Rhapsody in blauw

Het omarmen van de adrenaline

Je kunt naar Zuid-Afrika gaan in de hoop op de juiste tijd op de juiste plaats te zijn tijdens de Sardine Run – of je kunt een gokje wagen buiten Cornwall, omdat je je geluk nooit kent. HENLEY SPIERS geniet van een veelbelovende start van zijn Britse duikcarrière

Ik stapte opgetogen terug in de RIB, en werd prompt ziek over de rand. Enkele seconden later was Mark, een ander van ons gezelschap, ook bezig met zijn ontbijt.
Binnen enkele ogenblikken had Simon de ladder beklommen en zich trots bij het kotskoor aangesloten. Al snel zat ik te lachen, vol adrenaline en geamuseerd door de absurditeit van volwassen mannen die stapels geld afhandig maakten in ruil voor een weekend lang hun lef op zee.

Ergens op de achtergrond feliciteerde onze kapitein zichzelf stilletjes met het behouden van zijn “100% chunder record” en het laatste lid van onze groep, John, vroeg zich af waarom het zicht plotseling slechter was geworden.

Het vreemdste is dat ik van de ervaring hield en het zo weer zou doen!

De zoektocht naar blauwe haaien

We zweefden 20 kilometer uit de kust van Penzance, op zoek naar de ongrijpbare blauwe haai in wat vandaag de dag moet gelden als een van de meest spectaculaire ontmoetingen met wilde dieren in Groot-Brittannië. De reis wordt geleid door Charles Hood, die jarenlange ervaring heeft met het leiden van bezoeken aan enkele van de beroemdste haaienplekken ter wereld.

In de jaren negentig ging hij in de Verenigde Staten op zoek naar blauwe haaien, maar na verloop van tijd werden ontmoetingen schaars. Hun aantal was merkbaar verminderd door de commerciële visserij.

Eraan herinnerd dat blauwe haaien een van de grootste pelagische zwervers van de oceaan zijn en vermoedelijk ook dichter bij huis aanwezig waren, begon zijn zoektocht naar de blauwe haaien in de wateren van Cornwall.

Dit zijn haaien die het grootste deel van hun tijd in koel, diep water doorbrengen, buiten de grenzen van recreatief duiken.

Vissers in Cornwall haakten af ​​en toe een blauwe vis aan de haak en gaven advies over waar ze te vinden waren.

Charles probeerde het water te verkennen om ze naar binnen te lokken en ontdekte na een aantal pogingen dat het verminderen van de hoeveelheid aas het meest effectief was.

Hierdoor werd het gebied van de olievlek kleiner, waardoor de haaien dichter bij de boot kwamen.

In de loop van tien jaar werd de kunst van het vinden en aantrekken van de blues verfijnd, en nu staat de ervaring open voor een enthousiaste menigte onderwaterfotografen en watersportliefhebbers.

Aan boord van de RIB

Onze groep van vier was op een redelijk zonnige ochtend om 9 uur aan boord van de RIB gegaan. We renden de jachthaven uit en ontdekten een hobbelige zee. Ons uitje van de vorige dag was afgelast vanwege het slechte weer, en de omstandigheden waren vandaag redelijk maar niet ideaal.

Speelse dolfijnen bereden onze boeg terwijl de kustlijn in de verte een nevel werd. Na een rit van 45 minuten kwam de RIB tot stilstand en Charles gooide wat scherp aas uit. Korte tijd later verscheen de eerste blauwe haai, wat ons een boost gaf. Charles adviseerde ons echter te wachten tot er weer een haai zou verschijnen, omdat ze dan minder schichtig zouden zijn tegenover mensen.

Er volgde een lange pauze, en terwijl de boot schommelde in de deining, begonnen de meesten van ons zich een beetje touwig te voelen.

Vergis u niet: dit is een avontuur, geen luxe cruise. Eenmaal aangemeld, staat u een lange dag op zee te wachten, blootgesteld aan de elementen met het eten en drinken dat u aan boord had meegenomen.

Een beetje ontberingen doorstaan ​​maakt de smaak van het bereiken van je doel alleen maar zoeter en na een paar uur cirkelden er wel vier blauwe haaien rond de boot.

Close Ontmoeting met de Haaien

Een kleine bekentenis: op dit moment heb ik een duikcarrière van 19 jaar achter de rug, die begon in de zwoele Caribische wateren en nooit van de tropen afdwaalde. Ik ben, of was in ieder geval, een warmwaterwuss.

De dikste dichtritsen wetsuit Ik had dit ooit in mijn leven gedragen, ik was zowel opgewonden toen ik de haaien van dichtbij zag, als ongerust over mijn vermogen om met het koele water om te gaan. Terwijl ik van de RIB rolde, snakte ik naar adem toen het temperatuurverschil toesloeg, maar dit werd snel vergeten toen een blauwe haai recht op mijn koepelpoort afkwam!
Mijn adrenaline gierde en de haaien kruisten nu slechts een paar meter onder de boot, om beurten passeerden ze de kleine vissenkop op de lijn van Charles. Terwijl we ons aan weerszijden van het aas positioneerden, konden we de blues tegenkomen toen ze binnenkwamen voor een hapje.

Dit wordt uitgevoerd als een snorkeltocht in plaats van als een duiktocht en omdat de haaien met hoge snelheid vlak onder ons zwommen, bleek het gemakkelijker om zoekers te vergeten en gewoon vanuit de heup te fotograferen. Vanuit een warmteperspectief was ik jaloers op mensen in droogpakken, maar de behendigheid van een wetsuit zorgde wel voor meer eendduiken om verschillende camerahoeken te openen.

Volwassen blauwe haaien worden ergens tussen de 2 en 3 meter groot, en deze waren aan de kleine kant. Later kwamen we erachter dat het vrouwtjes waren, die seizoensgebonden werden aangetrokken door de aanwezigheid van inktvissen in de wateren van Cornwall.

Vanaf ongeveer oktober raakt de inktvis op en migreren de haaien terug naar de Atlantische Oceaan en voegen zich bij hun mannelijke tegenhangers.

De schoonheid van blauwe haaien

ONGEACHT HUN GROOTTEBlues behoren tot de mooiste haaien die ik ooit ben tegengekomen. Hun tegengekleurde lichamen zijn wit aan de onderkant en hebben een glinsterende blauwe rug. Ze zijn gestroomlijnd, bewegen met een elegante lethargie en hebben een extra grote borstvinnen vinnen typisch voor pelagische haaien.

Ze hebben grote puppyhondenogen, aan weerszijden in een perfecte cirkel gevormd. Ze zijn nieuwsgierig zonder agressief te zijn, en zwemmen tussen hen was een fantastische ervaring.

Onze ogen waren op de stengels gericht in afwachting van waar ze vervolgens zouden verschijnen, en er vond een betoverend haaienballet plaats terwijl ze om ons heen vlogen.
Met een gematigde stroming was het moeilijkste deel om niet zo in de actie op te gaan dat je te ver van de RIB afdreef.

De bedreiging voor blauwe haaien

Blauwe haaien hebben grote nesten, waarbij doorgaans tussen de 25 en 50 jongen tegelijk geboren worden. Dit vermogen om zich relatief snel voort te planten betekent dat ze, ondanks een duizelingwekkende geschatte jaarlijkse vangst van 20 miljoen, door de IUCN slechts als “bijna bedreigd” worden vermeld!

Ze zijn het doelwit voor hun vinnen, en hun nieuwsgierige karakter zorgt ervoor dat ze vaak als bijvangst aan beuglijnen eindigen

en in drijfnetten. Dit is ook een populaire soort onder sportvissers, en elke ochtend passeerden we een boot vol mensen om de blauwe haaien te zoeken, maar met een duidelijk ander doel dan het onze.

Ze voeren wel een beleid van vangen en vrijlaten, maar we zouden de pijnlijke bijwerkingen zien bij verschillende door de strijd gehavende haaien, waarvan sommige in vislijn gewikkeld zijn en waarbij stukken vlees ontbreken.

Dit alles was een trieste herinnering aan het feit dat er momenteel geen beschermingswetten zijn die blauwe haaien in Groot-Brittannië beschermen.

Dag twee op de RIB

Na een hele dag op zee vielen we in een diepe slaap en stonden op om het de volgende dag allemaal opnieuw te doen. Simon moest terug naar huis en in zijn plaats arriveerde Goose, een van de meest kleurrijke personages uit de Britse duikwereld.

Ik weet dat hij een grote tatoeage op zijn rug heeft van een onderwaterscène die is opgenomen door Alex Mustard. Hij zou zijn reputatie waarmaken en een enthousiast, met krachttermen beladen commentaar geven toen we de haven verlieten.

Ik voelde me beter voorbereid op de komende dag, dankzij de dosis reisziektetabletten en een goede voorraad eten en drinken. Wetende dat we een lange dag voor de boeg hadden en dat geduld de sleutel was, besloot ik dat het niet nodig was om de rits helemaal dicht te ritsen wetsuit.

De onverwachte ontmoeting met een aasbal

De natuur had echter een verrassing in petto. Terwijl we een kalmere zee op snelden, werden we opnieuw begroet door dolfijnen, en Goose stuiterde op en neer van verrukking. Vijf minuten later ging Charles weer langzamer rijden toen we een storm van vogels tegenkwamen boven een verstoorde zee.

Goose hield zijn camera omhoog en juichte van plezier. De vogels torpedeerden naar beneden terwijl grote vissen van onderaf aanvielen en het oppervlak vernielden.

In een scène die deed denken aan de South African Sardine Run, waren we een aasbal tegengekomen waar van werd genoten! Ik ben geen expert, maar later kreeg ik van mijn meer ervaren vrienden te horen dat dit inderdaad een zeer zeldzame scène was.

We besloten ons geluk te beproeven om binnen te komen, en nu had ik er spijt van dat ik die niet had wetsuit klaar voor actie. Mark, de dag ervoor verzwakt door zeeziekte, verspilde geen tijd met springen en we zagen hem midden in de actie zwemmen. Eenmaal aangekomen hief hij triomfantelijk zijn hoofd op en gaf een groot OK-teken terug naar de boot, waarbij de opwinding zelfs vanaf 50 meter afstand zichtbaar was.

De overige drie van ons klauterden rond de kleine boot en verzamelden snorkelspullen en camera's. Terwijl ik achteruit het koele water in rolde en op weg was naar de zwermen vogels, wist ik niet zeker wat ik kon verwachten.

In het hart van de actie

OP DE SCÈNE, DE ACTIE was snel en woedend. Een school sardientjes zwom vlak onder het oppervlak terwijl vogels de zee in doken.

Van beneden racete een groep gemeen uitziende tonijnen met een tonvormige borst tegelijk op de zilverkleurige aasbal. Het was zo'n geweldige en onverwachte gebeurtenis dat ik nauwelijks wist waar ik de camera moest richten.

Het was ook voorbij na wat voelde als seconden, waarbij vogels en vissen in één keer verdwenen. Goose was nu in overdrive en schreeuwde met kinderlijke vreugde zijn vreugde uit. Ik keek op en vervloekte mezelf omdat ik er niet in was geslaagd beelden vast te leggen die deze ongelooflijke ervaring konden overbrengen.

Terwijl ik om me heen keek en de zwerm vogels zag die zich op 100 meter afstand verzamelde, snelde ik ernaar toe terwijl ik de camera-instellingen instelde.

Toen ik de zilveren bal sardines zag, wist ik dat de blauwvintonijn dichtbij moest zijn.

Vanuit mijn ooghoeken verschenen hun onheilspellende silhouetten, die samen werkten om de aasbal naar de oppervlakte te drijven. Plotseling stormden ze op de sardientjes af, waardoor de groep uiteenviel en niets anders achterbleef dan een hagel van vissenschubben.

Terwijl ik de angstaanjagende tonijn zag verdwijnen en zich een paar meter lager weer verzamelde, kon ik niet anders dan onder de indruk zijn van hun kracht en snelheid, en ik voelde me gelukkig dat ik niet tot hun prooi behoorde.

De sfeer was elektrisch, volkomen ongeoefend en, wederom, binnen een paar minuten voorbij. De aasbal was vernietigd of was terug in dieper water terechtgekomen.

We zwommen terug naar de boot en vervolgden onze weg naar het gebied van de blauwe haai op een volledig natuurlijke hoogte – wat een begin van de dag!

Tweede ronde met Blue Sharks

De blauwe haaien bleken wat schuwer dan voorheen, maar zelfs op deze rustige dag kwamen we ieder met honderden beelden weg. In feite kun je de blues van dichtbij meemaken zonder de RIB te verlaten.

We plaatsten om de beurt twee van ons aan de vriendzijde van de boot, camera's onder water gehouden terwijl de haaien op het aas renden, terwijl de ogen naar achteren rolden ter bescherming op het laatste moment van de aanval.

De dappere meeuw

Meeuwen waren frequente bezoekers van de boot geweest, maar vertoonden altijd een natuurlijke behoedzaamheid tegenover haaien en snorkelaars. Die middag kwamen we echter een ontzettend dapper individu tegen die van plan was te strijden om de vissenkoppen met aas.

De zeemeeuw dacht aan niets anders dan zijn maag en dook onbevreesd naar het aas, keer op keer.

Verrassend genoeg maakten geen enkele blauwe haai misbruik van de situatie en zweefde de vogel verzadigd vrolijk weg.

Conclusie: een hernieuwde waardering

Toen ik die avond naar huis ging, was ik opgetogen over de Britse blauwe wonderen die we waren tegengekomen, en met een hernieuwde smaak voor actie in gematigd water, besloot ik niet langer een warmwatermonster te zijn!

Extra informatie

• Charles Hood organiseert van eind juni tot oktober tochten met blauwe haaien vanuit Penzance. Een hele bootcharter kost £ 840 (£ 900 weekends) met maximaal vier of vijf gasten aan boord. Bezoek charleshood.com voor boekingen. Henley verbleef in het Lombard House Hotel vlakbij de jachthaven – kamers beginnen bij £ 40 per nacht, Lombard House Hotel