Costa Brava Sur-echt geweldig

Het vliegtuig heeft nauwelijks vertrokken en we zijn al in Barcelona aangekomen. Ik was nog niet eens klaar met praten met mijn buurman of mijn snack gegeten voordat de minibus arriveert bij ons hotel in L’Estartit.

Op dit punt besef ik dat het eigenlijk sneller is om naar de Costa Brava te gaan dan op vrijdagavond van Londen naar Weymouth te rijden!

Het is geweldig om op een plek te verblijven waar je wakker kunt worden en naar je duikstek kunt kijken. Hotel Les Illes ligt pal aan de kust in het stadscentrum van L'Estartit.

De balkons zijn vrolijk versierd met wetsuits, droogpakken en andere tekenen van duikactiviteit en het uitzicht over de jachthaven is op Les Illes – de eilanden waar ik ga duiken.

De receptie is in feite een balie van het duikcentrum, en u kunt hier uw kamersleutels of een duik-computeren bevestig uw plek tijdens de duik.

Dit is het soort hotel waar iedereen een duiker is, en de vloer is zo ontworpen dat je vanuit het duikcentrum op de begane grond naar je kamer kunt lopen terwijl je nog steeds gekleed bent. Prachtig.

Ja, deze plaats is Diver Central. Duikers komen hier in kleine en grote groepen uit Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, België, Denemarken, Nederland... Veel duikclubs hebben regelmatige boekingen en komen jaar na jaar terug.

Het is een vrolijke bijeenkomst van verschillende nationaliteiten, verenigd door de liefde voor duiken. Het is duidelijk dat ze hier een kans hebben gezien die wij Britten – in onze focus op Benidorm, Marbella en Mallorca – lijken te hebben gemist.

DE BOOT KOMT DICHT naar de steile rotsachtige kant van Les Illes – de eilanden; onze duikstek. Ik ben volledig uitgerust door het duikcentrum hier, en mijn gedachten voordat ik van de boot stap voor mijn eerste duik gaan allemaal over uitrusting – misschien dit wetsuit zal het niet warm genoeg zijn? Is deze BC een beetje groot? Moet ik een extra gewicht aan mijn riem plakken (nee!)

Ik raak het water en word omringd door een storm van vissen; alle gedachten aan iets anders zijn verdwenen. Het zicht is gemakkelijk 20 meter als we afdalen. Het eiland heeft een geheim: het is eigenlijk een tunnel.

Onze fakkels onderscheiden de felle kleuren van zachte koralen en het grootste deel van een dommelende tandbaars, vastgeklemd in een spleet in de zijkant van de grot. We zijn in het natuurpark Illes Medes, een beschermd gebied, en de tandbaars slaapt hier rustig. Als je je afvraagt ​​waar de vissen in de Middellandse Zee gebleven zijn, dan is het antwoord: Costa Brava.

Inmiddels is er weer een tandbaars aangekomen, die de duikgids begroet als een aarzelende hond die een oude vriend ontdekt. Een langzame dans van herkenning begint. De slapende tandbaars is inmiddels wakker geworden en wil graag meedoen. Ik zou urenlang met plezier naar deze magische ontmoeting kunnen kijken, maar de gids wil ons graag meer van het terrein laten zien.

Ik klim weer op de boot en denk: “Oké, we hebben zojuist de beste duik gemaakt die deze plek te bieden heeft, en vanaf nu gaat het bergafwaarts.” Ik heb het natuurlijk mis. Elke duik lijkt beter te worden!

EEN KORTE RIT VAN L'Estartit is Roses. Een keurig ogende duikboot zit vol met enthousiaste duikers die er allemaal naar uitkijken om op pad te gaan voor hun duik – behalve dat een of andere Wally erin is geslaagd een duikmasker achter te laten.

Ja ik ben het.

Het is snel terug naar de duikwinkel, waar ze een geschikte vervanger voor me zoeken om te lenen. De Roses Sub-duikgids is zo vriendelijk en zo professioneel dat ik me nederig voel. Ik ben vastbesloten hier in de toekomst terug te komen.

Natuurlijk is het enorm gênant om een ​​hele boot vol duikers tegen te houden, maar er zijn geen verwijten en iedereen lijkt van de zon te genieten. Gelukkig zijn er geen getijden in de Middellandse Zee.

We zoeken iets. Ik denk dat het barracuda is? Misschien een mantarog. Het is onvermijdelijk dat we alles zullen vinden behalve dat. Ik blijf naaktslakken spotten, maar de rest pikt stukjes wrak op. Ik heb een gevonden Octopus, maar de anderen zijn afgeleid door een kleine murene. Aan entertainment is er zeker geen gebrek.

Als de gids aangeeft dat ik moet omdraaien, is het gewoon te vroeg. Kunnen we nog wat langer blijven zoeken? Ik vraag.

Bij Palamos bezoeken we de Boreas, een echt groot wrak waar je doorheen kunt zwemmen. Je kunt de rekwisieten bezoeken, langs het dek verkennen en naar hartenlust in de roest prikken. Wat is een betere manier om een ​​duik door te brengen? En in water dat zo helder is dat je altijd de lijn, je buddy en het volgende wrak kunt zien om te verkennen.

Ik raad je ten zeerste aan om het eens te bekijken YouTube, omdat de beelden daar alleen al genoeg zijn om je in een vliegtuig te laten springen.

COSTA BRAVA IS DE geboorteplaats van het surrealistische, en deze plek is surrealistisch goed. Zo verbluffend dat het elke overtuiging te boven gaat.

Het centrum van Triton Diving is klein en perfect gevormd. Het ligt aan een weg met uitzicht op de stad, het strand en de jachthaven daarachter. Prachtig begint het niet eens te beschrijven.

We hebben bij Ullastre gedoken, waar de onderwatertopografie rotsruggen heeft doen ontstaan ​​die zijn gesmoord in felgele zeewaaiers. Het is spectaculair en hypnotiserend en heel buitenaards.

We hebben ook het geluk om te duiken met de plaatselijke legende Emilio, die het duikcentrum zo'n 40 jaar geleden samen met zijn vrouw Lotti heeft opgericht en de wateren hier als zijn broekzak kent.

De zichtbaarheid is geweldig. De kleur is verbluffend. En de vissen zijn fenomenaal. We pauzeren bij een top terwijl glinsterende wolken kleine zilveren sardines overal om ons heen pulseren – achtervolgd door grotere vissen, die zelf worden opgejaagd door agressief uitziende jacks.

Het is constant drama en beweging, waarbij vissen in alle richtingen boven en om ons heen wervelen. Onvergetelijk.

Daarentegen zijn de meeste inwoners van de stad ontspannen en bewegen ze nauwelijks. Het is gebruikelijk om een ​​rustige wandeling te maken naar een tafel met uitzicht op het strand en te genieten van een drankje terwijl de zon richting de zee begint te zakken. Zo gelukzalig dat je misschien begint te twijfelen of het echt is.

Het Iberisch Schiereiland

In 1957 maakten Britse toeristen voor het eerst kennis met pakketreizen via vluchten naar Valencia in Spanje, en de “Costa Blanca” was geboren. Tourbedrijven verplaatsten hun aanbod vervolgens naar het zuiden en maakten Benidorm en Marbella (“Marbs”) aan de Costa del Sol populair als bestemmingen.

Deze gebieden werden de thuisbasis van duizend expatpubs, een verscheidenheid aan bendeleden die aan de gerechtigheid ontsnapten en, meer recentelijk, een aantal spannende tv-realityshows.

Ten noorden van Valencia ligt Catalonië en de verbazingwekkend mooie Costa Brava, die grotendeels aan de aandacht (en de ergste gevolgen) van de pakkettoeristenindustrie is ontsnapt.

Er is geen grens om over te steken, maar het is in feite een ander land.

Catalonië behoudt een aparte identiteit. Het heeft een cultureel aanbod van wereldklasse, zoals de thuisbasis van onder meer Dali en Picasso, en de architectuur van Gaudi. De steden Girona en Barcelona zijn beide erkend als werelderfgoed. En met Barcelona FC heeft het mogelijk het meest geliefde voetbalteam ter wereld.

Als u niet duikt, bezoek dan Figueres, net buiten Barcelona, ​​voor het Dali Museum. Waar anders ter wereld vind je een meer dan levensgroot beeld van een duiker met helm, die als een Griekse god schrijlings op de voorkant van een gebouw staat?

Ook Girona, zo spectaculair dat het onderdeel werd van de Game of Thrones-set, en Barcelona, ​​legendarisch in alle opzichten. Verlies uzelf.