Het verkennen van de Solace Stones: getuige zijn van de cirkel van het leven onder water

In de wetenschappelijke wereld spreken we van ‘ecologische successie’. Dit is een nogal droge en onaantrekkelijke term om iets heel moois te beschrijven. Ecologische successie beschrijft de manier waarop een ‘ecosysteem’ in de loop van de tijd verandert.

Lees ook: Nieuwbouw trekt het stedelijke zeeleven aan

De schoonheid van ecologische successie

Dit tijdsbestek kan millennia bestrijken of over een kortere periode, binnen een relatief kleine ruimte, zoals een gezonken wrak of aan de andere kant van onze diepste oceanen. Dat is wat er gebeurt als een scheepswrak zoals de HMS Scylla gekoloniseerd raakt en leven begint te groeien. Als duikers zijn wij voortdurend getuige van deze ecologische successie. Het begint op een nieuw wrak met een fijne bedekking van algen en zeepokken, en ontwikkelt zich tot een rif boordevol leven.

In mijn ogen roept de term ecologische successie echter beelden op van iets dat tamelijk lineair is en een begin en een einde heeft. Maar het lijkt erop dat zoiets niet bestaat in deze gekke, chaotische wereld, en dat onze omgeving en onze levens om ons heen gelukkig voortdurend in cirkels binnen cirkels veranderen zonder een duidelijk begin of einde. Misschien is een beter verteerbare term om deze ecologische successie te beschrijven de grote ‘cirkel van het leven’.

De Solace Stones: een cirkel van het leven

De Solace Stones voor de kust van Dorset vieren deze levenscyclus, en ik was heel blij dat ik werd uitgenodigd om bij hen te duiken.

Ik had er voor het eerst over gehoord kort na het verlies van een naast familielid. Ik voelde me reflecterend en rouwend om het verlies van een dierbare, terwijl ik nadacht over de omvang en het belang van leven en dood. Het horen over de logische manier waarop deze stenen leven creëerden in een tijd van verlies leek prachtig passend, zowel geruststellend als emotioneel.

De Trooststenen zijn piramides van zuivere, witte steen voordat ze op de zeebodem worden neergelaten. Ze hebben een mooie, tactiele, gladde kwaliteit en doen denken aan de graven die voor de farao's en hun koninginnen zijn gebouwd.

Het unieke ontwerp van de Solace Stones

De piramides deden me ook denken aan de piramides van biomassa die mij op de universiteit werden beschreven – de manier waarop energie op elk trofisch niveau wordt doorgegeven.

Leven aanmoedigen: trofische niveaus en zeedieren

Het trofische niveau vertegenwoordigt de verschillende niveaus van producenten, zoals het zeewier of de algen aan de basis van deze piramide, gevolgd door de opeenvolging van herbivoren die zich voeden met de algen, de primaire consumenten die ze eten, en ten slotte de weinige toproofdieren.

Het eren van dierbaren: een gedenkteken op zee

Deze speciale Solace Stones, gebouwd met lokale Portland-steen en ontworpen in samenwerking met de Southampton University, hadden speciale gaten en scheuren in het oppervlak. De gaten zijn geschikt voor een verscheidenheid aan zeeleven uit de verschillende trofische niveaus om troost te vinden.
Wat deze piramides echter ongebruikelijk maakt, is dat er ook een ruimte is waar de as van een geliefde in de piramide kan worden ingesloten en bedekt met een plaquette, als gedenkteken voor iemand wiens laatste rustplaats in de zee zou moeten zijn. .

Getuige zijn van ecologische successie

Ik zou in enkele van de piramides gaan duiken en de ecologische opvolging met eigen ogen kunnen aanschouwen, terwijl ik de laatste rustplaats zou eren van individuen die van de zee hadden gehouden.
De piramides zijn de afgelopen twee jaar op verschillende punten voor de kust van Dorset op de zeebodem geplaatst.

Ik was aan het duiken met de plaatselijke O'Three-directeur Marcus, en we reisden naar de stenen met Pete van Dive Beyond. Kijkend naar de brede, uitgestrekte horizon, stelde ik me voor hoe troostend het moet zijn voor degenen die rouwen om de steen van hun geliefde naar zijn laatste rustplaats te brengen.
De zee heeft een prachtige herstellende kwaliteit. Het geneest en kalmeert onze zoute zielen, en doet ons misschien de kleine maar niet onbelangrijke rol herkennen die we spelen op de met elkaar verweven planeet van het leven.

Aanvankelijk zouden we duiken op een vrij recent aangelegde steen. De piramidevormige monoliet, die uit de diepte tevoorschijn kwam toen we afdaalden, had een wonderbaarlijk atmosferische sfeer van vrede, kalmte en stevigheid. De steen was nog steeds wit, maar het oppervlak begon zich te korsten met het eerste deel van die ecologische successie: een fijne laag algen. Als levend rif dat zou helpen het lokale zeeleven opnieuw te bezaaien, had de piramide kloven aan de basis die speciaal zo groot waren dat ze geschikt waren voor jonge kreeften.

Niet zo ver van de Solace Stones ligt een rif waar kreeften worden uitgezet. Jonge exemplaren waren vrijgelaten om de natuurlijke kreeftenpopulaties te helpen zaaien en voeden door ze te laten doorgroeien tot geslachtsrijpheid.
Vlak voor de Olympische Spelen van Londen in 2012 werd tweeduizend ton Portlandsteen op de zeebodem gelegd als leefgebied voor deze kreeften. Ik vroeg me af of deze pas gelegde steen tekenen vertoonde van schaaldieren die de gaten en spleten gebruikten als bescherming tegen roofdieren. Er waren tekenen van graven rond de gaten, maar er waren nog geen bewoners.

Pas toen ik mijn foto's op de website zette computer Na de duik besefte ik dat op de gedenkplaat van deze steen, die pas in juli 2016 werd gelegd, een klein visje op het oppervlak zwom, een zachte knipoog naar het leven dat hier spoedig zou floreren met Paul Bromley, nu ‘een dappere echtgenoot’ , in zijn rusttijd, een rif van leven creërend. Dit leek zo'n passend gedenkteken voor een dappere man.

We zwommen verder om de andere stenen te vinden die in juni 2014 en september 2015 waren gelegd, en Marcus bood mij aan om door te gaan, zodat ik als eerste zou arriveren en elk leven op camera zou kunnen vastleggen.
Ik had er alles aan gedaan om iets te zien, maar er zijn nooit garanties voor het leven in zee.

Het leven bloeit op de stenen

Ik werd onmiddellijk getroffen door de zachtere glans en het zachte uiterlijk van de oudere stenen. Ze waren nu bedekt met een hele reeks leven, genoeg om elke duiker met interesse in “inktvis” tevreden te houden.
Zeepokken, manteldieren, bryozoën en allerlei ongewervelde dieren vormden een korst op de stenen. De witheid was niet meer te zien; in plaats daarvan was er overal waar je keek schitterend leven

De betekenis van de Solace Stones

Ik zag al snel een zeepaling aan de voet van de eerste piramide. Ik neem aan dat het daar een gebied had vrijgemaakt als veilige haven om uit te rusten. De paling keek me met kennelijke argwaan aan en zwom langzaam de piramide uit, terwijl een luipaardgrondel de ruimte in zwom die de zeepaling had verlaten.
Wat geweldig! De Solace Stones waren een levend, ademend rif geworden voor een groot aantal ongewervelde dieren, schaaldieren en gewervelde dieren. De grotere gaten hoger op de stenen waren de thuisbasis van eetbare krabben die er erg comfortabel uitzagen in hun relatief nieuwe huis.

Toen ik de laatste piramide naderde, snelde een flinke kreeft over de zeebodem en, toen hij mijn inbreuk zag, achteruit in een uitgeholde ruimte onder de piramide, waar hij opnieuw troost vond. Het leek erop dat dit streven om een ​​levend rif te creëren om de kreeftenvoorraad aan te vullen en een volledige levenscyclus te genereren, al na twee jaar werkelijkheid was geworden.

Nadenken over leven en dood

Voordat we vertrokken nam ik een foto van de piramide in zijn volle glorie. De harde randen werden verzacht door de bryozoën en een fakkellicht scheen op de top, waardoor deze een etherische gloed kreeg. Ik merkte de inscriptie op de steen op: “Peter Anthony Noice… A Gentle Man”.

Deze vriendelijke man had op zijn beurt een zachte, vriendelijke ruimte gecreëerd voor een hele gemeenschap van zeeleven. Ik was hem dankbaar dat hij mij de kans had gegeven deze betoverende ervaring te beleven.
Toen ik opdook bij een dankbaar ontvangen warme pompoen- en chocoladereep, bleef ik opgewonden, contemplatief en ontroerd achter door wat ik had gezien.

De Solace Stones als duiklocatie

Het kostte enige tijd voordat mijn gedachten duidelijk werden en logisch werden. Ik ging op deze duik om te zien hoe we door onze dood leven zouden kunnen creëren, maar ik ontdekte meer dan dat. Het rif is niet alleen een mooi gedenkteken, maar het is ook hard op weg een unieke duikplek te worden.

De zeebodem rond de stenen is grotendeels bedekt met door de stroom gewassen maerl en fladderende sint-jakobsschelpen. Een enkele grondel schoot van punt naar punt op een zeebodem die niet oninteressant was, maar weinig diversiteit bood.

De Solace Stones creëerden een toevluchtsoord voor ander leven waardoor de zeebodem nog meer schitterde. Maar daarnaast had het duiken bij de Solace Stones ook iets geruststellends, verstevigends en levensbevestigends. Ik hoopte er weer mee te duiken.

Schoonheid creëren die blijft

In het leven vermijden we maar al te vaak het bespreken van de dood en als de dood ons overkomt, zijn we enigszins verrast dat het onze dierbaren overkomt, ondanks het feit dat het ons allemaal met zoveel zekerheid overkomt.
Ons doel in het leven zou niet moeten zijn om eeuwig te leven, maar om iets te creëren dat dat wel zal doen. Via de Solace Stones hebben zoute zielen een manier om iets moois te creëren dat echt voor altijd zal duren.

Anderen kunnen er ook van genieten terwijl het oude leven een nieuw leven voortbrengt en de grote cirkel van het leven om hen heen blijft wervelen en draaien, waardoor verandering en een stralend leven ontstaat – daarin kunnen we allemaal troost vinden.

Trooststenen

De locatie van Solace Stones ligt vijf kilometer ten oosten van Weymouth en Portland en is de enige in zijn soort in Groot-Brittannië.

Weymouth & Portland Solace Reef Ltd maakt deel uit van het Weymouth & Portland Wreck to Reef-project en details over zijn diensten zijn te vinden op soelareef.

Maya Plass bleef logeren Camping Zeeschuur, wat £ 20 per nacht kost en waarmee gedoken is Duik verder, Portland. Voor meer informatie over de omgeving ga naar bezoek-dorset