Verre heldere Azoren

AZOREN DUIKER

‘Van de randen van verzonken richels in een verre heldere Azoren’ schreef de dichter Longfellow lang geleden, bijna alsof hij daar had gedoken. JOSS WOOLF kan zijn gevoelens waarderen na een recent bezoek aan de eilandengroep in het midden van de Atlantische Oceaan, maar het waren eerder haaien dan richels die ze in gedachten had.

Lees ook: Fotografische uitbreiding bij Diving Talks

Duikers hangen aan hun lijnen voor inspectie door de blauwe haaien. Inzet: Beukende zee op het eiland Pico.

The Journey Begins

Er is een jaar verstreken sinds de Birmingham Dive Show van 2017, waar voor het eerst het zaadje werd gezaaid voor een groepsreis naar de Azoren, onder leiding van collega-onderwaterfotograaf Martyn Guess, voornamelijk om de blauwe haaien te zien.

Duiklocaties vergelijken

Zeker, je kunt naar Cornwall gaan (de reis is bijna net zo lang als naar de Azoren vanuit Londen), waar je, met de zeer gepolijste act van Charles Hood, vrijwel zeker kunt zijn dat je hem op al zijn populaire reizen zult zien. Maar terwijl ik moeite had om in het reine te komen met de kosten van een Azoren vakantievillabesefte ik dat dit een heel ander soort reis zou worden.

Het bleek elke cent waard; we zouden proefkonijnen zijn, en dit was een primeur Duikreizen, onze touroperator.

Het decor bepalen: de Azoren

Laat ik de Azoren even op de kaart zetten. Deze groep van negen vulkanische eilanden, die zich uitstrekken over een gebied van ongeveer 370 kilometer, ligt in het midden van de Atlantische Oceaan, 1000 kilometer ten westen van Portugal, waartoe ze behoren, en 1200 honderd kilometer ten zuidoosten van Newfoundland, Canada. “Gemeten vanaf hun basis op de bodem van de oceaan tot aan hun toppen, die hoog boven het oppervlak van de Atlantische Oceaan uitsteken, zijn de Azoren eigenlijk enkele van de hoogste bergen ter wereld”, zegt Wikipedia.

Basis in Faial

We waren gebaseerd op Faial in een hotel met een eetkamer, waarvan de ongeëvenaarde ligging ons een spectaculair uitzicht gaf direct op de haven en de dramatische vulkaan Pico er tegenover. Dit is het hoogste punt van Portugal, op 2351 meter.

Elke ochtend kwamen we op tijd aan voor het ontbijt om getuige te zijn van het opkomen van de zon in de linkerhoek van deze onheilspellend uitziende top, die bijna altijd aan het zicht werd onttrokken door een steeds veranderende wolkengarderobe.

Duik voorwaarden

Dit is niet je gewone duiktrip in warm water, waarbij je terloops een duikpak van 3 mm aantrekt en in water van 30°C glijdt. Ik had me nog niet helemaal gerealiseerd hoezeer dit op het Britse duiken zou lijken, en ik dacht dat ik dat allemaal had opgegeven!

Bij 22° hadden sommige mensen 7 mm neopreen nodig. Ik vond een semi-dry van 5 mm prima, hoewel het behoorlijk irritant was om weer een nieuw pak te moeten kopen omdat een oud en perfect goed pak met de jaren zo gekrompen was.

Met een beetje douchegel (uiteraard biologisch afbreekbaar) gleed het gemakkelijk genoeg uit.

We waren met z'n achten. Al onze duiken waren met snelle RIB en geen van de locaties, afgezien van prinses Alice Banks, waarover later meer, was ver weg.

ELK DEEL VAN DE de wereld heeft zijn eigen inheemse soorten; het jaar daarvoor was het in God’s Pocket, Vancouver Island, de rode Ierse heer geweest. Hier was het de iets kleinere, maar gelijkaardig uitziende schorpioenvis. Als je er eenmaal naar kijkt, zijn ze overal!

Perfect gecamoufleerde botjes, met alleen hun buisvormige ogen zichtbaar, dansten over het grijze vulkanische zand, en er waren zeer kleurrijke regenbooglipvissen in overvloed.

Duiken met blauwe haaien

Maar we waren er echt om de prachtige blauwe haaien te zien. Er werd ons verteld dat we kappen en handschoenen moesten dragen en alles wat glanzend of helder was, waardoor ze iets te veel zouden worden aangetrokken, moesten verwijderen.

We stormden door de golven in onze RIB naar een plek waar de zeebodem ongeveer 150 meter onder ons lag. De bemanning begon stinkende oude visdarmen in zee te gooien.

Er werden vier touwen van 15 meter ingezet, twee aan elke kant van de boot, elk met een gewicht aan de onderkant om de boot laag te houden en aan de bovenkant stevig vastgebonden aan de RIB.

Toen de sterren van de show zich begonnen te melden, werd ons verteld dat we voorzichtig het water in moesten glijden – geen grote spetters, omdat dit hen zou kunnen afschrikken.

Vervolgens hielden we ons met twee aan elk touw, de een boven elkaar, stevig vast om niet door de stroming te worden meegesleurd, en wachtten tot de haaien dichtbij kwamen.

Duiken met de blauwe haaien was een primeur voor mij. Ik heb met hamerhaaien gedoken op de Galapagos en met tijgerhaaien in Zuid-Afrika, en ik kan alleen maar zeggen dat het waarschijnlijk door pure onwetendheid is dat

Ik heb mij nooit in enig gevaar gevoeld.

Deze jongens daarentegen, met hun grote zwarte ogen en lange puntige snuiten, deden me heel erg denken aan de grote witte haai, maar ze werden door onze deskundige bemanning beschreven als slechts puppy's!

Deze dieren zijn veel groter dan hun neven uit Cornwall, sommige meer dan 3 meter lang, en ze zijn erg nieuwsgierig.

Het was leuk om te zien hoe de ademhaling van mijn metgezellen toenam naarmate ze dichterbij kwamen. Hoewel we het geluk hadden om bij onze eerste ontmoeting twee haaien te hebben, verdwenen ze net zo snel als ze waren aangekomen, in de duistere duisternis van het diepe blauw.

WIJ KLAUWEN TERUG voor een pauze op de RIB, en degenen die nog lucht of energie over hadden, probeerden een tijdje later hun geluk opnieuw.

Historisch belang

De eilanden zijn al lang een vaste stopplaats voor zeilers, en het was ‘ergens buiten de Azoren’ dat Sir Francis Chichester op beroemde wijze zijn 65e verjaardag vierde tijdens zijn soloreis rond de wereld, op zijn jacht Gipsy Moth in September 1966.

De muren in Peter’s Bar, die de hoofdweg domineert met uitzicht op het haventje, zijn volledig bedekt met spandoeken van bezoekende jachten. Geen bezoek aan Faial is compleet zonder een gin-tonic van deze bloeiende lokale hub, die ook gegrilde limpets serveert (heerlijk) en Octopus als normaal tarief.

Prinses Alice Banks: een duikattractie

Prinses Alice Banks is een onder water gelegen onderzeese berg die meer dan 1000 meter boven de zeebodem uitsteekt tot op 32 meter van het oppervlak. Vanaf hier kun je op een heldere dag en als je geluk hebt, zelfs de top zien.

Behalve dat het een bekend visgebied is, is het ook een duikattractie van wereldklasse, met vele pelagische soorten, waaronder haaien, barracuda's, roggen en scholen tonijn.

Het ligt zo'n 60 kilometer ten westen van Faial, en tijdens onze twee en een half uur durende RIB-rit kwamen we verschillende soorten dolfijnen tegen, waaronder gevlekte, gestreepte, gewone en tuimelaars, sommige in enorme scholen, die regelrecht de zee in sprongen. lucht.

We hadden geluk; vrijduikers hadden mobula's gelabeld vanaf een onderzoeksschip, en we konden meteen aanmeren en ons bij het gezelschap aansluiten. Opnieuw glipten we voorzichtig het water in en klommen naar beneden op de vier meegeleverde touwen.

Wat een sensatie om van zo dichtbij de mobula's en tonijnen te zien die ons kwamen inspecteren, en om de vaardigheid van de lenige vrijduikers met lange vinnen te aanschouwen terwijl ze hun werk deden.

Het was een verleidelijke gedachte om te bedenken dat we ons midden in de Atlantische Oceaan bevonden, duizend mijl van waar dan ook, met uitzondering van een klein groepje vulkanische eilanden.

Mijn tweede duik op de onderzeese berg was minder succesvol; er had zich een sterke stroming ontwikkeld tijdens ons oppervlakte-interval en ik werd het na 10 minuten beu om een ​​windzak te zijn, en besloot de duik af te breken.

Wat een dwaas was ik – degenen die ervoor kozen om te blijven, werden beloond met een school van vijftien mobula's en uiteraard was de stroming al na een paar minuten volledig weggevallen.

Walvisobservatie-expeditie

GEEN REIS NAAR DE AZOREN is compleet zonder een expeditie om walvissen te spotten. Eerst krijg je aan wal voorlichting over de verschillen tussen walvissen en dolfijnen en over de verschillende gedragspatronen. Daarna ga je de zee op om op een RIB op potvissen te jagen, waar je zit alsof je voor 10 personen op een motor zit.

Onze gidsen waren experts; ze namen ons mee naar de plek waar ze recente waarnemingen hadden gedaan, zowel vanaf het land als vanaf de zee, en lieten vervolgens een apparaat zakken dat leek op een enorme paalcamera, maar met een grote komvorm aan het uiteinde, verbonden met een koptelefoon.

De operators kunnen het chatten van de walvissen horen en volgen. Ze weten ook dat deze wezens ongeveer elke veertig minuten naar boven moeten komen, dus het is niet moeilijk om jezelf op het juiste moment op de juiste plek te positioneren.

Alleen onze boot beschikte over dit speciale afluisterapparaat, en drie of vier andere lokale touroperators hadden dit feit opgemerkt en al onze bewegingen gevolgd. We mochten alleen binnen een bepaalde afstand van

een opduikende walvis, maar ze blijven ongeveer vijf minuten op hun plaats

weer duiken, dus je hebt volop mogelijkheden voor die iconische opname van de staart van de walvis ‘met druppels’.

Tijdens die tocht hebben we maar liefst vijf walvissen gezien, waaronder een moeder en haar kalf.

Wijntour bij Pico

AAN ALLE GOEDE DINGEN MOET EINDE, en op onze laatste dag zonder vergassing reisden we met de veerboot naar Pico, de enorme vulkaan aan de overkant, voor een wijntour.

Ze verbouwen al honderden jaren wijnstokken op dit eiland, en je kunt de druivenplukkers op anderhalve kilometer afstand herkennen aan hun gebogen gestalte.

Je wordt meteen getroffen door de overvloed aan kleine paddockachtige omheiningen met zwarte, droge stenen muren die zijn gebouwd met behulp van het gemakkelijk beschikbare vulkanische gesteente. In tegenstelling tot de wijnstokken in Frankrijk groeien ze op de Azoren dicht bij de grond, en de muren helpen ze te beschermen tegen de elementen.

Voor de lunch kregen we de keuze uit Octopus of trekkervis. Het concept van vegetarisme heeft de Azoren nog niet bereikt, waar twee leden van onze groep, tot mijn wrange vermaak, voortdurend aan werden herinnerd.