Kleine hap uit Bligh

OPKOMEN NA NOG EEN DUIK in Bligh Water konden we ons niet voorstellen hoe iemand verliefd kon worden op de kleurrijke riffen van deze regio van Fiji.

De man naar wie dit water is vernoemd, had echter beslist geen liefde voor het gebied, en luitenant William Bligh was zelfs bang dat hij er überhaupt doorheen moest varen – en niet omdat hij zich zorgen maakte dat hij die kleurrijke riffen zou tegenkomen.

Het was 1789 en Bligh was zojuist door het grootste deel van zijn bemanning van zijn eigen schip gegooid tijdens de beruchte muiterij op de Bounty.

De muiters waren niet helemaal harteloos, omdat ze Bligh en 18 mannen die hem nog steeds trouw waren, in een lancering van 7 meter met een paar voorraden afzetten. Ze hadden echter niet echt verwacht dat een van Blighs mannen het in de kleine boot zou overleven, omdat ze door de gevreesde eilanden van Fiji zouden moeten varen.

Destijds werd gemeld dat de Fijiërs woeste kannibalen waren, dus de eilanden werden door Europese zeelieden gemeden. Maar nu Bligh besloot dat de snelste route naar veiligheid zou zijn om naar Timor te varen, moesten hij en zijn mannen de eerste Europese reis door de eilanden van Fiji maken om kans te maken daar te komen.

In een opmerkelijke prestatie van zeemanschap zijn Bligh en zijn mannen niet alleen veilig door deze eilanden gekomen zonder opgegeten te worden, of een kleurrijk rif te raken, maar ook veilig Timor bereikten, een reis van meer dan 3500 zeemijl!

Tegenwoordig hebben de eilanden van Fiji een andere reputatie, een van vriendelijke ontvangst, en trekken ze zonzoekende toeristen aan. Hoewel Bligh zich misschien discreet snel door het gebied heeft voortbewogen dat nu zijn naam draagt, blijven duikers zo lang mogelijk rondhangen om enkele van de rijkste en mooiste koraalriffen in de Stille Zuidzee te verkennen.

Door de jaren heen hebben we Fiji vaak bezocht, maar we zijn altijd naar de Beqa-lagune gegaan, gelokt door de ongelooflijke haaienduiken in het gebied. Maar een recente uitnodiging van Tourism Fiji om met een groep reisbureaus en reisschrijvers in Bligh Water te gaan duiken, was te mooi om te missen.

Het enige probleem was de beperkte tijd die we hadden om dit gebied te verkennen; slechts drie dagen om Bligh Water te proeven.

Na een overnachting in Nadi verlieten we de stad in de ochtend voor de drie uur durende rit naar het kleine stadje Rakiraki, op het noordelijke puntje van het hoofdeiland Viti Levu. Hoewel het mogelijk is om Bligh Water te verkennen vanaf een liveaboard, maken de meeste duikers gebruik van de landactiviteiten in Rakiraki, terwijl de 38 meter lange motorsailer Nai’a deze regio verkent tijdens zeven- tot tiendaagse tochten. Tijdens ons korte verblijf hadden we de kans om te verblijven en te duiken bij de twee bekendste duikresorts in de omgeving, Volivoli Beach Resort en Wananavu Beach Resort.

AANKOMST IN VOLIVOLI tijdens de lunch checkten we snel in in onze bure op de heuvel voordat we een zeer vullende maaltijd aten in het grote restaurantcomplex naast het zwembad.

Dit resort is eigendom van de familie Darling en werd herbouwd nadat het in 2016 grote schade had geleden door de cycloon Winston. Elke comfortabele bure of villa ligt op een schiereiland en biedt uitzicht op de oceaan van Bligh Water.

We gingen naar de duikwinkel van Ra Divers, lieten onze spullen organiseren en gingen aan boord van een duikboot om Golden Dreams te bezoeken.

Ra Divers heeft meer dan 50 locaties om te bezoeken in Bligh Water, en gelukkig hebben maar heel weinig daarvan schade geleden door de cycloon Winston. Golden Dreams, gelegen op Sailstone Reef, het dichtstbijzijnde rif bij het resort, bestaat uit een reeks grote koraalkoppen die oplopen van 25 tot 6 meter. Om de stroming, typisch voor dit gebied, te vermijden, zijn we achter het rif gesprongen.

Aanvankelijk was het koraal zeer gemiddeld, evenals het zicht op minder dan 10 meter na recente zware regenval. We volgden onze gids via een reeks kanalen, waarbij de stroming in elk kanaal sterker werd. Met een macrolens op de camera brachten we het grootste deel van onze tijd door met het zoeken naar onderwerpen, het vinden van naaktslakken, grondels en commensale garnalen.

Toen we eindelijk omhoog keken, realiseerden we ons dat we een paradijselijke tuin waren binnengegaan, omdat overal om ons heen ongelooflijke koralen uit de muren van de koraalkoppen ontsproten. Terwijl we ronddraaiden, konden we gorgonen, stekelige zachte koralen, sponzen, ascidianen, zweepkoralen en zwarte koraalbomen zien – een caleidoscoop van kleuren die oogverblindend was.

Extra kleur aan deze koraaltuinen werd toegevoegd door dichte scholen zeebaarzen, jonkvrouwen, fuseliers en andere rifvissen.

We hadden bijna een groothoeklens gewild, maar toen de gids ons op een groep spookfluitvissen wees, wisten we dat we voor deze duik de juiste lenskeuze hadden gemaakt. We hadden nog nooit eerder een spookfluitvis in Fiji gezien, en er waren er zes in één klein gebied, een mix van robuuste en sierlijke soorten.

Later vertelde Nick Darling, de eigenaar van Volivoli, ons dat ze een goede variëteit aan macrobeestjes zien en zelfs een hengelaarsvis op het huisrif hadden.

Hij liet ons ook foto's zien van de zeldzame en onbeschreven harige spookfluitvis, die volgens hem vaak in het gebied werd gezien, en we voelden een steek van jaloezie.

De volgende dag was het perfect weer om verder uit de kust te gaan en in de passage naar het Vatu-i-Ra Reef te duiken. Het duurde meer dan een uur om dit afgelegen rif te bereiken, maar het was de moeite waard toen we het kalme blauwe water zagen.

We maakten ons snel klaar en wilden graag Mellow Yellow verkennen. In het water vonden we een zicht van meer dan 20 meter en voor ons een toren van koraal. We vonden al snel veel prachtige zachte koralen die alleen maar beter en beter werden naarmate we richting de huidige kant van de top gingen.

HET INVOEREN VAN EEN GOOT die het hoogtepunt in tweeën splitste, ontdekten we dat het bekleed was met zachte koralen in een groot aantal pasteltinten. Maar de beste bevonden zich aan de buitenkant van de top, de kant die door de stroming wordt geveegd en bedekt is met gorgonen en stralend gele zachte koralen.

Met zoveel kleurrijke koralen, en ook zwermen basslets, fotografie was gewoon een kwestie van de camera richten en op de sluiter drukken. Je kon niet missen.

Terwijl de koralen ons geboeid hielden, merkten we een goede variëteit aan rifvissen, pelagische vissen en rifhaaien op toen we rondkeken, maar we namen niet de moeite om een ​​van deze wezens een tijdje te achtervolgen. foto.

De prachtige koralen gingen verder bovenop de top, met een gezonde dekking van harde koralen en massale jonkvrouwen en basslets.

De volgende duik in Chili was net zo goed, een verzameling koraalkoppen ook bedekt met prachtige koralen. De muren waren bedekt met delicate gele varenkoralen, een variëteit die we nog nooit in zo'n overvloed hadden gezien. Deze twee duiken lieten ons verbijsterd achter; slechts zelden hadden we zoveel prachtige koralen gezien in zo’n klein gebied.

Na de lunch was het tijd om in te pakken en onze accommodatie te ruilen – gelukkig niet te ver, want Wananavu Beach Resort ligt pas in de volgende baai.

Dit resort heeft traditionele bures in een mooie tuin aan het strand. Wij hebben de laten vallen tassen in onze kamer en gingen naar het duikcentrum voor een late middagduik bij Amazing Maze.

DE DUIKPLAATS stond AAN Sailstone Reef, met een zicht van ongeveer 15 meter. In de veronderstelling dat het op deze plek aan de kust misschien nog erger was geweest, hadden we opnieuw gekozen voor een macrolens, waarmee we de grondels, anemoonvissen, naaktslakken, koraalduivels en andere kleine beestjes konden fotograferen, maar dit was in werkelijkheid een groothoeklocatie, met zijn doolhof van koraalkoppen gehuld in gorgonen en zachte koralen.

We speelden follow-my-leader op deze locatie en waren erg blij dat we dat deden, omdat het maar al te gemakkelijk zou zijn geweest om te verdwalen in dit doolhof van grotten, doorgangen, goten en richels.

De volgende ochtend mochten we een aantal zeer verschillende duikplekken bij Midway Reef uitproberen. Het zicht was niet het beste tijdens de duik bij Rob's Rock, slechts 12 meter of zo, maar het visleven maakte dit ruimschoots goed.

We vonden nog een verzameling fijne koraalkoppen die opkwamen vanaf 25 meter hoogte, maar zelfs beter dan de koralen was het vissenleven, en we kwamen grijze rifhaaien, witpuntrifhaaien, Maori-lipvissen, zoetlipvissen, makreel en scholen trevally, snapper, fusiliers en barracuda's tegen. .

We vonden ook dat de bovenkant van een kop werd overspoeld door een wolk aasvissen. We zaten tussen hen in en keken hoe ze om ons heen draaiden en in de koralen schoten toen ze werden gebombardeerd door een passerende bende trevally.

Onze laatste duik was bij Wheatfields, een torenhoge koraalkop die ons naar meer deed verlangen. Deze prachtige duikplek had het allemaal: prachtige koralen, haaien, scholenvissen en beestjes. We zeilden rond de grote top die op 30 meter hoogte oprijst, maar brachten het grootste deel van onze tijd door op een kleine zijtop, gewassen door de stroming.