DUIKEN NIEUWS
Twee onderzoeken wijzen op de gevaren van soloduiken
Twee onderzoeksrapporten, één naar de dood van een rebreatherduiker in Tasmanië en de andere die van een Britse freediver in Griekenland, hebben de potentiële gevaren van alleen duiken benadrukt.
De Australische duiker Eric Fillisch, 49, stierf op 19 november 2016 tijdens het verkennen van een grot bij Visscher Island in North Bay met een groep van de Tasmania Scuba Diving Club.
Hij had besloten zijn duik voort te zetten nadat zijn buddy had aangegeven dat hij terugging, maar door een deining verder de grot in was geduwd, zei de lijkschouwer. Hij was het mondstuk van zijn rebreather met gesloten circuit kwijtgeraakt nadat hij met zijn hoofd tegen een rotsachtig plafond of muur was gestoten.
“Hoewel de heer Fillisch een goed voorbereide en competente duiker was met goed functionerende apparatuur, nam hij niettemin de opzettelijke beslissing om door te gaan met duiken nadat zijn duikpartner aan de oppervlakte was gekomen in omstandigheden die een potentieel risico voor zijn veiligheid vormden”, aldus Lijkschouwer Olivia McTaggart.
“Zijn dood benadrukt de risico’s van alleen duiken en versterkt het bekende veiligheidsprincipe dat duikers de duik moeten beginnen, voortzetten en beëindigen met een buddy.”
Ondertussen is er bij de Westminster Coroner’s Court in Londen een gerechtelijk onderzoek ingesteld naar de dood van de 19-jarige Henry Byatt (foto) terwijl hij op 6 augustus 2017 met een monovin een freedive maakte voor de kust van het Griekse eiland Zakynthos.
De fataliteit werd gerapporteerd op Divernet, evenals de bevindingen van een pre-onderzoekshoorzitting eerder dit jaar.
Senior Lijkschouwer Dr. Fiona Wilcox zei dat hoewel Byatt een “zeer ervaren waterman” was, hij geen formeel vrijduiken had ontvangen opleiding.
2 november 2019
Het zeilen instructeur was aan het duiken met twee vrienden, ook ongetrainde freedivers, vlakbij de Peligoni Club waar hij werkte. Hij werd later geborgen van een diepte van 30 meter, maar kon niet worden gereanimeerd.
De werkgever van Byatt, de eigenaar van de club, Ben Shearer, zei dat hij niet wist dat er vrijduiken plaatsvond, en kon niet zeggen of er iemand aanwezig was in de veiligheidswachttoren, maar bevestigde dat de club geen strandwachten in dienst had. Hij zei dat het gezondheids- en veiligheidsbeleid niet significant was veranderd sinds Byatt stierf, omdat het al aan de Griekse normen voldeed.
Dr. Wilcox zei dat hoewel Byatt in een zeilgebied van de club aan het duiken was, dit “geheel vrijwillig en op eigen risico” was.
Ze zei dat hij voor elke steeds diepere duik ademhalingsoefeningen had gedaan, maar “niet eerder in één keer naar de fatale diepte was gegaan”. Byatt was met rust gelaten voordat hij zijn dood tegemoet dook.
Er was ook vertraging opgetreden nadat het alarm was afgegaan toen het clubpersoneel duikuitrusting kocht om een huiszoeking uit te voeren. De lijkschouwer was echter van mening dat het, zelfs met duikuitrusting klaar op het strand, hoogst onwaarschijnlijk was dat Byatts leven had kunnen worden gered.
Ze ontdekte dat hij eerder alleen had gefreesd “en begreep op deze dag de risico’s die hij nam. Dit paste bij zijn persoonlijkheid”.
Dr. Wilcox oordeelde over een dood door ongeval en zei dat “het enige dat zijn leven had kunnen redden een ervaren vriend zou zijn geweest die hem had kunnen redden”.
