Ik begon onderaan van de lijst met beschikbare duikplekken. Het was niet bij me opgekomen dat ik tijdens het duiken in Groot-Brittannië daadwerkelijk interessante dingen kon zien.

Dus met mijn enthousiaste vrienden draafden we naar een voormalige marinetorpedo-testlocatie in de buurt van Portsmouth om nat te worden, ongeacht het weer en het seizoen.

Het zicht was ergens tussen slecht en uitzonderlijk slecht, maar we bleven de hele dag en maakten de ene na de andere saaie vriesduik, gewoon om te genieten van de onderdompeling. We bleven werken aan die ogenschijnlijk onbereikbare vaardigheden op het gebied van drijfvermogen, en rommelden met de lastige kunst van het inzetten van een oppervlaktemarkeringsboei, omdat we er blijkbaar een nodig hadden.

De eerste spullen die ik verzamelde, kocht ik tweedehands en ik verzamelde een stapel snuisterijen die ik niet echt nodig had: een kleine, goedkope fakkel die tijdens de eerste duik onder water liep; een tweede die hetzelfde deed; een kap van neopreen die zo klein was dat ik er flauw van werd en allerlei rammelaars, tankkrakers en leien.

Ik bestelde een enorm mes en kocht een wetsuit van 7 mm dat leek te zijn overgeleverd door Jacques Cousteau zelf.

Dat gezegd hebbende, gebruik ik nog steeds de vinnen die ik al die jaren geleden heb gekocht en, zonder het lot te willen tarten, blijven ze in uitstekende staat.

Uiteindelijk kwam ik erachter wat ik deed en niet comfortabel in Groot-Brittannië hoefde te duiken. Ik hoefde er niet uit te zien als een kerstboom, die doorzakte met nieuwe tattoos.

Ik ging over op een droogpak, kocht een goede, betrouwbare fakkel, raakte die kwijt en kocht een andere, regelde mijn weging en ontdekte waar ik echt interessante spullen kon vinden om te duiken.

Ik besefte dat zelfs een beginnende beginner zoals ik in staat was om zonder gids in zee te duiken en dat er wrakken waren die zelfs bij mijn erbarmelijke vaardigheidsniveau pasten.

Tegenwoordig lijkt de weg om te weten waar we heen moeten en wat we kunnen zien, dankzij de vele online platforms die we tot onze beschikking hebben, korter en is de hoeveelheid informatie misschien zelfs overweldigend.

Om de geneugten van duiken in Groot-Brittannië nogmaals te bespreken, heb ik een selectie duikers samengebracht – leeftijdsgenoten gevolgd vanwege hun fantastische onderwaterbeelden,

duikpartners voor de lange termijn, meesters van de zee of al het bovenstaande – in de hoop uw interesse te wekken.

Als er een jaarlijkse prijs was voor de meest enthousiaste en informatieve schipper van Groot-Brittannië zou Dave Brown van Porthkerris Divers aan de zuidwestkust van Engeland een kast vol zilverwerk hebben.

Cornwall is een geweldige plek voor de allround duiker. Het ligt geografisch gezien op een afgelegen plek, maar het is een pelgrimstocht waar ik de meeste zomers naar uitkijk en een locatie die zo mooi is dat het moeilijk is om te vertrekken als een reis ten einde loopt.

Opvallende herinneringen voor Dave? Zijn antwoord maakte me aan het lachen: “Een paar jaar geleden ging ik met een gemengd gezelschap op pad op een heerlijk rustige dag. Ik heb het laatste paar laten vallen, jongens met een zijwaartse beweging en mooie, glimmende uitrusting, die er heel goed uitzien als je van dat soort dingen houdt.

'Ze waren na flink wat gevloek, gekletter en sierlijk geschuifel in het water gevallen. Vijfentwintig minuten later hees ik een van de jongens uit de lift, chagrijnig en verward.

Hij kon er niet achter komen waarom zijn trim eruit was; hij had een obscene hoeveelheid weerstand en hij kon zijn maatje niet bijhouden.

“Ik tilde hem langzaam op en vroeg steeds of hij iets miste, maar hij kon er niet achter komen wat er aan de hand was. Vanaf de top van de lift liep ik met hem naar hem toe en presenteerde hem zijn mooie set zeer droge vinnen die hij op zijn stoel had laten liggen!

“De sfeer op de boot daarna tussen hem en zijn maatje was verschrikkelijk, ik kon niet stoppen met lachen en heb hem gek genoeg de rest van het weekend niet meer gezien!” Misschien ben ik al eerder zonder mijn vinnen in het water gesprongen – maar nooit naar de bodem!

Een groot deel van Dave's duikcarrière speelde zich af in de tropen, maar “Ik heb de Atlantische Oceaan altijd gemist, vond het een grotere uitdaging en had een meer 'echt' gevoel, dus kwam ik terug bij Porthkerris, waar ik mijn opleiding voltooide. instructeur's cursus en begon daar te werken.

“Het natuurlijke pad was om aan de boten te gaan werken, dus ik heb al mijn cursussen voltooid en sindsdien niet meer achterom gekeken.”

Dave wakkerde mijn afgunst op zijn aantrekkelijke locatie nog verder aan door herinneringen op te halen aan zijn favoriete plekken voor onderwateronderzoek in Groot-Brittannië: “De Runnel Stone bij Penzance is altijd een opwindende plek om te zien, en overal in de Scillies kan het een genot zijn om te duiken. Het verkennen van een blip op de echolood is voor mij altijd spannend.

“Hoewel het meestal niets zal opleveren, is het gevoel jezelf naar beneden te trekken in de richting van de mogelijkheid van iets nieuws superspannend!

“Bovenal is het gebied van de Manacles voor mij altijd een plezier – misschien niet altijd zo aangenaam aan de oppervlakte.

“De pinakels zijn prachtig van het oppervlak tot aan de zeebodem, met een aantal mooie historische wrakken om in rond te snuffelen.

“Voeg daarbij de grote groepen speelse dolfijnen, blauwvintonijn, dwergvinvissen en blauwe haaien, en je weet nooit wat je ziet als je het strand verlaat.”

Ik kan niet wachten om terug te keren naar Cornwall in de hoop zulke ervaringen te delen.

Alison Turner bestaat al heel lang Britse en buitenlandse duikpartner van mij. Ze leerde duiken in Groot-Brittannië, in plaats van de zachte optie te kiezen zoals ik deed.

“Duiken in Groot-Brittannië lijkt een beetje op wandelen in Groot-Brittannië. Als je je kleedt voor de omstandigheden, de tijd neemt en goed kijkt, zul je versteld staan ​​van wat je ziet!” ze zegt.

Daar ben ik het mee eens, hoewel sommigen van ons veel beter zijn in het spotten van dieren in het wild dan anderen.

Natuurlijk leren we allemaal door fouten te maken. Alison heeft op de harde manier geleerd over controles vóór de duik, bijvoorbeeld:

“Ik tilde mijn gewichten op, BC en cilinder aan, zette mijn vinnen en masker op, en met een snelle controle van het gas stortte ik van het platform en in de koelte van het water. Hmm, iets koeler dan ik had verwacht. En aanzienlijk natter.

“Oh, ik heb mijn vriend nooit de ritssluiting van mijn droogpak laten dichtdoen! Het is verbazingwekkend hoe hoog je uit het water kunt komen door alleen maar te vinnen, terwijl er water van 11°C langs je ruggengraat druppelt!”

Al’s advies aan nieuwkomers is dit:

"Neem de tijd. Niets bij het duiken wordt verbeterd door het sneller te doen, vooral het aankleden niet. Je verbruikt minder lucht, ziet meer en blijft langer onder water door te ontspannen en dingen langzaam te doen.”

De tijd nemen is ook een goed advies voor onderwaterfotografen. Ik deed het tegenovergestelde en nam vroeg een temperamentvolle beslissing digitaal camera mee op die gedoemde liveaboardreis naar de Andamanen.

Ik ontdekte al snel dat ik eerst mijn drijfvermogen onder de knie moest krijgen, dus liet ik het onbetrouwbare relikwie de rest van de reis op de boot liggen. Ik viel er terug in fotografie slechts één keer voelde duiken als een tweede natuur en ik zou nu zeker niet meer zonder de camera het water in gaan. Wie weet wat er allemaal voorbij komt?

De Britse bekroonde fotograaf Dan Bolt is het daarmee eens. Ik volg Dan, een Britse duiker sinds 1988, al een tijdje op Instagram (@danboltphoto), genietend van zijn foto's gemaakt op lokale duikplekken.

“Ik moest dertig jaar wachten voordat ik mijn eerste octopus in Groot-Brittannië zag, en toen kwamen er, net als die spreekwoordelijke bussen, drie tegelijk”, vertelde hij me. “Tijdens een nachtduik vorig jaar bij Babbacombe bezocht ik het huis van een grote gewone octopus en wachtte geduldig ongeveer 30 minuten, terwijl ik hem alleen maar zag ademen en met zijn tentakels naar buiten keek.

“Hij kwam langzaam tevoorschijn, slechts een meter voor me, schrok niet van mijn aanwezigheid en dwaalde gewoon een tijdje rond voordat hij de duisternis in ging om te gaan eten. Wat een voorrecht!”

Favoriete duikplek? Dan gaf me er drie: “Ten eerste zou het mijn lokale locatie Babbacombe in het zuiden van Devon zijn. Ik heb hier mijn hele duikleven gedoken en het houdt nooit op om elk jaar iets nieuws te ontdekken.

“Het staat bekend om de inktvissen die er in de lente verschijnen, hoewel de aantallen de laatste tijd drastisch zijn afgenomen.

“Het is een kraamkamer voor veel vissoorten. Je kunt hier meer dan een dozijn soorten naaktslakken vinden, evenals een enkele octopus en zelfs zeepaardjes.

“Ten tweede zou ik zeggen: alle prachtige zeearmen van West-Schotland. Geen twee zijn precies hetzelfde, en sommige gaan tot meer dan 100 meter diep vlak voor de kust. De overvloed en verscheidenheid aan leven in deze koude wateren, om nog maar te zwijgen van het soms verbluffende uitzicht, maken dit duiken naar mijn mening van wereldklasse.

“Eindelijk zeehondenduiken! Ik heb dit gedaan bij Lundy en op de Farne-eilanden, en het is veruit het leukste dat je onder water kunt hebben! Niets tovert zo’n glimlach op je gezicht als een half dozijn zeehonden die vechten om wie de volgende keer met je mag spelen.”

Dan's tip voor de voorzichtige Britse duiker is deze: “De afgelopen 20 jaar heb ik alleen met een camera gedoken, en de grootste tip die ik kan geven aan iedereen die het meeste uit zijn duiken wil halen, is stoppen, kijken en luisteren. . Je hoeft geen zeebioloog te zijn, maar een beetje kennis en veel observatie geven een fascinerend tintje aan elke duik, en je kunt zelfs je vrienden vervelen met gepraat over naaktslakken!”

Ik heb mijn laatste collega ingehaald, duikgids Fraser Cameron en we hadden het over de watertemperaturen. “Maak je geen zorgen over de kou”, adviseert hij nieuwe Britse duikers. “Ik heb leren duiken in de Middellandse Zee en heb het nog nooit zo koud gehad als in die slecht passende wetsuits.

“Een passende bescherming tegen blootstelling maakt het verschil.”

De zee is in Groot-Brittannië niet altijd wat ik als koud zou beschouwen, vooral niet van half augustus tot september, wanneer we oppervlaktetemperaturen van 20*C kunnen verwachten, zeker in het zuiden. Een goed passend dik wetsuit en capuchon zullen je tijdens deze maanden goed van pas komen. Ik geef de voorkeur aan natte handschoenen van 3 mm boven de grovere 5 mm-versie, waardoor ik meer behendigheid heb bij het bedienen van de camera, SMB en het maken van eventuele aanpassingen aan de uitrusting die nodig is onder water.

Vanuit zijn huis in IJsland vertelde Fraser me over zijn meest memorabele duik in Groot-Brittannië, op de ss Kintyre, ten westen van Glasgow.

“Toen ik langs de scherpe rotsen naar beneden klom om bij het water te komen, scheurde ik beide polsseals van het droogpak. Dit werd duidelijk toen ik naar het wrak zwom, maar per ongeluk doorging. Het wrak was fantastisch en de kleurrijke sponzen en het overvloedige leven leidden mijn gedachten af ​​van het feit dat mijn pak zich met water vulde.

“Het probleem ontstond toen ik bovenkwam en mezelf en het nu aanzienlijk zwaardere, met water gevulde droogpak dezelfde steile rotsen op moest slepen. Les geleerd." Probeer dat niet thuis, kinderen.

“Vooral de westkust van Schotland en de Sound of Mull bieden een breed scala aan wrak- en schilderachtige duikplekken”, aldus Fraser. “Ik vind het leuk om verhalen over wrakken en hun oorsprong samen te vatten aan de hand van aanwijzingen onder water, en als ik onderweg wat sint-jakobsschelpen of naaktslakken tegenkom, des te beter.”

Hoewel er in Groot-Brittannië voldoende toegankelijke kantduiklocaties zijn, zijn veel toplocaties per boot bereikbaar. Wanneer de omstandigheden op hun best zijn, kan de ruimte aan boord van sommige Britse duikschepen schaars zijn. Deze duiken kunnen soms enigszins chaotisch lijken, vooral als je aan meer uitrusting moet denken dan tijdens een duik in de tropen.

Als u alles dicht bij u houdt in plaats van verspreid over het duikdek, wordt onnodige stress geëlimineerd wanneer de schipper aankondigt dat u de locatie nadert, en dat is gewoonweg goed zeemanschap.

Afgezien van een (meestal) informatieve briefing ter plaatse door uw schipper, is het schip gewoon uw taxi. Tenzij je met een georganiseerde groep van een club duikt, ben je in Groot-Brittannië onder water aan je lot overgelaten.

De schipper kan u vragen een SMB te slepen om hem tijdens een driftduik te volgen, of om er één in te zetten tijdens de opstijging. Het lijkt mij onverstandig om waar dan ook ter wereld zonder te duiken. Draag er een, ook al weet je voorlopig alleen hoe je hem moet opblazen als je aan de oppervlakte bent – ​​hij is veel beter zichtbaar voor de bemanning van de boot dan het hoofd van een duiker in een zwarte kap.

Britse wrakken zijn zelden gemarkeerd met een permanente boei, dus je weg naar de oppervlakte aan het einde van een duik kan ook per haspel, lijn en boei zijn. Schippers zullen vaak een tijdelijke markering of shotlijn plaatsen zodat u kunt afdalen, maar deze blijft mogelijk niet voor de duur van uw duik staan.

U bent al op de hoogte van de minimale en maximale diepte van de duiklocatie wanneer u boekt bij het bootcharterbedrijf, maar bedenk dat een duik van 30 meter in Groot-Brittannië een grotere uitdaging zal zijn dan op sommige van die warme, overzeese locaties in blauw water.

Veel van mijn favorieten Britse duikplekken liggen binnen 15 meter, met veel natuurlijk licht. Als je dieper wilt verkennen, in mildere omstandigheden, zijn er tal van steengroeveduikcentra, die je altijd kunt gebruiken om te leren hoe je dat SMB kunt inzetten.

Ik zou te veel glans aanbrengen als ik zou zeggen dat duiken in Groot-Brittannië altijd een mooie ervaring is – soms is dat ook niet het geval. Ik herinner me dat ik enkele koude en zeer donkere duiken heb doorstaan ​​die ik eigenlijk in mijn vroege duikdagen had moeten terugdraaien, en pas langzaam leerde wanneer ik niet moest gaan duiken.

Maar het zicht kan heel goed zijn en, zoals mijn collega's en ik hebben uitgelegd, er is daar beneden genoeg te zien.

Om optimaal van duiken in Groot-Brittannië te kunnen genieten, moet u zich op uw gemak voelen in uw uitrusting, uw vertrouwen in gematigd water vergroten door ondiep te beginnen en klaar zijn voor een echt avontuur, zonder gids en op de voorwaarden van u en uw buddy.