DUIKEN NIEUWS
In een uniek geval van intergeslachtelijke adoptie onder zeezoogdieren is in Frans-Polynesië een tuimelaar waargenomen die gedurende een periode van drie jaar voor een baby-meloenkopwalvis zorgde.
Er wordt regelmatig melding gemaakt van ‘ontvoeringen’ door dolfijnen van kalveren van andere soorten, waarvan wordt aangenomen dat ze plaatsvinden wanneer vrouwtjes die niet in staat zijn zelf kalveren groot te brengen, gedreven worden door de behoeften van hun moeder, maar dergelijke ‘adopties’ zijn meestal van korte duur.
Wat de case study zo ongebruikelijk maakt, is dat de dolfijn al haar eigen biologische baby had, en dat dolfijnen normaal gesproken slechts één kalf tegelijk baren en verzorgen.
De zeldzame relatie vond plaats op de gerenommeerde duiklocatie Tiputa op het Rangiroa-atol. Het werd de hele tijd gevolgd door een team van mariene biologen en duikers onder leiding van Pamela Carzon van de Groupe d'Etude des Mammiferes Marins (GEMM) de Polynesie, die nu zijn rapport heeft gepubliceerd in Ethology.
De dolfijn (Tursiops truncatus) adopteerde de mannelijke walvis (Peponocephala electra) toen hij ongeveer een maand oud was, en bleef drie jaar voor hem zorgen. De walvis en de dolfijn Het iets oudere dochtertje concurreerde om de aandacht van de moeder, maar terwijl de dochter al snel regelmatig met haar leeftijdgenoten omging, bleef de walvis dicht bij zijn pleegmoeder.
De dochter verdween na ongeveer 18 maanden om onbekende redenen, terwijl de walvis typische tuimelaargedragspatronen ging aannemen, zoals surfen, springen, omgaan met jonge dolfijnen en leren communiceren met andere leden van de gemeenschap.
Het was niet bekend hoe de babywalvis überhaupt van zijn biologische moeder werd gescheiden. Carzon zei dat het onwaarschijnlijk leek dat er sprake was van ontvoering, omdat de moeder al haar eigen kalf had, maar dat hij in eerste instantie als pasgeboren baby door een ander vrouwtje zou zijn ontvoerd.
“Terwijl de meloenkopwalvis zeker de belangrijkste initiatiefnemer van deze adoptie was, had de opmerkelijk toegeeflijke persoonlijkheid van de moeder een cruciale rol in het proces kunnen spelen”, aldus Carzon. “Voor zover ik weet is dit fenomeen het eerste in zijn soort dat wordt waargenomen bij wilde zoogdieren die slechts één kalf tegelijk hebben.”
