Het vastleggen van de ware reikwijdte van de riffen van Wakatobi door middel van groothoekbeelden.
Het valt niet te ontkennen dat het fotograferen van het ongrijpbare zeeleven dat zich in de uithoeken van een rif verbergt, aantrekkelijk is. Maar al te vaak lopen fotografen het risico zo verstrikt te raken in het documenteren van de kleine details dat we uiteindelijk het grote geheel missen. Het zijn die panoramische rifscènes die de ware reikwijdte en kwaliteit van een bestemming laten zien, en de beste manier om ze te creëren is door brede en superbrede panoramische opnametechnieken aan de beeldmix toe te voegen.
Na verschillende uitstapjes te hebben gemaakt Het Wakatobi-duikresort in IndonesiëIk kan bevestigen dat een fotograaf hier wekenlang geheugenkaart na geheugenkaart kan vullen met spectaculaire portretten van zeedieren en macro-opnamen, zonder ooit zonder uniek onderwerpmateriaal te komen te zitten. Maar dat is slechts de helft van het verhaal. Om de volledige schoonheid van deze bestemming vast te leggen, moet je je concentreren op het grote geheel.
Een perfecte omgeving
Wakatobi Resort wordt omringd door enkele van de meest ongerepte koraalriffen ter wereld, en dat is geen toeval. Het historische programma voor het behoud van de zee van het resort financiert een particulier zeereservaat dat zo'n 20 kilometer rif beschermt. Het bewijs van hun proactieve inspanningen voor natuurbehoud is duidelijk zichtbaar in de vitaliteit van de riffen.
Het onderwaterterrein van Wakatobi bevindt zich niet alleen in een vrijwel ongerepte staat, maar omvat ook een dramatische topografie. Er zijn steile rifhellingen en verticale wanden die tot op een paar meter boven het oppervlak oprijzen, onder water gelegen bergkammen en onderzeese bergen die vanuit de diepte omhoog springen met toppen die uitlopen in de zonovergoten ondiepe wateren. Voeg daarbij de uitstekende helderheid van het water en een overvloed aan omgevingslicht en je hebt ideale omstandigheden voor groothoekopnamen om deze vergezichten in levendige details weer te geven.
Het aansteken van de roos
Op Wakatobi's duikplaats Roma bevindt zich een gigantische koraalformatie die de bijnaam 'de roos' krijgt vanwege zijn voor de hand liggende vorm als je hem van bovenaf bekijkt. Ik vond dat het mijn beste optie was om een fisheye-lens te kiezen en alleen met omgevingslicht te fotograferen, aangezien er voldoende beschikbaar was. Het gebruik van flitsers zou alleen maar dienen om de kleine hoeveelheid deeltjes in de waterkolom tussen het koraal en mij te verlichten.
Omdat er geen rechte lijnen op een rif zijn, is de tonvormige vervorming die door de optica van de fisheye wordt veroorzaakt zelden een kwestie. In feite is het tegenovergestelde waar, omdat de vervorming het onderwerp een beetje extra dramatiek kan geven. Om een gevoel van schaal over te brengen, liet ik mijn model een meter boven het koraal zweven.
Breng de achtergrond in
Bijna iedereen die ik ken gebruikt een dubbele flitseropstelling. Hoewel essentieel voor het gelijkmatig belichten van het onderwerp op de voorgrond, vergeten velen bij groothoekopnamen aan de achtergrond te denken. Als het om de tropen gaat, is niets beter dan het omgevingslicht in balans te brengen met je eigen verlichting om het die uitnodigende, prachtige blauwe uitstraling te geven.
Ik ben een groot voorstander van handmatig fotograferen, en dit geldt ook voor de flitsers. Bij Wakatobi werd mijn flitsvermogen zelden boven 3/4 vermogen ingesteld, vaker varieerden de instellingen tussen kwart en half vermogen.
Voordat ik een opname maak, begint mijn strategie altijd met weten waar de zon staat, observeren waar het natuurlijke licht overgaat van helder naar donker, en op elk punt de meterstanden van het omgevingslicht door de lens nemen. Hierdoor kan ik een basislijn voor diafragmawaarden vaststellen. Ik kan dan beginnen met het werk om de blauwheid van het water op de achtergrond zo goed mogelijk vast te leggen.
Op de locatie genaamd Lorenzo's Delight vond ik bijvoorbeeld een hele grote, prachtige rode zeewaaier langs de muur op 110 meter hoogte. Op die diepte was het omgevingslicht nog redelijk goed, waardoor ik op 200 ISO kon blijven met meterstanden variërend tussen f4.5 en f5.6. Verhoog de ISO tot 400 en het is vrijwel f/8 en wees erbij. Toen ik eenmaal de juiste diafragmawaarden had gekozen om het ideale blauw van het water vast te leggen, richtte ik mijn aandacht weer op het rif.
Op die diepte zag de waaier er meer donker kastanjebruin uit dan rood, wat ik naar voren wilde halen, en een duiker aan het tafereel wilde toevoegen om de schaal enigszins te vergroten. Om omgevingslicht vast te houden, heb ik de sluitertijd iets verlaagd naar 1/80 seconde tot een diafragmawaarde van f7.1 (plus min een halve stop) om voldoende scherptediepte te behouden voor zowel de liefhebber als de duiker.
Dit hele proces klinkt misschien een beetje te methodisch, maar onthoud dat een rif, in tegenstelling tot een vis, nergens heen gaat. U heeft ruim de tijd om uw resultaten te beoordelen en de subtiele aanpassingen aan te brengen die nodig zijn om uw belichting en compositie in te stellen. Omdat LCD-schermen niet altijd het hele verhaal vertellen, bekijk ik het weergegeven beeld altijd aan de hand van het histogram van de camera.
Een onderwerp toevoegen
Het opnemen van een onderwerp over het zeeleven voegt zowel schaal als impact toe aan groothoekbeelden. De sleutel is het vinden van een onderwerp dat zowel interessant als benaderbaar is. Ik heb ontdekt dat de Broadclub-inktvissen op de riffen van Wakatobi zeer tolerant kunnen zijn tegenover duikers. Op voorwaarde dat u uw bewegingen langzaam en weloverwogen houdt; ze kunnen je in staat stellen heel dichtbij te komen voor foto's.
Het opnemen van een menselijk onderwerp in een groothoekopname vergroot niet alleen de interesse (zoals mensen andere mensen interessant vinden), maar biedt ook meer mogelijkheden om een verhaal te vertellen. In plaats van simpelweg door het frame te zwemmen, kun je je model een bepaald onderdeel van de scène laten bespelen.
Als je samenwerkt met een andere fotograaf, is het een makkelijke truc om een foto van hen nemen een foto. En als ze ook met een groothoekopstelling fotograferen, doen ze waarschijnlijk hetzelfde als jij. Bij gebruik van fisheye-lenzen op mensen kan de veldvervorming van de lens in het bereik van 10-11 mm soms iets te overdreven overkomen. Ik merk dat dit vooral het geval is als de onderwerpen in een kader ook een zeedier bevatten. Op zulke momenten zal ik me vaak een beetje terugtrekken en de voorkeur geven aan het zoombereik van 13–17 mm.
Om de lat nog hoger te leggen, op voorwaarde dat je onderwerp nog steeds meewerkt, kun je van positie wisselen en een andere duiker langzaam naar de plek laten bewegen die je zojuist hebt verlaten om een maritiem interactieportret te maken. Als u uw bewegingen langzaam en weloverwogen houdt om alarm bij uw onderwerp te voorkomen, krijgt u meer tijd en aandacht foto mogelijkheden in plaats van er doorheen te haasten. Een beetje discipline uitoefenen loont.
Een school vissen zal veel leven toevoegen aan je groothoeklens, maar het kunnen ook vluchtige onderwerpen zijn, waardoor je goed moet anticiperen op de opname voordat deze plaatsvindt. Ook hier stel ik voor om dezelfde strategie toe te passen die ik gebruik voor het maken van algemene opnamen van zeegezichten; Neem meterstanden op zodra u op diepte bent. Hierdoor kunt u een basislijn voor diafragmawaarden vaststellen op basis van het omgevingsniveau van het omgevingslicht, zodat u klaar bent wanneer die school grootoogtrevally, bultkoppapegaaivissen, barracuda's of vleermuisvissen het toneel betreedt en binnen bereik komt.
Focus op het leven in zee
Nadat u enkele van de adembenemende rifpanorama's hebt vastgelegd, kunt u uw aandacht richten op het onderwaterleven. Tijdens een duik bij Roma kwam ik een paar grote octopussen tegen in wat leek op een territoriaal dispuut in de maak, aangezien beide een rechtopstaande houding aannamen op een halve meter afstand van elkaar.
Er was helder water en voldoende omgevingslicht beschikbaar om de levendigheid van het water te laten zien Octopus op de voorgrond en het uitzicht daarachter. Er was slechts een subtiele hoeveelheid stroboscoopverlichting nodig, aangezien de werkafstand tussen lens en onderwerp minder dan dertig centimeter bedroeg.
Naast de catering voor recreatieve duikers op nitrox, is Wakatobi goed uitgerust voor duikers die rebreathers gebruiken, inclusief groepen tot wel 20 personen; iets dat zeker het overwegen waard is, met zo'n onuitputtelijke rijkdom aan onderwerpen om te fotograferen.
Al met al is Wakatobi, met zo'n geweldige mix van prachtige riffen, drop-offs en unieke onderwerpen over het zeeleven, evenals flexibele duikdiensten en keuzes, een paradijs voor fotografen waar je van alles kunt doen, van het aanscherpen van je vaardigheden tot het toevoegen van nieuwe en opwindende duiken. beeldmateriaal – of het nu groothoek, macro of beide is foto bibliotheek.
Voor meer informatie over Wakatobi, bezoek Wakatobi-website of Wakatobi Dive Resort's blogsite, Wakatobi Stroom.
