Reg Vallintine, een drijvende kracht achter de ontwikkeling van het duiken in Groot-Brittannië tijdens zijn bijna 70-jarige carrière, is op 92-jarige leeftijd overleden.
Vallintine was een duikinstructeur, een duikhistoricus en een auteur. Hij werd in 1969 de eerste fulltime directeur van de Britse Sub Aqua Club en was in 1990 medeoprichter van de Historical Diving Society (HDS).
Hij begon als jonge man met duiken in 1953, toen Aqualungs voor het eerst beschikbaar en betaalbaar werden in Groot-Brittannië, maar duikers werden nog steeds “met ontzag en ongeloof aangekeken”, zoals hij zich herinnerde in een toespraak ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van BSAC in 2003.
“Ik herinner me dat ik alleen uit Durdle Door [Dorset] in de regen wankelde, met al mijn duikuitrusting aan, mijn gezicht gedempt door mijn capuchon. Naast het pad verderop stonden twee kleine jongens met schoolpetten op, die met grote ogen naar mij keken”, zei hij.
“Ik kon het niet laten! Toen ik naar hen toe kwam, zei ik: “Breng me naar je leider!” met mijn beste Dalek-stem. Ze verdwenen als een ingevette bliksem!”
Vallintyne had zijn scherpe gevoel voor humor nodig gehad toen hij zijn eerste duiken maakte onder instructie van het British Underwater Centre, gerund door ex-RAF-piloot Trevor Hampton vanuit zijn huisje nabij Dartmouth in Devon. Hij kreeg te horen dat hij een oud rugbyshirt moest meenemen om te dragen voor de warmte tijdens de driedaagse cursus, die hem, inclusief gebruik van de uitrusting, £ 5 kostte.
“We doken alleen, aanvankelijk met een lijn naar de oppervlakte, en degenen onder ons die de kou overleefden werden ‘British Menfish’, ‘Mermaids’ of ‘Tadpoles’, afhankelijk van geslacht en leeftijd,” herinnert hij zich.
Fulltime directeur
BSAC werd datzelfde jaar in het centrum opgericht en Vallintine raakte al snel bij de activiteiten betrokken en werd instructeur. Een van de sleutelmomenten van de club vond plaats in 1969, toen hij werd benoemd tot eerste fulltime directeur, met als doel dat hij de continuïteit zou bieden die de club nodig had naarmate deze groeide.
Destijds bedroeg het ledenaantal 13,000 en Vallintine bekleedde de functie om toezicht te houden op de voortdurende snelle expansie van de club tot 1980, toen hij vertrok om zijn eigen duikschool op te zetten in Londen.
In juni 1972 organiseerde hij de allereerste clubexpeditie naar St Kilda, ver buiten de Buiten-Hebriden. Acht duikers uit acht takken ontdekten “grote Atlantische golven, blauw water en enkele van de beste duiken in Britse wateren”, meldde BSAC. En in 1974 werd de actieve duiker, de Prins van Wales, overgehaald om het presidentschap van de BSAC over te nemen, een grote staatsgreep voor de club.
Het boeiende levensverhaal van Vallintine werd verteld in zijn autobiografie Diep in het blauw: een leven in duiken, gepubliceerd in 2007. Vanaf zijn vroege ervaringen in Britse wateren volgt het boek zijn latere verhuizingen naar de Middellandse Zee, waar hij, na zijn fascinatie voor eilanden, duikscholen opzette waar er voorheen geen bestonden en een van de oudste wrakken ter wereld ontdekte, daterend uit 700 voor Christus.
Het gaat ook over zijn duiken vanaf het nieuw gecreëerde eiland Surtsey voor de IJslandse kust, en zijn deelname aan een dramatische zoektocht naar een vermiste X-craft dwergonderzeeër in Arctische wateren, evenals aan de opgraving van Henry VIII’s oorlogsschip de Mary Rose in de Solent in de jaren tachtig.
Bewaarder van administratie
Inclusief boeken geschreven door Vallintine Duikers en duiken (1984) De zakgids voor onderwaterduiken (1985) en de optimistisch getitelde handleiding Leer duiken in een weekend (1993). In 2003 voltooide hij zijn definitieve geschiedenis van BSAC, Het clubboek – 50 jaar BSAC, gebaseerd op zijn eigen archieven met informatie, anekdotes en foto's. Hij was een verstokt bewaarder van gegevens, niet in de laatste plaats de logboeken van al zijn duiken.
In 1990 was hij medeoprichter en eerste vice-president van de HDS, en hij bleef ere-vice-president tot aan zijn dood.
Binnen een paar jaar had de HDS hem geëerd door de Reg Vallintine Award in te voeren. De eerste ontvanger was duikpionier professor Hans Hass, toen hij en zijn vrouw Lotte eregasten waren op de jaarlijkse conferentie van de vereniging in 1994.
“Reg's leven in de amateurduikwereld heeft zijn naam wereldwijd bekend gemaakt en er zijn zoveel mensen die hem hebben leren kennen en met hem hebben samengewerkt in zijn 70-jarige carrière, dat het een tijdje zal duren om een volledig overlijdensbericht voor te bereiden,” HDS heeft dit verklaard, wat op zichzelf een eerbetoon is aan de breedte van Vallintine's duikervaringen.
Daartoe Peter Dick, de redacteur van het tijdschrift van de vereniging Touwsignaal, heeft om bijdragen gevraagd van vrienden en collega's ter “waardering van een zeer vol en goed geleefd leven” – hij kan per e-mail gecontacteerd worden op hdtimes@thehds.com
