Onze Europese Tour – Deel 2

EURO DUIKER

Voor iedereen die het eerste deel van hun reis heeft gemist: de Zweedse filmmakers LINN VENNBERG en MATTIAS GRANBERG toeren door Europa in hun camper, waarbij ze eerst aan de Zweedse westkust duiken. Toen was het tijd om naar het zuidwesten te gaan en de grenzen over te steken

Mattias in Loch Carron.

Aanpassing aan de reisbeperkingen van Covid-19

Het was tijd voor ons om Zweden te verlaten, en het plan was om via Duitsland en Nederland rechtstreeks naar Groot-Brittannië te gaan. Covid-19 en de daaruit voortvloeiende beperkingen hadden echter andere plannen voor ons.

De lockdown in Groot-Brittannië begon net te worden opgeheven en er werd een quarantaine van veertien dagen ingesteld voor iedereen die het land binnenkwam.

Omdat we alleen door Duitsland mochten reizen, bleven we in Nederland, en toen de grenzen met België en Frankrijk opengingen, gingen we verder naar Normandië om te duiken in enkele van de wrakken uit de Tweede Wereldoorlog.

Duiken bij de wrakken uit de Tweede Wereldoorlog in Normandië

Een duiker van de duikclub van Bayeux bood aan ons de duiken in de omgeving te laten zien en nam ons mee om te duiken op de ss Empire Broadsword en Norfolk.

Helaas was dit, hoewel warm, niet de beste tijd van het jaar om in het gebied te duiken en, in combinatie met de regenval de dag ervoor, was het zicht teruggebracht tot ongeveer 1 meter.

Desondanks hebben we twee mooie duiken gemaakt op deze historisch interessante wrakken, en we kunnen ons alleen maar voorstellen hoe leuk de ervaring zou zijn geweest met goed zicht.

Van Troubles in Bayeux

Toen we op het punt stonden Bayeux te verlaten ons busje begon verontrustende geluiden te maken. Er kwam rook uit de motor. Natuurlijk moest het de heetste dag van onze reis tot nu toe zijn: 30°C.

Toevallig stonden we net buiten een werkplaats. Nadat we naar twee andere plaatsen waren gestuurd, vonden we er een die over de benodigde reserveonderdelen beschikte en konden we het voertuig repareren zonder dagen te wachten. Dat was het voordeel van het kapotgaan van een Frans busje in Frankrijk.

Terwijl het gerepareerd werd, sloegen wij en de twee honden buiten hun kamp op in de schaduw, tot vermaak van voorbijgangers, en een paar uur later waren we weer onderweg.

Duiken in Groot-Brittannië: Portland en Chesil Beach

Op 10 juli werd de quarantaine voor mensen die van Frankrijk naar Groot-Brittannië reisden opgeheven en konden we eindelijk het Kanaal oversteken en naar onze eerste duikstop daar gaan – Portland.

We doken vanaf Chesil Beach, de populaire plek voor kantduiken, en ook vanaf de onderzeeër M2, waarvoor een boottocht nodig was.

Chesil Cove-duikervaring

Chesil Cove is een gemakkelijke duik die geschikt is voor zowel beginners als meer ervaren duikers, omdat er veel te zien is.

Het kan echter een uitdaging zijn om het water in te gaan, vooral als er een grote deining is, omdat je over de kiezelhelling moet rijden die erg steil wordt als je het water ingaat. En na de duik is het gewoon een kwestie van terug de kiezelstenen opgaan – waarschijnlijk gemakkelijker met enkele tanks dan met onze dubbele sets.

In theorie zandspiering, kreeften, hondshaaien, krabben, inktvissen en Octopus zijn allemaal te vinden bij Chesil. We hebben twee duiken gemaakt en helaas niets van het bovenstaande gezien, afgezien van een inktvis die wegzwom toen we aan onze afdaling begonnen!

De impact van Covid-19 op de duikgemeenschap

De M2 stortte in 1932 samen met de gehele bemanning neer in Lyme Bay en is aangewezen als oorlogsgraf. Hij staat rechtop op 31-35 meter hoogte en is bijna volledig intact.

Ondanks wat misschien de eerste gedachte was van veel duikers die zich een bezoek aan een onderzeeër voorstelden, was er veel te zien aan dek, en behalve dat het een interessant wrak was, ook veel zeeleven. Grote zeepalingen gluurden uit de vele openingen en scholen vissen zwommen rond het wrak.

Duiken met duikcentra en toen we met andere gasten op duikboten gingen, begonnen we echt de impact te zien die Covid-19 op de samenleving maakte.

Afgezien van het herschikken van onze reisplannen en het dragen van gezichtsbedekking in supermarkten had het ons tot dan toe niet zoveel beïnvloed in ons dagelijks leven. We hielden ons grotendeels op onszelf en kampeerden op redelijk verlaten plaatsen.

Duiken in Pembrokeshire, Wales

Maar het begroeten van nieuwe mensen met de elleboog en het dragen van een gezichtsbedekking op weg naar een duikstek is niet de manier waarop dingen gewoonlijk worden gedaan, hoewel het al snel normaal begon te voelen.

Sommige plaatsen waar we wilden duiken waren volgeboekt door mensen wier buitenlandse reizen waren geannuleerd en die zich in plaats daarvan naar de thuiswaterlocaties hadden gewend.

We hadden niet van tevoren kunnen reserveren, omdat we niet wisten wanneer de quarantaine zou eindigen.

Toen we in Groot-Brittannië aankwamen, waren de duikcentra nog maar net weer open en was kantduiken al een paar weken toegestaan.

De duikers die we ontmoetten waren allemaal erg blij om weer in het water te zijn.

Vanwege onze vertraagde aankomst wisten we dat we ons verblijf in Groot-Brittannië met een paar weken moesten inkorten, dus besloten we in eerste instantie Wales over te slaan.

Maar nadat we met een aantal duikers hadden gesproken die zeiden dat we het duiken in Pembrokeshire niet mochten missen, slaagden we erin een paar dagen kantduiken in Martin’s Haven in te plannen – een beslissing waar we absoluut geen spijt van hadden.

Deze plek is een gemakkelijke duik voor alle niveaus, hoewel het bij eb wat lastiger kan zijn om erin te komen als de deining groot is.

Eenmaal in het water volg je gewoon de muur en het kelpbos bovenaan in beide richtingen rond de baai, of verken je de zandbodem in het midden.

Tijdens de zomer migreren spinkrabben vanuit diepere wateren naar de kust om hun schelpen af ​​te werpen en te paren, en Martin's Haven is een van de locaties waar je dit fenomeen kunt observeren.

Het was een indrukwekkend gezicht om honderden krabben als een leger over de zeebodem te zien marcheren. Verder zagen we tijdens onze nachtduiken platvissen, hondshaaien, kreeften en kortstaartinktvissen.

Het eiland Coll: reuzenhaaien en dolfijnen

Op weg naar het eiland Coll, een van onze meest opwindende bestemmingen, we reden door het prachtige landschap van het Snowdonia National Park en langs de westkust van Engeland en Schotland om de veerboot vanuit Oban te nemen.

De volgende dag laadden we onze snorkel- en camera-uitrusting op een boot en gingen rond de Binnen-Hebriden op zoek naar de filtervoedende reuzen die elke zomer op bezoek komen: reuzenhaaien.

De zee was een beetje ruw op weg naar buiten en toen ik me een beetje zeeziek begon te voelen, besloot ik [Linn] wat uit te rusten.

Na een tijdje werd ik wakker door een schreeuw: “Daar, een vin!” We hadden de op een na grootste vis ter wereld gevonden.

We observeerden ze een tijdje om te zien of ze in beweging waren of bleven hangen om te eten, en begonnen zich toen klaar te maken. Wetsuits werden aangetrokken, camera's opgesteld en degenen die nog niet eerder hadden gesnorkeld, kregen te horen hoe ze dat moesten doen en wat er zou gebeuren.

Er was zelfs tijd voor een snelle instap- en zwemoefening.

Toen iedereen zich op zijn gemak voelde, benaderden we langzaam de reuzenhaaien om in de beste positie te manoeuvreren om erin te springen zonder ze te overhaasten.

De verwachtingen waren hooggespannen. De schipper gaf ons zijn “Go!” en we vielen in het water. Ik keek op en zag A vin liep naar ons toe en dook snel weg om te wachten.

Er verscheen een schaduw voor ons, en de volgende seconde vloog er langzaam een ​​enorme haai voorbij, zonder enige aandacht voor ons.

Terug in de boot we zaten allemaal vol adrenaline vanaf het goede begin van de dag, en klaar voor een nieuwe druppel.

De haaien bleven de hele dag rondhangen om zich te voeden en we brachten een aantal uren op deze manier door, terwijl we werden gedropt om ze voorbij te zien varen met hun enorme mond open terwijl ze water door hun kieuwen filterden en het zoöplankton vasthielden.

Soms draaiden ze zich om en zwommen meerdere keren langs ons heen, of cirkelden om ons heen voordat ze wegzwommen. We keerden zeer tevreden terug naar de haven.

We verbleven een week op Isle of Coll, besteedden nog een dag aan de reuzenhaaien en hadden het geluk veel goede ontmoetingen te hebben, tenminste aan het begin van de dag.

Na een paar uur leken ze weg te trekken, en na een tijdje zoeken stonden we op het punt het op te geven toen we een vin in ondiep water bij een strand.

We kwamen langzaam dichterbij, glipten het water in en wachtten tot de haai naar ons toe kwam. Even later vloog er een schaduw over de witte zandbodem en trok vlak onder mij door in het heldere water, waarbij hij mij bijna met zijn staart sloeg toen hij wegbewoog.

Met deze zeldzame en mooie ontmoeting besloten we er een einde aan te maken en terug te gaan. Onderweg hoorden we berichten over dolfijnen in de buurt en nadat we die kant op waren gegaan, werden we plotseling omringd door honderden gewone dolfijnen die rond de boot sprongen en speelden. Wat een manier om twee geweldige dagen op zee af te sluiten!

Duiken in Lochs Duich en Carron

Een duiktrip naar Schotland zou niet compleet zijn zonder een aantal meren te duiken. We wilden het eiland Skye zien, dus kozen voor nabijgelegen meren: Duich en Carron.

In Loch Duich bestaat de bodem voornamelijk uit modder en rotsen en het doel is voornamelijk macro. We hebben gedurende een paar dagen op twee locaties gedoken, en vooral de nachtduiken leverden interessante waarnemingen op.

We kwamen bobtail- en gewone inktvis tegen, een stekelrog, verschillende krabben, veel langklauwige kreeften, zeepennen, hondshaaien en ponen.

Op één plek was de bodem bedekt met duizenden verschillend gekleurde slangsterren die over elkaar heen kropen, een spectaculair gezicht.

Loch Carron was niet alleen een goede plek om interessante zeedieren te vinden, maar bood ook een prachtig landschap. Op een plek bij het kasteel in North Strome was de muur bedekt met dodemansvingers, en dichter bij het oppervlak stond de kelp hoog en vloeide in de stroom. We hebben echt genoten van deze prachtige rustige driftduik.

Nog interessanter was echter wat we onderaan vonden. Op het eerste gezicht was het niet opwindend, maar als we beter keken naar wat leek op een tapijt geweven van rotsen en schelpen, konden we de makers ervan zien, de vlammengranaten die eronder vandaan gluurden.

Loch Carron bevat 's werelds grootste bekende vlamschelprif, een belangrijke omgeving die door veel verschillende soorten wordt gebruikt om zich voort te planten. Opnieuw was het nachtleven bijzonder afwisselend, van kortstaartinktvis tot Yarrell's blennies.

Verken de Hooglanden en Flame Shell Reefs in Loch Carron

We namen wat tijd om door de hooglanden te rijden om hun schoonheid in je op te nemen toen het einde van onze toegewezen tijd in Groot-Brittannië naderde, maar we hadden nog een laatste duikbestemming gepland voordat we het land verlieten.

Grijze zeehonden tegenkomen op de Farne-eilanden

We gingen naar de Farne-eilanden in de hoop kennis te maken met de beroemde bewoners ervan: de duizenden grijze zeehonden die op de rotsachtige kusten leven.

We maakten de korte boottocht naar de eilanden vanuit de haven van Seahouses en vonden vrijwel onmiddellijk zeehonden die in de zon op de kliffen lagen. We hebben een tijdje vanaf de boot naar ze gekeken.

Nu ging het erom een ​​goede plek te vinden waar de stroming goed was om met de zeehonden te duiken.

We vonden een goed plekje en sprongen het water in. We daalden af ​​langs de met kelp bedekte muur en begonnen erlangs te zwemmen, op weg naar de kloof die we vanaf de boot hadden gezien.

Voor de tweede duik we moesten een nieuwe plek zoeken omdat de stroming was veranderd. De gekozen locatie had ook een kloof, dus we besloten er meteen naartoe te gaan, wat een goede beslissing bleek te zijn.

De zeehonden waren net zo speels tijdens deze duik, en niet alleen die van ons vinnen maar ook de camera's werden nieuwsgierig geïnspecteerd.

Verschillende zeehonden kwamen naar boven om aan mijn flitsers te knabbelen, en zelfs aan de bescherming rond de koepels van onze beide camera's. We vonden het zo leuk om met ze te spelen dat de duik veel te snel voorbij leek.

De reis afronden en vooruitkijken

Na die meer dan bevredigende conclusie van dit deel van onze reis hoefden we alleen nog maar naar Dover te rijden om de veerboot terug naar Frankrijk te nemen.

Het idee was om nog wat wrakduiken te doen, we hoopten met beter zicht dan voorheen, voordat we doorgingen naar onze volgende bestemming – Portugal.