DUIKEN NIEUWS
Teaminspanning lost Tasmaanse grotpuzzel op
Het team, met Stephen Fordyce aan de linkerkant en Stefan Eberhard tweede van rechts. (Foto: Stefan Eberhard)
Een Tasmaanse grotduikteam heeft de lang gezochte verbinding gelegd tussen de diepste en de op drie na diepste bekende grotten van Australië – en daarbij het nationale grotdiepterecord verbroken.
Speleologen proberen al sinds het begin van de 1900e eeuw een verband tussen Niggly Cave en Growling Swallet te bewijzen. Alleen duikend bereikte Stephen Fordyce, 32, een Australische recordgrotdiepte van 395 meter terwijl hij zo'n 250 meter aan onbekende onderwaterpassages doorkruiste om de verbinding te vinden.
De vierdaagse expeditie die hij een jaar lang had georganiseerd, werd ondersteund door een speleologieteam van de in Hobart gevestigde Southern Tasmanian Caverneers (STC).
Het team van 10 bracht eind mei vier dagen door met kamperen in het Junee-Florentijnse systeem van meer dan 600 grotten en 50 km aan onderzochte ondergrondse gangen die onder Mount Field National Park, ten noordwesten van Hobart, liggen.
De moeizame nadering van het begin van de ondergelopen doorgang met de duikuitrusting van Fordyce duurde zeven uur. Een wandeling van 90 minuten op een steile heuvel naar de ingang van de Niggly Cave werd gevolgd door een uur waarin we ons door een nauwe, kronkelige doorgang wurmden, en verdere vooruitgang omvatte een abseil van 250 meter en het oversteken van een waterval met behulp van 'flying fox'-bovenleidingsapparatuur. .
11 juni 2019
De put begon op een grotdiepte van 350 meter. "Ik ging toen weg en maakte een behoorlijk eenzame en enge duik van 100 minuten", zei Fordyce.
Hij beschreef de horizontale duik met een maximale duikdiepte van 12 meter als “in wezen een doolhof onder water doorkruisen, terwijl ik richtlijnen uitdeelde zodat ik de weg naar buiten kon vinden, om te ontdekken waar de doorgang op de andere grot aansluit.
“Ik koos een linkermuur en volgde die een groot deel van de tijd. Dan wordt het soms te krap en moet je heen en weer. Er waren een paar hele lage beperkingen waarvan ik niet zeker wist of ik er doorheen kon komen en ik moest echt kronkelen.
Hij beschreef het moment waarop hij kennismaakte met het Growling Swallet-systeem, waarin hij eerder een grens had gelegd. “Ik kon naar boven zwemmen en de richtlijn zien die ik vier jaar geleden had ingevoerd, en de nieuwe richtlijn aan de oude richtlijn koppelen en een markering plaatsen met de tekst ‘dit is het verbindingspunt’.
“Een van de meest verbijsterende ondergrondse puzzels van Australië is opgelost. Deze ontdekking is het resultaat van het gecombineerde werk van generaties speleologen in Tasmanië, en zou niet mogelijk zijn geweest zonder een enorme teaminspanning.”
STC-vice-president dr. Stefan Eberhard, die deel uitmaakte van het expeditieteam, zei dat het leggen van de link belangrijk was voor het opbouwen van zowel wetenschappelijke kennis als milieubescherming. “De Junee-Florentijnse grotten bevatten kenmerken van grote culturele, wetenschappelijke en natuurbehoudswaarde, waaronder archeologische erfgoedlocaties, unieke soorten aan grotten aangepaste fauna, botten van uitgestorven megafauna en oude sedimenten die tijdens ijstijden zijn afgezet,” zei hij.
“De verkenning van deze grotten is nog lang niet voltooid en er moet nog veel meer van deze complexe en buitengewone puzzel ontdekt en in kaart gebracht worden door speleologen en grotduikers.” Tijdens de expeditie had het ondersteuningsteam een kilometer nieuwe doorgang ontdekt, terwijl Fordyce een doorgang had gevonden die naar een andere grot drie kilometer verderop leidde – wat een focus vormde voor de volgende ondergrondse onderneming van het team.
Naast Fordyce en Eberhard bestond het team uit Alan Jackson, Gabriel Kinzler, Serena Benjamin, Fraser Johnston, Petr Smejkal, Patrick Eberhard, Chris Sharples en Rolan Eberhard.
Een documentaire, Tartarus: De zoektocht naar de Junee Master Cave, zal op een later tijdstip verschijnen.
