Snap!

HET HAD NOOIT ECHT GEBEURD aan ons beiden dat we op een dag graag met een grote krokodil het water in zouden gaan. Om heel eerlijk te zijn, waarom zou dit bij ons opkomen? Er zijn maar heel weinig mogelijkheden om dit waar dan ook ter wereld te doen, en de meeste mensen zouden denken dat een duiker helemaal gek is als hij het zelfs maar zou overwegen.
En toch merkten we dat we hier uit een vrij kleine boot glipten in kniediep slib, op slechts een paar meter van een Amerikaanse krokodil van drie meter. Geruststellend genoeg stond onze gids op de boeg van deze “nogal kleine boot” met een dweil in zijn hand, voor het geval er iets mis zou gaan.
"Wat zou er mis kunnen gaan?" 'vroegen we elkaar terwijl we onze camera's klaarmaakten en behoedzaam naar dit glimlachende reptiel gleden, steeds dichterbij komend in een poging een foto te maken van de brede grijns van de krokodil. Snap!
Jardines de la Reina was naar verluidt de favoriete duiklocatie van Fidel Castro, en als je daar duikt, kun je zien waarom. Bij elke duik is het water kristalhelder en perfect Caribisch azuurblauw. Elk van de vele riffen is ongerept, met enorme sponzen, prachtige zeewaaiers en kleurrijk zacht en hard koraal dat uit elk oppervlak barst.
De naam vertaalt zich vanuit het Spaans als Tuin der Koninginnen, en het hele gebied is sinds 2002 een particulier maritiem park, met een beperkt aantal duikers dat elk jaar een bezoek mag brengen.
De archipel bestaat uit een reeks eilanden, met mangrove bedekte rotsen, zeegras en riffen, en om er te komen moet je een huiveringwekkende wegtransfer vanuit Havana ondergaan die zes of zeven uur duurt, en waarschijnlijk de enige plaats in de wereld is. wereld waar je paardenkarren op de snelweg ziet.
Vervolgens duurt het ongeveer evenveel tijd op de liveaboard als u het ondiepe kanaal oversteekt naar de baai die uw thuis zal zijn voor de duur van uw bezoek.
We waren aan het duiken met Avalon en verbleven op de boot die ons naar de locatie Georgiana bracht. We hadden veel geluk, want de reis bestond uit een paar foto professionals (waaronder wij), en een handvol enthousiaste studenten.
Onze duiken zouden dus rustig zijn en er zou voldoende ruimte zijn voor al onze camera-uitrusting op de kleinere duikboot die we dagelijks gebruikten.
Het bovendek van Georgiana werd ingericht als ruime eet-/sociale ruimte en bleek een geweldige locatie om te zitten, te ontspannen, wat foto's te bewerken en te kletsen over het duiken van de dag, terwijl de subtropische zon snel naar de horizon zakte.

HET PERSONEEL was uitstekend, met lekkernijen die op ons wachten na elke duik, en een cocktail en een warm stuk pizza toen je terugkeerde naar het moederschip na de laatste duik van de dag.
Slechts één kwestie viel echt op, en dat was het gebrek aan wifi. Oké, we begrijpen het! Wat verwacht je midden in het niets op een kleine liveaboard-duikboot?
Er was ons echter verteld dat er wifi zou zijn, en een paar van ons hadden die eigenlijk nodig voor onvermijdelijke werkverplichtingen, maar om ook maar enige hoop te hebben op een signaal moesten we over de reling aan de boeg van de boot hangen. boot – om 4 uur.
Verbazingwekkend genoeg was er elke keer dat we dit gingen proberen altijd iemand anders hetzelfde! Waar het hier op neerkomt is dit: verwacht niet dat je de geweldige beelden die je hier kunt verkrijgen naar sociale media uploadt – tenminste niet voordat je terug bent op het vasteland.
Tijdens onze eerste duik kregen we te horen dat we een rondleiding door het rifsysteem zouden maken, en bij onze terugkeer zouden we zijdezachte haaien rond de boot vinden waarvan we konden genieten tijdens een uitgebreide veiligheidsstop.
De bemanning stopte een vissenkop in een aasdoos en hing die aan de achterkant van de duikboot om deze elegante haaien, waarschijnlijk de mooiste, uit de omringende wateren aan te trekken.
Toen we echter van de kant rolden, waren de Zijdehoenders al gearriveerd en onvermijdelijk stopten we met onze rifduik en brachten we 90 minuten door in ondiep blauw water om ze te fotograferen terwijl ze steeds dichter bij ons cirkelden. Het was geweldig en een ervaring die op zichzelf de afgelegde afstand waard was.
Jardines de la Reina heeft echter veel meer te bieden dan zijdehoenders en krokodillen. Enorme Goliath-tandbaarzen patrouilleren langs de riffen, soms rustend op de bodem, waardoor duikers heel dichtbij kunnen komen.
De riffen wemelen van de vissen en in de schaduw liggen barracuda's op de loer, wachtend op nietsvermoedende prooien.
Bij sommige duiken brachten de gidsen een aasdoos naar het rif, wat een flink aantal Caribische rifhaaien en een enkele verpleegsterhaai aantrok, samen met verschillende soorten tandbaarzen.
Dit zorgde voor enkele van de beste Caribische duiken die we ooit zijn tegengekomen, waarbij het warme, helderblauwe water dit een spectaculaire plek maakt om met haaien te duiken.

WANNEER MOGELIJKOp onze oppervlakte-interval zouden we een zandbaai binnenvaren en van de boot stappen om een ​​van de kleine eilanden te verkennen. We probeerden leguanen en het plaatselijke knaagdier te vinden waar we nog nooit van hadden gehoord, de ietwat schattige hutia, die schuilden in de mangroven.
Er is echter nog meer in Jardines de la Reina dan haaien, tandbaarzen en krokodillen. De riffen zijn in prachtige staat, en verschillende mensen die met ons op deze reis waren, hebben af ​​en toe hun macrolens opgezet om dichtbij de kleinere dingen te komen.
De riffen op deze archipel behoren tot de beste die we in het Caribisch gebied hebben gezien, dus er is genoeg voor degenen die graag het tempo willen veranderen met macro-effecten. fotografie, met kleine krabben en garnalen die zich tussen de sponzen verstoppen, en zeeslakken met flamingotong op de paarse en roze zeewaaiers.
Er is ook veel visleven, met palingen die in elke mogelijke spleet leven en minuscule secretaris-blennies die hun kop uit harde koraalstructuren steken.
Er is echter een kleine kwestie wanneer je beelden probeert vast te leggen van de kleinere dingen, en dit is dat je voortdurend bezig bent foto-gebombardeerd door de Caribische rifhaaien, de verpleegsterhaaien en af ​​en toe de tandbaars, die allemaal deel willen uitmaken van je fotocollectie.
Je zult talloze scholende rifvissen in alle kleuren zien, samen met felgekleurde papegaaivissen die voortdurend over het rif patrouilleren. Gedurende de hele tijd dat we in deze wateren doken, hebben we echter onze macrolenzen niet op de camera's geplaatst.
Het groothoekpotentieel van het zeeleven met de haaien, tandbaarzen en krokodillen was gewoon te verleidelijk voor ons, en we hadden altijd het gevoel dat we, als we voor macro gingen, zeker iets bijzonders zouden missen.

ONZE FAVORIETE DUIKACTIVITEIT was nog steeds degene waar we op onze eerste dag van hadden genoten: de ontmoetingen in ondiep water met de zijdehaaien. Gelukkig dacht onze groep er hetzelfde over en dus brachten we, wanneer we maar konden, een groot deel van onze duik door op 5-8 meter hoogte, wachtend tot deze spectaculaire haaien dichtbij kwamen.
Tussen deze duiken door kunnen we teruggaan naar het moederschip, of rondhangen in de buurt van een mangrove om te zien of we een gedienstige krokodil kunnen spotten. De gidsen hier kennen elk individu, en er zijn er een handjevol waarmee ze je graag het water in laten gaan. Ze zijn gewend aan duikers en lijken zich totaal geen zorgen te maken over onze aanwezigheid.
Dus toen de kans zich voordeed, was het onmogelijk om deze af te slaan. Voor ons beiden was het het hoogtepunt van de reis; oog in oog komen te staan ​​met zo'n ongewoon, prehistorisch en groot roofdier. Wij zouden het zo weer doen.
We hadden aan het begin van onze reis al een overnachting in Havana gehad, maar omdat we laat in de avond aankwamen en we heel vroeg in de ochtend in de bus zaten, hadden we helemaal niet de gelegenheid gehad om de stad te ervaren. Daarom hebben we gevraagd om aan het einde van de reis nog twee nachten bij te boeken.
Havana is een levendige, zij het enigszins afbrokkelende, stad die je niet mag missen.
Overdag zorgden we ervoor dat we het toeristische ding deden door een ritje door de stad te maken in een van de klassieke auto's met softtop uit de jaren 1950, en 's avonds gingen we op pad voor cocktails, livemuziek, dans en huisgemaakt eten ( gegeten in iemands huiskamer).
De mensen zijn warm en vriendelijk, en dit is een stad vol geschiedenis.
De tijden zijn aan het veranderen voor Cuba, en dat zal wellicht niet lang zo blijven. Dus afgezien van het verbazingwekkende duiken, is dit een geweldige tijd om daarheen te gaan voordat het voor altijd wordt getransformeerd.