Tinten blauw

AZUUR. INDIGO. TURKOOIS. AQUA. SAFFIER. KOBALT. Er zijn schijnbaar ontelbare tinten van de kleur blauw... en ze lijken allemaal te zien op de Malediven.
Staande op het dek van de Conte Max, de luxe liveaboard die de komende week ons ​​thuis zou zijn, keken we uit over een stukje Zuid Male-atol en probeerden de verschillende tinten blauw te tellen die we konden zien.
We stopten om zeven uur, niet omdat we niet meer kleuren konden tellen, maar omdat de scheepsbel had geklonken, wat aangaf dat het tijd was voor de volgende duikbriefing.
Vanuit de lucht lijken de eilanden van de Malediven heel erg op een reeks kleine stenen die over een uitgestrekt gebied van de Indische Oceaan worden geslingerd. Elk van deze kleine zanddeeltjes is omgeven door een koraalrif, waardoor de idyllische, perfecte tropische eilandvergezichten ontstaan ​​die worden gewaardeerd door de resorts die op veel van deze eilanden zijn gebouwd.
De eilanden zelf maken deel uit van de koraalrifsystemen van de verschillende atollen die de Malediven vormen, atollen die legendarisch zijn geworden in de duikwereld, zoals Ari, South Male, Felidhoo, Malaku en Baa. Hoewel duiken vanaf de vakantie-eilanden zeer de moeite waard kan zijn, is de beste manier om deze uitgestrekte oceaanwildernis te verkennen per liveaboard.
Kort na onze aankomst in de hoofdstad Male ontmoetten we de boot en begonnen we zuidwaarts te stomen naar het Zuidelijke Malé-atol, ons algemene doel om de centrale atollen te verkennen.
Binnen een paar uur waren we aangekomen bij onze eerste duikstek, Velassaru Giri, een enorme koraaluitstulping voor het eiland Velassaru, waar we zouden uitchecken.
We klommen snel aan boord van de dhoni, de speciale duiktender, en na een korte rit en een grote stap later waren we op het rif.
We waren meteen onder de indruk van de wolken anthias die in en uit de harde koraaluitstulpingen schoten, en van de talloze roodtandtrekkervissen langs de koraalwand. Geen van hen durfde verder dan een paar centimeter af te wijken van de veiligheid van de spleten waarin ze zich bij onze nadering snel zouden verstoppen. Voor een check-out duik was dit niet slecht.

ONZE DUIKEN OP VELASSARU-EILAND inclusief opwindende tochten door de kanalen in het rif en één op een ongeïdentificeerde vissersboot bekend als het Kuda Giri-wrak. Dit pittoreske scheepswrak ligt perfect rechtop naast een koraaldrop-off en is een ideale plek om de scholen schitterende rode soldaatvissen te observeren die zich in het wrak verstoppen.
Om het te bereiken dalen duikers af langs de koraalwand en zwemmen vervolgens 100 meter over het zand op ongeveer 25 meter. De spookachtige boeg van het schip komt uit het niets tevoorschijn en het wrak komt in zicht.
Je kunt langs het dek zwemmen en in de donkere uitsparingen van de laadruimen kijken, maar voor ervaren mensen is het erg moeilijk om de verleiding te weerstaan ​​om naar binnen te gaan. Het schip, ooit toegewijd aan het verwijderen van zeeleven uit de zee, levert nu
een thuis voor een grote bevolking.
Duikers die de Malediven verkennen, moeten voorbereid zijn op sterke getijdenstromingen die de atollen in en uit stromen. Ze kunnen verontrustend zijn voor onvoorbereide duikers, maar ze brengen adembenemende actie met zich mee.
Bij Gulhi Island doken we in Miyaru Faru Corner, een bocht in de koraalformatie die de ingang van een kanaal markeert.
Na een snelle afdaling naar het rif werden we meegesleurd in de krachtige stroming en vlogen al snel over het rif. Onze harten klopten terwijl we kolonies van hard en zacht koraal passeerden en even een glimp opvangden van de schitterend gekleurde tentakels van zeeanemonen die in de getijdenstroom wapperden.
Deze viaducten waren leuk, maar ons doel was de eigenlijke bocht in het rif, waar de grote actie van roofdieren en prooien plaatsvond. Binnen enkele ogenblikken waren we er.
Met behulp van stromingshaken lieten we ons als vliegers in de waterkolom drijven en keken opgewonden toe hoe grijze rifhaaien, jack-, tonijn- en adelaarsroggen voorbijdreven in het diepe water.
Toen het tijd was om verder te gaan, maakten we onze haken los en hervatten onze vlucht over het rif totdat we een rustiger gebied bereikten en langzamer gingen rijden om te genieten van de ondiepe delen van de koraaljungle.

ZUIDELIJKER we bezochten de riffen naast Alimatha Island op Felidhoo Atoll. De geheugenkaarten in onze camera's waren snel gevuld met macro- en groothoekbeelden. Groene schildpadden, scholen oosterse zoetlipvissen en enorme wolken roodstaartvlinders komen als eerste in mijn gedachten.
Maar het was de kleine wereld van macro fotografie dat kwam hier echt tot leven. Terwijl we tuurden onder koraaloverhangen die druipt van zacht koraal, zagen we vele soorten engelen- en vlindervissen, allemaal met oogverblindende kleurontwerpen, zoals de opvallende gele banden van de koninklijke maanvis, of de betoverende lijntekeningen van jonge keizer-zeeëngel – de ware werken van de natuur van psychedelische kunst.
Voordat de Conte Max verder vertrok naar zijn laatste eilandbestemming Guraidhoo, voerden we een unieke nachtduik uit bij de Alimatha Jetty. Hier, terwijl lokale vissers hun vangst schoonmaken en stukjes vis in het water gooien, komen tientallen verpleegsterhaaien, opportunistische jacks en sluipende roggen samen voor een gemakkelijke maaltijd.
Voor duikers is de actie betoverend als de roofdieren naar voedsel zoeken, zich totaal niet bewust van en ongeïnteresseerd in de voyeurs. We bleven redelijk roerloos op een zandbodem op ongeveer 14 meter afstand en keken toe hoe 70-80 verpleegsterhaaien boven patrouilleerden en talloze jacks door de waterkolom sneden.
Af en toe zweefde er een straal lui door de groep duikers, terwijl hij het zand afspeurde naar voedsel. Het is een enigszins kunstmatige duik omdat het zeeleven is geconditioneerd om daar voedsel te zoeken, maar het is nog steeds een opwindende ervaring die elke keer een glimlach van voldoening oplevert.
Hevige stromingen en duizelingwekkende hoeveelheden zeeleven karakteriseerden onze laatste duiken op Guraidhoo Island. Op een plek die bekend staat als Kandooma Beyru daalden we langs een dramatische verticale muur af tot ongeveer 36 meter en begonnen met een stevige drift langs het rif, waarbij we af en toe stopten om insnijdingen in de muur te verkennen waar we uit de stroming konden komen en naar fotografische onderwerpen konden zoeken.
Het is een interessante sensatie om in deze natuurlijke schuilplaatsen te duiken en je om te draaien en weer in het blauw te kijken, terwijl je duikers en af ​​en toe een jack of trevally voorbij ziet glijden in de stroming.
Zorgvuldig onderzoek van zweepkoralen en gorgonen onthulde de aanwezigheid van kleine grondels, elk perfect gecamoufleerd om op te gaan in het gastkoraal dat ze bewoonden. Maar stoppen in het stromende water, een neutraal drijfvermogen behouden en de camera scherpstellen op deze kleine onderwerpen terwijl het zweepkoraal of de gorgonen in de waterige bries wapperen, is geen sinecure!

HET WAS HIER dat we ook een regenboog van grote anemonen vonden, elk met de begeleidende anemoonvissen. Groen, geel, wit, paars en zelfs oranje waren slechts enkele van de kleuren van deze anemonen, waardoor we de Malediven het Regenboogrif gingen noemen!
Terwijl veel van onze duiken in dieper water begonnen, was het echte circus vaak te vinden in het ondiepe water, bovenop de koraalkoppen. Wolken gele vegers, blauwe en gouden fusiliers en vele scholen snapper en grunt, samen met een breed scala aan rifvissen in oogverblindende kleuren, hielden ons eindeloos bezig.
Tijdens de ene duik rolde een leger veroordeelde doktersvissen over het rif terwijl ze zich tegelijkertijd voedden met algen en ander afval, terwijl we tijdens andere duiken Napoleon-lipvis, Titan-trekkervis en de uniek gevormde clown-trekkervis in het ondiepe water tegenkwamen. Er is echt geen reden om heel diep op de Malediven te gaan, omdat veel van het interessante leven op deze riffen zich op een diepte van 12 meter of minder bevindt.
We trokken het anker uit en keerden terug naar Male na een week spectaculair duiken. We kregen te maken met een frisse wind en keken hoe vliegende vissen voor de boot uit de lucht in gingen terwijl dolfijnen in de verte rondsprongen.
De noordelijke moesson was in aantocht en donkere wolken duidden op het komende lastige weer. Maar ondanks de woelige zee tussen de atollen en de toenemende wind en regen bleef de Conte Max een comfortabel huis aan de Indische Oceaan.
Er zijn weinig betere manieren om ondergedompeld te raken in de oceaanwereld van de Malediven dan deze te ervaren vanaf een liveaboard, vrij om van atol naar atol te zwerven, en de wonderen te ontdekken die onder de golven in de koraaljungle van de Malediven liggen.