Boven de 18 meter: duiken in Farnes krijgt een keurmerk

MARK EVANS gaat naar Northumberland en vervolgens naar de Farne-eilanden, beroemd om de ondiepe duiken die de wow-factor krijgen van de grijze zeehonden die het gebied hun thuis noemen. Maar zal dat charisma genoeg zijn om de misselijkheid van een duiker in het kelpbed te voorkomen?

Er zijn tal van mooie rifduiken plus af en toe een wrakduik rond de Farne-eilanden, maar deze stukjes land vlak voor de kust van Northumberland zouden waarschijnlijk niet de enorme aanhang hebben die ze genieten onder de Britse duikvereniging, ware het niet vanwege hun kolonie grijze zeehonden. Mensen reizen graag vanuit de verre uithoeken van het zuiden om tijd in het water door te brengen met deze charismatische zoogdieren.

De Farnes hebben zelfs de grootste populatie Atlantische grijze zeehonden van Groot-Brittannië, meer dan 5,000, en de aantallen stijgen elk jaar. Jaarlijks worden er ruim 1,500 pups geboren op de eilanden, vooral in oktober en november. 

Aankomst op de Farne-eilanden

Je kunt als individu of als koppel naar de Farne-eilanden reizen en duiken, of je kunt met een club of duikcentrumgroep naar het noorden trekken met je duikuitrusting. De toegangspoort tot de Farnes is de kleine haven van Seahouses, en er zijn verschillende bedrijven die RIB's en hardboten aanbieden die je naar de beste duikgebieden brengen.

Je rijdt gewoon door naar de havenmuur, parkeert en kart je duikuitrusting naar de door jou gekozen boot. Er zijn geen lange wandelingen met zware spullen nodig, wat een leuke bonus is, en als je terugkomt is het niet ver naar de dichtstbijzijnde chippy voor wat broodnodige post-duikmaaltijden!

Duikbriefing

De schipper van uw duikboot zal u een gedetailleerde briefing geven over uw specifieke locatie, maar als het gaat om de interactie met zeehonden, zullen de meeste hotspots lekker ondiep zijn, meestal minder dan 6-8 meter, dus perfect voor duikers van alle niveaus – en zelfs snorkelaars kunnen meedoen aan de actie.

Het beste wat je met zeehonden kunt doen, is naar de bodem gaan, een plekje zoeken waar je je kunt nestelen en dan wachten tot ze naar je toe komen. 

Het hangt allemaal af van hoe speels ze zich voelen, maar als je ze laat wennen aan jouw aanwezigheid, zullen ze vaak heel brutaal worden en heel dichtbij komen.

Als de zeehonden niet komen opdagen – wat zeer zeldzaam is – is er natuurlijk al het gebruikelijke Britse zeeleven om van te genieten tussen de kelp, inclusief diverse fluwelen zwemkrabben, kreeften, koolvis, lipvissen, anemonen enzovoort. je zult nooit een tekort hebben aan dingen om naar te kijken.

Grijze zeehond duiken

De dikke zeewier zwiepte wild in de golf, vaak in de tegenovergestelde richting van ons, en ik kon aan de blik in haar ogen zien dat het niet goed ging met mijn vrouw Penney. In de beste tijden wordt ze een beetje zeeziek, en omdat ze zich op een diepte van slechts een paar meter bevond en hulpeloos werd omspoeld door de beweging van de zee, omringd door golvende kelpbladeren, werd het gevoel van misselijkheid met de seconde groter.

Het gevoel werd alleen maar verergerd door het feit dat dit haar eerste was droogpak duik in zout water in een lange tijd. Ik had het gevoel dat als de topattractie van de Farne-eilanden niet snel zou verschijnen, dit wel eens haar laatste duik zou kunnen worden!

Precies op het juiste moment schoot een zilvergrijze flits langs mijn rechterschouder, maakte een onmogelijk snelle bocht achter Penney en nestelde zich vervolgens in het kelp onder haar. vinnen, zijn grote bruine ogen draaien de schattigheidsfactor tot 11.

Ik gebaarde dat ze stil moest blijven en probeerde mijn camera te gebruiken. Terwijl hij de ogen van de zeehond op de mijne gericht hield, opende hij zijn bek en pakte er een van Penney Scubapro Zeevaart Nova vinnen tussen zijn tanden en gaf er een flinke ruk aan.

Terwijl ze zich omdraaide om haar aanvaller te zien, liet hij los en verdween met een moeiteloze beweging van zijn flippers in de duisternis. Penney draaide zich weer naar mij om, met een blik van verrukking in haar ogen – ze was nog steeds misselijk, maar de komst van de grijze zeehond had haar iets gegeven om zich op te concentreren, en elke gedachte aan het afbreken van de duik was vergeten.

De volgende 50 minuten werden we omringd door verschillende zeehonden, maar Penney's origineel vin-tormentor, een lieftallige, gevlekte jonge volwassene, werd haar aartsvijand. Het zou achter haar sluipen en haar grijpen vin-tip, schud hem goed en ga er meteen vandoor voordat ze tijd heeft om rond te draaien.

Ik kreeg plaats op de eerste rij bij deze koninklijke strijd, maar ik kon zien dat Penney gefrustreerd raakte omdat hij de zeehond niet echt kon zien. Alsof hij medelijden met haar had, begon onze harige vriend langzaam rond onze omtrek te cruisen, waardoor we allebei voldoende tijd hadden om de strakke lijnen goed te bekijken.

Tegen de tijd dat we de ladder weer op onze RIB beklommen, grijnsde Penney van oor tot oor. Zeehonden tegengekomen, warmwaterminnende vrouw gelukkig en comfortabel in een droogpak - missie volbracht!

Foto's door Mark Evans

Ook op Divernet: Farnes – Eerste indrukken, Zeehonden verwelkomen duikers in de Farnes, Wraktour 97: De acclivity