EURO DUIKER
LINN VENNBERG en MATTIAS GRANBERG zijn Zweedse filmmakers die momenteel met hun twee honden vijftien maanden door Europa reizen in een camper om het continent zowel boven als onder de oppervlakte te ontdekken. Deel 15: Trage start in Zweden
In het busje hebben we alles we hebben mogelijk nodig: koelkast, laadstation aangedreven door zonnepanelen, gasfornuis, opbergruimte voor cameraapparatuur en duikuitrusting en een compressor.
Ons plan is om verschillende landen langs onze Europese kustlijnen te bezoeken en in de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de Oostzee te duiken om het onderwaterleven, de open grotten en interessante historische wrakken die daar te vinden zijn te ontdekken.
Onze duikreis begon acht jaar geleden tijdens een vakantievilla in Griekenland. Een vriend van ons had een paar weken eerder een Discover Scuba-duik gedaan, en omdat Mattias en ik van nieuwe uitdagingen houden, had dit onze interesse gewekt.
Ons hotel lag naast een duikcentrum, wat het lot moet zijn geweest, dus besloten we natuurlijk een DSD te boeken voor de volgende dag.
Mijn twintig jaar durende angst om zelfs maar mijn neus onder de oppervlakte te steken, werd helemaal vergeten tijdens de opwinding van de boottocht naar de duikstek, maar zodra we vanaf de boot terug het water in rolden, was het heel erg. cadeau.
Ik raakte in paniek, maar na wat worstelen konden we eindelijk afdalen en de onderwaterwereld voor het eerst van dichtbij ervaren.
Terug aan de oppervlakte spraken we af dat we het nog een keer moesten doen en boekten we nog een duik voor de volgende dag.
Daarna duurde het niet lang voordat we op weg waren naar Thailand met onze geboekte open water cursus.
Thuisgekomen met onze certificaten ontdekten we de plaatselijke duikclub en konden we meer leren over duiken. We kochten onze eigen uitrusting en begonnen zelfstandig te duiken.
Sindsdien hebben we veel duiktrips gemaakt, vooral naar ons buurland Noorwegen.
Tijdens een reis naar Portugal waren we aan het duiken met een Italiaans echtpaar dat in hun auto door Europa reisde. Toen ontstond het idee om op een vergelijkbare manier te reizen om het duiken in verschillende delen van de wereld te ontdekken.
Dus kochten we een busje en begonnen het interieur aan te passen aan onze behoeften.
In eerste instantie het plan was om naar Azië te rijden, want daar hadden we veel van onze beste duiken gemaakt. Maar na wat nadenken en onderzoek realiseerden we ons dat er zoveel verbazingwekkende duiken te ontdekken waren in heel Europa, en we wilden het duiken rond ons continent laten zien om meer mensen te inspireren de wateren te verkennen.
Dus namen we genoegen met een geschatte route door Europa, ontworpen om zoveel mogelijk duiklocaties aan te doen, en berekenden dat we ongeveer 18 maanden nodig zouden hebben om op de juiste plaatsen in de juiste tijd van het jaar te zijn en ze goed te kunnen waarderen.
Ook wilden we het in de zomermaanden nergens te warm hebben, omdat onze honden dat niet gewend waren.
Een dergelijke reis ondernemen is niet iets dat u kunt doen zonder een zorgvuldige planning. We moesten ook een paar jaar sparen om alles te kunnen betalen.
We hebben de bestelwagen zelf op maat gebouwd, omdat wat kant-en-klaar beschikbaar was, ons budget te boven ging of niet geschikt was voor onze behoeften, vooral wat betreft de opslagruimte voor al onze apparatuur.
We probeerden sponsors te vinden en hadden het geluk hulp te krijgen met uitrusting van Reel Diving, Halcyon, Santi en Shearwater.
We hebben onderweg ook contact opgenomen met duikcentra en verschillende kantduikmogelijkheden onderzocht. Als we van een soepele run willen genieten, moeten er veel variabelen uitwerken.
We vertrokken in mei vanuit Luleå in het noorden van Zweden en onze eerste stop was de Zweedse westkust. Oorspronkelijk waren we van plan om in april te vertrekken, maar vanwege de Covid-19-pandemie besloten we ons vertrek een maand uit te stellen.
We zijn begonnen met duiken in Smögen, een plaats die bekend staat als een soort mekka voor naaktslakken, dus onze verwachtingen waren hooggespannen.
Ons eerste uitje was een bootduik, en omdat het behoorlijk winderig was, gingen we naar een rots dicht bij de kust waar we wat beschutting en rustiger water konden vinden.
We daalden af in het groenige water, en naarmate we de muur dieper volgden verdween het licht bijna door het slechte zicht. We volgden gewoon de muur totdat we klaar waren om de duik te beëindigen en opgehaald te worden door de boot.
Tijdens de duik functioneerden de flitsers niet naar behoren, en terug bij het duikcentrum ontdekte ik een lek in de verbinding tussen het onderwaterhuis en het synchronisatiesnoer, waardoor beide moesten worden schoongemaakt en gedroogd.
De volgende dag stond in het teken van het verkennen van het huisrif. We sprongen vanaf het dek rond het duikcentrum naar binnen en begonnen langs de kade en door het kanaal op 3 meter diepte te zwemmen.
Het plan was toen om de muur tot ongeveer 20 meter te volgen en deze te verkennen op zoek naar naaktslakken en andere beestjes.
Toen we echter op het punt stonden de muur af te dalen, ontdekten we dat de zeebodem waar we ons bevonden gevuld was met naaktslakken en zeehazen, en uiteindelijk brachten we de hele duik door met het fotograferen en observeren van deze fascinerende kleine wezens. Maar tot mijn teleurstelling functioneerden de flitsers nog steeds niet volledig.
In de lente verzamelen naaktslakken en zeehazen zich in grote aantallen nabij het duikcentrum van Smögen om te paren en hun eieren te leggen. We vonden ook veel soorten schaaldieren, waaronder een grote spinkrab die een maankwal had gevonden om van te smullen.
Maar die maaltijd ging niet onopgemerkt voorbij.
Een grotere krab zag wat er aan de hand was en na een intense strijd verloor de kleinere krab uiteindelijk zijn vangst, waardoor de uitdager met de prijs wegliep.
Voor de volgende duik heb ik nog wat aanpassingen aan de flitsers gemaakt en geprobeerd de synchronisatiekabel te vervangen. We waren vastbesloten om deze keer de muur te verkennen, maar we maakten hem nog minder ver dan voorheen.
Terwijl de zon onderging, kwamen de stralen tussen de steunen onder het terras terecht en creëerden een prachtig tafereel, met verschillende soorten lipvissen die in het zeewier te vinden waren en de omringende wateren wemelden van een reeks kwallen.
We eindigden met een maximale diepte van 5 meter, veel kwallenfoto's en video's van zonnestralen die in het zeewier onder de steunen speelden.
Omdat het vervangen van de synchronisatiekabel bij de flitsers geen verschil maakte,
Ik stelde vast dat het probleem de verbinding met de behuizing moest zijn.
Dus onze derde duikdag in Smögen begon met een uitstapje naar de plaatselijke supermarkt om wat wasmiddel te kopen, de verbinding schoon te maken en deze tijdens de volgende duik te laten drogen, in de hoop dat dit zou helpen.
De wind was gaan liggen en we konden de boot verder de archipel in nemen op een muur die afdaalde tot ongeveer 30 meter. Delen ervan waren prachtig bedekt met dodemansvingers, ascidianen en zeeanemonen.
Andere delen, die meer op een helling lagen, waren gevuld met rotsen waarin we veel kreeftachtigen en lipvissen aantroffen.
Nu de camera weer aan land was, kon ik de tijd nemen om het onderwaterleven te inspecteren en met volle teugen van de duik te genieten.
De volgende dagen hebben we nog een paar duiken rond het duikcentrum gemaakt, en tot mijn grote vreugde werkten de flitsers nu.
Uiteindelijk zijn we langs de muur gekomen, wat betekende dat we andere soorten naaktslakken zagen dan de soorten die we in het ondiepe water hadden gevonden.
Het duiken had niet teleurgesteld, en de naduik ook niet, met sauna of bubbelbad op het dek. Ons verblijf bij Smögen Dyk en Upplevelse gaf ons een mooie start omdat we gewend raakten aan het leven onderweg – of misschien verwende het ons gewoon, met toegang tot alle faciliteiten en onze gevulde tanks die altijd op ons wachtten voor de volgende duik.
Wij zijn iets verder naar het zuiden verhuisd naar Gullmarn, de enige fjord van Zweden.
Een waterlichaam dat als fjord is geclassificeerd, moet een ondiepe ingang of drempel hebben en een toevoer van zoet water waarover dieper, zouter water naar binnen kan worden geduwd.
Dit is de reden waarom veel fjorden goede plekken zijn om zeeleven te spotten dat anders alleen op grotere diepte te vinden zou zijn.
De bijzondere zeefauna in het gebied maakt dit ook tot een populaire plek voor zeebiologisch onderzoek. De eerste onderzoeksfaciliteit die daar in 1877 werd opgericht, is een van de oudste ter wereld.
In 1983 werd Gullmarn het eerste beschermde zeegebied van Zweden. Het wordt als belangrijk beschouwd voor wetenschappelijk onderzoek vanwege het gevarieerde en gevarieerde mariene milieu en de populariteit ervan als voortplantingsgebied voor vele vissoorten.
Het duiken is eenvoudig genoeg. De meeste duiken kunnen vanaf de kant worden gemaakt en zijn geschikt voor iedereen, van beginners tot technische duikers.
We besloten bij de Jordfall-duikplek te blijven, omdat het busje op een camping op slechts 100 meter afstand geparkeerd kon worden.
Het terrein begint met een zandbodem en een zeegrasbed. Je vindt er kleine platvissen, diverse krabben, garnalen, grondels en in het voorjaar veel naaktslakken. Bovendien zijn de zeegrasvelden voor veel soorten belangrijke kraamkamers.
Verderop is de bodem modderig, maar er is in deze omgeving veel te vinden dat op het eerste gezicht levenloos lijkt. Als je de helling afdaalt, kun je gewone draken, ponen, grotere platvissen, stenen koningskrabben, gigantische anemonen en nog veel meer zien.
We verbleven een paar dagen in Jordfall en genoten van wat gemakkelijke duiken met vrienden. Op een dag ging Mattias met de boot naar een nabijgelegen muur om te duiken.
De muur loopt af tot 90 meter, dus als je een technische duiker bent, is dit een uitstekende plek om behoorlijke diepte te vinden. Mattias en zijn buddy vestigden zich op ongeveer 30 meter en genoten van een uitstekende duik op de muur, die een aantal mooie overhangen had en bedekt was met mariene begroeiing.
Het is tijd om onze reis door Europa voort te zetten. Tot ziens verderop! Je kunt onze reis volgen Facebook en YouTube (@Oceaanblootstelling) en Instagram (@oceaan.blootstelling)
Smögen Dive Center is aangesloten bij SSI, ligt aan zee en beschikt over een boot van 9 meter. De meeste locaties liggen op vijf minuten rijden en duikers keren terug naar het centrum om bij te vullen en te lunchen. Het biedt accommodatie in tweepersoonskamers met 4000 of 350 bedden. Driedaagse duikpakketten met accommodatie, maaltijden, luchtvullingen en zes bootduiken beginnen vanaf XNUMX krone (ongeveer £ XNUMX), smogendyk.se
