Duikexpeditie naar Lanzarote

STUART PHILPOTT bezoekt de Canarische Eilanden en bekijkt een selectie van de beste recreatieve duikplekken in Puerto del Carmen, de belangrijkste toeristische hotspot van Lanzarote.

Lanzarote is al lang het hele jaar door populair vakantiebestemming voor een verrassend aantal Britten, van wie velen een appartement bezitten of een timeshare-appartement op het Atlantische eiland hebben. Er worden vluchten aangeboden vanaf de meeste grote en regionale Britse luchthavens, en de reistijd is maar liefst vier uur.

Op eerdere reizen had ik Puerto del Carmen, de nummer één toeristische stad van Lanzarote, omzeild, maar de vierde keer had ik het geluk dat ik terug was (al was het maar voor een korte periode), klaar en bereid om de levendige sfeer op te snuiven en een aantal van de beste lokale duikplekken. 

Verloren in Puerto del Carmen

Meestal huur ik een auto op de luchthaven van Arrecife, omdat het relatief goedkoop en handig is. Puerto del Carmen ligt op slechts 10 minuten rijden, maar om een ​​lang verhaal kort te maken: ik heb uiteindelijk een paar stressvolle uren doorgebracht met het zoeken naar mijn hotel.

Dit betekende dat ik onbedoeld zowat elk gebouw, weg, wegwijzer etc. in de hele dichtbevolkte agglomeratie te zien kreeg. Ik passeerde rij op rij witgekalkte appartementen met pubs, nachtclubs, winkels en restaurants langs de hele 6 km lange kuststrook. De hele plaats was gek geworden van de sportbar. Overal waar ik keek waren krijtborden waarop dagelijks live voetbalwedstrijden werden aangekondigd.

Er zijn ongeveer 18 duikcentra in de omgeving van Puerto del Carmen, allemaal eigendom van en beheerd door verschillende nationaliteiten. Ik had geboekt bij Manta-duiken, eigendom van en beheerd door het Britse echtpaar Rachel Parry en Ben Hutchinson.

Zes jaar geleden kochten Ben en Rachel het PADI 5* resortcentrum toen de Ierse eigenaren besloten met pensioen te gaan. Rachel beheert nu de boekingen en de website, terwijl Ben onder meer het onderhoud van de apparatuur en de dagelijkse personeelszaken regelt.

Toen ik daar was, hadden ze vijf instructeurs in dienst en gebruikten ze de Aqua Lung- en Apeks-duikkit. Ik kon zien dat het personeel een goede verstandhouding had met gokkers. Gedurende de dag kwamen er allerlei kleurrijke personages langs om hallo te zeggen en een praatje te maken. Sommigen zouden zelfs gaan duiken!

De duikcentrum logo vroeg me af: zijn er manta's te zien op Lanzarote? Ik had duivelsroggen gezien bij El Bajon op El Hierro, het meest westelijke Canarische eiland, dus was dit waar de naam vandaan kwam? Rachel zei dat de naam was geërfd van de vorige eigenaren en dat zij en Ben er gewoon bij waren gebleven. Ik wed dat het niet de eerste keer is dat deze domme vraag aan hen wordt gesteld! 

Uit Playa Chica

Rachel zei dat Manta Diving de perfecte opzet had voor duikers die niet de hele dag weg van hun familie wilden doorbrengen. Binnen een paar uur konden ze terug zijn van hun duiken en bij het zwembad, genietend van de zon.

Het duikcentrum biedt 's ochtends twee begeleide duiken aan en richt zich daarop opleiding in de middag, maar dit programma loopt op tot vier dagelijkse begeleide duiken gedurende de zomermaanden. De openingstijden zijn het hele jaar door van maandag tot en met zaterdag van 8.30 tot 5.30 uur.

Rachel vertelde me dat e-learningpakketten erg populair bleken te zijn bij de gasten, daarmee was de theorie compleet online. in Groot-Brittannië om alleen de vaardigheden in het water onder de knie te krijgen op Lanzarote. 

De baai van Playa Chica was een hotspot van duikactiviteiten. De meeste duikcentra in Puerto del Carmen gebruikten dit stuk promenade als uitrustingsgebied, met toegangspunten via de trappen of het aangrenzende zandstrand, en de plaats stond boordevol met duikbusjes die af en aan kwamen.

Manta Diving is dichtbij genoeg voor duikers om zich comfortabel aan te kleden voordat ze een wandeling van twee minuten (100 meter) naar de waterkant maken. De zwaardere uitrustingsartikelen, waaronder loodgordels en duikuitrusting, worden in een van de bedrijfsauto's naar beneden gereden.

Playa Chica biedt toegang tot 10 lokale duikplekken. waarvan er zes vanaf de kust kunnen worden bereikt, en Rachel had voor mij geregeld dat ik bij enkele van de meest populaire zou duiken. instructeur Abigail Flynn zou voor de duur mijn gids en onderwatermodel zijn.

Toevallig planden we de meeste van onze duiken terwijl de meerderheid ervan duikcentra Ik nam een ​​pauze, waardoor ik een veel betere kans kreeg om dichter bij het zeeleven te komen en foto's zonder terugverstrooiing te maken.  

Duikers die via de trappen binnenkomen, moeten aan de oppervlakte zwemmen en afdalen in een drijvende gigantische hoepel, waardoor de kans kleiner wordt dat ze door bootverkeer worden overreden, maar het viel me op dat sommige schippers van plezierboten duikers niet erg hoog inschatten. We werden bijna tegen de muur gedrukt door een ongeduldige man die een gezin van vier personen ophaalde die een sightseeingtour hadden geboekt.   

Kathedraal en Blue Hole

Mijn eerste duik was op een plek genaamd Cathedral, een grote grot op een maximale diepte van ongeveer 30 meter. Nadat we een zandvlakte waren overgestoken, begonnen we langs de muur af te dalen. Ik ving een glimp op van een redelijk grote tandbaars en probeerde dichtbij te komen voor een foto terwijl Abi achter hem aan volgde, maar het was veel te schichtig.

Na drie pogingen gaven we het op en gingen verder met de duik. Voordat ik de grot binnenging, stopte ik en maakte een paar foto's van Abi die naast een zwart koraal poseerde. De grot was breed genoeg voor een paar duikers om naast elkaar naar binnen te gaan. Ik ging eerst naar binnen en draaide me toen om om de klassieke compositie van de ingang van de blauwwatergrot te krijgen, met Abi ergens in het midden.  

Na een korte pauze aan de oppervlakte nam Abi me mee naar een plek genaamd Blue Hole. Ik zag een stoet duikers in één rij uit de doorzwemzone komen en toen de kust veilig was, liet ik Abi aan de zeezijde hangen, zodat ik zowel de blauwe achtergrond als het met spons bedekte grotdak in beeld kon krijgen. de lijst.

In het ondiepe water kwamen we een kleine inktvis tegen. Ik probeerde verschillende keren dichtbij te komen, maar hij deinsde gewoon achteruit, met zijn tentakels in een verdedigende houding omhoog. 

Twee grotere inktvissen verschenen plotseling op het toneel, waarschijnlijk om hun soortgenoten wat morele steun te geven door het spel van veiligheid in aantallen te spelen. Hoewel ik nog steeds op mijn hoede was, kon ik dankzij de grotere inktvissen veel dichterbij komen, wat een paar foto's opleverde.

Dicht bij de uitgang vond ik een oude grijze Uwatec-duik-computer die duidelijk was gedropt door een duiker uit een ander centrum. Abi slaagde erin de opgeluchte eigenaar op te sporen, die waarschijnlijk voor de schade in rekening zou zijn gebracht.  

Het wrak van René

Onze laatste duik van de dag was op een plek genaamd Rene’s Wreck, wat een echte teaser voor het leven in zee bleek te zijn. We begonnen bij het kleine wrak dat rechtop op de zeebodem zat voordat we rond de muur vinnen om een ​​groep zeldzaam zacht rood koraal te zien.

Ik hoopte een boeiend beeld te krijgen van de koraalbladeren, maar ontdekte dat deze goed en wel vastgeklemd zaten in een rotsachtige overhang. Een aantal nieuwsgierige tandbaarzen volgden ons, maar geen enkele kwam dichtbij genoeg om mijn groothoekbeeld te vullen. 

Abi leidde me naar een veld met kokerwormen die zachtjes in de stroming deinden. Ik kwam langzaam en voorzichtig in positie en maakte een reeks foto's voordat ze allemaal weer in hun beschermende buizen schoten. Op de terugweg vond ik een engelhaai, maar omdat deze in het zand begraven lag, weigerde deze een opvallende compositie te maken, zelfs niet met Abi op de achtergrond.

We eindigden met het verkennen van een grot op een diepte van ongeveer 3 meter. Diep binnenin zat een gat in het plafond waardoor er lichtscherven naar binnen konden stromen. Dit zag er erg effectief uit met Abi eronder poserend. 

Rachel had mij aangeraden om in het hotel te blijven Hotel THB Flora, gelegen nabij de oude stadshaven. Het personeel van de receptie was vol glimlachen. Ze legden uit dat het hotel feitelijk in twee delen was opgesplitst, met een openbare weg door het centrum. De appartementen aan de overkant waren net gerenoveerd, maar waren vrijwel volgeboekt, dus ik kreeg een kamer aan de oudere kant toegewezen. Dit zelfstandige appartement bleek een goede maat te hebben. 

Mijn enige zorg was dat de eenpersoonsbedden eruitzagen en aanvoelden als veldbedden en omdat ik slechts 95 kg weeg, voelde ik dat ze op mij zouden kunnen instorten.

Een flink aantal gezinnen leken te genieten van het zwembad. Ik dacht dat de Duitsers de experts op het gebied van handdoek-op-zonnebanken zouden zijn, maar de Britten hadden deze stiekeme eigenschap naar een heel nieuw niveau getild en moeten laat in de avond naar buiten zijn geslopen! Voor een redelijke prijs had ik kunnen upgraden naar volpension en kunnen dineren in het eigen restaurant, maar ik was niet genoeg in de buurt om volledig gebruik te maken van de faciliteiten, dus weigerde ik.   

De steile, winderige wegen aan de westkant van de stad waren precies wat mijn benen nodig hadden na een hele dag duiken – weer een zware kuittraining! Ik slaagde erin een aantal van de lokale restaurants te proeven en had geen enkele onbetrouwbare maaltijd.

Ik kan de. zeker aanbevelen Paarse schildpad sportbar, op slechts een korte loopafstand van het hotel, maar mijn favoriet was toch wel het Mexicaanse restaurant genaamd Emma's Cantina. De mojito kreeg een schop als een muilezel. Nadat ik er drie had verslagen, kon het me echt niets schelen dat ik terug bergopwaarts naar het hotel liep!

De haven vergaat

Een bezoek aan Puerto del Carmen zou niet compleet zijn zonder een duik op de havenwrakken. Terwijl ik me bij de muur aankleedde, zag ik een bekend gezicht de loopplank op naar me toe lopen. Kevin Craddock, de eigenaar van Flippas ’n’ Vinnen in Dorset, had een groep uit Groot-Brittannië uitgebracht. Nadat ze de RIB hadden verlaten, sprongen Abi en ik aan boord voor een korte reis van twee minuten rond de havenmuur naar het instappunt. 

Abi had tijdens onze eerste paar duiken haar blonde haar in een subtiele paardenstaart gestoken, maar deze keer gingen we voor een volle, bouffante retrostijl uit de jaren 1980. 

De duikplek is een kerkhof van vissersboten, die allemaal op elkaar liggen op een diepte van 12-40 meter. De meeste wrakken zijn goed opgebroken en samengevoegd tot één gigantisch puinveld.

Mijn favoriet bevindt zich op ongeveer 25 meter hoogte en staat bekend als het Steamer Wreck. De voormast en tuigage met trechter op de achtergrond zorgden voor een prachtige compositie.

Het is ongebruikelijk dat het ondiepste wrak het meest intact is, met enkele geweldige groothoekfoto's van de zichtbare romp en het dek. We waagden ons zelfs door de kruisende deksteunen het interieur in om rond te snuffelen. Soms kan deze duiklocatie een aantal spectaculaire waarnemingen van zeeleven opleveren, waaronder Atlantische roggen en hamerhaaien.

Mijn vliegbezoek aan Puerto del Carmen was ten einde. Helaas was er geen tijd geweest om de offshore-locaties bij Playa Chica te verkennen, waaronder Rachels favoriete plek genaamd Waikiki, die, zo is mij verteld, het ondiepste rode koraal van Europa heeft, evenals een overvloed aan trompetvissen, tandbaarzen en engelhaaien. . Maar de locaties die ik had gezien boden een goede selectie grotten en doorzwemmogelijkheden, evenals een paar spannende ontmoetingen met zeeleven. 

Er was ook die unieke havenwraklocatie – het kwam niet vaak voor dat ik de kans kreeg om zes scheepswrakken tijdens één enkele duik te verkennen. “Playa Chica is er fantastisch voor opleiding en er zijn veel duiken van 30 meter voor meer ervaren duikers, waardoor Lanzarote een goede allrounder is”, zegt Rachel.

Manta-duiken waren perfecte gastheren geweest. Ik kreeg zelfs de kans om een ​​duik te nemen bij het Atlantic Museum van onderwaterbeeldhouwer Jason de Caires Taylor in Playa Blanca, waarbij Rachel als gids en model optrad.

Foto's door Stuart Philpott

Ook op Divernet: Zeemeermin In Het Museum, Door de buis, Vrienden willen zijn?, Vulkanische activiteit