DUIKEN NIEUWS
Jelly King of the Deep: zeldzame slakvis gevangen
Foto: Universiteit van Newcastle
Wetenschappers die diepe locaties in de Stille Oceaan voor de kust van Peru en Chili hebben onderzocht, hebben beelden en een exemplaar vastgelegd van wat vermoedelijk drie voorheen onbekende soorten van de ongrijpbare slakkenvis zijn.
Het team van 40 wetenschappers uit 17 landen was de 11 km diepe Atacama Trench aan het verkennen, die 3700 mijl lang langs de westkust van Zuid-Amerika loopt. Op een diepte van 7.5 km kwamen ze wat ze tijdelijk de “roze, blauwe en paarse Atacama-slakkenvis” noemden tegen.
15 september 2018
Ze behoren tot de familie Liparidae en zijn perfect aangepast aan het leven onder extreme druk, zeggen de onderzoekers, maar ondermijnen toch het stereotiepe beeld van een diepzeevis. In plaats van enorme tanden en een dreigend frame zijn ze klein, doorschijnend en hebben ze geen schubben.
“Buiten het bereik van andere vissen zijn ze vrij van concurrenten en roofdieren”, zegt dr. Thomas Linley van de Universiteit van Newcastle.
“Zoals de beelden duidelijk laten zien, zijn er daar beneden veel ongewervelde prooien, en de slakkenvis is het belangrijkste roofdier. Ze lijken behoorlijk actief en zien er goed doorvoed uit.”
Dr. Linley legde uit dat het de gelatineuze structuur van de slakvis was die hem zo goed aanpaste aan het leven onder extreme druk. De hardste structuren in hun lichaam waren de botten in het binnenoor, die gebruikt worden voor het evenwicht, en hun tanden.
“Zonder de extreme druk en kou om hun lichaam te ondersteunen, zijn ze extreem kwetsbaar en smelten ze snel wanneer ze naar de oppervlakte worden gebracht,” zei hij.
Newcastle University is een pionier op het gebied van technologie die wordt gebruikt om ultradiepe omgevingen te verkennen, en zegt de afgelopen vijf jaar bijna 250 inzet te hebben voltooid met zijn ‘landers’, die zijn uitgerust met HD-camera’s en vallen met aas en die tijdens de expeditie zijn gebruikt.
Een lander slaagde erin één van de slakkenvissen te vangen, die momenteel worden geanalyseerd.
Er zijn ook zeldzame beelden vastgelegd van Munnopside pissebedden, schaaldieren met kleine lichamen en zeer lange poten die “peddels” gebruiken om achteruit en omgekeerd te zwemmen, voordat ze zichzelf op de zeebodem gaan richten en hun poten spinachtig uitstrekken om over te schakelen naar de loopmodus.
