Terug naar Sharm

Het is wat geweest Jaren geleden dat Caroline en ik ooit uit Sharm el Sheikh, op het zuidelijkste puntje van het Egyptische Sinaï-schiereiland, aan het duiken waren. Toen wij dat deden, was het vrijwel gebruikelijk om samen met 10 tot 15 andere duikboten aan te meren, terwijl talloze duikers allemaal tegelijkertijd hun kans probeerden te grijpen om te onderzoeken wat zich op het rif bevond.
Overal zaten luchtbellen en voor een fotograaf werd het steeds moeilijker om een ​​zuivere foto te maken. Het was niet ongebruikelijk om een ​​foto van het rif te maken terwijl een tiental duikers onder je door dreven en je omhulden met een eindeloze stroom bellen.
Dat was echter vóór de problemen die de sfeer van deze bruisende, levendige stad, vol toeristen en duikers die op zoek waren naar gegarandeerde zon en prachtige duiken, verwoestten. Na twee revoluties en een terroristische aanslag op een Russische vlucht vanaf de luchthaven van Sharm, vertelt het tafereel dat je nu bij aankomst begroet een heel ander verhaal.
Na’ama Bay in Sharm is bijna een spookstad, en terwijl de Britse regering politiek speelt met het levensonderhoud van de mensen die daar wonen, keert de rest van Europa langzaam terug.
Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel, want een enorme vermindering van het aantal duikers op de vele duikplekken die door Sharm-exploitanten worden gebruikt, heeft de zachte koralen, sponzen, zeewaaiers, scholen vissen en zelfs de harde koralen de tijd en gelegenheid gegeven om te duiken. hun oude glorie terugkrijgen.
We hebben onlangs 10 dagen doorgebracht in Sharm, georganiseerd door Camel Dive Club & Hotel, en bij elke onderneming onder water werden we weggeblazen door de kleur en het leven dat de riffen omhult.
Er worden regelmatig verschillende rifsystemen gebruikt en de riffen van de Straat van Tiran zijn allemaal behoorlijk spectaculair. De vier belangrijkste riffen zijn vernoemd naar de Britse cartografen die het gebied oorspronkelijk in kaart brachten: Jackson, Woodhouse, Thomas en Gordon liggen allemaal op ongeveer een uur varen van Na'ama Bay.
Je kunt dit rifsysteem al vanaf enige afstand zien als je dichterbij komt, dankzij het wrak van de Lara. Dit Cypriotische vrachtschip raakte het rif in 1981 en ondanks dat het in 1996 gedeeltelijk werd gesloopt, liggen de overblijfselen er nog steeds bovenop. De propeller is gedaald tot 56 meter op de bodem van het rif.
Sommige van de zeefans die we zagen waren enorm, en op Gordon moesten we vier onderwaterflitsgeweren gebruiken en twee krachtige video- lampen om zoiets als recht te doen aan de muur van een half dozijn fans, die stuk voor stuk enorm waren.
Er is ook geen tekort aan grote dieren, en we hadden verschillende ontmoetingen, waaronder met een kleine groep tuimelaars die een jong hoedden en voor een hoogzwanger vrouwtje zorgden.
Er waren ook geschulpte hamerhaaien, die vlak bij het rif in de verte rondvlogen, en de aanwezige schildpadden leken volkomen onverstoorbaar door duikers, zelfs toen we allebei onze extra grote camera-installaties in hun gezicht begonnen te steken.
Dit moet wel het beste duiken in blauw water zijn dat je binnen handbereik van Europa kunt doen – en het is nog steeds heel gemakkelijk om er te komen.
Een andere duiklocatie die gemakkelijk bereikbaar is vanuit Sharm is het nationale park Ras Mohammed. Als je daar in de winter duikt, heb je niet de mogelijkheid om de grote verzamelingen scholende bohar snapper en barracuda's te zien, maar er is nog steeds genoeg te zien, en iedereen die daar eerder heeft gedoken, zal zeker Shark en Yolanda Reef hebben ervaren.
Er zijn verschillende manieren om op dit rifsysteem te duiken, maar velen geven er de voorkeur aan om van de muur van Shark af te duiken en, terwijl de stroming je zachtjes aanstoot, je een weg te banen langs de diepe verticale muur tot je bij het zadel komt.

DE DIEPTE LIJKT TE MAKEN geen verschil als je de rifwand doorkruist, want overal waar je kijkt is het oppervlak bedekt met paarse, roze en ivoorkleurige zachte koralen, die allemaal omgeven zijn door oranje en lila anthias.
Voor je het weet sta je bij het met porselein bedekte bloedbad dat de lading was van de Yolanda, waarnaar deze duikstek is vernoemd. Zowel koralen als zeeleven hebben van de kapotte toiletten, gootstenen en badkuipen hun thuis gemaakt, en het is niet ongebruikelijk om enorme Napoleon-lipvissen een bezoek te zien brengen.
Eén zacht koraal heeft zijn thuis gevonden in een van de vele toiletten, en dit is een favoriete plek voor onderwaterfotografen om een ​​Kodak-moment vast te leggen.
Er zijn minstens acht of negen andere beroemde duikplekken bij Ras Mohammed, en tijdens een ander bezoek aan dit rifsysteem hebben we gedoken in Jackfish Alley en Ras Ghozlani. Jackfish Alley lijkt, net als al deze riffen, volledig hersteld te zijn van eerdere overduikingen, en afgezien van de enorme en kleurrijke zachte koralen zijn sommige tafelkoralen werkelijk indrukwekkend.
Er zijn twee scheuren in het rif uitgesneden en fotografen kunnen naar binnen om te worden getrakteerd op zonlicht dat door de gaten naar binnen stroomt en glasvissen die in de schaduw spelen.
We verlieten Shark en Yolanda en begonnen aan de zeven mijl lange reis naar de Dunraven. Een groot deel van het wrak is ingestort, maar wat er nog over is, is nog steeds genoeg om dit een van de populairste wrakduiken in de Rode Zee te maken.
Het ligt ondersteboven op een diepte van 15 tot 30 meter, en omdat de lading hout en katoen verloren is gegaan toen het schip in brand vloog, zijn er grote holle ruimtes waar het licht door spleten en gaten naar binnen komt, waardoor een buitengewoon sfeervolle, bijna grotachtig gebied om in te duiken.
Dit is ook een favoriete verblijfplaats voor grote tandbaarzen, af en toe een barracuda en talloze glasvissen die als een zwerm bijen door het wrak bewegen.
Het andere wrak waar we doorheen doken was de kenmerkende roestduik van de Rode Zee, de Thistlegorm.
Een van de problemen die ons er vroeger van weerhielden om naar dit iconische wrak te duiken, was het grote aantal duikboten, en dus ook duikers, die zich op elk moment op het wrak bevonden.
Nu is het echter een heel goed moment om naar Sharm te gaan en op dit wrak te duiken. We begonnen onze trektocht vanuit de haven om 6 uur 's ochtends, en toen we om 9 uur aankwamen, lag er slechts één duikboot afgemeerd.
Toen we onze lijnen uitzetten, kwamen de duikers net terug van hun eerste duik.
We waren op weg naar de Thistlegorm een ​​minuut nadat de laatste duiker van de andere boot weer aan boord was geklommen, en hadden dit verbazingwekkende wrak minstens een uur helemaal voor onszelf.
Toen we boven kwamen stapten de duikers van de eerste boot in voor hun tweede duik. Het had niet beter kunnen uitpakken, vooral met de nulstroom.
Er zijn ook tal van lokale duikmogelijkheden rond Sharm, evenals de kantduik waarbij je bij Na'ama Bay rechtstreeks de zee in kunt lopen.
Op alle lokale duikplekken zoals Near, Middle en Far Garden en Temple is het verhaal bijvoorbeeld hetzelfde: de zachte koralen bloeien en waar je ook gaat, je wordt omringd door kleurrijke koralen, vissen en beestjes.
Op Middle Garden kregen we zelfs bezoek van een schildpad die langskwam om ons te bekijken en te zien wat we aan het doen waren. De kantduik bij Na'ama Bay wordt door Camel gebruikt voor zijn nachtduik, en dit is een zeer veilige en gemakkelijke plek om in het donker je weg te vinden.
Er zijn echter een behoorlijk aantal koraalduivels die je graag volgen in de hoop dat je licht een geschikte prooi zal verlichten, en een botsing met een van deze giftige wezens kan je meer dan een beetje ernstige pijn bezorgen.
We maakten van de gelegenheid gebruik om wat black-light uit te proberen fotografie met behulp van twee ultraviolette fakkels. Als je er eenmaal naar kijkt, is het erg leuk om de koralen in het donker te zien gloeien.

AAN HET EINDE VAN ONZE Na acht dagen duiken waren we verdrietig toen we onze duikuitrusting begonnen in te pakken ter voorbereiding op de vlucht naar huis. Camel Dive Club is een ideale plek om te verblijven, omdat alles wat een duiker nodig heeft overal om je heen te vinden is.
Er is de beroemde bar op het dak waar je kunt zitten en een biertje kunt drinken met de andere duikers en duikgidsen, terwijl je je logboeken invult en alle dingen bespreekt die je tijdens de duiken van de dag hebt gezien.
Terugkomen in het hotel valt samen met happy hour aan de bar, wanneer alle bieren twee-voor-één zijn. De kamers zijn groot en hebben allemaal een schuifpui naar een balkon of het zwembad.
Eén punt van kritiek dat wij, fotografen, hadden op de kamers was het ontbreken van fel licht boven de tafel langs de hele lengte van de kamer, waardoor het behoorlijk somber werd bij het opzetten van onze camera-installaties. Maar al het andere was ideaal – het eten in het restaurant van het hotel was uitstekend, en er zijn twee bars op de bovenverdieping, één op het dak en één op de eerste verdieping, voor als de temperatuur aan de koele kant is, zoals tijdens onze januarivakantie. verblijf.
En ondanks wat je misschien denkt sinds het Britse luchthavenverbod, is het niet moeilijk om Sharm el Sheikh te bereiken.
We vlogen eenvoudigweg van Heathrow naar Caïro met Egypt Air en namen een binnenlandse vervolgvlucht. De bagage ging rechtstreeks naar de eindbestemming en de vergoeding was ruim voldoende voor onze duikuitrusting, spiegelreflexcamera's en kleding voor de week.
Er zijn echter verschillende andere manieren om toegang te krijgen via Europese steden, en de prijzen zijn niet veel hoger dan de waanzinnige pakketdeals die vóór de problemen beschikbaar waren. Ornella bij Camel biedt tal van alternatieve routes.
We ontmoetten een Brits echtpaar dat naar Milaan was gevlogen en een korte stedentrip had gemaakt voordat ze rechtstreeks naar Sharm vlogen. Bovendien kunt u, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, heel gemakkelijk een verzekering afsluiten.
Dus als je Sharm op zijn best wilt zien, met de riffen in glorieus gezonde staat en heel weinig boten en duikers die zich op de beste locaties bevinden, dan is dit een goed moment om te gaan.