Slangeneiland naar Neushoornstad

LIVEABOARD-DUIK

Drie afgelegen gebieden, drie verschillende zeeën, verbijsterende biodiversiteit – alleen een liveaboard-reis zou PETER DE MAAGT ertoe kunnen brengen enkele van die verborgen juweeltjes van Indonesië te bezoeken die zelden worden bezocht, maar die de moeite rijkelijk terugbetalen

Koon Island fungeert als een vismagneet.

Slangeneiland ontdekken

SLANGEN, WAAROM MOET HET SLANGEN ZIJN? Degenen onder jullie met een paar grijze haren zullen zich de zin van Raiders of the Lost Ark herinneren.

Indiana Jones ontdekte dat, toen hij zijn fakkel in de Bron van de Zielen gooide, de vloer vol zat met giftige adders. De meeste mensen zouden voor deze aanblik terugdeinzen, maar duikers niet, die zich vaak aangetrokken voelen tot zulke avonturen.

Welkom op de Banda-eilanden, een van de onderwaterjuweeltjes van Indonesië, waar slangen niet slechts een verzinsel zijn van de koortsachtige Hollywood-verbeelding. Hier vind je een echt slangeneiland!

De reis naar de Manuk-vulkaan

Om deze locatie te bereiken is het nodig af te wijken van de gebruikelijke reisroute en duikschema. Zouden we de middagduik willen overslaan en koers zetten naar de Manuk-vulkaan, een klein stipje in de middle of nowhere?

Onze gids legt uit dat bovendien de kapitein van ons liveaboard, de Mermaid II, zou kunnen besluiten om midden in de nacht een bocht te maken en in plaats daarvan naar de Banda-eilanden te gaan. De duikers twijfelen: waarom zou je een duik in het hemelse Misool overslaan?

Onze gids benadrukt dat de Manuk-vulkaan alleen als een optie wordt beschouwd als de weersomstandigheden gunstig zijn. Ruwe zeeën en het feit dat het minstens 100 zeemijl buiten de gebruikelijke route ligt, maken het voor exploitanten minder aantrekkelijk om dit te overwegen. Ze benadrukt dat het een ervaring zou zijn om te koesteren.

De groep stemt er, met enige aarzeling, mee in om een ​​uitstapje te maken. We weten weinig wat ons te wachten staat.

Eerste ontmoetingen met de Chinese zeeslangen

De volgende ochtend worden we wakker met de geur van zwavel en zien we stoom ontsnappen uit de middelgrote vulkaan. Het wordt bewoond door verschillende grote kolonies vogels. Op het eerste gezicht lijkt Manuk gewoon het zoveelste vulkanische eiland, ver van menselijk contact.

Onze eerste duik in deze wateren onthult kenmerken van een vulkanische zone; we kunnen de bellen tussen de rotsen zien opduiken. Dan zie ik iets vanaf de oppervlakte naar mij toe zwemmen: een grote Chinese zeeslang.

Het wordt al snel vergezeld door nog een en nog een. Opeens besef ik dat ze overal zijn: duttend tussen het koraal, naar boven zwemmend om op adem te komen, dartelend in het midden van het water.

Moet ik stijgen? “Slangen, waarom moesten het slangen zijn?” Ontsnappen lijkt onmogelijk, terwijl ik me probeer te herinneren wat de briefing had aanbevolen voor ontwijkingsmanoeuvres. Ik weet het niet meer, maar al snel wordt duidelijk dat deze zeeslangen niet agressief zijn.

In feite lijken ze het leuk te vinden om ons van achteren te besluipen en tussen onze benen te zwemmen. We kunnen ze simpelweg niet ontwijken als ze ons willen inspecteren.

Hoewel er genoeg te zien is, waaronder scholen barracuda's en enorme vatsponzen, zijn de zeeslangen duidelijk de sterren van de show.

WAAROM DIT KLEINE EILAND zo’n grote populatie hebben – duizenden Chinese zeeslangen samen met een enkele gestreepte zeeslang?

Wie kan het schelen! We zitten midden in een aflevering van Planet Earth, het spul waar nachtmerries van gemaakt zijn.

Koon Island: onthulling van een onderwatervismagneet

Manuk is niet het enige onderwaterjuweeltje dat we bezoeken tijdens onze Raja Ampat / Banda Zee / Ambon-route. Als je bereid bent de signalen van je mobiele telefoon achter je te laten, kun je Koon Island bezoeken, een onderzeese berg in het meest zuidoostelijke deel van Seram. Ongeveer 100 zeemijl van de bewoonde wereld zal Koon Island de ontdekkingsreiziger in jou bevrijden.

Een plateau met steile hellingen die als een vismagneet lijken te fungeren, en het eiland heeft een plek die toepasselijk Too Many Fish heet. Je kunt je voorstellen wat we tegenkomen. Het rif heeft de vorm van een pijlpunt en de stromingen die van beide kanten komen, verzamelen grote scholen vissen, net aan de punt.

Reis terug naar de Banda-eilanden

Helaas is de ‘altijd aanwezige’ stroming niet zo aanwezig als de term zou kunnen impliceren als we er langskomen. We zien veel scholen barracuda’s, fusiliers, jack- en vleermuisvissen, maar het gebrek aan stroming maakt het voor hen gemakkelijk om zich rond de rivier te verplaatsen. rif, dus ze zijn een beetje schichtig en maken het goed fotografie een uitdaging.

Toch is alles in overvloed aanwezig. Het rif in het ondiepe water is gezond en levendig met leven, zoals schildpadden die op grote delen van het rif snacken. Napoleon-lipvissen bewegen zich in en uit het zicht, en trekkervissen beschermen hun territorium.

Er zijn grote tuinen met hard koraal te zien en verschillende kleine bommies vormen een perfecte schuilplaats voor murenen. Omdat het weer in dit deel van de wereld snel kan veranderen, zijn we genoodzaakt om met gemengde gevoelens terug te keren naar de Banda-eilanden.

Onderzoek naar de geschiedenis van de Banda-eilanden

Deze kleine, afgelegen eilanden bieden veel meer dan duiken. Ze hebben een lange en fascinerende geschiedenis achter de rug. Hun impact op Europa was enorm, omdat ze het centrum van de specerijenhandel vormden – vroeger stonden ze bekend als de Specerij-eilanden.

De regio werd verschillende keren bezet door Portugal, Spanje, Nederland en Groot-Brittannië, maar het waren de Nederlandse en Britse handelaren die de meest onverzadigbare honger naar specerijen leken te hebben.
Hoewel de Nederlanders de meeste eilanden domineerden, veroverde de Britse handelaar James Lancaster één enkel Banda-eiland om hun monopolie te doorbreken. De rivaliteit werd op een belangrijk moment in de geschiedenis beslecht; een eigendomsuitwisseling van dat door de Britten veroverde ‘Run Island’ met het Nederlandse Nieuw-Amsterdam – nu beter bekend als New York.

We doen dus de moeite en brengen een ochtend door met een wandeling door het dorp Banda Naira met een lokale gids, en bezoeken het plaatselijke museum, het oude Nederlandse fort, het huis van de koloniale gouverneur en de vismarkt.

Als je er helemaal voor wilt gaan, is ontbijten op een nootmuskaatplantage een must.

Duiklocaties rond de Banda-eilanden

VEEL VAN DE DUIKPLAATSEN rond de Bandas zijn muurduiken bedekt met enorme gorgonen, zachte koralen en tonvormige sponzen. Run Island typeert het duiken. Dankzij de afgelegen ligging bieden Run en het kleine eiland Nailaka uitstekende riffen en grote hoeveelheden vis.

Het rif loopt langzaam af tot 5 meter en wordt een muur die tot 30 meter zakt. De muur is bedekt met prachtige koralen met enkele enorme zeewaaiers, een verscheidenheid aan kleurrijke koraalvissen en verschillende uitsteeksels om te verkennen.

Maar er zijn ook andere aantrekkelijke plekken zoals Pohon Mering, die een steile helling heeft en een rechte en ruime 15 meter lange doorsteek vol gorgonen die uitkomt naast een prachtige muur bedekt met zeewaaiers en enorme sponzen.

Batu Kapal is een rots die ten noorden van Pulau Pisang uit het water steekt. De grootste formatie begint op 8 meter en is verbonden met de volgende diepste formatie op 15 meter. De diepte van de daartussen gevormde vallei bedraagt ​​meer dan 50 meter, en op de kleurrijke muren groeien enorme gorgonen en tonsponzen.

Enkele van de grootste murenen die ik ooit heb gezien, steken uit gaten, en de grote vatsponzen herbergen bijzonder enorme exemplaren.

De Banda Zee biedt ook geweldige modderduiken, waaronder met mandarijnvissen bij de plaatselijke steiger, waar duikers getuige kunnen zijn van hun dagelijkse paringsactiviteiten.

Ambon tegenkomen: Critter Heaven

Ik zou Ambon, waar de reis eindigt, niet classificeren als een “zeldzaam gedoken juweeltje”, maar het is op zichzelf al bijzonder. De namen van bepaalde vissoorten, zoals de Ambon-schorpioenvis en de Ambon-kardinaalvis, geven aan waarom. Sommige duikers gaan er alleen heen om de onlangs ontdekte psychedelische hengelaarsvis te zien.

Kort gezegd: Ambon is een dierenhemel. De meest interessante plekken liggen aan de oever van de enorme Ambonbaai.

De onderwatertopografie is typisch voor modderduiken: oude banden, metaal, plastic sandalen, bierflessen en al het andere afval dat in de oceaan kan worden gegooid.
De echte modder kun je vinden in de haven van Laha, waar de locaties weinig suggestieve namen hebben zoals Laha I, Laha II, Laha III enzovoort. Laha is de smerigste modderduik aller tijden, en tussen elk stukje puin op dit autokerkhof vind je levende juwelen.

HET TERREIN BESTAAT UIT EEN HELLING beginnend vanaf slechts een paar meter diep, begroeid met enkele eenvoudige gebroken koralen en puinsubstraat.
Terwijl we de bodem kammen, komen we van alles tegen, van wonderpussen tot zeepaardjes, van harlekijngarnalen tot spookfluitvissen, verschillende soorten duivelvissen en talloze kleurrijke naaktslakken.

Bij de steiger, dichter bij de haven van Laha, leggen felgekleurde vissersboten aan. Nabootsende octopussen en flamboyante inktvissen verstoppen zich tussen houten planken, blikjes en zelfs viskadavers die vanuit de boten overboord worden gegooid.

De nachtduiken hebben een eigen reputatie. Zodra de duisternis valt, verandert de plek. Bizar ogende wezens komen uit hun schuilplaatsen overdag en zwerven over de zeebodem, vrij zwemmend of kruipend over het zand op zoek naar prooien.

Tijdens één enkele duik zag ik meer beestjes dan er op een onderwaterlei konden worden geschreven; een koppeltje harlekijngarnalen die een stukje zeester verslinden, diverse zeepaardjes, Donald Duck en gemarmerde sarongarnalen. We ontdekten zelfs een “onbeschreven” garnaal die nieuw was voor onze duikgidsen.

Als afwisseling van het muckduiken kun je duiken op het Aquila-wrak (oorspronkelijk de hertog van Sparta), geïdentificeerd in 2009.

Met een hoogte van 134 meter en een breedte van 17 meter biedt het schip duikers veel ruimte om te verkennen, maar het is relatief diep omdat het voordek begint op ongeveer 30 meter.

Verwacht ook geen geweldig zicht, want het wrak ligt dicht bij de haven en midden op de vaarroute, maar is bedekt met roze koraal dat honderden vissoorten aantrekt.

Neushoornstad verkennen

EEN PAAR UREN LATER ZIJN WE TERUG naar waar Ambon eigenlijk om draait: modderduiken in het afval, maar het lijkt erop dat onze gidsen een van de schatten hebben bewaard voor onze laatste duik: Rhino City.

Deze plek ligt ten westen van Laha en is een uitbreiding van dezelfde zandhelling en herbergt een enorme verscheidenheid aan beestjes.

Hij had gemakkelijk Laha X+1 kunnen heten, maar hij is vernoemd naar de Rhinopias-schorpioenvis.

We vinden niet één, niet twee maar drie neushoorns. Eerst zien we een rode, dan een kanten en, als hoogtepunt, een “groene”. Het is onduidelijk waarom dit dier groen wordt genoemd, omdat het alle kleuren van de regenboog lijkt te bevatten.

Deze spectaculaire plek moet nog in onze hersenen zinken als er 15 inktvissen samen voorbij komen. Enkele seconden later moet onze gids een trekkervisaanval afweren: de grote finale van een reis vol culturele, historische en natuurlijke wonderen.

Conclusie

De gidsen benadrukken meerdere keren dat de reis duiken in drie totaal verschillende gebieden omvat – Raja Ampat, de Banda Zee en Ambon – en drie totaal verschillende zeeën: Halmahera, Ceram en Banda Zee. Ze benadrukken dat “de biodiversiteit geweldig moet zijn”.

Maar naarmate de reis vordert, hebben we nauwelijks tijd om na te denken over theoretische details, zoals dat de drie zeeën verschillende seizoenen en overeenkomstige planktonniveaus hebben. We zijn te druk bezig met het kijken naar de ‘Kerstmanpygmee’ of met nachtduiken om te zoeken naar de endemische ‘lopende’ haaien met epaulettes.

Vergeet de theorie, geniet gewoon van het duiken en geniet van elke seconde bij het duiken in deze onderwateredelstenen.