentale instelling, als hij of zij bereid is de risico’s te aanvaarden, onafhankelijk van een andere duiker kan duiken”, zal waarschijnlijk de manier waarop de wereld duikt veranderen. voor altijd.
Onderwaterfotografen zullen het nieuwe PADI-programma toejuichen. Het zal door PADI-centra over de hele wereld worden erkend omdat het nieuwe deuren opent en mogelijkheden creëert voor het maken van beelden onder recreatieve duikers.
Ik wil eigenlijk met andere duikers duiken. Ik geniet van hun gezelschap en een tweede paar ogen is altijd welkom.
Ik geniet ook van de veiligheid.
Maar plaats een camera in mijn handen, of een zeebodem van Sint-Jakobsschelpen voor me, en ineens ben ik een ‘eenzame duif’, actief op zoek naar alleen zijn om van mijn kunst te genieten.
Ik ben geen voorstander van soloduiken, en het is niet voor iedereen weggelegd, maar de zelfredzame duiker met de juiste uitrusting en vaardigheden zal altijd veiliger zijn onder water, en nog meer als onderdeel van een team.
Het buddysysteem staat niet op de rand van uitsterven. Dankzij de PADI Self Reliant Diver Speciality is het een stuk veiliger geworden.
THUMBS-UP VAN ONDERWATERFOTOGRAFEN
“Ik denk dat dit een mijlpaalmoment is. PADI heeft de confrontatie aangegaan met misschien wel de meest verdeelde kwestie binnen de sportduikwereld. PADI is veruit het grootste opleidingsinstituut voor recreatief duiken ter wereld. Erkenning door PADI betekent dat soloduiken van de ene op de andere dag een legitieme activiteit is geworden.
“In een tijd waarin de persoonlijke vrijheid om te duiken steeds meer beperkt is geworden voor recreatieve duikers, is dit een gedurfde zet. Het lijkt een beetje op het intrekken van het verbod. Waar PADI voorop loopt – zoals het bij vele gelegenheden heeft gedaan – volgt de industrie.
“Ik denk dat dit de belangrijkste verandering is in het recreatief duiken sinds PADI de modulaire duikcursus introduceerde en de sport populair maakte.
“PADI verdient veel lof. Als iemand die zijn brood verdient met het leveren van diensten aan onderwaterfotografen, zullen we onmiddellijk beginnen met het boeken van reizen voor onze klanten bij de operators die het Self-Reliant Diver-programma omarmen.”
Onderwaterfotografie detailhandelaar in apparatuur & instructeur Steve Warren
“Als fotografen heel vaak in beslag worden genomen door hun onderwerp, zijn ze in wezen soloduikers, zelfs als hun buddy in de buurt is.
“Als de industrie duikers de kennis, hulpmiddelen en standaarden geeft om uitsluitend op zichzelf te kunnen vertrouwen, zal deze ontwikkeling een belangrijke stap voorwaarts zijn, en één die we zouden aanmoedigen.”
Voorzitter van de British Society of Underwater Photographers (BSoUP), JP Trenque
- De speciale PADI Self Reliant Diver-specialiteitscursus wordt voor £ 150 aangeboden door Simon Lodge, 0208 765 1036 of 07736 064 625.
- PADI Internationaal (VK)
- Nationaal Duikcentrum
