DUIKEN NIEUWS
Seismologen hebben zich tot het zingen van vin walvissen om meer te weten te komen over wat er onder de aardkorst gebeurt.
Lees ook: Dood van man die ‘de walvis redde’
uiteinde-walvisgeluiden behoren tot de meest verstrekkende signalen van de oceaan, en Amerikaanse wetenschappers zeggen dat ze deze kunnen gebruiken om de dikte en beweging van diepe sediment- en vaste rotslagen te bepalen.
De experts die voor de doorbraak hebben gezorgd, zijn gevestigd aan het Oregon State University’s College of Earth, Ocean & Atmospheric Sciences aan de noordoostelijke Pacifische kust.
“Mensen hebben in het verleden walvisgeluiden gebruikt om walvissen te volgen en het gedrag van walvissen te bestuderen”, zegt prof. John Nabelek, co-auteur van hun onderzoek, dat zojuist in Science is gepubliceerd. “We dachten dat we misschien de aarde konden bestuderen met behulp van die oproepen. Wat we ontdekten is dat walvisgeluiden kunnen dienen als aanvulling op traditionele passieve seismische onderzoeksmethoden.
“Dit breidt het gebruik uit van gegevens die al worden verzameld”, zei hij. “Het laat zien dat deze geluiden van dieren niet alleen nuttig zijn voor het begrijpen van de dieren, maar ook voor het begrijpen van hun omgeving.”
Nabelek en hoofdauteur Vaclav M Kuna hadden aardbevingen bestudeerd met behulp van een netwerk van 54 seismometers geplaatst langs een breuklijn op de zeebodem die 100 kilometer of meer uit de kust van Oregon lag. Ze realiseerden zich dat sterke signalen die ze oppikten overeenkwamen met de aanwezigheid van walvissen in het gebied.
“Als je na elke walvisroep goed naar de seismometergegevens kijkt, is er een reactie van de aarde”, zegt Nabelek. Hoewel de geluiden tussen het zeeoppervlak en de zeebodem weerkaatsten, werd een deel van hun energie ook als seismische golf door de grond overgebracht.
Met behulp van een reeks walvisliederen, opgenomen door drie seismometers, konden de onderzoekers de locatie van de walvissen bepalen en op basis van de trillingen beelden van de aardkorstlagen maken. Ze gebruiken de informatie nu om meer te weten te komen over de fysica van aardbevingen, inclusief de relatie tussen sedimentdikte en snelheid.
Tot nu toe werd dergelijk werk uitgevoerd met behulp van luchtkanonnen, die beelden met een hogere resolutie opleveren, maar het proces zowel duur als invasief maken. Het gebruik van walviszang is “nuttig voor het onderzoeken van de oceanische korst van de aarde waar standaard wetenschappelijke onderzoeksmethoden niet beschikbaar zijn”, aldus prof. Nabalek.
