Sommigen beschouwen Dahab als een diepgaande tekkie-stad, maar voor tv-presentator Miranda Krestovnikoff is het het perfecte toevluchtsoord voor kustduikers met een jong gezin op sleeptouw.
DUS WAT WAS HET BESTE over Egypte? Ik vroeg het aan mijn dochter. “Rijden op een kameel,” was het onmiddellijke antwoord van Amélie. Dus voor een vierjarige was het niet het zand, de zee, de vis of de falafel die ze zich herinnert, maar ze had plezier... en dat is wat telt.
Jonge kinderen meenemen op een duik vakantievilla Het zal altijd een beetje lastig zijn, maar ik ben vastbesloten om het te laten werken.
Het is gewoon te gemakkelijk om ze bij een familielid achter te laten, en het is een geweldige ervaring als ze ook mee kunnen.
Als er weinig mensen zijn om je zorgen over te maken, moet je je locatie en faciliteiten zorgvuldig kiezen, en dat hebben we gedaan. Het heeft zijn vruchten afgeworpen... maar daarover later meer.
Laten we beginnen met het duiken – een hele week kantduiken in Dahab, in de Golf van Akaba.
Het belangrijkste pluspunt voor mij was dat we alleen in groepen van vier duikers met een gids zouden zijn. Fantastisch.
Mijn grootste hekel aan duikvakanties is een enorme groep duikers die op een rif rondscharrelen en elk leven wegjagen dat dapper genoeg is om erop uit te trekken. Als je laatste bent in de groep, zoals ik steevast met de camera ben, mis je alles.
We hoefden dus niet te wachten tot mensen met een lichtelijk hoofdpijn hun kleding aan hadden; toen we er klaar voor waren, konden we erin springen. Zo simpel was het.
Ik maak me ook zorgen over “beroemde” duikplekken, omdat deze vaak gehyped zijn en teleurstellend blijken te zijn. Bij de Blue Hole was dit niet het geval.
Ik had alle verhalen gehoord en had een visioen dat de site overvol was.
Ik had verwacht dat de cameraschuwe vis naar een rustigere plek zou zijn gemigreerd.
Niet een beetje.
We kwamen vroeg aan en er was slechts een handvol enthousiaste freedivers die touwen en boeien aan het leggen waren.
Ingepakt liepen we langs de enigszins griezelige grafstenen van verschillende mensen die waren afgedaald, om nooit meer boven te komen. Sommige duikers stopten voor foto's, maar dat is gewoon niet mijn situatie – het lot verleiden misschien?
BINNENKOMEN BIJ DE KLOKKEN, een schoorsteen die ons naar ongeveer 27 meter bracht, we kwamen uit op het rif en hadden een fantastisch uitzicht.
Er waren veel kleine vissen: een school lierstaartanthias zwom voorbij, daarna de anthias uit de Rode Zee en de geelgerande chromis die gebruikelijk zijn op zulke steile steile hellingen.
Het was moeilijk om mijn ogen van het rif af te wenden, omdat er zoveel te zien was, maar af en toe slaagde ik erin een blik te werpen in het diepe blauw aan mijn linkerkant.
Ik werd niet teleurgesteld; er patrouilleerden een paar roofzuchtige reuzen over het rif, grote tandbaarzen en enorme bultkoplipvissen.
Terug op het rif waren de kleurrijke koraalachterpoten en de twin-spot snapper op zoek naar een lunch, en ik kon het kenmerkende geknars van de papegaaivissen op het koraal horen. Ik moet vijf of zes soorten hebben gezien die zich aan het rif vastbeten.
Toen we er naar boven liepen, zagen we een paar koninklijke maanvissen om elkaar heen dansen in het ondiepe water, en een aantal wuivende anemonen – de ene was behoorlijk druk, met vier anemoonvissen erin, terwijl de andere een ongebruikelijke blauwachtige tint had; binnenin zat de kleinste anemoonvis en een paar iriserende poetsgarnalen.
Toen ik terugkwam, zag ik slechts een paar stukjes rif waar het rustig leek, maar het overgrote deel ervan krioelde. Het was indrukwekkend als je denkt aan andere goed gedoken locaties die moeite hebben om het leven te behouden dat ze ooit hadden.
Bijna terug bij de basis naderden we de Blue Hole zelf. We zwommen over het “zadel”, waar een prachtig gecamoufleerde steenvis lag te wachten voor nietsvermoedende duikers.
Ik stopte om een foto te maken, maar hij leek niet te willen glimlachen.
WIJ GINGEN HET GAT IN om een veiligheidsstop te maken terwijl je naar de freedivers kijkt. Wat een contrast was er tussen ons – wij met al onze uitrusting aan, en ze waren allemaal slank, langs hun touwen zoevend als zeemeerminnen met hun langwerpige vinnen.
Ik was jaloers en wilde me bij hen aansluiten – misschien de volgende keer.
Een korte oppervlakte-interval in de zon en een sterke, zoete thee later waren we helemaal klaar voor de tweede ronde.
Dit was dezelfde sterrenduik, maar dan “omhoog” het rif in plaats van “omlaag”.
Op het rif besloot ik me te concentreren op het vinden van kleinere vissen en verborgen juweeltjes. Toen ik onder een richel keek, zag ik een doornige zeester en, onder een andere, een slapende kogelvis met witte stippen. Op het rif lagen Spaanse danserseieren in een perfecte spiraalachtige garnering, en overal waar ik keek leken koraalduivels te zitten.
Verderop in de duik draaide onze gids zich om en haalde zijn reg. Ik zwom dichterbij, verwachtte instructies, maar hij bleef gewoon midden in het water hangen met zijn mond open.
Bij nadere inspectie zag ik een kleine poetslipvis in en uit zijn mond schieten om lekker rond te snuffelen – hij was zijn mond aan het schoonmaken. Bizar!
Uiteindelijk werd de lipvis moe en gingen we verder. Terwijl ik mijn zoektocht naar iets ongewoons op het rif voortzette, werd ik beloond met een vreemd gevoel in mijn oor.
Ik dacht eerst dat het aan mij lag wetsuit Zip-pull flapperde om mijn oor, maar toen voelde het meer als een vogel die pikte.
Ik draai me om en zie dezelfde poetslipvis – zeer verontrustend! Hij probeerde het andere oor, maar bleef niet lang – ik denk dat mijn oren redelijk schoon waren!
Toen we terugkwamen, op slechts 3 meter afstand, keek ik omhoog en zag ik een klapper aan de oppervlakte.
Ik dacht dat het misschien een duiker in nood was, of misschien iemand die aan het vissen was, maar het was een kogelvis die net was aangevallen door een aardappeltandbaars.
De geelgevlekte kogelvis was zenuwachtig, drijvend zoals je wilt en zwaaiend aan de oppervlakte, maar gelukkig levend. De tandbaars zag er een beetje verbijsterd uit en zwom weg zonder eten.
En net toen we dachten dat we genoeg opwinding hadden gehad, besloot een luipaardtorpedorog die we op weg naar buiten hadden gezien, met ons rond te zwemmen. Het was bijna alsof hij wilde spelen.
Het werd tijd om de camera in te zetten video- terwijl het om ons heen zwom.
Het leek niet te willen dat we weggingen...
DUIKEN GEDAAN, gingen we terug naar het hotel en naar de andere helft van de vakantievilla - met de kinderen.
Dive-Urge (een vreselijke woordspeling, maar houd dat niet tegen!) wordt gerund door een familie, en dat is te zien. Het is een geweldige plek om alleen of met z'n tweeën naartoe te gaan, maar de eigenaren hebben kinderen en begrijpen wat een ontspannend verblijf maakt. vakantievilla voor een gezin.
We hadden een mooie familiesuite gekregen met uitzicht op de zee. Het was erg rustig, en de kinderen hadden hun eigen kamer (hoera!)
Er was geen zwembad, maar het restaurant lag aan het strand, dus er was genoeg te doen voor de kinderen terwijl wij zaten te eten: wilde kamelen om te achtervolgen [Is dit verstandig? Ed], heremietkreeften om op te sporen en meer zand en zee dan waar je een stok tegen kunt schudden.
De buitenlounge had hangmatten en een enorme schaduwrijke plek om te zitten en te spelen. Er kwam een doos met speelgoed tevoorschijn waar we mee konden spelen, en dat gold ook voor de schildpadden, die eraan gewend leken te zijn dat kleine kinderen met ze omgingen.
Wat verfrissend is, is dat de gezondheids- en veiligheidsregels hier redelijk ontspannen zijn. Met kinderen moet je verantwoordelijk omgaan, maar zolang je voorzichtig bent, kunnen jij en zij veel plezier hebben!
DE MIDDAGEN WORDEN DOORGEBRACHT MET VERKENNEN. We maakten een reis naar de bergen, waarbij we het grootste deel met de kinderen op kamelen reden.
Kleine Oliver sliep het grootste deel van de reis, maar we konden de glimlach niet van Amélie's gezicht wegvegen. Ze vond het gewoon heel leuk, veel beter dan een paard, omdat ze zo hoog zat en alles kon zien.
Hoog in de schaduw van de bergen zette onze escorte van vier mensen hun kamp op, maakte een vuur en pakte de vrachtwagen uit. Het leek erop dat we een week zouden blijven toen we zagen hoeveel eten ze hadden meegenomen.
Er werd een tafeltje tevoorschijn gehaald en ze begonnen brood uit te rollen. We gingen allemaal aan de slag en maakten plat brood dat we op het open vuur bakten – daarna gegrilde kip met rijst en salade, meer dan we konden eten.
We verloren een paar calorieën door te sandboarden op een oud plateau langs de steile duinhellingen, en klommen vervolgens naar de top voor het uitzicht op de ondergaande zon boven Dahab.
De sterren kwamen tevoorschijn en we warmden ons op rond het kampvuur, rookten sheesha-pijpen en aten meer voedsel.
Het was geen probleem om de kleintjes te vermaken – de reis was een echt avontuur geweest en ze bevonden zich midden in de grootste zandbak ter wereld!
DAHAB WAARSCHIJNLIJK AANGEBODEN het beste duiken vakantievilla dat hadden we als gezin kunnen doen. De Malediven hebben misschien een voorsprong als het om duiken gaat, maar het is een lange weg om met jonge kinderen te vliegen.
Dive-Urge is ongebruikelijk in termen van wat Dahab te bieden heeft. Als je midden in een drukke en toeristische plaats wilt zitten, dan is dit niets voor jou.
Nick en ik zijn atypische duikers en reizigers, in die zin dat we graag weg zijn van de drukte en andere duikers, dus het centrum van Dahab was niets voor ons.
We proeven ook graag een plek als we er zijn, waarbij we hamburgers en friet vermijden om erachter te komen wat de lokale bevolking eet.
Ik heb het niet alleen over lokaal eten in een restaurant, maar over wat mensen eten in de bedoeïenendorpen, enzovoort.
Dit was gemakkelijk – net om de hoek van Dive-Urge was een marktplein genaamd Assalah, waar je als toerist niet lastiggevallen werd. Het eten was ongelooflijk goedkoop – één maaltijd kostte ons slechts £ 1 per stuk voor zoveel als we konden eten – lokale bonen, rijst, aubergines, falafel, brood, tahini enzovoort. Het was waarschijnlijk de beste maaltijd die we daar aten.
De rest van het duiken was net zo goed als bij de Blue Hole – rustige locaties (hoewel we daar buiten het seizoen waren) en goed leven en zicht. Wat kun je nog meer vragen? We zullen teruggaan... binnenkort!
FEITBESTAND
ER KOMEN: Miranda Krestovnikoff en haar gezin vlogen met Thompson Airlines van Londen Gatwick naar Sharm el Sheikh.
DUIKEN & ACCOMODATIE: Duikresort Dive-Urge, Dahab.
GELD: Egyptisch pond en de meeste belangrijke valuta.
GEZONDHEID: Inentingen tegen hepatitis A en tyfus worden aanbevolen.
WANNEER TE GAAN:Het hele jaar door, maar in de zomer wordt het erg warm.
PRIJZEN: Een suite bij Dive-Urge op basis van een gezin van twee volwassenen, twee kinderen, transfers en een pakket van 10 duiken bedraagt iets minder dan £ 865, exclusief vluchten. Boek via Oonasdivers.
TOERISTENINFORMATIE: 020 7493 5283, EGYPTE Reisgids. Voor een volledige lijst van legale duikbedrijven en een zwarte lijst van illegale duikbedrijven in Egypte, ga naar
