Het Italiaanse Atlantis – een duik in de eeuwenoude geschiedenis

DEAN MARTIN was geïntrigeerd door verhalen over een verzonken Romeinse stad in de Adriatische wateren, en zijn daaropvolgende verkenning van dit archeologische wonder kwam ruimschoots overeen met de hype

Tijdens een reis naar Napels had ik gehoord over een plek waar je letterlijk terug in de geschiedenis kon duiken. In zijn hoogtijdagen was de klassieke Romeinse stad Baia het hedonistische Las Vegas van die tijd, maar nu feesten de overblijfselen ervan onder de golven. Als duikers, we zijn vereerd dat we deze verbazingwekkend goed bewaard gebleven gebouwen kunnen bezoeken historische relikwieën.

Het verkennen van de ruïnes van Baia

Baia lag aan de noordwestelijke oever van de Golf van Napels, in het gebied dat nu Bacoli heet. Het was eeuwenlang een trendy badplaats, vooral tegen het einde van de Romeinse Republiek, toen de superrijken van die tijd dachten dat het superieur was aan Pompeii, Herculaneum en Capri. Zes eeuwen lang bouwden ze daar luxe villa's, van ongeveer 100 voor Christus tot 500 na Christus.

Baia lag boven natuurlijke vulkanische bronnen en stond daarom bekend om zijn geneeskrachtige warmwaterbronnen, die overal in de stad te vinden waren en waarboven vrij eenvoudig kuuroorden konden worden gebouwd. Het was ook berucht om zijn hedonisme en de daarmee gepaard gaande geruchten over corruptie en schandalen.

Helaas bleven de goede tijden niet duren en werd de stad in de 8e eeuw door de Saracenen geplunderd. Tegen 1500 waren de overblijfselen van de eens zo luxueuze stad verlaten. Nadat de overblijfselen van de stad geen mensen meer hadden, steeg de zeespiegel langzaam vanwege diezelfde vulkanische bronnen die ooit zo'n grote aantrekkingskracht op het gebied hadden uitgeoefend, en de meeste oude ruïnes verdronken onder het ondiepe water van de baai.

Recente onderwaterarcheologie heeft veel van de mooie gebouwen, standbeelden en wegen in verschillende staat van verval aan het licht gebracht, en nu worden ze beschermd in het archeologische park dat toegankelijk is voor duikers en snorkelaars. 

Ik arriveerde bij Subaia Dive Center en werd begroet door Penelope en Ornella, die fantastisch Engels spraken. Er was een mix van duikers uit de VS, Canada en nog een stel uit Groot-Brittannië, en Ornella legde vervolgens alles uit over de luxe villa's van Baia, hoe ze uiteindelijk in de zee waren gezonken, en in welke gebieden we zouden gaan duiken. excursie.

Prachtige mozaïeken

De dag bestond uit twee ondiepe duiken op de Romeinse overblijfselen, waarbij geen van beide meer dan 5 meter diep was. Omdat het zo ondiep is – en dus geschikt voor duikers van elk niveau – kun je gemakkelijk dezelfde cilinder gebruiken voor beide duiken, zodat je niet van fles hoeft te wisselen.

Onze duikgids legde uit dat we bij de eerste duik mozaïekvloeren zouden zien. Nadat we vanaf de RIB het water waren ingegaan, moesten we hem volgen naar de zeebodem en een halve cirkel voor hem vormen. 

Beide mozaïeken zijn gemaakt van zwarte en witte stenen en bedekt met een dunne laag zand die ze beschermt tegen algen en mariene organismen. Behoedzaam bewegend begon onze gids het sediment weg te drijven om bloot te leggen wat eronder lag. 

We keken hoe deze kunstwerken voor onze ogen verschenen, waarbij ze de zeshoekige vormen met geometrische kenmerken op de ene verdieping bewonderden en de afbeeldingen van twee vechtende mannen op de andere. Beide waren verbazingwekkend goed bewaard gebleven, aangezien ze meer dan 2,000 jaar oud waren en er bijna uitzagen alsof ze de vorige dag waren gemaakt.

We maakten om beurten foto's voordat de prachtige vloeren ter bescherming werden afgedekt. Zodra het zand zorgvuldig weer op zijn plaats was gelegd, zou je over het gebied zijn gezwommen, zonder te weten wat eronder lag. We gingen terug naar de boot om onze volgende ontmoeting af te wachten, opgewonden babbelend.

Het Nymphaeum van keizer Claudius

We verhuisden naar een nieuwe ligplaats niet al te ver weg, dichtbij Epitaffio Point, en begonnen opnieuw met het uitrusten. Deze keer gingen we duiken op het Nymphaeum van keizer Claudius, eigenlijk een enorme villa waar Caesar en zijn vrienden hun decadente verlangens kwamen bevredigen.

We lieten ons in het prachtige blauwe water van de Middellandse Zee vallen, volgden onze gids en waren onder de indruk van de gigantische omvang van wat we zagen. Het moet in zijn hoogtijdagen ontzagwekkend zijn geweest.

Het enige dat nu overblijft zijn overblijfselen van de muren en funderingen, maar je kunt nog steeds de rechthoekige vorm van de hoofdruimte onderscheiden, met een halfronde apsis onderaan en vier nissen aan de lange zijden.

In deze monsterlijke marmeren vloer waren twee halve cirkels ingesleten, en de duikgids had ons van tevoren gevraagd hiernaar te zoeken en te proberen uit te zoeken wat de oorzaak was. Toen ik het uit de eerste hand zag, werd het duidelijk dat dit de grote ingang was en dat de halve cirkels het resultaat waren van slijtage veroorzaakt door het openen en sluiten van de massieve deuren.

Er was een breed scala aan standbeelden in en rond de villa, sommige rechtopstaand, sommige liggend op de zeebodem, terwijl andere vrolijk uit het zand steken. Sommigen vertegenwoordigen leden van de familie van de keizer, zoals zijn moeder Antonia Minore, met een kind in haar armen dat het moederschap symboliseert, en zijn dochter Octavia Claudia.

Andere beelden benadrukten het luxueuze doel van de kamer; twee ervan vertegenwoordigden Bacchus, de god van de wijn en de wilde dieren; terwijl het een scène uit het epos van Homerus is Odyssee werd vertegenwoordigd door de beelden van Odysseus en Baios die wijn aanbieden aan de Cycloop Polyphemus terwijl ze van plan zijn uit zijn grot te ontsnappen.

De stenen ‘helden’ Ulysses en Baio waren de eerste twee beelden die in Baia werden ontdekt, maar de figuur van de wrede eenogige reus tegen wie ze plannen maakten, ontbreekt nog steeds.

Na een bezoek aan het Nymphaeum vervolgde onze duik langs de buitengewone Herculanea-weg naar een oud Romeins badhuis. Ooit had deze machtige weg naar Portus Julius geleid, een van de belangrijkste havens van Rome. Het werd in 37 voor Christus in gebruik genomen door de veelgeprezen militaire leider en ingenieur Agrippa, en de overblijfselen van dokken, waterreservoirs en reparatiewerkplaatsen zijn nog steeds te zien.

Conclusie

Ik ben altijd geïntrigeerd door ongebruikelijke duikplekken, en het onderwaterarcheologische park van Baia voldoet aan alle eisen. Als duikersbehoren we tot de relatief weinigen die in staat zijn om onder de oppervlakte van de zee te verkennen en het onderwaterleven en de topografie ervan te waarderen, maar bij Baia bieden onze onderwateractiviteiten ons een venster op het verleden, terug naar een tijd waarin Rome de wereld regeerde. en deze stad was een van de eerste uitjes aan zee.

De relikwieën zijn in fantastische staat, gezien hoe lang ze onder water hebben gelegen, vooral die zorgvuldig verborgen en beschermde mozaïekvloeren, en de Baia-ervaring is er een die me voor altijd bij zal blijven.

Foto's door Dean Martin

Ook op Divernet: Dive & Dig: 'Meer geheimen om te onthullen' Aan De Kust Van Cilento