BYRON CONROY ontdekt de Caribische duikbestemming uit zijn jeugddromen wanneer hij de wateren rond Grand Cayman gaat verkennen
Er zijn drie Kaaimaneilanden in het Caribisch gebied, en de grootste is Grand Cayman, 21 kilometer lang en XNUMX kilometer breed op het breedste punt. Seizoensgebonden lucht- en watertemperaturen variëren niet veel, waardoor het het hele jaar door een warmwaterduiklocatie is.
Grand Cayman heeft slechts 67,000 inwoners, van wie er ongeveer 40,000 in de hoofdstad George Town wonen. Dit maakt de kustgebieden dunbevolkt en ontspannend. De economie profiteert enorm van het toerisme, en terecht omdat enkele van de meest ongerepte duikplekken van het Caribisch gebied daar te vinden zijn, met gezonde riffen, ontmoetingen met grote dieren en wrakken die allemaal wachten op bezoekende duikers.
Grand Cayman aankomst
Ik vloog hierheen met de lokale vervoerder Cayman Air vanuit Tampa, Florida, en werd op de luchthaven begroet door vriendelijke lokale bewoners. De eilanden vormen een autonoom Brits overzees gebied, dat iets koloniaals met de Caribische sfeer meegeeft. Engels is de taal van de eilanden.
Nadat ik me in mijn accommodatie had geïnstalleerd en een korte wandeling had gemaakt, was het tijd om meer te weten te komen over de duiken aangeboden. Er zijn twee bijzonder beroemde bezienswaardigheden, de Drieteenmeeuw wrak en Stingray City. Foto's van deze twee locaties sieren al jaren de covers van tijdschriften en duikkalenders en tijdens het bezoek zouden we beide in ons opnemen.
Het eiland stond ook bekend om zijn goede populatie elandhoornkoraal (Acropora palmata) totdat de orkaan Ivan in 2004 toesloeg en vrijwel alle elandhoorns en sponzen vernietigde terwijl hij er doorheen raasde. Het koraal en de sponzen zijn sindsdien grotendeels met rust gelaten, en als gevolg daarvan is er nu een breed scala aan onderwerpen van vergelijkbare grootte rond de eilanden.
Mondbroeders bij het uitchecken
Omdat we last hadden van wat slecht weer, werden we geconfronteerd met enkele van de meer gewilde locaties die buiten bereik waren vanwege golven die breken op het rif rond het resort, dus gingen we naar Sunset Reef voor de check-outduiken. Het rif bleek de thuisbasis te zijn van enkele interessante supermacro-beestjes.
Eén van de grote rotskoralen zat vol kleine gaatjes en geduld werd beloond toen hij een beetje goudkleurig was ruwhoofdige bleek stak zijn hoofd naar buiten om te verschijnen. Zijn expressieve gezicht was erg fotogeniek.
Het andere hoogtepunt van de duik was ongrijpbaar geelkopkaakvis – met eieren in zijn bek. Deze vissen zijn te vinden in het witte zand, maar zijn moeilijk te benaderen om te schieten. Er is veel tijd en geduld nodig als je dichter bij het onderwerp komt, anders schiet het terug in zijn hol en komt pas na 5-10 minuten weer tevoorschijn.
De vissen dragen hun eieren in de mond totdat ze klaar zijn om uit te komen. Wanneer ze uit hun hol komen, hebben ze soms de behoefte om de eieren te beluchten, en doen dit door ze uit te morsen om ze in de waterkolom te spoelen.
Dubbel Babylon
Op onze tweede duikdag was het weer wat gekalmeerd, dus we konden ons een weg banen door de branding op het rif en naar de beroemdste muurduik op het eiland gaan, Babylon.
De muur is waar het hoofdrif in het diepblauwe water valt. De boot lag afgemeerd en nadat ik naar de top van de rifmuur was afgedaald, tuurde ik over de rand het prachtige heldere, warme water in en de afgrond in.
Deze muursite is er een waar je gemakkelijk in deco kunt gaan. Het water is zo uitnodigend en helder dat je gemakkelijk op 40 meter afstand kunt zijn en nog steeds het water kunt zien boot aan de oppervlakte. De muren zijn gevuld met grote sponzen en kleurrijke koralen, samen met scheuren en kloven waar je gemakkelijk doorheen kunt. De omstandigheden waren zo goed voor de Caribbean dat we zowel ochtend- als middagduiken op dezelfde locatie hebben uitgevoerd.
Stingray City
We hadden een lange dag gepland: Stingray City voor de ochtendzonsopgang, gevolgd door ochtend- en middagduiken op de Drieteenmeeuw.
Stingray City ligt voor de kust en is met minder dan 4 meter zeer ondiep. Het is de thuisbasis van ongeveer 50 roggen die tot bijna 2 meter breed kunnen worden. Het gebied wordt goed beheerd boten arriveerde in vooraf afgesproken tijdstippen, waardoor het aantal bezoekers op een bepaald moment op een beheersbaar niveau bleef.
De gidsen voeren de roggeninktvissen, dus er zijn altijd veel roggen en veel actie. We gingen naar de nabijgelegen Sand Bar, die ook veel roggenactie biedt, maar slechts een paar meter diep is. Je mag daar niet duiken en schoenen zijn niet toegestaan, om het zand zoveel mogelijk te beschermen.
Zonsopgang is een goed moment om de roggen te fotograferen – 50/50 of boven/onder-opnamen met cameraverlichting kunnen er goed uitzien met een zonsopgang erboven. Helaas genoten we niet van de beste zonsopgangen, maar toen de zon eenmaal opkwam, hadden we goede omstandigheden om te fotograferen.
Een zwemvest en korte broek zijn het beste voor deze onderneming, om er zeker van te zijn dat je naar het zandniveau kunt duiken en op de roggen kunt schieten als ze voorbij schieten. We verbleven een paar uur op de locatie en de tijd vloog voorbij door de non-stop actie.
De Drieteenmeeuw
Nadat ons tijdslot was verstreken, gingen we naar de Drieteenmeeuw. Het wrak is een buiten gebruik gesteld reddingsschip voor onderzeeërs dat onderzeeërs begeleidde tijdens proefvaarten en manoeuvres. De bemanning zou de operaties monitoren en reddingsoefeningen onder water oefenen. Het schip werd ook vaak gebruikt bij onderwaterbergingsoperaties ter ondersteuning van duikers en bemanning.
Het schip had een rijke geschiedenis en veel van zijn activiteiten zijn tot op de dag van vandaag nog steeds geclassificeerd. Een van zijn bekendste wapenfeiten vond plaats toen het deelnam aan de reddingsoperatie van de Space Shuttle Challenger in 1986 – het was de Drieteenmeeuw’s bemanning die de verloren ‘zwarte doos’ en de essentiële informatie die deze bevatte, heeft teruggevonden.
Drieteenmeeuw heeft tijdens zijn carrière aan de top duikers gediend, dus het is passend dat het wrak een Mekka voor duikers is geworden. Het is ook gevuld met interessante items, zoals een hyperbare kamer en veel van de “bank”-tanks die werden gebruikt om de gecomprimeerde gassen op te slaan die ooit de duikers en hyperbare kamers aan boord bevoorraadden.
De diepte van het wrak is ideaal voor degenen die voor het eerst gaan wrakduiken, maar ook voor meer ervaren duikers die lange duiken willen maken. Het bevindt zich op 20 meter hoogte, en sommige elementen reiken tot minder dan 5 meter onder het oppervlak.
Het wrak helt ook iets naar één kant over. Vroeger stond hij rechtop, maar hij werd behoorlijk hard getroffen door een orkaan die hem liet kantelen en hem ook zijwaarts over het zand bewoog, dichter bij het rif.
We hadden het geluk om tijdens één bezoek twee keer op het wrak te duiken, tijdens ochtend- en middagduiken met verschillende zonomstandigheden – de ene liet natuurlijk licht op de boeg vallen en de andere op de achtersteven. Vanwege het heldere water en de felle zon is het heel gemakkelijk om een kleurrijke, mooi belichte foto te maken van het wrak in al zijn glorie – perfect voor de “big shot”-achtige externe foto.
Het wrak is gevuld met zeeleven, waaronder jacks, barracuda's en vele macro-onderwerpen zoals tuinpaling en bidsprinkhaangarnalen. De site is particulier bezit, dus er is een duikvergunning nodig om erop te duiken, die US $ 10 per bezoek kost.
Iron Shore-tuinen
De volgende dagen verkenden we een mix van beroemde locaties, waaronder Babylon en andere minder bekende. Een van mijn favorieten was Iron Shore Gardens, waar we het geluk hadden een flink aantal Caribische rifhaaien te zien. Ze doen het goed in het gebied en het was niet ongewoon om exemplaren van 2.5 meter lang aan de rand van het rif in het blauwe water te zien zwemmen.
Dit gebied is ook de thuisbasis van een mooie school makrelen die in het ondiepe water bovenop het rif hangen. Hier vindt u ook enkele van de mooiste voorbeelden van Acropora palmata in het Caribisch gebied, zo niet op de planeet. Sommige van deze koralen zijn ruim drie meter breed en bieden een plek waar kleine scholenvissen zich kunnen verstoppen voor passerende roofdieren.
Een andere persoonlijke favoriete site was Chubb Hole. Dit heeft een aantal hele mooie koraalgrotten en overhangen, vergelijkbaar met Iron Shore Gardens, waardoor prachtige ruimtes ontstaan die er donker en mysterieus uitzien, maar waar natuurlijk licht doorheen schijnt. In de koraalgrotten schuilen ook vaak tarpoenen – grote zilverachtige vissen met dreigende gezichten. Ze liggen vaak heerlijk ontspannen in de grotten en als je even kalm bent, kun je ze van heel dichtbij benaderen.
Grand Cayman is de thuisbasis van een flink aantal bekende onderwaterfotografen en ik begrijp waarom. Er wordt een grote verscheidenheid aan duiken aangeboden in gunstige omstandigheden, met uitstekend zicht en warm water. Ik had al veel in het Caribisch gebied gedoken, maar het voldeed niet altijd aan de verwachtingen van een droombestemming die ik als kind had, maar Grand Cayman was veel dichter bij waar ik toen van had gedroomd.
Sunset House
Sunset House verwelkomt al meer dan 60 jaar duikers. Er werd altijd beweerd dat dit het enige resort in de regio was Kaaiman Eilanden ontworpen en beheerd door duikers voor duikers. Het is ook een van de weinige resorts op Grand Cayman met een eigen koraalrif, met het wrak van de Nicholson en een koraalkwekerij in ondiep water net voor de kust.
Het onderwaterzicht op het rif kan meer dan 60 meter bedragen, waardoor een opmerkelijke verscheidenheid aan zeeleven zichtbaar wordt. Het spectaculaire 2.5 meter hoge bronzen beeld van de zeemeermin Amphitrite markeert deze populaire kustduikplek.
Het resort ligt aan een kustweg, driekwart kilometer ten zuiden van George Town. Het ligt op slechts 10 minuten van de internationale luchthaven Owen Roberts, dus u kunt binnen een uur na het verlaten van de luchthaven in uw kamer zijn en een duik nemen!
De accommodatie is ruim en comfortabel en de gastenkamers zijn verspreid over een vijftal gebouwen van twee verdiepingen, waaronder een restaurant, een duikwinkel en een buitenbar met rieten dak.
De opties variëren van kamers aan de binnenplaats tot familieappartementen, maar het populairst zijn de kamers met uitzicht op de oceaan. De kamers hebben tv, wifi, airconditioning, badkamer, koelkast, koffie- en theefaciliteiten, terras of balkon, en kamers met uitzicht op de oceaan hebben een magnetron.
Het restaurant Sea Harvest bij het zwembad serveert ontbijt, lunch en diner en beschikt over een prachtig terras waar u 's avonds kunt dineren. Het ligt ook dicht bij de duikwinkel en gratis duikkluisjes, zodat u 's ochtends gemakkelijk van het ontbijt naar de boot kunt overstappen.
Lunch en diner worden ook aangeboden in de populaire eiland-hangout My Bar, een enorme open ruimte cabana aan de waterkant bij Sunset House dat het beste uitkijkpunt biedt om zonsondergangen te bekijken. Ga vroeg om een goed plekje te bemachtigen en bestel de beruchte Mudslide, zo niet je favoriete plengoffer. Leun dan achterover en bereid je voor om overweldigd te worden door de schoonheid van Moeder Natuur.
Foto's door Byron Conroy |
Ook op Divernet: Zeven mijl hoog, Keten Van Vrouwen, Alle drie op een rij
