Jupiter: Niet van deze wereld

De knappe vuurtoren De staande wacht bij de ingang van de Jupiter Inlet in Florida markeerde het begin van onze reis naar de Atlantische Oceaan, de Golfstroom en enkele van de meest onverwacht opwindende duiken die we in lange tijd hadden meegemaakt.

Met een frisse bries uit het oosten stookte de oceaan enkele gematigde golven op, maar het stevige duikschip Republic VII, geëxploiteerd door het Jupiter Dive Center, sloeg met nauwelijks schouderophalen door de hak. Het duurde niet lang of we waren boven de duikstek gepositioneerd.

Toen we onze uitrusting aantrokken in het zicht van de appartementen en hoogbouwhotels in Oost-Florida, waren onze verwachtingen laag.

Hoe goed zou dit duiken zijn als we de hotels vanaf de boot konden zien?

Welnu, het zou niet lang meer duren voordat we erachter zouden komen hoezeer we ons vergisten!

In dit deel van de wereld buigt de Golfstroom, een krachtige oceaanstroom die langs de kust van Noord-Amerika stroomt, dicht langs de kust en spoelt over een oceaanbodem vol richels, scheuren, rotsblokken en rifcontouren, waardoor spannende en onvoorspelbare duikmogelijkheden ontstaan. . Dit is een live-boot-, stromingsduik- en MKB-land!

Duikers moeten voorbereid zijn op snelle stromingen en bedreven zijn in stromingsduiken en live (ongemeerde) boottechnieken, samen met het juiste gebruik van SMB's.

Onze eerste duik was naar een plek die bekend staat als Area 29. De duikers stapten snel achter elkaar van de achtersteven en we daalden af ​​naar 28 meter en begonnen aan onze vlucht over het laaggelegen rif.

Het was januari, het seizoen van de citroenhaaien in Jupiter. Elk jaar verzamelen zich daar tijdens de vroege wintermaanden citroenhaaien en deze zijn op verschillende duikplekken betrouwbaar te zien.

Binnen enkele minuten zwommen verschillende grote haaien voorbij in de oceaanstroming en toen we aan de appartementen en hotels hierboven dachten, glimlachten we verbaasd.

Hoezeer we ook genoten van onze ontmoetingen met haaien van 2 tot 2.5 meter, het was weer een groep bezoekers die onze aandacht snel afleidde.

Uit de rand van het zicht kwamen verschillende Goliath-tandbaarzen tevoorschijn. Deze vissen zijn zo groot als hun naam aangeeft; sommige waren zo groot als slimme auto's.

Ze zwommen loom in de woeste stroming en leken volkomen op hun gemak in het snelstromende water. Sommigen droegen hun eigen gevolg van remora's en klampten zich vast aan hun zij in de hoop de overblijfselen van een maaltijd te vangen.

We hebben een behoorlijke afstand afgelegd tijdens deze duik, en al snel waren we aan de oppervlakte te midden van een tuin met rode SMB's van onze groep duikers, en blij om de duikboot door de golven in onze richting te zien stuiteren. Terwijl we wachtten, kon niemand van ons onze opwinding over de ontmoetingen tijdens de duik bedwingen.

De volgende stap was een duik bij Juno Ledge, een mooie duikstek die bestaat uit een golvende richel die van zuid naar noord loopt en neerkomt op een minimuur van ongeveer 2.5 meter. Terwijl we over de richel van de Golfstroom voeren, konden we groene murenen zien die hun angstaanjagend uitziende gezichten uit spleten in het rif staken.

We passeerden ook grote scholen grunt-, snapper- en porkfish die hun toevlucht zochten onder de beschermende bedekking van rotsrichels en overhangen. Voor onderwaterfotografen is het rif zelf niet zo fotogeniek als in andere delen van de wereld, maar de diversiteit en hoeveelheid leven is verbazingwekkend. Eekhoornvissen, zwaardvissen, langoest, brasem, maanvissen en vele andere soorten lieten de camera's zoemen en de geheugenkaarten gevuld. Het was een geweldige dag om voor Jupiter te duiken.

Onze tweede duikdag was een voortzetting van onze driftduikavonturen. Scarface was onze eerste plek, vernoemd naar een bijzonder knoestig ogende murene die daar ooit woonde.

Scarface is misschien overleden, maar er zijn talloze andere fotografische mogelijkheden op de locatie.

De stroming was weer hevig, en het was alles wat we konden doen om onszelf te positioneren om beelden te creëren van de karetschildpadden die langs de rand kruisten, schijnbaar onaangetast door de beweging van het water.

Scarface is zelfs bij de snelste stroming een geweldige plek, omdat het talloze doodlopende wegen en gebieden heeft waar je uit de stroming kunt komen om het zeeleven te observeren, foto's te maken of gewoon even uit te rusten van de drift.

Scholen zwaardvis begroetten ons op de volgende plek, wat we misschien hadden verwacht omdat deze Spadefish Point heette.

Hier zagen we robuuste Franse en grijze maanvissen en zelfs een koningin die langs het rif snuffelde. Onder een richel probeerde een verzameling soldaatvissen zich te verstoppen, ondanks hun schitterende rode kleur. Met een glimlach op ons gezicht kwamen we boven.

Er zijn talloze andere duikplekken in Jupiter, elk met zijn eigen voordelen. Maar de volgende dag besloten we ongeveer 20 minuten langs de kust te rijden om het duiken bij West Palm Beach met Deep Obsession Dive Charters te bekijken.

We troffen vergelijkbare rifomstandigheden aan, maar konden voor een vleugje afwisseling zorgen door te duiken op het Anna Cecelia-wrak, een kleine vissershaven die zich in ongeveer 22 meter water bevindt. Ondanks de stroming, die van de ene op de andere dag sterker was geworden, konden we het wrak als blokker gebruiken terwijl we sergeant-majoorvissen fotografeerden die hun eimassa's bewaakten.

Daar beseften we echter hoe belangrijk het is om op de stroming te letten. Terwijl wij met een duikgids op het wrak bleven hangen, dreven andere duikers in de snelle stroming langs het rif weg.

We kwamen boven op een zonnige dag, maar met een sterke bries waren de oceaangolven tot 2 meter of meer gestegen.

Nog verontrustender was dat Deep Obsession slechts een klein stipje aan de horizon was. Erger nog, het leek in de tegenovergestelde richting te bewegen! Nu het MKB was ingezet, konden we niets anders doen dan wachten.

En wacht, dat deden we. Uiteindelijk dreven we ongeveer een uur rond in de Golfstroom totdat een passerende boot stopte om hulp te verlenen.

De bemanning kon via de radio naar onze duikboot communiceren; enkele ogenblikken beukte het door de golven om ons op te halen.