Tijdens de meest recente reizen van het onderzoeksschip zijn een voorheen onbekende hoornhaai met een voorliefde voor de diepte en een mysterieus diepzee-‘haaienkerkhof’ onthuld dat vele miljoenen jaren beslaat. Onderzoeker, beheerd door de Australische CSIRO (Commonwealth Scientific & Industrial Research Organization).
Lees ook: Meg 2: De waarheid over de uitgestorven megahaai
Op het kerkhof liggen zelfs de gefossiliseerde tanden van de oude voorouder van de megalodonhaai, zeggen wetenschappers van CSIRO, die voor Parks Australia biodiversiteitsonderzoeken hebben uitgevoerd in twee van de nieuwste mariene parken in de Indische Oceaan.
Het eerste onderzoek, waarbij de haaientanden aan het licht kwamen, vond plaats op de afgelegen Cocos Keeling-eilanden, terwijl het tweede, dat tot half december wordt voortgezet in het Gascoyne Marine Park voor de kust van West-Australië, de nieuw voor de wetenschap ontwikkelde haai aan het licht bracht.
“In het begin van de reis hebben we een opvallende kleine, gestreepte hoornhaai verzameld”, zegt CSIRO-haaienexpert dr. Will White. “Deze soort is uniek voor Australië, maar is nog niet beschreven en benoemd. Het exemplaar dat we hebben verzameld zal ongelooflijk belangrijk zijn voor de wetenschap, omdat we het zullen gebruiken om de soort te beschrijven.”
Hoornhaaien zoals de Port Jackson-haai zijn bekend bij duikers omdat ze de neiging hebben langzaam te bewegen en hun dagen gecamoufleerd tussen rotsen en zeewier op ondiepe zeebodems doorbrengen, waar ze 's nachts tevoorschijn komen om zich te voeden. De nieuwe soort leeft daarentegen het liefst op meer dan 150 meter diepte.
“Er wordt geschat dat ongeveer een derde van de soorten die zijn verzameld tijdens recente onderzoeken naar biodiversiteit op campers Onderzoeker kan nieuw zijn voor de wetenschap”, zegt dr. John Keesing, de hoofdwetenschapper van de expeditie. “Deze reizen geven ons de mogelijkheid om meer te leren over mariene ecosystemen, maar ook over het verspreidingsgebied, de overvloed en het gedrag van soorten.”
De voorouder van Megalodon
In Cocos Keeling deden wetenschappers onder leiding van het Museums Victoria Research Institute hun verrassende ontdekking op een diepte van 5.4 km tijdens het laatste trawlonderzoek. Ze brachten meer dan 750 gefossiliseerde haaientanden naar boven – het enige deel van een haai dat in de loop van de tijd overleeft – die zich in de loop van de tijd op één enkele locatie hadden verzameld.
“De tanden lijken afkomstig te zijn van moderne haaien, zoals makreelhaaien en witte haaien, maar ook van oude haaien, waaronder de directe voorouder van de gigantische megalodonhaai”, zegt dr. Glenn Moore, conservator vissen van het Western Australian Museum.
“Deze haai ontwikkelde zich tot de megalodon, de grootste van alle haaien, maar stierf ongeveer 3.5 miljoen jaar geleden uit.” De voorouder van de reus werd ruim twaalf meter lang, maar de megalodon kon wel zestien meter lang worden.
Dr. Moore zei dat het verbazingwekkend was dat zo’n groot aantal tanden werd verzameld op een relatief klein gebied op de zeebodem – en hoe ze daar allemaal bij elkaar kwamen blijft onduidelijk.
“Het laat zien dat er meer te leren valt over onze 60 Australische mariene parken, vooral die in diepe en moeilijk toegankelijke omgevingen”, zegt Jason Mundy, afdelingshoofd van Parks Australia, en voegt eraan toe dat de informatie die is verzameld via partnerschappen met onderzoeksorganisaties en universiteiten nuttig blijken bij het beheren van afgelegen parken.
Ook op Divernet: Ten zuiden van Sydney, De echte Meg – 16 meter kracht, De normale haaien, Heup en beetjes
