Alor op zichzelf

VERKENNEN VAN AFGELEGEN HOEKEN van de wereld vereist vaak ingewikkelde logistiek, maar we hopen dat de beloningen de inspanningen zullen terugbetalen. Veel mensen hebben de topbestemmingen van Indonesië bezocht, zoals Bali, Raja Ampat, Lembeh of Komodo, maar minder mensen hebben in Alor en omgeving gedoken, ook al is het een modderduikparadijs, perfect voor macroliefhebbers.
Ik heb Arenui gekozen om op deze bestemming te duiken. Dit liveaboard is gebouwd in traditionele phinisi-stijl en is gemaakt van 12 soorten gerecycled hout, en de aandacht voor detail kenmerkt dit. Overal aan boord zijn gravures te vinden die de geschiedenis van Indonesië uitbeelden.
Met 20 vierkante meter en een ruime badkamer blijkt mijn hut groter dan veel hotelkamers. Op Arenui vertegenwoordigt elke kamer een element van de Indonesische cultuur, en ik ben in de Legong-kamer, geïnspireerd door een beroemde Balinese dans.
De uitcheckduik, bij het Serbete-rif voor het eiland Flores, biedt de mogelijkheid om de camera-uitrusting en het drijfvermogen aan te passen. Maar zoals elke fotograaf weet, is het kiezen van een macrolens onvermijdelijk het signaal voor grote dieren om voorbij te komen.
Zodra ik onderdompel, komt er een flinke school bultkoppapegaaivissen dichtbij, die zeker drie minuten blijft zitten. Wat een misser! Later tijdens de duik zwaait er een zwartpuntrifhaai voorbij.
Ze zijn leuk om te zien, maar voorlopig moet ik mijn aandacht richten op kleinere wezens. Allerlei soorten naaktslakken zijn overvloedig aanwezig op deze route en altijd gemakkelijk te vinden. Na slechts 15 minuten is het mij ook gelukt om skeletgarnalen en een orang-oetankrab te schieten.
Het landschap is een genot. Het zicht moet minimaal 20 meter zijn en de gemakkelijke omstandigheden zorgen voor een ontspannen duik die 75 minuten later eindigt. De duikgidsen zijn royaal met hun tijd – je voelt je nooit gedwongen om het water uit te komen.
Terug op de boot laadt het personeel alle apparatuur en camera-uitrusting uit. Terwijl de dekbemanning mijn camera afspoelt en droogt met perslucht, concentreer ik me op een tweede ontbijt. Het leven is hard in Indonesië!
Ik verwissel mijn lens voor bredere mogelijkheden terwijl we weer op dezelfde duiklocatie duiken, maar onvermijdelijk blijven de hobbelkoppen en haaien weg.
Toch zorgen de zachte en harde koralen, sponzen, zeewaaiers en crinoïden voor mooie beelden, en ik spot een paar Tryons risbecia zo groot dat ik zelfs met mijn 200 mm koepelpoort een behoorlijk beeld kan krijgen.

OP KAWULA-EILAND we bezoeken de komende twee dagen drie duikplekken: Tanjung Waiwowang, Takat Prau en Padang Pasir. Het modderduiken is nu in volle gang, dus de lenskeuze is eenvoudig. De ondiepe duiken en het lage tempo zorgen voor zeer lange bodemtijden.
Geelgevlekte anemoon, bellenkoraal, algen, hurkzit, paddenstoelkoraal, Anker's zweepkoraal, zeester, gemarmerd, prachtige anemoon, ankerkoraal en de klassieke keizer – dit zijn slechts enkele van de garnalensoorten die ik zie . Ik raak al snel de tel kwijt van alle verschillende wezens die je tijdens een duik kunt zien.
Alor is het middelpunt van deze route, en we brengen er vier dagen door, maar het draait niet alleen om modderduiken.
De eerste twee duiken vinden plaats op een locatie genaamd Anemone City, bij het eiland Pura. Tijdens de afdaling drijven talloze gelei in de waterkolom, en je hoeft niet te wachten tot het donker wordt om ze te zien flitsen met bioluminescentie.
Dit is slechts een teaser voor de echte show. Als ik de bodem bereik, is het zicht verbazingwekkend. De vloer is bedekt met anemonen in allerlei soorten en kleuren. Ontsluitingen zijn bevolkt met zachte koralen.
Onze vier kleine groepen zorgen ervoor dat we in rustige omstandigheden duiken en voldoende terrein bestrijken. Tijdens oppervlakte-intervallen wisselen duikgidsen informatie uit over wat ze hebben gezien en de locatie van goede vondsten.
Zo komen we te weten dat een andere groep bijvoorbeeld een wobbegong heeft gespot, en ik kan de kans niet voorbij laten gaan om deze tapijthaai te fotograferen. Het kost ons een half uur om het te vinden, verborgen in een spleet, maar het is de zoektocht waard.
Een andere ongewone ervaring wacht ons aan de noordkust van Pura, waar kinderen een zelfgemaakte zwembril van hout en glazen flesbodems dragen om te freediven vanuit hun kano's – ideaal voor foto's.
We keren terug naar het hoofddoel van onze reis. Nauwkeurige inspectie van de zeebodem onthult minuscule botjes, wespvissen, zandduikers, talloze garnalen, heremietkreeften, zandbaars, een harige hengelaarsvis, een Napoleon-slangpaling en een blauwe draak. Het is een productieve middag.
Aan boord wachten lichte snacks. Ik moet meer calorieën binnenkrijgen omdat de lange en herhaalde onderdompelingen mijn energieniveau doen afnemen. Er ligt een heerlijk lokaal gerecht voor het oprapen, en dan moet ik gewoon wachten tot de schemering invalt voor de dagelijkse nachtduik en de soorten zien die hun schuilplaatsen bij daglicht verlaten om te jagen en zich te voeden. We staan ​​te popelen om weer onder water te zijn.

MINUTEN NA ONDERDOMPELING, Ik fotografeer een schorpioenvis en een duivelsvis. In het zand zie ik iets heel kleins bewegen. Ik gebruik mijn krachtige lens in combinatie met dioptrieën om een ​​kortstaartinktvis te onderscheiden die zichzelf probeert te begraven.
Een paar meter verderop een kokosnoot Octopus voedt zich met een kleine vis die hij heeft gevangen. De duik eindigt met de waarneming van een wunderpus, vergelijkbaar met de nabootsing Octopus maar zonder de witte rand op zijn tentakels.
Na een aantal dagen dagelijks vier lange duiken te hebben gemaakt, begint het fris te worden, zelfs in water van 28°C en vooral na een nachtduik, maar zodra je weer voet aan dek zet, begint het verwennerij.
Er wordt u een stomend heet washandje overhandigd. Eenmaal uit je wetsuit, er wordt een warme handdoek over je schouders gedrapeerd en je krijgt een kop warme chocolademelk.
Uw enige taak is nu genieten van een uitgebreid diner dat op het bovendek wordt geserveerd, terwijl een warme bries uw lichaam streelt.
Een bezoek aan Alor zou niet compleet zijn zonder een bezoek aan de duikplekken van de Mucky-moskee en de nieuw ontdekte steiger Beang Abang, bewoond door een verscheidenheid aan krabben - zebra's, prachtige hydroid-decorateurs, gevlekt porselein, boksers en anemoon-kluizenaars om er maar een paar te noemen. weinig.
De eigenaardigheden houden daar niet op. Er zijn wrattenvissen, reuzenvissen en andere hengelaarsvissen aanwezig, maar de gewaardeerde vondst is een juveniele, geschilderde hengelaarsvis van ongeveer 1 cm lang.
Volwassen lintaaltjes vertonen een gele lijn langs hun blauwe lichaam, terwijl de juvenielen effen bruin zijn.
Van de ene duik naar de volgende spotten we talloze soorten naaktslakken en platwormen in verschillende fasen van hun leven: paren, voeden, eieren leggen en zelfs kannibalisme beoefenen. Het is onmogelijk om alle namen te onthouden, en elke avond controleer ik de talloze identiteitsboekjes in de bibliotheek aan de hand van mijn foto’s.
Duiken vanaf een liveaboard kan worden gezien als het missen van de culturele ervaring van Indonesië, maar je kunt dat altijd doen in de dagen vóór en/of na je duikervaring.
Aan de andere kant kun je profiteren van het feit dat je op een afgelegen locatie bent – ​​terwijl we dichtbij Kalibahi bijvoorbeeld het dorp Takpala bezoeken om een ​​glimp op te vangen van de levensstijl van de Abui-stam terwijl ze hun traditionele dansen en liederen uitvoeren.
Daarna reizen we terug naar het eiland Kawula in de hoop lava langs de zijkant van de actieve vulkaan te zien stromen, waarvan bekend is dat deze elke 15 minuten uitblaast. We merken dat het sinds november vorig jaar stil is geweest, maar het uitzicht op de rokende berg Komba biedt een gedenkwaardig decor voor het diner aan dek.

WIJ STOPPEN IN LEBA LEBA BAY op de terugweg met Tanjung Waiwowang weer op de radar – en ik weet nu dat daar van alles kan verschijnen.
Het eerste wezen dat ik tegenkom is een robuuste spookfluitvis. Later hoor ik onze gids van vreugde in de zijne schreeuwen regelaar – hij heeft een mototi gevonden Octopus! Zoals alle koppotigen kan hij in een oogwenk van kleur veranderen, maar dit kleine mannetje is gemakkelijk te herkennen aan de enkele grote, elektrisch blauwe ring op zijn zijkant.
Voor de middagduik schakel ik terug naar groothoek. We komen scholen gestreepte meervallen tegen die, als ze samen bewegen, op vuurwerk lijken.
Op ongeveer 25 meter loert een gigantische hengelaarsvis. En aan het einde van de duik spot ik in het ondiepe water een paar inktvissen. Ik kijk omhoog naar het grote touw dat de kade op zijn plaats houdt en het verbaast me niet dat er een smetteloos wit groepje inktviseieren aan hangt. Onder mij bevinden zich talloze anemonen, de thuisbasis van allerlei soorten anemoonvissen.
Veel duikers beschouwen deze ongewone leden van de schorpioenvissenfamilie, Rhinopias, als de heilige graal van het modderduiken. Tijdens deze reis breken we een record en identificeren we minstens 15 individuen – geel, rood, oranje, paars, roze, peddelflap, onkruid… Met zoveel geluk ben ik blij te kunnen zeggen dat ik ze niet meer als zeldzaam kan beschouwen .
Na een paar modderduikavonturen begin je een verlanglijstje op te stellen van dingen die je nog moet zien, en laat je je gids hiervan op de hoogte zijn.
Joni heeft 15 jaar in Lembeh gewerkt en heeft bionische ogen. Noem een ​​soort en hij zal hem tijdens dezelfde duik vinden.
Aan het einde van onze reis ben ik nog steeds op zoek naar een dwergzeepaardje, en vertel dit aan Joni. Het is dichtbij, maar in minuut 99 van de allerlaatste duik vindt hij een Denise's pygmee-zeepaardje.
Ik neem voorzichtig een paar frames, om het dier niet te belasten, en ga naar de oppervlakte.
U hoeft geen compromissen te sluiten om prachtige, afgelegen en rustige plaatsen te bezoeken. De laatste avond, na een viergangendiner, kijk ik met een goed glas wijn in de hand omhoog naar de sterrenhemel.
Ik droom nu al van mijn aanstaande reis naar Komodo in mijn nieuwe thuis weg van huis.